Allereerst dient gewezen op de reflectie van een paar vensterramen: het zijn artefacten, die een speciale dimensie geven aan het schilderij en die op rekening te schrijven zijn van de fotograaf.

Naar mijn gevoel één van de beste en meest authentieke werken van de meester. De belangrijkste kenmerken van Raveels werk zijn in dit schilderij terug te vinden: de lege deur, het lege raam, de lege stairway to heaven, de lege afdruk van de adolescent die omstraald wordt door een aura van geel tot rood, en ten slotte het mysterieus element, zijnde de twee veelkleurige massa’s. Bloemen? Of fel gekleurde celkernen gezien onder een elektronenmicroscoop?  Geniaal is het klein vierhoekig wit vlekje, in het midden onderaan. Tenzij het eveneens een artefact zou wezen (dan heb ik natuurlijk niets gezegd…). De kerngedachte wordt evenwel vertolkt door het donkere personage, de adolescent, die, uit zijn lege schrijn getreden, het grootste gedeelte van zijn volume heeft ingeboet. De knaap is achttien jaar oud, aan het begin van de meerderjarigheid. Opvallend: achttien is precies het aantal graden van de hoek waarom het raam is gedraaid… Naar links!

De waarde van dit meesterwerk? Moeilijk te schatten. Neigt alleszins naar het miljoen euro.