Gisteren op controle geweest en het gaat helemaal goed met ons beebke! Gewicht is nu 2456gram, da's veel beter dan vorige keer denk ik zo!
Ikke had wel een hoge bloeddruk, maar dat heb ik wel vaker... Maar die gyn vond toch dat ik eens een monitorke moest doen, bij deze woensdag dus.
Plots heb ik wel wat last van 'nestdrang' (had ik dat al niet de hele zwangerschap door???) Alles moet nog gepoetst worden, er moeten nog klusjes gedaan worden, eten invriezen voor een heel leger, nog wat shoppen...
Ik ben alvast begonnen met het vullen van doopsuikers, dat MOEST nog! Zo is alles klaar voor het geval dat ... De proefdruk is ook in orde, nu maar duimen dat de kaartjes dat ook zullen zijn....
Vandaag naar de huisarts geweest, daar was de bloeddruk weer helemaal ok! (heb es extra mijn best gedaan!!) Wel weer veel harde buiken en veel rugpijn, moet misschien nog wat rusten straks....
Wat voorheen nog zo lang leek, komt nu toch langzaam dichterbij... nog 39 dagen, da's echt niet lang meer!
Mama en papa treffen de laatste voorbereidingen; we doen de laatste aankopen, checken en dubbelchecken of we alles in huis hebben, wassen en strijken kleertjes (echt leuk!), en mama blijft maar alles poetsen want daarna heeft ze beslist geen tijd meer ...
De laatste maand zal voorbij vliegen want er moeten toch nog een aantal zaken gebeuren he; doopsuiker vullen, valiesje maken, parkje zetten, bedje enzo opmaken, proefdruk van het kaartje nog eens bekijken... en bevallen!
Nog een weekje en we mogen terug op controle, hopelijk heb je dan een mooi gewichtje al!!
Anders altijd te vroeg, nu maar net op tijd om frummeltje te gaan bewonderen bij de gyn!
Frummeltje zit nog mooi op z'n plaats, geen opening, dus niks om ons zorgen over te maken, dik in orde!
Daarna nog even een vlugge glimp van je opgevangen en wat metingen uitgevoerd.
Je zit nu net onder de gemiddelde curve (vorige keer er net op) en je gewicht wordt momenteel geschat op 1867g. Dat wordt dan toch geen 3300g bij je geboorte... momenteel he, dat verandert zo snel....
Enkele foto'tjes afgedrukt... geslacht nogmaals bekeken, hihi, dat verandert echt niet meer hoor!
Mama haar gewicht gecontroleerd, viel deze keer echt mee om vijf weken verder te zijn dan de vorige keer, goed zo!
Mooie foto'tjes van de 3D getoond aan de gyn, die ook bevestigde dat frummeltje een aardje naar zijn vaartje is!
Volgende afspraak binnen 2,5 week, da's niet lang he!!
Ik blijf zoveel mogelijk binnen en kijk hoe mooi het weer is van achter het vensterraam... Maar af en toe moet een mens zich toch eens buiten begeven en dan overvalt de warmte me echt....
Resultaat: gezwollen handen en voeten, mooi zicht hoor!!!
Ik zal me dus maar binnen houden, want temperaturen van 28° en meer... dat is niet echt uitnodigend meer....
Pff.... hopelijk kan het zomeren met wat minder ook hoor....
Gisteren heeft mama een vroeg, maar heel leuk verjaardagscadeautje gekregen van papa.
We zijn naar Kortrijk geweest voor een 3D echo!
We waren daar een beetje te laat, maar dat vond die mevrouw helemaal niet erg en ze ontving ons in een heel knusse gezellige ruimte met zachte muziek voor een 40 minuten durende afspraak met ons frummeltje!!!!
In het begin lag je met je gezichtje verstopt. Mama moest zich draaien en keren en gepord worden opdat je je mooie snoetje liet bewonderen!
En wat ben je mooi!! Je hebt al bolle wangetjes!
De echoscopiste zei dat je op je papa lijkt. Je was de rust zelve (da's ook meegekregen van je papa) en je lag rustig te slapen en te genieten! De navelstreng lag onder je kinnetje, wat rustgevend was werd ons verteld...
Daarna lag je met je voetje aan je gezichtje, speelvogel dat je bent! Je had ook eens de hik...
Het was en zeer emotioneel moment... Mama moest wat traantjes wegpinken... Mama en papa kijken nu nog meer uit naar jouw komst om die bolle wangetjes ook te zien blozen!
De echoscopiste heeft ook jouw geslacht nogmaals bevestigd, maar heeft het niet op de video gezet. Andere gegadigden kunnen jou dus ook al eens bewonderen!
Ik ben het beu dat andere mensen me constant zeggen wat goed voor me is en wat niet....
De buurman zei me deze morgen dat ik de rolluiken niet mag omhoog trekken want dat dit slecht is voor mijn kindje... het zou wel eens kunnen losscheuren en dan is het gedaan. Fijn om weten, echt, ik dacht dat ik mijn armen gebruikte om mijn rolluik omhoog te doen, maar wat weet ik er nu van???
Schoonmama heeft ook al gezegd dat ik niet meer mag kuisen en dat het ventje niet meer over kasseien mag rijden met de auto... Bovendien mag ik al sedert het begin van de zwangerschap geen boodschappen doenvan haar, niet enkel de zware dingen, neen, ook geen lichte zaken dragen....
Nu vraag ik mij af, hoe doen mensen die nog moeten gaan werken dat? Ik ben reeds thuis sedert het begin van de zwangerschap, maar er zijn genoeg anderen die hun job tot minimum 6 maand en zelfs tot aan de bevalling uitoefenen... Die mogen dan ook niks meer doen ofzo??? Ik zal me dus maar een poetsvrouw en boodschappenservice aanvragen... En voor de rest moet het ventje maar alles doen zeker...????
Nu, ik begrijp wel dat we wat moeten opletten en het lot niet moeten tarten.... Ik heb zelf ook ondervonden dat je lichaam het wel aangeeft wanneer je teveel doet...
Maar dat mensen echt letterlijk durven zeggen dat je je kind zal verliezen??? Daar schrik ik toch van...
Alsof ons frummeltje niet het kostbaarste is in ons leven??? Kan ik echt kwaad van worden!!!!
Ik weet ondertussen dat ik voldoende rustmomenten moet nemen, maar dat weten alleen is niet genoeg... dat in de praktijk brengen, is moeilijker....
Deze week goed begonnen met maandag een rustige dag... Dinsdag had ik echter energie voor 10: dus, boven alles gekuist, tuinhuis volledig opgeruimd, buxus gesnoeid... tegen de avond... pert total... Woensdag echter vol hernieuwde energie opgestaan dus vensters gekuist, onkruid uitgedaan... tot ik bijna niet meer rechtliep van de steken in mijn buik...
Gelukkig moesten we die avond op cursus en heeft 't ventje maar eens lief gevraagd aan de vroedvrouw of ik me zorgen moest maken... Geen zorgen, beetje rustig aan doen... zolang er geen harde buiken zijn, geen paniek...
Zo gezegd, zo gedaan, tegen 22u30 toch in bed geraakt... Maar slapen, daar kwam niks van in huis....
Ik denk dat ons frummeltje een beetje hoog zat, want ademen was heel moeilijk en ik heb dan maar al zittend een dutje gedaan... Elk uur van de klok gezien en om 4 uur al weer wakker... met rugpijn, hoe kan het ook anders??
Hopelijk gaat het volgende nacht beter....
Cursus was zeer interessant, het ging over borst- en flesvoeding... Mijn keuze voor borstvoeding lijkt precies minder evident nu, voor het gemak moet je het niet doen, toch de eerste dagen niet zo te horen... Wordt even doorbijten dan....
allez, ga de goede raad opvolgen en wat rusten nu.... zeldzame momenten zijn dat....
Gisteren de vierde les gehad; over medische interventies: keizersnede, zuignap, inleiding en epidurale enzo...
Allemaal dingen die je weet, maar die je liefst ver in je achterhoofd houdt, omdat je toch ergens hoopt dat allemaal niet nodig te hebben he...
Nog een video gezien die de gevoelens compleet maakte...
Dus vannacht rare dromen over de bevalling gehad, maar niet traumatiserend, gelukkig maar....
Frummeltje schopt en klopt er hier rustig op los deze week! Duidelijk in een actieve bui, terwijl het bij mij eerder omgekeerd is... Misschien heeft het één wat met het ander te maken...
Nog geen telefoon gehad over de suikertest, zal wel allemaal in orde zijn zeker??
Met een opkomende verjaardag in het verschiet kon ik geen mooier cadeau bedenken om haar te geven!
Blij verrast ... en natuurlijk heeft ze aanvaard!
Mooi mooi! We zijn enorm tevreden met onze keuze!
Gisteren waren het ook verkiezingen. Ik moest gaan zitten, maar met dank aan de jeugd die mijn plaats wou innemen, mocht ik beschikken! Geen slecht woord over de jeugd hoor!
't Werd dus eigenlijk een luilekkerweekend, moet kunnen he!!
Dus, weer iets van ons to do lijstje geschrapt, goed he! We staan op schema!
Altijd fijn om op afspraak te mogen en dat was vandaag niet anders!!!!
Eerst eens langs het labo langs om een drankje te drinken voor de suikertest. Dan nog een halfuur moeten wachten en eindelijk, om kwart na elf, mochten we binnen!
Genoten van een lange uitgebreide echo! Vier hartkamertjes, de hersentjes, beentjes en teentjes gezien... en natuurlijk nog ietske he Al jouw tuimelingen kunnen bewonderen, want ofwel vind je het helemaal niet fijn op echo, ofwel wil je al wat je kan laten zien dan! De gyn zei dat je heel lening bent, je was aan je eigen voetjes aan het kriebelen! Alleszins, wij zijn tevreden hoor. Jij weegt 1136g en zit daarmee op de gemiddelde curve, perfect dus. Als je zo verder doet, dan weeg je bij je geboorte 3300g, da's best wel flink! Oh ja, in tegenstelling tot vorige keer, lig je nu wel met je hoofdje naar beneden! Dat had mama ook al gevoeld dat die voetjes best hoog aan het schoppen waren, helemaal top dus!
Nog even de weegschaal gepasseerd.... daar valt verder niks over te zeggen....
Mooie afdrukjes gehad van jouw kunstjes!
De komende 4 afspraken vastgelegd en eenmaal deze gedaan zijn, zijn we zowaar in week 40 aanbeland!!!!
Dan nog even langs het labo voor bloedafname en hop, alweer 5 weekjes wachten tot we je terug gaan zien op 10 juli....
Gisteren een interessante les gehad over de bevalling... je weet meteen wat je te wachten staat....
De vroedvrouw had het eerst over de ligging van de baby, ik vraag het morgen eens aan de gyn, hoe ons frummeltje ligt, alhoewel ie nog kan draaien he!
Daarna een demonstratie met een pop en hoe die door het bekken passeert, tof tof, 't was maar juist gepast! En natuurlijk uitleg over de scheur of de knip, fijne vooruitzichten zijn het wel!
Tenslotte een rondleiding in de verloskamers. Het ventje zag het bubbelbad al meteen zitten! De baarkruk wat minder, hij vreesde er wat voor dat ik zijn handen of knie zou kapot nijpen, haha...
Tja, we staan er voor he! En het helpt natuurlijk an awful lot dat je daarna een kindje in de armen houdt he!!!
Ook nog wat doopsuikertjes gemaakt, ik zit nu toch al over de helft denk ik! Nog even naar de winkel moet ik gaan, want heb alweer wat te kort...
Wat een heerlijk weertje vandaag!! Zonnetje en een fris briesje zodat het allemaal wat te doen valt, schitterend! Zo mag het blijven!!
Vandaag zijn we 27 weken ver, nog 13 weken te gaan, lijkt alsof het toch wel wat begint te korten, niet?
Daarnet gelezen dat ons kindje deze week levensvatbaar is, altijd geruststellend, maar frummeltje mag best wel nog een beetje blijven zitten hoor! Op het eind van deze week zou frummel ongeveer 35 cm moeten zijn en ongeveer een kilo'tje moeten wegen, benieuwd of dat zal kloppen bij de gyn!
Nog steeds rugpijn hier, is maar 1 dagje beter geweest deze week... Niks helpt nog, toch nog eens vragen hoor vrijdag... De pijn straalt nu reeds uit naar mijn onderbuik en bekken en wordt dus steeds lastiger....
Maar goed, genoeg gezaagd! Er is ook goed nieuws!
Gisteren hebben we eindelijk de peter gevraagd voor ons kindje! Gelukkig heeft ie ja gezegd!!! Wij superblij en peter natuurlijk ook!
Ook nog een aantal gokjes gehoord ivm het geslacht; jouw peter denkt dat je een jongen bent, maar hoopt op een meisje. Zijn vrouw denkt dat je een meisje bent!
Vrienden die daar ook op bezoek waren hadden een testje. Door de manier waarop ik een handdoek opraapte, dacht ie dat je een jongen bent...
Niks verklapt hoor, ze zien het wel he, binnen 90 dagen!!
Gisteren informatieavond gehad over de arbeid; wanneer moet je binnenkomen, wat neem je mee, wat zijn tekenen dat het in gang komt, hoe weeën opvangen, hoe puffen... Gelukkig mochten we ook even op een bal zitten, kwestie van afwisseling (gelukkig, want die stoelen waren ellendig voor mijn rug!)
Enne, we zien het nog altijd zitten! Gelukkig maar!
Iemand het gezien? Voorbije woensdag zijn we de 100 dagen nog te gaan gepasseerd!! Dat wil zeggen, reeds 180 gedaan (ongelooflijk toch!) en nu nog 97 te gaan!! Het komt gestaag dichter, maar mag van mijn part toch wat sneller gaan... ik verlang er zo naar om jou te zien...
Woensdag mochten we ook voor de eerste maal op cursus. We kregen uitleg ivm de zwangerschap, maar niets wat ik nog niet wist, tja, we zijn dan ook reeds 6 maand zwanger he... Volgende keer gaat het over de arbeid, zal ik misschien wel minder happy zijn. Zeg nu zelf... wie heeft het nu graag over geplande pijn, intens afzien... Gelukkig maar weten we dat reeds velen ons voor gegaan zijn en dat er in vele gezinnen meer dan ééntje is geboren en dat stelt me gerust. Bovendien is mijn enige zorg jou gezond en wel op de wereld zetten en dat beetje (?!) pijn nemen we er wel bij!
Gelukkig kwamen we ook de gyn nog tegen woensdag ( die had wachtdienst) zodat mijn bezorgde ventje eens kon vragen hoe het nu verder moet met die rugpijn... Ik ben geen klager, maar éénmaal je niet meer normaal kan rechtstaan, zitten, de trappen doen of lopen, dan weet ook ik dat er iets mis is... Wat het is, weten we niet, maar de gyn zei dat het ventje me maar moest masseren (wachten we bij deze nog steeds geduldig op ), een warmwaterkruikje of kersenpitje erop leggen... enne... veel rusten??????? Ok dan, maar ik deed het al wat kalmer aan ivm de harde buiken... het leek me niet dat ik nu nog teveel deed... Ik moet nu wel bekennen dat het beter is als ik rust, maar ik kan toch niet de hele dag in mijn zetel doorbrengen?? Gelukkig doen we dat allemaal voor jou, anders zou ik beslist geen 'zetelhanger' worden... Hoop toch stiekem dat het snel overgaat hoor.
kamertje is tip top in orde, alleen kindje ontbreekt
Donderdag kwamen ze de meubeltjes van het kamertje leveren... Konden ons niet houden, en moesten deze onmiddellijk beginnen in elkaar te steken.
Mooi hoor, het resultaat, al zeg ik het zelf!!!
Daarna nog even langs Ikea om wat spulletjes te halen om dat kamertje te decoreren he!
Fijn fijn, alleen het kindje nog en het kamertje is compleet!
Vandaag nog even een oefensessie gedaan voor het in elkaar knutselen van de doopsuikers. Het zal wel lukken, al zijn het er toch veel... Een dertigtal gedaan, nog een honderdtal te gaan... En dan nog deze voor de kindjes... Zullen nog weten wat doen he, de komende maanden!
Nu kan ik dus vertellen waarom ik het zo druk had! Papa in spe werd 36 en wou al jaren een verrassingsfeest, bij deze is dit dus gebeurd! 't Was wat moeilijk om alles achter zijn rug te doen, vermits papa lief net voorbije week had uitgekozen om thuis te zitten met een lumbago , maar goed, het is wonderwel gelukt!
Vele cadeautjes, sangria, en dubbel zoveel taart als het aantal genodigden later, was papa moe maar voldaan!
Als beloning daarvoor heeft papa op zijn verjaardag een buggy voor jou gekocht en die staat nu mooi te pronken op jouw kamertje! Dank je wel papa, zo'n verjaardagen mogen er nog komen!
We zijn ook al jouw doopsuiker gaan halen, dus eigenlijk kan mama aan de slag... eenmaal ze de tijd heeft he... Bovendien wil papa ook helpen, maar zijn to do lijst is bijlange nog niet klaar, dus ik denk dat die suikerbonen nog wat zullen moeten wachten... er is nog tijd genoeg!
Vrijdag ook jouw lieve snoet terug gezien. Mama had zoveel zenuwen, dat heb ik in lange tijd niet meer gehad We moesten gelukkig niet lang wachten, afspraak om 10u en om 9u40 waren we al binnen!!
Ik had een hele pak vragen: - is het normaal dat ik zo vlug buiten adem ben? Jaja, kindje wordt groter en neemt dus meer plaats in... - ook normaal dat ik het zo warm heb? Jaja, en het moet nog zomer worden.... - veel dorst? jaja, zolang het geen 5 liter wordt per dag alles ok! - voor de kuitkrampen een ander medicamentje daar het vorige voor net iets teveel achteruitgang zorgde als je begrijpt wat ik bedoel... - harde buiken??? Even paniek!! En bij mij dus grote paniek.... Maar na een inwendig onderzoekje bleek jij nog mooi op jouw plaats te zitten! Oef!!! Mama moet gewoon haar niet 'overdoen', zal er dan toch wat rekening met moeten houden. Doe ik hoor, speciaal voor jou!
Maar jij zag er natuurlijk weer prachtig uit, weer van top tot teen bekeken en alles gekeurd, je bent een pracht minimensje en zit mooi op schema! 10 op 10!!
Volgende keer weer bloedafname voor zwangerschapsvergiftiging en de suikertest. Zal ik weer extra zenuwachtig zijn zeker....
Al weken zaag ik het ventje de oren van zijn hoofd! ' Allez, voel eens aan mijn buikje, ons kleintje schopt', maar neen, het ventje kwam niet voelen...
Moest ik toch effe uitklaren waarom dat was. Bleek dat het ventje een beetje schrik had voor ontgoocheling omdat hij dat kindje misschien niet zou voelen...
Maar ik ben nogal goed in mensen overtuigen, zeker mijn ventje (onder lichte dwang, maar sst...) Dus, gisteren, eindelijk, een grote hand die bijna geen enkel plekje op mijn buik kon missen en ja hoor, nog geen seconde later was ie daar al, ons frummeltje, of zeg maar frummel, want amai wat kan die sjotten! Papa heeft het dus gevoeld en moest lachen, vond het dus wel fijn om weer iets dichter bij jou te zijn!
Gelukkig weet mama altijd hoe ze papa moet aanpakken he!
Vrijdag gaan we je gaan bewonderen. Die 4 weken zijn relatief vlug gegaan. De komende 4 weken zullen ook wel snel gaan nu... mama heeft het druk, met wat, vertel ik later nog wel!
Nu je kamertje af is, moet ik opnieuw een werkje zoeken om de tijd met te doden.... Ik moet iets om handen hebben of ik draai hier compleet door he!
De vlagen van vermoeidheid zorgen ervoor dat ik af en toe de zetel eens op zoek, zo passeert de tijd ook he!
Ik heb wel zin om kleertjes te gaan zoeken... Maar daar heb ik nog tijd genoeg voor he!
Deze week vernomen dat er weer een collega'tje zwanger is! Fijn fijn! Jullie kunnen vriendjes worden! Een ander collega'tje moet alweer bijna aan het werk... da's minder... haar kleine pruts zo moeten achterlaten...
Ik heb ook een afteller geplaatst. Nu we over de helft zijn, mag dat he! Alhoewel het nu nog langer lijkt... We kunnen volgende maand wel de 100 dagen vieren! Rond 20 mei denk ik!
Deze week geen grote plannen... 't venteke is altijd gaan werken, dus doen we het hier ook wat kalmpjes aan...
Deze week moet je nog wat verdikken, naar 't schijnt, de kaap van 500g zou je moeten halen! Ik ben benieuwd!
Terwijl papa de afwerking van de kamer aan het doen is, pieker ik me suf....
We hebben nog steeds geen peter en meter gekozen... Niet dat we geen keuze hebben, maar we willen natuurlijk het beste voor ons frummeltje!
Maar wat is dan het beste? We willen mensen kiezen die er altijd voor ons gezinnetje zullen zijn, dus ook mensen die er reeds geweest zijn in onze weg naar ons wondertje... Mensen die eerlijk en oprecht zijn, die rechtuit zeggen (en niet achter onze rug! ) wat ze denken zonder ons daarom te kwetsen... Mensen die het goede weten te waarderen, mensen die niet voor het minste in een colère uitbarsten wat weer tot ruzie leidt...
Moeilijk, die keuze maken, want je kan niet voorspellen hoe het in de toekomst zal lopen, we kunnen ons enkel baseren op zaken die in het verleden zijn gebeurd... en zijn dit dan oude koeien???
Misschien maken we het onszelf te moeilijk en moeten we zoals de meesten de traditie volgen... De mensen die er nu immers voor ons zijn, zullen dat altijd zijn en zullen ook deel uitmaken van ons frummeltje zijn leven... Ach, we zien nog wel...nog even de tijd... nog even piekeren... misschien denken we te veel...
De doopsuikertjes zijn alleszins beslist! Toch al 1 knoop doorgehakt! Eenvoudig, maar mooi! Nu ze nog maken he, maar da's voor binnen een maand of 2!
We zijn toch al over de helft nu, we kunnen beginnen aftellen, nog 18 weken en 5 dagen te gaan, reeds 21 weken en 2 dagen voorbij. Klinkt alsof het niet lang meer is, maar lijkt toch nog ver weg... nog meer als 4 maand!
Je bent al zo flink, elke dag laat je je wel voelen! Je zou op het eind van deze week 29 cm zijn en 440 g wegen...
Nog 2,5 week en we zien je terug!
PS: de gyn heeft niet gebeld, mama is dus niet besmet met toxo, dus het is niet voor niks geweest dat we geen broodje préparé hebben gegeten
Deze morgen fris gewassen en op tijd wakker (jaja, om 7U30 was ik al schoppend van de partij!) want we mochten nog eens lachen voor de camera!
Net op tijd in het ziekenhuis, maar toch nog even (lees immens lang) moeten wachten...
Eindelijk was het aan ons!
De lieve gyn nam onmiddellijk een kijkje; met een grote klieder gel op de buik en het echoapparaat in de aanslag werd ik langs alle hoeken bekeken.
Mijn hoofdje werd gemeten, mijn hersentjes waren dik in orde (einstein in spe) ook mijn buikje werd gemeten (ben nog niet te dik hoor!), mijn beentjes en voetjes kwamen in beeld mijn hartje, maag en niertjes tiptop in orde en de gyn zei da'k een schoon poepke had!!!! ( wat een compliment!!)
Het gewicht (niet dat van de mama want die is natuurlijk alweer verdikt!) een dikke 327 g, wat zeg je daar van! En ik ben te groot geworden om op 1 enkele foto te kunnen...
Ik ben weer goedgekeurd, de mama ook (enkel wat magnesium bijnemen, valt wel mee dus) Papa moet ons wat soigneren zei de gyn, da's natuurlijk altijd mooi meegenomen
Enne, ik ben nu eindelijk wat actiever aan het worden, mama en papa waren blij met mijn + bij kindbewegingen op mijn rapport!
Vier weekjes alvorens we terug mogen kijken, 8 mei!
...
Gisteren heeft mama een vroeg, maar heel leuk verjaardagscadeautje gekregen van papa.
), een warmwaterkruikje of kersenpitje erop leggen... enne... veel rusten???????
, maar goed, het is wonderwel gelukt!
