55 renners kwamen aan de start onder de brandend hete zon. Het was nog warmer dan vorige week en dus niet mijn ding Gelukkig maar dat er zoiets als bevoorrading bestaat
Tijdens de eerste ronde zat ik mooi vooraan en nam als eerste mijn bocht richting aankomst. Daar zou ik proberen een demarrage te plaatsen wat echter mislukte want ze sprongen direct achter mij aan
Halverwege de wedstrijd kreeg ik het moeilijk. De hitte begon zijn tol te eisen. Even moest ik lossen van het peloton maar ik kon mij herpakken en opnieuw aansluiten bij hen. Ondertussen waren er een 7-tal renners gaan vliegen maar die konden we na een paar rondes toch terug tot de orde roepen zodat we terug één geheel vormden met het peloton. Dit duurde echter niet lang want opnieuw demareerden er een paar - onder wie Tijs Delbaere. Mijn pijp was uit (kreeg geen zuurstof genoeg door het warme weer) en ik moest passen Een revanche voor vorige week zat er dus niet in. Jammer.
Eerst en vooral van harte dank aan de talrijke aanwezigen die speciaal voor mij kwamen supporteren enne ... sorry dat ik jullie moest teleurstellen
Wat een pechdag, wat een baaldag (vooral voor ons ma ).
Vorige week was ik gaan trainen op het parcours en ik had in mijn hoofd een scenario uitgewerkt waar en wanneer ik een demarrage zou plaatsen en dit ook gezegd tegen onze pa.
Zo gezegd, zo gedaan maar ... niet gelukt door stomme kasseien waar ik geen rekening mee had gehouden.
Ik demarreerde op de plaats waar ik het voorzien had, had al vlug 300m voorsprong en dan kom ik in de scherpe draai naar rechts waar ook kasseien liggen. Mijn voorwiel slipt, ik kan mij nog recht houden maar ... rij hierdoor wel de gracht in. Toevallig staan ons ma en Nancy daar natuurlijk om foto's te trekken. Een gegil van jewelste door ons ma die ondertussen de berm naar beneden komt gelopen, gevolgd door Nancy. Ons ma haalt mijn fiets uit de gracht terwijl Nancy mij helpt om er uit te klimmen.
Resultaat : mijn ketting af en mijn voorwiel scheef. Ik spring op de fiets en probeer de schade van mijn achterstand te herstellen. Tegen de volgende ronde heb ik op dezelfde plaats het peloton ingehaald maar mijn voorwiel sleept nog altijd tegen mijn fiets. Stoppen dus om een nieuw wiel te steken bij onze pa. Geholpen door Guytje en nonkel Ronny zet ik weer de achtervolging in maar kan het niet meer opbrengen om tot bij het peloton te geraken. Enkele ronden later dien ik af te stappen. Zwaar ontgoocheld omdat ik al de supporters ontgoocheld heb. Sorry
Warm, warm en nog eens warm om niet te zeggen heeeeeeeeet was het en niet echt mijn weertje
Dat ik niet alleen was die het lastig heeft met zo een weer was ook te merken aan de uitslag. 51 renners kwamen aan de start ... 30 renners kwamen aan ...
Daar ik probeer de top 3 te behouden in deze Beker der Vlaamse Ardennen-wedstrijden moest ik super aandachtig zijn in deze koers. De eerste twee ronden zat ik dan ook mooi vooraan het peloton maar door het superwarme weer werd er niet volop gekoerst in het begin van de wedstrijd.
In de derde ronde was het zo ver ... een demarrage met o.a. Jasper Dult en Tijs Delbaere. Net op het moment dat ik wou gaan werd ik ingesloten en miste zo de trein. De koplopers bouwden hun voorsprong uit tot 1min.15.
De vierde laatste ronde konden we met een zestal ontsnappen uit het peloton en de koplopers terugroepen tot op 30 sec. Had iedereen mooi meegewerkt konden we ze misschien nog bijbenen maar het was te mooi om waar te zijn.
Ik eindigde 11de en zakte zo van de 2de naar de 3de plaats in het klassement
Hopelijk volgende week beter in Huise.
Dank aan de supporters die het warme weer trotseerden en mij kwamen aanmoedigen
Na mijn (tweede) overwinning in Kruishoutem waren de verwachtingen van mijn supporters toch wat hoger dan normaal En daar kwam dan ook nog bij dat het min of meer een thuiswedstrijd was voor mij want mémé en Julien wonen in Zwijnaarde en dan ook nog langs het parcours. Veeeeeel bekende gezichten dus
Daar er weinig wedstrijden waren in Oost-Vlaanderen kwamen niet minder dan 75 renners aan de start. Een mooi bendeke dus met o.a. Saimen De Laeter, Kevin Rasschaert, Stijn Van Hecke, Jasper Dult, Glenn Rotty, Bart De Keukelaere, Dieter Verwilst, Gianni Limpens, ... geen pannenkoeken dus.
In het begin van de wedstrijd waren er een paar kleine aanvalletjes maar niemand geraakte weg. Ongeveer halverwege de wedstrijd echter demarreerden Karel Versyp, Bart De Keukelaere en Lindsay De Vylder. Even later kunnen ook Gianni Limpens en Jasper Dult aansluiten. Toen begon er bij mij een belletje te rinkelen dat ik mijn kans moest wagen om ook bij de kopgroep te geraken. Nadat mijn trainer mij had toegeroepen of ik ging blijven slapen of wat ik er ging mee doen schoot ik in actie en kon ik de kopgroep bijbenen .
Samen met Glenn Rotty en Dieter Verwilst hadden we een kopgroep van 8 man en konden we het peloton - dat reeds sterk uitgedund was - voor blijven.
In de laatste ronde plaatste Verwilst nog een demarrage en kwam zo als eerste over de eindmeet. Mijn pijp was uit en ik kwam als 8ste over de streep. Ik was liever bij de 3 eersten geëindigd maar het kan niet alle weken feest zijn hé.
In tegenstelling met vorig jaar ga ik nu voor een mooie plaats in het klassement "Beker van de Vlaamse Ardennen". Na 2 wedstrijden sta/stond ik op de 7de plaats, wat niet mis is. Gisteren ging de 3de wedstrijd van start in Kruishoutem. Een wedstrijd voor de "sterken" zeiden sommigen, mede door de hevige regenbui een kwartiertje voor het startsein werd gegeven.
De organisatie mocht 60 deelnemers op hun lijst noteren voor hogergenoemde wedstrijd. Reeds net na het ingaan van de tweede ronde demarreerden Dimitri Soete en Dante De Ruysscher maar ik sprong mee. We geraakten echter niet ver weg ... Daarna was het de beurt aan Aron De Ketele, Steve Hanssens, Seppe Verschueren én opnieuw Dante De Ruysscher. Mijn gevoel zei me dat ik niet lang mocht twijfelen en een tegenaanval diende in te zetten wat ik ook deed. Ik beende de vluchters bij, twijfelde even of ik zou wachten maar besliste dan om toch maar door te gaan. Enkel Dante pikte aan...
Dante en ik reden in ons eigen tempo verder en wisselden mooi af. Op twee ronden van het einde hadden we 50 seconden voorsprong op het peloton.
De laatste ronde plaatste Jasper Dult nog een demarrage met Gianni Colpaert in zijn zog. Zij geraakten tot op 35 seconden van ons maar dit kon ons niet deren. We waren beiden zeker van ons stuk en dankzij een goede samenwerking konden we het aan om de 40 km alleen door te gaan én voor te blijven.
In de laatste kilometer versnelde ik mijn tempo nog wat en liet zo Dante achter mij. Mijn tweede overwinning voor dit seizoen was binnen. Dante arriveerde een luttele 5 seconden na mij. Jasper Dult haalde de derde plaats op 33 seconden samen met Gianni Colpaert. Saimen Vlasbloem kwam op 1 minuut 52 over de eindmeet en het peloton eindigde op 2 minuten en 7 seconden
Dank aan ons "ploegbendeke" om mij aan te moedigen. Ook Nonkel Ronny, mémé en Julien, zus Yadrinka en Peter, mijn masseur en zijn gezin en mijn buren Robert en Georgette ... merci om te komen supporteren
Ondertussen ben ik opgeschoven naar de 2de plaats in het klassement
In Groot-Bijgaarden aangekomen verwachtte ik een 50-tal renners maar de opkomst was magertjes. Slechts 23 renners meldden zich aan Spijtig voor de organisatoren.
Het verlengde weekend - en dus veel koersen de voorbije dagen - mede als het lastige en gevaarlijke parcours zullen hier wel de oorzaak van zijn.
Tijs Delbaere plaatse een paar keer een demarrage maar geraakte niet echt weg. Na ongeveer 8 ronden wedstrijd waren er nog slechts een 13-tal renners in koers ... niet echt goed dus.
Ik had ook een dipje maar ons ma riep dat ik moest volhouden, dat het wel zou lukken Wat ze niet wist was dat ik ondertussen tot 2x toe een gat had moeten dichten doordat er eentje van Isorex telkens voor mij kwam rijden en een gat liet vallen
Op 3 ronden van het einde raakte Nathan Van Hooydonck weg uit het peloton en had al vlug een halve minuut voorsprong. In het peloton werd niet echt meer gekoerst
Het was dus al vlug duidelijk wie de winnaar zou worden. Maar ik zou me potverdikke niet laten doen in de spurt
Toen we indraaiden om de laatste 300m naar de aankomstlijn af te leggen zal Tijs Delbaere vooraan. Onze pa riep dat ik NU de spurt moest inzetten en voluit moest gaan wat ik dan ook deed.
Ons Chrisje kon zijn ogen niet geloven en nonkel Ronny ... die had al op voorhand tegen ons ma en Chrisje gezegd dat bibi de spurt zou winnen
Zo werd ik dus verdiend tweede
Mercikes opnieuw aan mijn trouwe supporters nonkel Ronny en Lieve, Chrisje, mijn zus, Geert en Kathleen
Eerst was het de beurt aan de eerstejaars nieuwelingen om de titel van PK binnen te halen en om 15.30u mochten wij van start gaan met maar liefst 96 Oost-Vlamingen.
Bij de verkenning van het parcours vorige woensdag bleek al vlug dat het een lastige en zware koers zou worden in de kleine smalle veldwegen en met bovendien 9x de beklimming van de Betsberg.
De stress en zenuwen waren volop van de partij en reeds van in de eerste ronde werd er aangevallen maar dit was telkens van korte duur. Het peloton kon de ontsnappers steeds weer tot orde roepen. Zo ook toen mijn drie companen Cools, De Ketele, eentje van Cata Bikes en ikzelf een demarrage plaatsten ongeveer halverwege de wedstrijd . De ene aanval volgde de andere op maar niemand geraakte echt weg
Bij het ingaan van de laatste ronde wisten we dan ook dat het een massaspurt zou worden (goed voor ons ma want die durft dan niet te kijken ). Ik behaalde de 27ste plaats. Niet slecht maar ik had toch op beter gehoopt
Dank aan allen die kwamen supporteren o.a. Fons en Roland, Didier, ons Chriske en nonkel Victor, mémé en Julien, nonkel Ronny, mijne masseur Peter en zijn familie , mijn zussen en diegenen die ik misschien vergeten ben op te noemen (sorry ).
Na mijn tijdrit van zaterdag was het nog even afwachten of ik zondag wel kon/mocht koersen van mijn trainer. Eerst diende ik wat los te rijden en te kijken hoe mijn benen voelden. Na overleg met mijn trainer besloten we dat ik zou deelnemen aan de koers te Zandvoorde.
Samen met mijn ploegmaats Jonas en Yordi verkende ik het parcours en dat bleek toch niet zo vlak te zijn als we gedacht hadden en bovendien zat het weer ook niet echt mee. We dienden een koude wind en af een toe een regenbui te trotseren. Hopelijk zou de regen tijdens de wedstrijd uitblijven
Om 15.00u gingen we van start met 39 deelnemers en volgens de speaker zou het een mooie maar lastige koers worden dankzij het toch wel zware parcours met een beklimming net voor de aankomstzone. Het zou een koers worden voor de sterkeren volgens hem.
Af en toe werd er een demarrage geplaatst - ook door bibi - maar toch geraakte er nooit iemand ver weg. Halverwege de koers plaatste ik nog een demarrage en hadden we al vlug met een 7-tal mannen een kleine bres geslagen maar het peloton kon toch terugkeren.
Ik was op mijn hoede en mijn benen voelden ook goed aan. Een paar ronden van het einde vroeg ik aan ons ma of er iemand weg was en kreeg een negatief antwoord. OK, dan maar mijn plannetje uitwerken Ondertussen kreeg onze pa al bijna een inzinking omdat ik op dat moment achteraan het peloton zat. Ons ma, Guytje en Geert(je) geloofden in mij en stelden onze pa gerust door te zeggen dat ik nog wel iets zou forceren.
En dan... Net voor het ingaan van de laatste ronde demarreerde een renner net voor de beklimming. Ik spurtte er naar toe, kwam er bij en ... reed er voorbij. Ondertussen zag ik dat hij het toch wel moeilijk had. Ik zette alles op alles en deed mijn ding.
Ondertussen gierden de zenuwen door onze pa en ons ma hun lijf. Geert, Kathleen, Martine, Yanah en Guytje geloofden dat ik alleen over de meet zou komen. Ons ma hoopte het maar geloofde het niet
Ik zag dat het peloton niet naderde (mede dankzij de afstopping van mijn ploegmaat Jonas - mercikes hiervoor ) en liet mij volledig gaan in bergaf. Toen ik aan de laatste beklimming begon riepen de mensen langs de weg reeds dat ik gewonnen was. Een zalig gevoel ...
Aan de aankomstlijn aangekomen kon ik het zelf niet geloven en vroeg aan onze pa : "Heb ik nu gewonnen ?" Ja dus
Om 9.00u vertrokken we richting Borlo (Limburg) voor mijn 2de Nationale testtijdrit.
Daar aangekomen verkenden we eerst het parcours dat totaal anders was dan vorige week en er bovendien veel makkelijker uitzag ... maar uiteindelijk toch niet zo was.
Om 14.55u kreeg ik het startsein en begon ik aan mijn rit van 10 km.
Onze pa en ons ma volgden terug met de wagen en moedigden mij aan, deze keer d.m.v. een megafoon - wat uiteraard veel makkelijker was dan vorige week - beklimming na beklimming. Telkens we bergop moesten hadden we een open vlakte met ... veel wind ! Hierdoor verloor ik kostbare tijd die ik tijdens de afdalingen probeerde in te halen door mij volledig te laten gaan. Hier deed ons ma haar ogen dicht want ze dacht dat ik tegen de vlakte zou gaan, vooral in de bochten in het centrum. Resultaat : geen fotokes van de bochten
Met de uitslag was ik niet zo tevreden. Ik haalde de 27ste plaats van 40. Toen we nadien mijn tijd vergeleken met die van vorige week bleek dat ik exact hetzelfde tijdverschil gereden had met de renner die vorige week voor mij eindigde én ook met de renner die na mij eindigde. Vorige week werd ik op 1 min. 30 gereden door de eerste, deze week op 1 min. rond. Al bij al valt het dus toch nog mee.
Ik ben Dierickx Yorne
Ik ben een man en woon in Zingem (België) en mijn beroep is Student.
Ik ben geboren op 24/11/1994 en ben nu dus 29 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wielrennen, chatten met leuke meisjes.
Gelukkig maar dat er zoiets als bevoorrading bestaat 
Een revanche voor vorige week zat er dus niet in. Jammer.
).
die ondertussen de berm naar beneden komt gelopen, gevolgd door Nancy. Ons ma haalt mijn fiets uit de gracht terwijl Nancy mij helpt om er uit te klimmen.
.
Wat ze niet wist was dat ik ondertussen tot 2x toe een gat had moeten dichten doordat er eentje van Isorex telkens voor mij kwam rijden en een gat liet vallen 
