Zondag 4 november hadden enkele pedaalvrienden hun fiets opgeblonken om de bloso route in Brakel te fietsen Dat de fiets niet lang opgeblonken zou blijven dat wisten we Het parcours was door de regenval van de afgelopen week in een klein moerasje veranderd. Het weer viel al bij al heel goed mee en daardoor konden we het eerste deel dan ook aan een aangenaam tempo afwerken. De meesten zijn dan ook heel wat beter aan het worden en hebben al heel wat bijgeleerd de afgelopen weken in het veld. Alleen bleven we deze keer niet gespaard van pech Daarbij wil ik dan ook nog eens in de naam van iedereen een woordje van dank aan onze sponsor geven die ons tot tweemaal toe heeft gedepanneerd. Echt dank je wel Annelies. Als we nu nog niet genoeg pech hadden gehad kwamen er nog eens regendruppels uit de lucht. Het parcours die geleidelijk aan, aan het opdrogen was werd nu nog drassiger dan voorheen. Zo goed, het eerste gedeelte van de rit verliep, zo slecht verliep het tweede gedeelte van de rit. Wel hebben we terug heel wat afgelachen hoor, man wat zit de sfeer toch goed. Ook al hebben we heel wat pech gehad, wel de pedaalvrienden hebben zich toch weer goed geamusseerd.
Zondag 28 oktober waren terug enkele pedaalvrienden samen gekomen. Deze keer om de bloso route in Brakel te moutainbiken. Het was duidelijk veel frisser dan vorige week en dat was ook te zien aan onze kledij. Iedereen was goed voorzien van warme handschoenen en een dikke warme muts. Gelukkig bleef het droog en konden we vol genieten van onze rit. Deze bloso route was duidelijk zwaarder dan die van vorige week. Kwam het door de modder of het parcours? De combinatie van alletwee denk ik. Het rode gedeelte was duidelijk zwaarder, al moest het blauwe gedeelte zekers niet onder doen. Het groene gedeelte hebben we niet volledig uit gereden omdat we ergens tussen groen en blauw een pijltje hadden gemist. Volgende week rijden we de bloso route in Brakel terug. Oja, na nog eens goed op de map van bloso te hebben gekeken zullen we dan niet meer missen. Dat hopen we en dan zullen we zien of het aan ons lag, of dat er misschien wel enkele pijltjes weg zijn. Al bij al hebben we terug een mooie zondag beleefd. Goed weer, mooi parcour, toffe vrienden, wat moeten we nog meer hebben om ons te amuseren? Uhhh, volgende week terug het zelfste zekers.
Zondag 21 oktober waren enkele pedaalvrienden warm gelopen om de bloso route in Zottegem te gaan mountainbiken. De rit werd gestart aan onze sponsor 't VeRScHil. Iedereen was dus zeer gemotiveerd en dat was er duidelijk aan te zien, een stevig tempo van in het begin. Maar al snel begon het serieuzere werk dus ging het tempo al direct wat naar omlaag, maar goed want anders zouden er wel eens enkele zichzelf tegen komen We waren ingepikt op het rode gedeelte in Michelbeke die tot in Strijpen liep. Voor de ervaren moutainbiker viel het nog mee maar enkelen hadden duidelijk niet zoveel ervaring en moesten nu en dan wel eens van de fiets Na Strijpen volgde er een stukje van de groene lus, die al snel werd opgevolgd door de blauwe lus. In Velzeke werden er ook enkele kasseistroken onder de wielen geschoven. De blauwe lus liep tot in Velzeke om zo terug te keren richting Zottegem. Daar bleven we een beetje rondtoeren op een iets makkelijker deel van de route. Goed, Erwetegem kwam eraan en dat was terug een stuk rood. Bij sommigen was dat zekers welkom om terug wat actie te krijgen we werden dus op onze wenken bediend. Actie, actie en nog eens ... neen het was modder en nog eens modder. Ha ha, de rode lus zorgde dan ook voor het echte mountainbike gevoel, een voldaan gevoel want dat was ook, ons laatste gedeelte. Na de rit namen we dan ook enkele sfeer foto's. Hierop is dan ook te zien dat de sfeer dan ook zeer goed was en dat we zekers heel wat hebben afgelachen Natuurlijk hebben we ook het sportieve niet verloochend en dat was dan ook aan de spatjes modder op onze mooie outfit te zien. De pedaalvrienden hebben er terug een super toffe zondag op zitten die zekers de komende weken een vervolg zal krijgen.
Zondag 30 september voor de op één na laatste rit van het seizoen, toch 6 vertrekkers. Voor deze rit hadden we gekozen om een rit te rijden die vooral door Brakel ging, de Teirlinckroute. Het werd een typische eindeseizoens rit, er werd aan een rustig tempo gereden. De eerste 20 kilometer was het dan ook gezellig keuvelen over koetjes en vooral kalveren Naarmate de rit vorderde werd het parcours ook iets attractiever met de Leeberg en de Berendries Voor wie deze mooi uitgestippelde route nog niet heeft gereden zekers een aanrader. Mooi weer, een mooie route, een toffe bende Wat moet een wielerliefhebber nog meer hebben op een zondag voormiddag
Op deze frisse septemberdag verzamelden twee pedaalvrienden voor de Belgian cycling happening. Een mooi ritje langs de kleine deelgemeenten van Herzele (Herzele, Ressegem, Aaiegem, Woubrechtegem, St Antelinks, Steenhuize). Bevoorrading was aan de Gavers in Geraardsbergen. De rit was goed bepijld, niet al te zwaar. De moeilijkheid lag meer in combinatie van wind en hellingen. Al bij al een mooi training in deze eindeseizoensrit.
Zondag 16 september was het terug verzamelen geblazen. Memorial Jeroen De Backer stond op het programma. De keuze ging naar de 55 kilometer plus de verplaatsing naar Michelbeke zouden we aan 65 kilometer komen. Zoals gezegt vertrokken we in Michelbeke om zo richting Zottegem te fietsen. Zoals de meeste wielerliefhebbers weten, als je van Brakel naar Zottegem fiets dan kom je wel enkele hellingen tegen. Ze hebben daarom nog geen grote naam nodig om pittig te zijn. Eens in Velzeke kregen we ook iets te eten en te drinken, dit alles was tot in de puntjes geregeld. Er kunnen er weinig zeggen dat ze dergelijke bevoorrading hebben georganiseerd. De rit ging verder langs Balegem om zo richting de Zwalmstreek terug te keren richting Michelbeke. Echt een mooie rit en zekers een om in onze agenda van volgend jaar terug te plannen. Wie weet dan wel eens in het veld
Vrijdag 15 september vertrokken enkele pedaalvrienden voor de nachtrit in Horebeke. Voor sommigen onder ons was het de eerste keer dat ze in het donker zouden rijden en dan nog bijkomend zelfs de eerste keer MTB. Iedereen vertrok vol goede wil naar Horebeke. De weersomstandigheden konden niet beter zijn al was er net voor we vertrokken een plasje water uit de hemel gevallen. We konden net voor 20 uur vertrekken wat ons nog de kans gaf om onze lichtjes te sparen. Toen we in Horebeke aankwamen begon de duisternis te vallen en al snel bleek dat er enkelen onder ons niet over de juiste verlichting zou beschikken. Al snel liet zich dat merken door de nodige valpartijen. Niet al te zwaar gelukkig, zodat de humor er wel bleef inzitten. Gelachen werd er zekers, zelf tot buikpijn toe. We reden nooit ver weg van de startplaats, de kerktoren van Horebeke bleef constant in de buurt. De bepijling was in orde, maar het is lang niet zo simpel om steeds alle pijltjes op tijd te zien, waardoor enkelen van ons een bezoek brachten aan de moestuin van een inwoner van Horebeke, en ik vermoed wij niet alleen, zijn sla stond naar het schijnt zeer schoon Offroad singltracks die overdag met de noodzakelijke voorzichtigheid worden bereden, gingen nu bij duisternis veel vlotter, tja, als je het diepe spoor 10 cm naast uw wiel niet ziet, slaag je er soms beter in om eruit te blijven. Het offroadgehalte was minder dan een gemiddelde dagrit, maar dat kunnen we enigszinds begrijpen. Nadat we een mooie beklimming hadden gedaan, doken we met fakkels versierd softroad pad op, richting bevoorrading. De bevoorrading was in orde. Ik zag cola, Adriaan Brouwer, soep en een paar soorten cake en koeken. Zelfs enkele kilometers voor het einde kregen we nog een extra bevoorrading met Jenever. We namen ons allen een Jeneverke. Den aprËs was een van de redenen waardoor we voor Horebeke kozen, en die was in orde. Zo kregen we zelfs na de rit een hotdog en dat kan smaken na zo een rit geloof me.We hebben ons goed geamuseerd, de sfeer was goed, de meesten denken er zelfs al aan om volgend jaar terug te keren.
Zondag 9 september was het terug verzamelen geblazen voor de pedaalvrienden. Met de Baguet clasico voor ogen en natuurlijk het mooie weer waren we vol goede moet gestart. We zouden ter hoogte van de brusselsestraat inpikken op het parcours en 65 kilometer fietsen. Wie deze rit nog niet heeft gereden, kan, moet het zekers eens doen de komende jaren. Het is zekers geen zwaar parcours maar ook niet voor poppen. Een licht briesje zorgde voor wat verfrissing vandaag, maar ook voor wat tegenwind Wat me wel opviel was dat de meeste onder ons het goed deden. De groep bleef goed samen en zo konden we een mooi gemiddelde bij elkaar fietsen. De clasico was echt top en goed uitgestippeld. We hopen volgend jaar dat hij terug op onze kalender kan staan. Echt een topdagje, wat kan fietsen een feest zijn
Zondag 2 sepetember was het terug verzamelen geblazen. Na het zonnige weer van de afgelopen week waren we zekers gemotiveerd om er een mooi ritje van te maken. Onze bedoeling was om in te pikken op het parcours van de gordol ter hoogte van de Valkenberg. Maar al snel bleek dat er geen wegwijzers aanwezig waren, dus besloten we dan ook om eens te gaan kijken bij de start. Daar zagen we ook al snel dat er niets te beleven viel en besloten we dan maar zelf om een ritje uit te stippelen. Eerst via Edelareberg en daarna kort gevolgd door de kapelleberg. Na een stukje vlakkere wegen te heben afgereden kwamen we in zottegem aan om daar Traveins voor onze wielen voorgeschotelt te krijgen. Via Ten bosse verlieten we dan ook Zottegem. Eens in Brakel op vertrouwde wegen gekomen besloten we om via Boembeke, Borgveld, Vissegem naar boven te rijden. Als afsluiter besloten we dan ook nog eens om de Berendries te beklimmen. De gordol was geen rit om van te zeggen die rijden we volgend jaar zekers terug, ik had er meer van verwacht. Al was denk ik, de rit die we zelf hebben uitgestippelt eentje om te herhalen in de toekomst. De 60 kilometers van deze rit waren dan ook iets lastiger. Maar terug een mooie zondag voormiddag beleefd
Dat de fiets niet lang opgeblonken zou blijven dat wisten we 
Het parcours was door de regenval van de afgelopen week in een klein moerasje veranderd. Het weer viel al bij al heel goed mee en daardoor konden we het eerste deel dan ook aan een aangenaam tempo afwerken. De meesten zijn dan ook heel wat beter aan het worden en hebben al heel wat bijgeleerd de afgelopen weken in het veld. Alleen bleven we deze keer niet gespaard van pech 
Daarbij wil ik dan ook nog eens in de naam van iedereen een woordje van dank aan onze sponsor geven die ons tot tweemaal toe heeft gedepanneerd. Echt dank je wel Annelies. Als we nu nog niet genoeg pech hadden gehad kwamen er nog eens regendruppels uit de lucht. Het parcours die geleidelijk aan, aan het opdrogen was werd nu nog drassiger dan voorheen. Zo goed, het eerste gedeelte van de rit verliep, zo slecht verliep het tweede gedeelte van de rit. Wel hebben we terug heel wat afgelachen hoor, man 
wat zit de sfeer toch goed. Ook al hebben we heel wat pech gehad, wel de pedaalvrienden hebben zich toch weer goed geamusseerd.
We waren ingepikt op het rode gedeelte in Michelbeke die tot in Strijpen liep. Voor de ervaren moutainbiker viel het nog mee maar enkelen hadden duidelijk niet zoveel ervaring en moesten nu en dan wel eens van de fiets 
Na Strijpen volgde er een stukje van de groene lus, die al snel werd opgevolgd door de blauwe lus. In Velzeke werden er ook enkele kasseistroken onder de wielen geschoven. De blauwe lus liep tot in Velzeke om zo terug te keren richting Zottegem. Daar bleven we een beetje rondtoeren op een iets makkelijker deel van de route. Goed, Erwetegem kwam eraan en dat was terug een stuk rood. Bij sommigen was dat zekers welkom om terug wat actie te krijgen 
we werden dus op onze wenken bediend. Actie, actie en nog eens ... neen het was modder en nog eens modder. Ha ha, de rode lus zorgde dan ook voor het echte mountainbike gevoel, een voldaan gevoel want dat was ook, ons laatste gedeelte. Na de rit namen we dan ook enkele sfeer foto's. Hierop is dan ook te zien dat de sfeer dan ook zeer goed was en dat we zekers heel wat hebben afgelachen 
Den aprËs was een van de redenen waardoor we voor Horebeke kozen, en die was in orde. Zo kregen we zelfs na de rit een hotdog en dat kan smaken na zo een rit geloof me.We hebben ons goed geamuseerd, de sfeer was goed, de meesten denken er zelfs al aan om volgend jaar terug te keren. 
