Ik ben Fredje
Ik ben een man en woon in Hoeilaart (België) en mijn beroep is Gepensioneerd.
Ik ben geboren op 04/06/1950 en ben nu dus 74 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: bloggen.
Er staat ons groot onheil te wachten. Een mens zou denken dat het enkel in ontwikkelingslanden kan. Maar de ramp zal in ons land plaatsvinden. En het is te laat om er nog iets aan te veranderen. Het kwaad is geschied. We zullen er allemaal mee te maken krijgen. Uitdroging. Door de regen. Dat lijkt tegenstrijdig maar dat is het niet. Door de vele regen van de laatste weken kan de tarwe niet geoogst worden. De tarwe staat rot te worden op de velden. De stengels van de planten zijn al zwart geworden door het vocht. En de tarwekorrels beginnen al te kiemen aan de planten. Op het eerste zicht zou je kunnen denken dat het niet echt belangrijk is. Maar vergis u niet. Het is van levensbelang. Er is dan wel nog tarwe op de wereld en als er hier een tekort is kan er wel ingevoerd worden. Maar er zal een ernstige prijsstijging komen. Misschien wel een onbetaalbare prijsstijging. Ik lig er in ieder geval wel van wakker. Al enkele nachten. Wie een beetje nadenkt weet dat een tekort aan tarwe een ramp van nooit geziene omvang zal teweegbrengen. Hier in ons eigen landje nog wel. De berichten in de media zijn nog niet onheilspellend. Niemand schijnt zich voorlopig zorgen te maken. Maar toch. Het blijft een feit dat een tekort aan tarwe ons zal treffen. Ik ben wel geen pessimist maar dit is een heel ernstige toestand. Zoveel is zeker. Ik vraag mij af hoe het mogelijk is dat onze politiekers de toestand niet kunnen inschatten. Dat politiekers niet van de slimste zijn weten we allemaal. Maar dit kan echt niet. Er moet een speciaal fonds komen om tarwe aan te kopen. Opslagplaatsen moeten gezocht worden. Dringend. Anders kunnen we het allemaal vergeten. Dan zijn we allemaal de klos. Dan gaan we met zijn allen ten onder door uitdroging. Tarwe is immers een grondstof van bier.
Vandaag op het nieuws gehoord. De appelen en peren zijn goed gelukt dit jaar. De wereld is dan wel in crisis, maar dat doet er allemaal niet toe. De financiële markten zitten met de handen in de haren. Elke Belg is, virtueel, zo'n 300 euro kwijt. Pensioenspaarders zelfs bijna 800 euro. In Koekelare zijn twee cafés beboet omdat de klanten op de stoep stonden te roken. In het station van Charleroi was bomalarm. In Antwerpen zijn gewonden gevallen doordat burgers het recht, eindelijk, in eigen hand genomen hebben en het crapuul van de straat wilden vegen. In Luik is een man neergestoken omdat hij met zijn kinderkoets niet snel genoeg op de bus geraakte. In Londen Birmingham en Manchester zijn plunderingen aan de gang waar de politie nauwelijks vat lijkt op te hebben. In Congo krijgt men de cholera niet onder controle. Er zijn daar al een paar honderden doden gevallen. In de hoorn van Afrika sterven mensen bij bosjes door hongersnood ten gevolge van de droogte. In Somalië is dringend nood aan voedsel en medicijnen. In Mexico zijn, weeral, verminkte lijken ontdekt. In de Pakistaanse stad Peshawar zijn vijf doden gevallen door een bomaanslag. Heel Noorwegen is nog steeds onder de indruk van de slachting die een gek uitgericht heeft. De Noorse politie heeft nu zelf toegegeven dat ze tijd verspilden en reeds na tien minuten op het gruweleiland konden zijn. En de buurvrouw haar poesje is vermist. Maar er is ook goed nieuws. De appelen en de peren zijn goed gelukt.
Het moest er van komen. De beestjes werden in huis gebracht door een kleinkind. Het begon met een lusteloos gevoel om over te gaan op hoofdpijn, een verstopte neus, de kriebels in de keel en vervolgens een niesbui. Klaar en duidelijk een verkoudheid dus. Ik kon kiezen tussen naar de dokter gaan of niet. Uit ervaring weet ik dat zo'n verkoudheid tot zeven dagen kan duren zonder tussenkomst van een dokter. Met tussenkomst van een dokter duurt het gemiddeld een week. Het maakte dus allemaal niet uit. Ik koos ervoor om binnen te blijven en af te wachten. Het zou zijn tijd wel duren en dan zou alles vanzelf wel genezen. Dat is het rare aan een verkoudheid. Je moet gewoon wachten tot het voorbij is. Er bestaan geen medicijnen voor, alleen maar middeltjes om de symptomen te verzachten. En geen dokter op de hele wereld kan daar iets aan veranderen. Ik kreeg wel goedbedoelde raad ter verzachting van het gesnotter. Zoals warme melk met honing drinken. Dat leek me maar niks. Melk is voor kalveren en tot nader order ben ik nog geen kalf. Iets anders dus. Warme wijn met suiker begon er al beter op te lijken. Dat maakte mijn verstopte neus vrij en ik kon terug normaal ademen. Voor een tijdje toch. De kriebels in mijn keel ging ik te lijf met een glas whisky. Dat hielp gelukkig ook maar een tijdje zodat ik de behandeling vier maal daags kon herhalen. En zie. Na vier dagen gaat het al veel beter. Dank U. Het is toch ongelooflijk, de mensheid is er in geslaagd om de pokken, de pest en de meest akelige ziekten efficiënt te bestrijden maar voor een simpele verkoudheid is niks voorhanden. We sturen mensen naar de maan en terug. We zenden ruimtetuigen zoals voyager 1 en voyager 2 naar de grenzen van ons zonnestelsel op zoek naar andere beschavingen maar met een verkoudheid blijven we zitten. Ik zie het nog gebeuren dat we ooit in contact komen met één of andere beschaving om dan vast te stellen dat ze daar ook niks hebben tegen een verkoudheid. Dat onooglijk kleine virusje krijgen we maar niet onder controle. Zijn wij mensen dan wel de heersers van deze planeet? Ik ben er in ieder geval niet zo zeker van.
We moeten met zijn allen zorg dragen voor het milieu. De natuur staat op de eerste plaats tegenwoordig. Daarom moeten we ook besparen op energie. Dat is goed voor het milieu en voor onze portemonnee. Tenminste, dat proberen ze ons wijs te maken. Ik heb een beetje rondgekeken en volgens mij is dat een dikke leugen. Heb je al eens naar de prijs gekeken? Zo een spaarlamp is stukken duurder dan een gewone lamp. Bovendien krijg je de meeste spaarlampen niet in de bestaande armatuur. Je bent dus ook al verplicht om een nieuw armatuur te kopen en te installeren. Bovendien stel ik vast dat er in onze huiskamer zes lampen aan het plafond hangen. Die gaan alle zes gelijk aan. Dat betekent dus dat ik zes lampen zou moeten vervangen, want wie gaat er nu één lamp met armatuur vervangen en de overige niet. Als daar een vakman bij te pas komt dan word dat een serieuze factuur. Trouwens, welke vakman houdt zich bezig met het vervangen van één enkele lamp. Daarvoor komt die man niet buiten. Vergeet het dus maar. Je zal er dan zelf moeten aan beginnen. Als je dan een beetje handig bent kan het nog meevallen anders riskeer je je leven. Want spaarlampen zijn simpelweg bompakketten. Stuk voor stuk gevaarlijke terroristische wapens zijn het. Als zo een spaarlamp breekt moet je de kamer tenminste een half uur grondig verluchten. Wegens het hoge kwikgehalte dat zo een lamp bevat. Vooral ook niet met de blote handen de scherven aanraken. Levensgevaarlijk volgens de handleidingen. Ik moet er ook niet aan denken dat ik met bommen boven men hoofd rustig ga eten. Dat is Russische roulette spelen. In normale omstandigheden zal die lamp ook wel niet op mijn hoofd vallen. Maar toch. Al dat gevaarlijk kwik boven mijn hoofd. Veronderstel dat er ooit eens een brandje ontstaat in huis en die lampen springen stuk van de hitte. Zou de brandweer er op voorzien zijn om een giftige ruimte binnen te gaan? Met gasmaskers. Of gewoon buiten blijven en het zaakje maar laten branden. Ik moet er niet aan denken. En toch zullen we verplicht zijn om op een dag over te gaan op spaarlampen. Normale lampen zullen uit de handel genomen worden. Wegens te goedkoop en niet gevaarlijk genoeg. Ooit heeft men kwikthermometers uit de handel genomen wegens het gevaarlijk goedje dat er in zat. Nu moeten we gifbommen boven ons hoofd installeren. Maar toch heeft het ook voordelen. Ik ga spaarlampen kopen en als cadeau geven aan mijn schoonmoeder.
We leven in een tijd dat we draadloos met elkaar verbonden zijn. Er is echter iets mis met die verbondenheid. Enkele hooggeleerde dokters en professoren wijzen ons op de gevaren van ultra hoogfrequente microgolfstraling die gepulst is met laagfrequente elektromagnetische straling Wablieft? ultra watte? De benaming alleen al is voldoende om mij een punthoofd te bezorgen. Dat moet wel iets heel bizar zijn. Bovendien erg gevaarlijk volgens die professoren. Je kan er slaapproblemen van krijgen of hoofdpijn en gedragsstoornissen, vermoeidheid en algehele malaise, duizeligheid, prikkelbaarheid, problemen om zich te concentreren en zich uit te drukken, oorsuizingen, huidirritatie, ontstekingen, black-outs, hartritmestoringen, druk op de borst, krampen, hoge bloeddruk en verminderd libido. En alsof dat nog niet genoeg is kan je er hart- en vaatziekten van krijgen, je DNA kan van slag raken en, natuurlijk, is het een risicofactor voor kanker. Bovendien kunnen je hersenen opwarmen als je langer dan drie minuten belt. Als je dan weet dat een gemiddelde vrouw een half uur nodig heeft om een gesprek van twee minuten te voeren dan weet je ook waar hun gezond verstand naartoe is. Verdampt. Kortom, elke ziekte die je maar kan bedenken kun je krijgen. Je zou voor minder je GSM in de vuilbak kieperen. Maar dat helpt niet. Er staan overal antennes en masten die je dag en nacht bestoken met hun straling. Of je nu belt of niet, dat doet er niet toe. Wat mij opvalt in hun geleerde uitleg zijn de woorden kunnen en mogelijk. Als je vrouw begint te zagen dan kan dat het gevolg zijn van straling. Naar de dokter ermee. Dan ben je ineens van het gezaag af. Het is me toch wat met al die geleerde uitleggers. Ik herinner mij nog de tijd toen er van die straling nog geen sprake was wegens onbestaand. Ook toen al kon mijn vrouw een stukske zagen. Zou dat toen het gevolg geweest zijn van een soort pre-stralingseffect? Ziek geworden van iets dat nog moest uitgevonden worden of zo. Je kan het zo gek niet bedenken of er bestaat wel een uitleg voor. Je zal maar leven in deze tijd. Alhoewel dat ook wel zijn voordelen heeft. De volgende keer dat ik naar de dokter ga stuur ik de rekening door naar de firma's die antennes geplaatst hebben. Ik vraag schadevergoeding. Ik ben immers ziek geworden van hun straling. Dat lijkt mij een interessante bijverdienste. En de volgende keer dat ik onvast op mijn benen thuis kom, wegens een pintje te veel, heb ik ook een prachtig excuus: duizelig van de straling schat. Het leven kan toch mooi zijn met de juiste uitleg.
Ik weet het. Roken, het blijft een teer onderwerp. En de strijd is gestreden. De niet rokers hebben gewonnen. Grandioos. Rokers zijn buiten de maatschappij gezet. Paria's zijn het geworden. Outlaws. Toch heb ik zo mijn bedenkingen. Niet rokers zijn geen sociale wezens. Egoïsten zijn het. Laat me even uitleggen. Ten eerste; rokers zorgen voor werkgelegenheid. De sigarettenindustrie was een miljardenzaak. En nu, fabrieken dicht werkloosheid armoede aan lager wal criminaliteit. Ik ken enkele gevallen die een schitterende toekomst hadden in de sigarettenindustrie. Nu, helaas, werkloos. Ten tweede; rokers betalen meer belastingen dan niet rokers. Kijk maar naar de taksen op een pakje sigaretten. Rokers zijn dus solidair met de gemeenschap. Ze betalen meer belasting. Ten derde; Rokers gaan zo'n tien jaar vroeger dood. Ze profiteren niet van hun pensioen. Kosten dus minder aan de gemeenschap. Wie is er hier sociaal? Ziektekosten zegt U? Wablieft? Precies of niet rokers niet ziek worden. Het is algemeen bekend dat de laatste tien jaar van een mensenleven het meest kost aan verzorging en ziekten. Rokers zijn dan al lang dood en begraven. Niks kosten dus. Maar ik weet het wel, er waren andere spelers in het spel. De verzuurders. Zij die het niet konden hebben dat er nog gezellig gepalaverd werd in een bruin café. Tussen pot en pint in een walm van stinkende sigarettenrook. Zij die jaloers waren op de soms briljante ideeën die ontstonden aan de toog. Zij die de vriendschap, de solidariteit, de spontaniteit en de gezelligheid wilden kapotmaken. De verzuurders. Zij zijn het die de kar getrokken hebben. Want de gemiddelde niet roker trok het zich allemaal niet aan. De zwijgende meerderheid werd de mond gesnoerd. En weg was de samenhorigheid. Samen met de werkgelegenheid roemloos ten onder gegaan. Maar de strijd is gestreden. De overwinning binnen. De verzuurders hebben gewonnen. En wat zie ik nu; de verzuurders hebben een andere vijand in het vizier gekregen. Alcohol. Het bastion van plezier en gezelligheid. Dat moet dus verdwijnen. De verzuurders beginnen zich te hergroeperen. Ze beginnen te herbewapenen. Al hun pijlen en bogen worden klaargezet voor de strijd tegen koning alcohol. Eens die strijd gewonnen volgt er nog een allerlaatste gevecht. Het gevecht tegen lachen. Ook die strijd moet koste wat het kost gewonnen worden. Er zal niet meer gelachen mogen worden. Het leven moet en zal ernstig en triestig zijn. Dan hebben ze hun einddoel bereikt.Weet je wat ik ga doen? Ik ga enkele doorrookte vrienden opzoeken. We gaan enkele frisse pinten soldaat maken en moppen vertellen dat de tranen over onze wangen lopen. Zolang het nog kan...
De meeste huisdieren zijn nog altijd katten en honden. En enkele deskundigen hebben een onderzoek gedaan. Een psychiatrisch onderzoek naar de baasjes. Het lijkt mij nogal vergezocht maar ze moeten zich blijkbaar met iets bezighouden. Waarom al die onderzoeken moeten gebeuren is mij ook al een raadsel. En de resultaten en besluiten van hun onderzoeken horen meestal thuis in het groot moppenboek. Al heeft dat ook voordelen. Zo kan ik er een stukje over schrijven. Er mag al eens gelachen worden. Het onderzoek dus. Iedereen weet dat het baasje een hond beter kan africhten dan een kat. Een hond heeft een baas. Een kat heeft een dienaar. En daar is duidelijk een verschil aan karakter van het baasje volgens die deskundigen. Want volgens het onderzoek zouden hondenbaasjes autoritair zijn. Mensen die een hond in huis nemen zouden de neiging hebben om de baas te willen spelen. En anderen te onderwerpen. Geen tegenstand te dulden. Het zouden simpelweg dictators in de dop zijn. Kattenliefhebbers daarentegen zouden wel oppositie dulden. Inspraak mag. De vrije wil van de kat aanvaarden als een normaal gegeven. Hondenliefhebbers ontpoppen zich gemakkelijk tot potentaat en kattenliefhebbers zijn eerder geneigd tot rede en inspraak. Het lijkt mij allemaal een beetje té simplistisch om het resultaat te zijn van een eerlijk onderzoek. Of misschien zijn die onderzoeken bevooroordeeld en zijn die onderzoekers ook maar gewone mensen met ideeën die voorspelbaar zijn. Ik weet het niet. Want laat ons eerlijk zijn. Er is dus een onderzoek gedaan naar honden- en kattenbezitters. Maar wat met die andere huisdieren. Wat met mensen die andere huisdieren hebben? Welk karakter kan je toedichten aan onze leiders? Wat bijvoorbeeld met onze eigen huidige eerste minister. Een geitenliefhebber. Moet ik besluiten dat onzen eersten een gietenwollensokker is of is het eerder een geitenneuker. Want naar geitenliefhebbers is geen onderzoek gedaan. Evenmin als er naar reptielenliefhebbers een onderzoek is gedaan. Wat moeten we besluiten uit het feit dat iemand een bepaald huisdier begint te houden? Heeft dat wel iets te maken met het karakter van een mens? Of heeft er dat gewoon helemaal niks mee te maken. Zelf heb ik vele dieren onderhouden. Dat waren er dan voornamelijk om op te eten. Ben ik dan een kannibaal in spe? Kan zijn. Als ik al die onderzoeken bekijk heb ik toch zo mijn twijfels over het verstandelijk vermogen van die zogenaamde specialisten. Waar halen ze het allemaal? Wat ik wel weet is dat je een kat ook regels kan aanleren. Ooit hadden we een kat en dat beest moest het niet wagen om zijn kop boven tafel uit te steken. Een flinke mep was het directe gevolg. En dat beest wist het maar al te goed. Geen haar op haar stomme kop dat er ook maar aan dacht om zoiets nog te riskeren. Net zomin als de hond die we ooit gehad hebben. Elk dier dat hier binnenkwam moest zich aan de regels houden. En zo hoort het. Mensen waren, en zijn hier de baas. En de rest moet zich aanpassen. Om maar te zeggen dat ik het verschil weet tussen honden en katten. Al kan ik het niet nalaten om een persoonlijke voorkeur te hebben. Dat gaat zo. Ieder mens heeft nu éénmaal een bepaalde voorkeur. En mijn persoonlijke voorkeur gaat nog altijd uit naar vrouwen. En duvels.
Voor de zoveelste keer stond ik weer in de keuken te wenen. Het is nu al veertig jaar dat we samen zijn en hoeveel maal ik daar in die keuken al staan wenen heb kan ik echt niet meer tellen. Eigenlijk verdien ik een standbeeld. Welke man kan tegenwoordig nog zeggen dat hij veertig jaar gehuwd is met dezelfde vrouw. Ik wel dus. Veertig jaar lief en leed gedeeld. En toch zo twee tot drie keer per week staan wenen in de keuken. Dit kon niet meer. Ik had er genoeg van. Er moest een beslissing genomen worden. De tranen rolden dan wel over mijn wangen, één ding wist ik zeker; hier moet een eind aan komen. Dit kon niet langer. Mijn vrouw zei dan wel steeds dat ze nooit weg zou gaan bij mij. Dit kon ik niet langer verdragen. Ik moest een beslissing nemen. Ik moest zelf de knoop doorhakken. Er zijn zo van die momenten in het leven dat het echt teveel word. Dan moet er iets gebeuren. Mijn geduld was totaal op. Het moest maar eens gedaan zijn. Ik had er genoeg van. Ik moest een fundamentele beslissing nemen. Een beslissing die ons beider leven zou veranderen. Daar was ik mij terdege van bewust. Maar ik kon het niet meer aan. Na veertig jaar was het genoeg geweest. Voor mij was het over en uit. Ik moest knopen doorhakken. Beslissen over de verdere gang van ons leven. Per slot van rekening hadden we allebei toch nog enkele jaren te gaan. Mijn besluit stond dan ook vast. De kogel was door de kerk. Het zou nu en hier gebeuren. Ik zou het klaar en duidelijk vertellen. Gedaan met wenen en schreien in de keuken. Vanaf vandaag moest ze maar zelf de ajuinen schillen.
Ooit droomde ik ervan om een varken te zijn. Dat leek me het ideaal. Varkens hebben namelijk een orgasme van een half uur. En toen vrouwlief me duidelijk maakte dat ik echt wel een varken was geloofde ik haar niet. Ik kreeg nog altijd geen orgasme van een half uur. Maar dat was volgens vrouwlief dan ook het enige dat ik niet gemeen had met een varken. Voor de rest, een schoolvoorbeeld van een varken. En toch bleef dat halfuur-orgasme door mijn hoofd spoken. Zou dat nu echt niet kunnen? Als ik nog meer mijn best deed om varken te zijn zou dat wel lukken dacht ik nog. Maar helaas. Niks aan te doen. Hoe ik ook mijn best deed, ik kwam zelfs niet in de buurt van een superorgasme. Tot ik een artikeltje op het spoor kwam. Daarin was sprake van een orgastische toestand die vier maanden kon duren. Vier maanden!?!? Jawel, ik had goed gelezen. Vier maanden. Mijn interesse was natuurlijk meteen gewekt. Daar moest ik het fijne van weten. Het was dan wel enkel een orgastische toestand en geen orgasme pure sang. Geen orgasme dat vier maanden duurde, maar goed. Het was toch al duidelijk een stap in de goede richting. Stel je voor, als ik dat kon verfijnen naar een echt vier-maanden-durend-orgasme zouden drie orgasmes per jaar volstaan. Meer moest het niet zijn voor mij. Tot ik het artikeltje helemaal las. Een ware teleurstelling bleek het te zijn. De vier maanden durende orgastische toestand was enkel en alleen voor vrouwen. Helemaal niet voor mannen. De man werd hier weer schromelijk verwaarloosd. Gediscrimineerd. Over het hoofd gezien. De man werd enkel gebruikt als werktuig. Een accessoire om er voor te zorgen dat de vrouw aan haar trekken komt. Want volgens de Amerikaanse schrijfster en zelfbenoemde sexperte Nicole Daedone is haar remedie enkel werkzaam bij vrouwen. In haar boek beschrijft ze hoe een man gewoon gebruikt kan worden als seksspeeltje. Een attribuut dat enkel dient om een vrouw te bevredigen. De schrijfster heeft helemaal geen oog voor wat een man wil. Volgens haar moet een man ervoor zorgen dat zijn vrouw in de orgastische toestand blijft. Door strelen en complimentjes. De man moet zelfs zijn kleding aanhouden. Het piemeltje moet gevangen blijven. De vrouw moet dan weer wel haar bovenkledij uitdoen zodat de man hele dagen haar tepels kan en moet strelen. En daardoor komt de vrouw in een orgastische toestand die vier maanden kan duren. Op het eerste gezicht leek het me wel iets. Alle vrouwen zouden dan elke dag topless rondlopen. En alle mannen mogen dan naar believen elke naakte borst strelen. Een opwindende gedachte, dat wel. Maar dat er niks meer mocht gebeuren was een flinke teleurstelling. Maar ik heb toch nog andere bedenkingen. Het is nog gebeurt in de dierenwereld. Koeien worden ook elke dag gemolken. En dus worden de tepels van de koeien elke dag bewerkt. Voor de rest mag een koe slechts mondjesmaat naar een stier. De gevolgen hebben we gezien: dollekoeienziekte. Als we dus allemaal de richtlijnen van die schrijfster gaan volgen komt er een nieuwe ziekte aan: de dollevrouwenziekte.
Neen, het gaat niet over mini rokjes. Want bij de titel van dit stukje hoor ik jullie verdorven brein al tot hier werken. Dat is totaal verkeerd gedacht. Het gaat niet over rokjes tot net boven de navel. Ook niet over kleedjes tot net onder de navel. Niks van dat alles. Het gaat over mini groenten. Dat lijkt wel mode te worden. Het is begonnen met mini tomaten. Maar om één of andere reden heten die kerstomaten. Tomaten ter grootte van kersen hebben die naam wel verdiend. Nu heb ik zelf in een ver verleden zowat alle soorten groenten gekweekt. Ook tomaten. En het gebeurde wel eens dat er aan een plant een takje was met van die petieterige tomaatjes. Die waren net goed om in de puree te draaien. Samen met andere minder mooi gevormde scharminkels. Daar hoorden ze thuis. Gaan haar op mijn hoofd dat er aan dacht om die op tafel te zetten. Al waren die zeker niet slechter van smaak. Maar het oog wil ook wel wat. Per slot van rekening had ik ook mijn fierheid. Zelf gekweekte groenten mochten er even mooi uitzien als die uit de winkel. Maar tegenwoordig worden die kleintjes dus ook verkocht. Ze hebben alleen een andere naam gekregen. Al moet ik toegeven dat er ook al gemanipuleerde plantjes verkocht worden waar niks anders aanhangt dan miezerige mini tomaatjes. En die worden verkocht. Want lekker zijn ze zeker. Vooral als aperitiefhapjes. Maar er is dus duidelijk een nieuwe trend bezig. Want ondertussen zijn er nog meer mini groenten te koop. Zoals mini wortelen, mini bloemkolen, mini prei en al wat je maar kan bedenken. Die krijgen dan wel geen andere naam. Die soorten noemt men gewoon bij de bestaande naam met mini ervoor. Tja, waarom ook niet. Dat is duidelijk. Maar toch denk ik soms terug aan de tijd dat ik zelf nog vrijetijdkweker was. Ook bij mij gebeurde het wel eens dat er bonsai groentjes tussen de grote jongens stonden. Bij mij gingen al die vernepelingskes de composthoop op. Niet eens de moeite om te versnijden en in de soep te doen. Maar wat ik mij dan afvraag is waarom die duurder zijn dan de normale groenten. Per slot van rekening is dat gewoon afval. Maar vooral, waar dienen die voor. Is dat allemaal om als aperitief te gebruiken. Of zijn dat groenten voor kabouters. Mini groenten voor mini mensen. Of zit er een complot achter. Een soort verborgen agenda. Van een vrouwenorganisatie die de bedoeling heeft om de mannelijke potentie te ondermijnen. Want er komen meer en meer mini groenten. Zou het niet kunnen dat het de bedoeling is om alle mini groenten in te burgeren. Ook de selder. De grote selder vervangen door mini selder. Want de grote selder is beroemd om het potentieverhogend vermogen van de man. Als dat vervangen kan worden door de mini selder komt er van die potentieverhoging niet veel meer in huis natuurlijk. Dat zal het zijn. Het kan niet anders of er zitten vrouwen achter.
Welk slipjestype ben jij Dat was de titel van een artikel. Mijn interesse was meteen gewekt. Niet dat ik een fanatiek voorstander ben van slipjes. Mij gaat het er vooral om wat er in de slipjes zit. Maar de verpakking mag ook mooi zijn. En voor alle duidelijkheid, het gaat over vrouwenslipjes. Er blijken maar liefst acht soorten te bestaan. En allemaal hebben ze hun voor- en nadelen zo blijkt uit het artikel. Volgens de schrijfster dan. Want het was natuurlijk een vrouw die het stukje geschreven heeft. Voor een man is het enkel belangrijk hoe snel een slipje uit kan. De rest is bijzaak. Vooreerst was er de Brazilian. Een soort slipje dat het midden houdt tussen een gewone onderbroek en een string. Met als voordeel dat het onder elk kledingstuk kan gedragen worden. Als nadeel dat het nogal makkelijk omhoog kruipt. Vooral aan de achterkant. Dat lijkt mij niet zo direct een nadeel, maar goed. Dan was er ook nog oma's onderbroek. De klassieker bij een vorige generatie vrouwen. Het grote voordeel van een dergelijk geval is dat je het ook kan gebruiken als tent. Een nadeel is de elastiek. Als die stuk gaat zakt alles tot op de enkels. Dan volgt de string. Het complete tegendeel van oma's onderbroek. Van de hoeveelheid textiel van oma's onderbroek kan je twintig strings maken. Maar je kan er wel veel plaats mee uitsparen in de kleerkast. Het nadeel zou het koordje zijn. Dat kriebelt tussen de billen. Dan maar beter een Frans slipje. Een zijden of satijnen niemendalletje. Meer een mini rokje. Heel mini dan. Als voordeel heeft dat ding dat sommige mannen er gek op zijn. En als nadeel dat het gemakkelijk verschuift. Dan is er nog de Shapewear. Volgens de schrijfster de beste uitvinding sinds het wiel. Al kan ik daar niet mee akkoord gaan. De Shapewear is een slip en korset in één. Een slip die zowel de billen als de buik volledig insluit. Tot onder de borsten van een vrouw reikt dat geval. Een soort dwangbuis dus. Raak daar maar uit als het dringend is. Maar het heeft ook een voordeel. De buik is zodanig ingesnoerd dat elke vrouw er slank uitziet. Toch maar kiezen voor de simpele slipjes dan. Met tekeningetjes op. Verkrijgbaar in pakjes van vijf of zes stuks. Bovendien erg goedkoop. Maar niet erg elegant. Zeker niet onder een mini kleedje. Bij een licht briesje kan Hello Kitty of Mickey mouse wel eens zichtbaar worden. Iets anders dus maar. De boxershort. Mannenondergoed voor vrouwen. Die zouden comfortabel zijn. En warm. Te warm zelfs. Zo warm dat er niks comfortabel meer aan is. Ook niet het ideaal. We zullen dan maar overgaan naar de bikinislip. Eenvoudige, goedkope en comfortabele slipjes die sexy genoeg zijn en toch groot genoeg zijn om alles te bedekken. Langer dan enkele wasbeurten gaan ze wel niet mee. Maar dat mag geen bezwaar zijn. Volgens de schrijfster is er dus keuze genoeg. En ze eindigt haar artikel met de vraag welke slip jij het beste vindt. Voor mij is het antwoord simpel: Geen slipje.
De Londense buitenwijk Waltham Forest is uitgeroepen tot islamitisch emiraat. Dat hebben een aantal fundamentalisten zo beslist. Er is daar een concentratie van moslims en dus hebben ze daar eenzijdig de strenge islamitische shariawetgeving opgedrongen aan de rest van de bevolking. De groepering muslims against crusades hebben affiches geplaatst met als tekst U betreedt nu een zone die onder de sharia staat-hier gelden islamitische wetten. De overheid heeft de affiches weliswaar onmiddellijk laten verwijderen, maar toch vind ik dat een zorgwekkende toestand. Je zal het maar meemaken dat je daar woont. En van de ene dag op de andere is roken, alcohol, muziek en porno verboden. Dat zijn nu net de zaken die het leven de moeite waard maken. Maar dat mag niet meer. Op straffe van steniging. Want volgens hun onnozele wetten worden zelfs vrouwen verplicht om een boerka te dragen. Ook op straffe van steniging. Het is vrouwen en mannen verboden om vrijelijk met elkaar om te gaan. Je mag dus geen glas gaan drinken met een iemand van het andere geslacht of je wordt geslacht. En dan zijn daar nog voorstanders van. Een getuige verklaart in een krant dat hij het maar normaal vindt. De man vindt het schandalig dat er geen mensen mogen gestenigd worden. Je moet wel goed gek zijn om je aan dergelijke wetten te onderwerpen. Maar het mag duidelijk zijn dat moslims aan een opmars bezig zijn. Dat zien we in ons land ook. Ze klitten samen om dan enclaves op te richten. In het begin kleinschalig en zo langzaam maar zeker uit te breiden. Tot en met politieke partijen. Om vervolgens de bevolking te onderdrukken. Tot meerdere eer en glorie van hun eigen profijt. Iedereen die het niet eens is met hun krankzinnige ideologie zal gestenigd worden. Wat komen die gekken hier eigenlijk doen? Dat ze wegblijven. Onze overheid moet veel strenger optreden tegen dergelijke achterlijke maniakken. Aanpassen of ophoepelen is mijn devies. Want ik zie het nog niet gebeuren dat ik me zo maar ga laten doen. En ik zal wel niet alleen zijn. Alhoewel er in ons land nu al een heksenjacht bezig is tegen rokers. Het volgende zal wel een alcoholverbod worden. En wat gaat het volgende dan worden? Onze samenleving gaat helemaal ten onder aan wetten en regeltjes. Gaan ze binnenkort al die zondaars stenigen? Ik heb zo een licht vermoeden dat ze veel stenen te kort zullen komen.
In Oostenrijk bestaan er ook absurde wetten. Zo is er in Oostenrijk een wet die toelaat om, wegens religieuze redenen, met een hoofddeksel op de officiële pasfoto van het rijbewijs te prijken. En daar heeft ene Niko Alm gebruik van gemaakt. Alm is een geboren en getogen Oostenrijker maar wilde met zijn daad toch iets duidelijk stellen. Hij liet dus maar een pasfoto maken met een vergiet op zijn hoofd. Speciaal voor zijn rijbewijs. Dat viel niet mee. Want in eerste instantie werd de foto dan ook geweigerd. Alm werd naar een psychiater gestuurd om te onderzoeken of hij wel in staat was om een auto te besturen. Daar slaagde hij met vlag en wimpel. En toch bleef de overheid weigeren. Maar snuggere Alm liet zich niet doen. Hij beweerde bekeerd te zijn tot het pastafarianisme. En, echt waar. Ik verzin niks. Het is de echte waarheid. Pastafarianen zijn aanhangers van de kerk van het vliegend spaghettimonster. Een religie van atheïsten die in 2005 ontstaan is in de V.S. Zoek maar op, het is de echte onvervalste waarheid. Maar goed. Onze Alm kreeg zijn rijbewijs, met foto met een vergiet op zijn hoofd. Nu wil de man zelfs verder gaan. Hij wil de kerk van het vliegend spaghettimonster officieel laten erkennen in Oostenrijk. Moet kunnen vind ik dan. Er zijn al stommere godsdiensten officieel erkent. Moslima's lopen ook rond met uiterlijke kenmerken van hun geloof. Een hoofddoek is toch een duidelijk signaal aan de wereld om te tonen dat ze met de gemeenschap niks te maken willen hebben. Waarom zou onze vriend Niko Alm dan niet mogen tonen aan de wereld welk geloof hij aanhangt? Als ik dat zo zie dan zijn er nogal wat verschillende religies. Afgaand op het hoofddeksel bedoel ik dan. Op Waregem koerse bijvoorbeeld zijn er alle soorten hoofddeksels. Allemaal een verschillend geloof veronderstel ik dan. Vooral de vrouwen zijn van allerhande religies. Elk hoofddeksel heeft blijkbaar zijn betekenis. Als er daar iemand met een vergiet op zijn hoofd rondloopt weet je dus al over welke religie het gaat. Welke religies die anderen moeten voorstellen weet ik ook niet. Al zag ik een tijdje geleden onze koningin Fabiola ook met iets speciaals op haar hoofd. Was dat ook een teken van één of ander nog onbekend geloof? Dat leek wel iets dat ontploft was. Zou koningin Fabiola aanhangster zijn van de big bang theorie? Of verbeeld ik mij dat maar. Maar wat mij het meeste opvalt is dat al die verschillende religies toch in vrede bij elkaar komen. Zowel op Waregem koerse als op adellijke feesten. Zeg nu nog dat het multiculturalisme mislukt is.
Een artikeltje gelezen van Dick Swaab. Waarschijnlijk een onbekende voor de meesten. En eerlijk gezegd had ik er zelf ook nog nooit van gehoord. Maar de man is gepensioneerd hoogleraar aan de universiteit van Amsterdam. Tevens was hij dertig jaar directeur van het Nederlands instituut voor hersenonderzoek. Een neurobioloog dus. Of in verstaanbare taal; een breinprutser. Iemand die met veel uitleg een simpel gegeven heel ingewikkeld kan maken. En vanuit zijn ivoren toren gaat hij eventjes zijn waarheid etaleren in een boek. De enige echte en onvervalste waarheid over de menselijke hersenen. Het lijk er wel op dat elke gepensioneerde begint te schrijven tegenwoordig. Maar goed, dat mag. Maar wat de man beweert in zijn boek is volgens mij, om het zacht uit te drukken, voor interpretatie vatbaar. Volgens Dick Swaab bestaat vrije wil niet. Geen mens ter wereld heeft een vrije keuze. Heel het leven van een persoon is genetisch bepaalt. Alles ligt al vast van in de baarmoeder. Slechts een heel klein procentje van het karakter wordt gevormd door de eerste levensjaren. Een crimineel wordt als crimineel geboren. Niets aan te doen. En bestraffen zal niet helpen. Nee, volgens Dick kan je een crimineel enkel belonen. En dan hopen dat het zal verbeteren. De rechters zouden er dus beter aan doen om geen straffen uit te spreken. Wel snoepjes uitdelen. Crimineeltjes zouden met liefde en geschenken overladen moeten worden. De rechters zijn dus op goede weg als ik zie welke straffen er tegenwoordig uitgesproken worden. Criminelen kunnen hooguit behandeld worden. Door psychiaters. Al voegt hij er onmiddellijk aan toe dat behandelen slechts een heel miniem effect heeft. Niemand heeft immers een vrije wil. En als criminelen zich niet willen laten behandelen kunnen ze daar helemaal niks aan doen. Al wat er dan nog te doen valt door de gemeenschap is ze een geweer geven en veel succes te wensen. Onderwijs is ook zoiets volgens de man. Het heeft geen enkel nut om veel onderwijs te geven. Niemand kan uit vrije wil beslissen om onderwijs te volgen. En iemand die geen onderwijs wil volgen kan daarvoor niet aansprakelijk gesteld worden. Het hangt vooral af van wat er in de baarmoeder gebeurt is. Een slechte dracht en een vleugje erfelijkheid is oorzaak van alles. Het zou allemaal voorgeprogrammeerd zijn. Door generaties voor ons. Waar maken we ons dus zorgen over. Schaf alle onderwijs af. Begin met selectief kinderen te kweken en de genieën schieten als paddenstoelen uit de grond. Rechtstreeks uit de baarmoeder. Volgens zijn theorieën is er dus allemaal weinig of niks aan te doen. De hersenen zijn wat ze zijn. Het zit hem in de genen. Zou het kunnen dat Dick Swaab ook een probleempje had in de baarmoeder. Misschien zijn stamboom eens nakijken. Want erfelijkheid heeft er ook mee te maken.
Sinds vrouwlief een dieet volgt is ze al 1kg vermagerd. Ik 5 kg. Het is dus een efficiënt dieet. Vrouwlief is er fier op dat WE al 6 kg afgevallen zijn. Niet dat er bij mij kilo's te veel waren. Maar WIJ verliezen gewicht dank zij het dieet. En het is natuurlijk rooskleuriger om te kunnen zeggen dat er al 6 kg af is. Diëten is nu éénmaal een modetrend die moet gevolgd worden. Want gezond. En gezondheid staat bovenaan het verlanglijstje. We willen blijkbaar allemaal gezond sterven. Nochtans heb ik andere ideeën over het leven. Als er ook maar één onderdeel van mijn lichaam niet totaal versleten is bij mijn overlijden zou ik er spijt van hebben. Alles moet opgeleefd zijn. Totaal uitgediend en uitermate geschikt voor de verbrandingsoven. Opgeruimd staat netjes. En het enige dat telt voor mij is dat elk onderdeel dan ook ten volle benut werd. En dat probeer ik dan ook. Alles opleven bedoel ik dan. Behalve wat eten betreft. Ik ben nooit een grote eter geweest. En al zeker geen zoetigheden. De hoeveelheid eten dat er in een gemiddeld restaurant op een bord komt is voldoende om mij een week in leven te houden. Om maar te zeggen dat ik mij nooit bekommerd heb om mijn gewicht. Wegens niet nodig. Als een mens weinig eet komt er ook geen gewicht bij. Maar mensen blijken dikker te worden. Er zijn er steeds meer met overgewicht. Vooral in de verenigde staten is dat een probleem. Dat zal dan wel door de voeding komen. Obesitas is het grote probleem van de moderne mens. Steeds meer vreten mensen zich vol. Dat mag voor mij. Ieder doet maar wat hij of zij het beste vindt. Al zijn er wel slimmeriken die er hun profijt uithalen. Zo is er in Groot-Brittannië een wc-importeur die zo'n twee jaar geleden met het idee kwam om xxl-toiletbrillen te verkopen. Zijn omzet is intussen al verdubbeld. De extra grote toiletbrillen komen uit de VS. Of wat dacht je. Ze zijn maar liefst 13 cm groter dan de standaard. En kunnen 380 kg torsen. Dat zit beter voor mensen met een superzised ass. En iedereen wil goed zitten in het kleine kamertje natuurlijk. Ook mensen met een dikke kont. Bij mij moeten ze dat niet komen plaatsen. Anders riskeer ik om mee doorgespoeld te worden. Maar het is duidelijk dat de man een gat in de markt heeft gevonden. Letterlijk. Een groot gat.
Staatssecretaris van mobiliteit Etienne Chouppe komt met een nieuw verkeersreglement op de proppen. Een 216 pagina's lang document met maar liefst 540 verplichtingen. Dat was nodig volgens de man. Het vorige verkeersreglement is ondertussen al 36 jaar oud. En 36 jaar is de pensioenleeftijd voor een reglement volgens onze staatssecretaris. Kan zijn. Er komen ook een aantal nieuwe borden bij. Maar dan volgt een, volgens mij, rare uitleg. Want de bedoeling van die nieuwe borden is volgens Etienne Chouppe de wildgroei van verkeersborden op te vangen door er nog bij te plaatsen. Vereenvoudigen door onoverzichtelijker te maken dus. Nu heb ik maar een simpel boerenverstand maar dat lijkt mij toch iets te ver gezocht. Iedereen weet dat er op sommige plaatsen zoveel borden staan dat een kat haar jongen er niet meer in terugvindt. Op nog andere plaatsen lijkt het alsof de enige uitweg erin bestaat om op te stijgen. Allemaal verbodsborden en op het enige gebodsbord staat een pijl naar boven gericht. Naar omhoog dus. Maar dat gaat allemaal opgelost worden met de nieuwe borden. Ze gaan daar nog enkele borden bijplaatsen. Zoals een bijkomend gebodsbord met de verplichting om de dimlichten aan te steken. Kwestie van de borden beter te zien waarschijnlijk. Ook een nieuw gevarenbord komt erbij. Je kent dat wel. Een driehoekig en roodomrand bord met een tekeningetje op waarop te zien is welk gevaar je mag verwachten. Bij het nieuwe bord is dat dus mist. Je moet al een heel fantasierijke geest hebben om daarop mist te herkennen. Er staat een afbeelding van een halve auto op met enkele streepjes. Mij lijkt het eerder dat de automobilist moet oppassen voor een sloopbedrijf. Maar goed. Dat moet mist voorstellen. Niet dat er op die plaats altijd mist hangt. Nee, maar de kans bestaat dát er mist is. En zo kan ik er nog wel enkele verzinnen. Wat dacht je van een gevarenbord dat waarschuwt voor regen. De kans dat het op sommige plaatsen regent is reëel in ons land. Of een bord dat waarschuwt voor sneeuw. Ook dat kan gebeuren. En terwijl we toch bezig zijn het zaakje te vereenvoudigen. Misschien eentje dat waarschuwt voor neerstortende vliegtuigen. Je weet maar nooit. De automobilist is dan toch gewaarschuwd. Maar over waarschuwen gesproken. Zouden we niet beter gevaarsborden plaatsen aan de grenzen van ons land. Gewoon om de buitenlanders te waarschuwen dat ze in een oerwoud van verkeerstekens gaan terechtkomen. Mijn voorstel zou dan zijn, een driehoekig roodomrand bord met de foto van Etienne Chouppe.
Je houdt het niet voor mogelijk. Al die kookprogramma's op TV. Er is geen zender of ze hebben wel één of meer kookprogramma's. We kunnen nu elfenzestig zenders ontvangen, er zijn elfenzeventig programma's over koken. Een indigestie krijg ik ervan. Al dat eten. Het lijkt wel één grote schranspartij. Een tijdje geleden waren het allemaal reality programma's. Puur voyeurisme. Al is kijken naar koken ook voyeurisme. Alleen kijken we nu niet naar mensen maar naar potten en pannen. En vooral naar wat in die pannen zit. Hoe het perfect klaargemaakt moet worden. Want dat is belangrijk, de cuisson moet perfect zijn. Jazeker, de cuisson. Op zijn frans. Het nederlandse woord voor cuisson is bakken. Maar om één of andere reden past nederlands niet in de keuken. Het moet op zijn frans zijn. Dat zal beter smaken zeker. In restaurants hebben ze de gewoonte om alles in het frans te vertalen. De mise en place is ook zoiets. Dat is gewoon de voorbereiding. Maar dat doet een beetje kok niet. Van voorbereiding is geen sprake. Dat moet mise en place zijn. Dat is natuurlijk veel smakelijker. Een kok moet ook chef zijn. De baas van het kiekenkot is dus een chef. Met hoge koksmuts. Hoe hoger de hoed, hoe cheffer de chef. Je hebt er die zelf niet meer in de keuken staan. Ze raken niet door de deur. Zo hoog is hun hoed. En hun ego. Want een goede chef is goud waard. Dat weten ze ook wel. En de chef moet niet noodzakelijk de eigenaar van het restaurant zijn. Als de chef ook de eigenaar is kan je al iets meer verwachten. Maar als de chef in loondienst werkt dan moet de eigenaar naar zijn pijpen dansen. Anders zegt de chef salut en au revoir en kan de eigenaar op zoek naar een andere chef. En dat is andere koek. Want wie wil er tegenwoordig nog in de horeca werken. Dat is voornamelijk week-end en avondwerk. Dat vind de gemiddelde jonge werkzoekende maar niks. Al zijn er uitzonderingen. Gelukkig maar, anders konden we zelfs niet meer naar een restaurant. Dan konden al de eethuizen hun deuren sluiten wegens gebrek aan personeel. Al komt er misschien beterschap door al die kookprogramma's. Dat hebben we nog gezien. Doordat er een ooit reeks over dierenartsen was op TV steeg het aantal studenten en kwamen er meer dierenartsen. Als dat lukte met dierenartsen kan dat waarschijnlijk ook lukken met koks. Een oplossing voor alle zogenaamde knelpuntberoepen. Maak een TV reeks over verpleging en we krijgen meer mensen in de verpleging. Is het misschien daarom dat er zoveel kookprogramma's zijn? Waar TV toch allemaal voor gebruikt wordt. Of is het misbruikt?
Er zijn weer instanties aan het werk om het zoniënwoud toegankelijker te maken voor het grote publiek. Zelf woon ik vlak naast het zoniënwoud. Zowat drie-vierde van het gemeentelijk grondgebied is zoniënwoud. Wat ik wou vertellen is gewoon; alstublieft, laat al die zogenaamde instanties zwijgen over het zoniënwoud. Laat ons gerust. Het is hier nu kalm. Maak alstublieft geen soort toegangspoort tot het heerlijke, fantastische zoniënwoud via de site van het mooie Groenendaal. Wij kunnen genieten van een wandeling in de onmiddellijke omgeving. Een prachtig woud, zeker. Maar maak daar toch geen toeristisch geval van. Ik heb ze al gezien, de toeristen. Ze zijn niet echt met veel, maar ze zijn er. Brusselaars die met bergschoenen, wandelstok en rugzak door het woud baggeren. Net alsof ze drie maanden op overlevingstocht gaan. Ze komen zelfs tot in Hoeilaart centrum. Het wondermooie gemeentepark, met het prachtige kasteel / gemeentehuis, bezoedelen met hun zelf meegebrachte overlevingspakketen. Het is hen blijkbaar onbekend dat hier in de streek de beste restaurants van het hele land te vinden zijn. Ooit heb ik het meegemaakt; een brussels clubje dat zich les amis de la forêt Soignes noemt, waren bij hun overlevingstochten in het zoniënwoud tot de conclusie gekomen dat het vossenbestand in het woud te wensen overliet. Dus maakten ze hun clubkas leeg en kochten in Polen enkele duizenden vossen. Om die dan los te laten in het bos. Hoe dom kun je zijn? Binnen het jaar was er in het bos geen enkel konijn meer te vinden. Alle patrijzen en fazanten werden uitgemoord. Zelfs jonge reeën moesten het loodje leggen. Tot in het centrum van Hoeilaart waren hongerige vossen op zoek naar voedsel. In heel de streek was geen kippenhok veilig. Gelukkig hebben we hier geweren. Dat bleek een efficiënt middel tegen vossen. Er werden wedstrijden georganiseerd, om ter meeste vossenstaarten verzamelen. Met als hoofdprijs een splinternieuw geweer. En de winnaar kwam in aanmerking als hoeilander van het jaar. De hoeilanders hebben, als het ware, het brussels clubkaske aan flarden geschoten. Tof spelletje, echt waar. Alleen spijtig dat het enkele jaren geduurd heeft voordat het wildbestand terug een beetje op peil was. En nu willen enkele officiële instanties het zoniënwoud als toeristische trekpleister uitbuiten. Of nee, uitbaten is hun uitleg. Ik zal het jullie eens eerlijk wijsmaken. Wandelen in het zoniënwoud is gewoon ploeteren door de modder. Tussen vleesetende braambessen, giftige zwarte bosbessen en de pest verspreidende rode bessen. Je riskeert aangevallen te worden door zwanen met een wel heel slecht karakter. De vijvers zijn poelen van verderf. Zwermen muggen, elke mug ter grootte van een volwassen tyrannosaurus rex, zijn erop uit om u met haar en huid te verslinden. De bosduiven schijten op je kop. Dikke takken vallen zomaar uit de bomen, pal op je hoofd. Zonder ervaren gids, kompas en persoonlijk gps systeem, loop je hier hopeloos verloren. Je mag al tevreden zijn als men je knoken binnen de tien jaar terug kan vinden. De vissen zijn gevaarlijker dan Afrikaanse krokodillen. De bomen spreken af om regelmatig van plaats te veranderen, zodat een onervaren wandelaar of fietser, de weg naar de bewoonde wereld nooit meer terug vindt. De kastanjes, beukennootjes en eikels maken er een hobby van om elke bezoeker de kleren van het lijf te scheuren en al het vlees van uw lichaam tot op het bot af te knabbelen. En dan zwijg ik nog over het gemeentepark. De eenden en ganzen zijn hier terecht gekomen nadat ze in de amazone rivier alle piranha's opgevreten hebben. En ze hebben nog honger. Het is maar dat je het weet. Een goede raad dus. Blijf hier weg.... Zodat wij, autochtonen, rustig kunnen genieten van al het moois dat de natuur te bieden heeft.
Ik kreeg een foldertje onder ogen. Hoe we met zijn allen drinkwater kunnen sparen. Als eerste punt stond dat je een lekkende kraan dient te vervangen. Dat leek me een beetje normaal dacht ik eerst nog. Maar eigenlijk is een lekkende kraan geen verspilling. Dat water loopt weg en via het rioleringssysteem en rivieren komt dat ten lange laatste in zee terecht. Is dat verspilling? Neen dus. Dat water komt wel binnen langs een watermeter. Daar kan men dan aflezen hoeveel je dient te betalen. Dat kost dus wel geld. Maar verspilt is dat water niet. Geld is dan wel verspilt. Water verspillen kan je alleen als je het opdrinkt. Als je dat verspilling kan noemen. Want niet drinken is doodgaan. En vermits een normaal mens wil blijven leven kan dat ook geen verspilling heten. Dat heet dan in leven blijven. Je auto wassen met regenwater stond er ook bij. Hoezo met regenwater? Dat is toch ook drinkbaar. Dat is alleen niet gefilterd. Daar ga je heus niet van dood als je dat drinkt. Alle dieren drinken regenwater. En lang geleden mensen ook. Toch overleefden we. Slecht zal dat dus wel niet zijn. En dat regenwater komt zo maar gratis en voor niks uit de lucht vallen. Dat ze daar nog geen meter tussen gekregen hebben mag een wonder heten. Of heb ik het verkeerd? Misschien betalen we wel via de zogenaamde milieutaks. Maakt dus niet uit hoeveel regenwater we gebruiken. Betalen moeten we toch. Al is regenwater waarschijnlijk goedkoper dan het water dat uit de kraan komt. Daar betalen we de volle pot voor. Onverbiddelijk. Anders de kraan dicht. Dan moet je maar leven van regenwater. Al kan dat natuurlijk wel. Ongefilterd regenwater is ook lekker. En ach, als daar hier en daar een vuiltje tussenzit. Dat schuurt de darmen. Wat willen we eigenlijk? Het is mij niet helemaal duidelijk. Drinkwater sparen, hoe zouden we dat moeten doen? Dat is gewoon water dat als regen naar beneden komt, in de grond sijpelt en dan opgepompt word en in ons kraantje terecht komt. Niet meer en ook niet minder. Verspilling is er niet bij. Al het water dat op één of andere manier naar zee vloeit verdampt en valt terug op ons hoofd via regen. Verspilling? Neen. Een natuurlijke manier om te zuiveren dat wel. Of heet het verspilling als we er bier van maken? Ook niet dacht ik zo. Want dat laat ik zeker niet staan. Ik plas dat wel terug uit. Dat gaat dan de grond of de riool in en komt ook weer ten lange laatste in zee terecht. Verdampt, en komt terug op ons hoofd terecht. Zo is de cirkel rond. Denk er eens aan als je nog in de regen loopt.
Enkele jaren geleden zijn we een weekend naar Amsterdam geweest. Mooie stad, dat wel. Wat echter tegenviel was het eten. Wat me opviel was dat er verschillende restaurants waren met een bord voor de deur met als tekst, vlaamse frieten. Wat het verschil was tussen vlaamse en nederlandse frieten was me niet echt duidelijk. Tot we gingen eten. Steak met frieten. In een restaurant waar zo een bordje niet buitenstond. Nederlandse frieten dus. Wat was dat? De frieten leken op een soort mutatie tussen voorgekauwde kroketten en beschimmelde kalfszwezeriken die daarenboven nog ontploft waren in afgedraaide motorolie. De steak was een soort uiteengevallen hamburger die met de beste wil van de wereld niet eens leek op vlees. Tenzij je gebakken wormen vlees noemt. Nu weet ik niet hoe men in Nederland frieten maakt, maar wat ik wel weet is dat in vlaanderen elk kind van pakweg 10 jaar, smakelijke goudgele frieten kan bakken. Er was daar wel meer te zien in dat restaurant. Zo was er iemand die spaghetti bestelt had. Nooit gezien; spaghetti bolognese op een bedje van sla. De sla die onderaan de warme spaghetti gelegen had zag eruit als doorweekte kattenstront. De man speelde dat met zichtbare smaak naar binnen. Mijn maag draaide om. We hebben dan maar wijselijk besloten om ons te beperken tot het dessert. Een slecht restaurant, dachten we nog. Kan gebeuren. Maar tijdens onze wandeling keek ik toch hier en daar stiekem naar hetgeen er op de borden van de restaurantbezoekers lag. Nooit gezien, hoeveel afval er op de borden lag. De volgende middag waren we iets sceptischer. We keken uit naar een bordje vlaamse frieten. Maar met de steak van de vorige dag in gedachten zochten we toch iets anders. Tot we een restaurant vonden met bord vlaamse frieten en nog iets lekkers: ribbetjes. En wat kan je verkeerd doen aan ribbetjes? Dat is gewoon lekker eten. Bovendien makkelijk klaar te maken. De frietjes in de ketel, de ribbetjes roosteren en klaar is kees. Niks aan dus. Maar dat was buiten de waard gerekend. De frietjes waren wel eetbaar. Maar de ribbetjes. Wat was dat nu weer? Een dun, doorbakken stuk leder voor onder men schoenen te kloppen. Ik vroeg uitleg. Zijn dit ribbetjes? Dat was inderdaad tussenribstuk volgens de kok. Tussenribstuk?? Jawel, tussenRIBstuk. Dat zou dus iets moeten voorstellen wat men in vlaanderen een entrecote noemt. Maar dan veel te dun. Zo dun dat zoiets in vlaanderen een snede hesp heet. Om tussen de boterham te leggen. Hoe doen ze het toch? Zijn er in Nederland scholen waar men kan leren hoe je een, in principe lekker en simpel klaar te maken product, deskundig naar de kloten kan doen. Hoe lang moet je daarvoor studeren? Laat ons eerlijk zijn. Dat leer je niet op enkele maanden. Daarvoor moet je toch echt wel deskundig advies krijgen. Jaren studeren moet je daarvoor. Maar ik weet het nu wel. De volgende keer dat ik naar Amsterdam ga neem ik boterhammen mee. Zeker weten.
