Zaterdag 19 april stonden enkele stervelingen, pedaalvrienden klaar om de Peter Van Petegem Classic te rijden. We vertrokken zoals gewoonlijk aan onze sponsor 't VeRScHiL om 08u00. Onze eerste beklimming was niets minder dan Hoogbos, al meteen een goede opwarmer. Maar wat bleek, ondanks deze beklimming in Brakel ligt, was deze niet bekend bij naam. Dus zullen we deze in de loop van het komende jaar eens meer moeten boven rijden zodat deze iets bekender in de oren klinkt De volgende uitstulping in het wegdek klonk alvast heel wat meer bekendheid, de Muur en Kappelmuur. Ook de volgende beklimming de Bosberg is voor de meeste wielertoeristen bekend terrein. De Congoberg, Waagstraat en Kampenheuvel waren in vergelijking met de vorige twee heuvels, laat ons zeggen beter berijdbaar, geen Kasseien Wie kasseien zegt, zegt dan ook Waterrad en Lange Munte, twee stroken die ons kontje eens deden daveren. Jaja, nog niet half goed bekomen en daar was alweer de volgende heuvel, de Molenberg. De heuvels volgden zich nu in een sneltempo op Meersestraat, Armekleie, Elverenberg en bij de meeste uit Brakel bekend! Ja, deze keer bij iedereen van ons de Valkenberg Even slikken want na meer dan 120km deden de beentjes al eens pijn. De Hellenhoek was voor ons de laatste beklimming aangezien we halfweg waren ingepikt. 140 km stond er op de teller toen we terug aan 't VeRScHiL aankwamen. Geen lijken maar we hadden onze beste pijlen allen zeker verschoten, de één al wat meer dan de ander en dan mag ik eens lachen Iedereen was héél tevreden na deze mooie sportieve Van Petegem Classic.
De volgende uitstulping in het wegdek klonk alvast heel wat meer bekendheid, de Muur en Kappelmuur. Ook de volgende beklimming de Bosberg is voor de meeste wielertoeristen bekend terrein. De Congoberg, Waagstraat en Kampenheuvel waren in vergelijking met de vorige twee heuvels, laat ons zeggen beter berijdbaar, geen Kasseien 
Wie kasseien zegt, zegt dan ook Waterrad en Lange Munte, twee stroken die ons kontje eens deden daveren. Jaja, nog niet half goed bekomen en daar was alweer de volgende heuvel, de Molenberg. De heuvels volgden zich nu in een sneltempo op Meersestraat, Armekleie, Elverenberg en bij de meeste uit Brakel bekend! Ja, deze keer bij iedereen van ons de Valkenberg 
Even slikken want na meer dan 120km deden de beentjes al eens pijn. De Hellenhoek was voor ons de laatste beklimming aangezien we halfweg waren ingepikt. 140 km stond er op de teller toen we terug aan 't VeRScHiL aankwamen. Geen lijken maar we hadden onze beste pijlen allen zeker verschoten, de één al wat meer dan de ander en dan mag ik eens lachen 
Iedereen was héél tevreden na deze mooie sportieve Van Petegem Classic.
