Na het verfrissend terrasje stappen we moedig verder de hoogte in, stijgen, stijgen en blijven stijgen, 21 km aan een stuk met een nodige rust in t deugddoend zonnetje met prachtig zicht. Eerst zagen we besneeuwde bergtoppen en plots liepen zelf door de sneeuw.
Er zijn niet veel pelgrims op t pad vandaag. We zagen enkele moedige Braziliaanse fietsers die nog een stuk later dan ons aankomen in Roncevalles: lastig.
Even over de top zien we eindelijk in de vallei het klooster liggen waar we zullen overnachten. Dat leek heel dichtbij maar was toch nog n dik uur dalen met af en toe n gier boven ons hoofd (of misschien zagen die ons als prooi met onze vermoeide lichamen).
Het klooster is heel mooi ingericht voor de pelgrims. We worden er in t Nederlands onthaald. Er zijn chambretten van 4 personen en restaurant naast de deur dat sluit om 20u als de mis begint en na de mis terug opent. Het pelgrimsmenu kost 9 euro en is eenvoudig maar smaakt na zo n stapdag, hoewel duidelijk minder groenten dan gisteren.
Na t diner trok Annemietje naar de mis, terwijl Willy de was binnenhaalde. Er zaten heel wat pelgrims in de kerk die er, net als ik, geen snars van begrepen, maar t is de intentie die telt. Nu is het bedtijd want om 22u doven alle lichten.
ps voor de vissers: Willy deed t verschot van zn leven: een blauwkop van wel 30 cm en n pink dik. Daar zou pas vis aan knabbelen. Foto volgt.
Buurman Bert zette ons goed op tijd af aan het station maar was te vroeg weg waardoor hij de verrassende visite met champagne van Marleen en Peter miste. Ook de zussen en schoonbroer kwamen ons uitzwaaien. Na een stipt verloop kwamen we in Parijs waar een team van de Jozefientjes ons met luid geschal stond op te wachten. Van verbazing gesproken!! Zoeken hoefde dus niet, we hadden enkel de feestende 50-jarige 'leading lady' te volgen. Tof was dat!
Verder verliep alles prima. Ook de taxi pikte ons op tijd op in Bayonne. Eenmaal in St Jean hadden we geluk dat de albergue 'Esprit de Chemin' open was. Vriendelijke en spirituele ontvangst, lekker avondmaal, gezellige babbel met verschillende nationaliteiten. Mijn tafelgenote, n Hollandse, werkt er voor een maand. Zij werkt al 34 jaar in n RVT bij Alzheimerpatiënten en doet er veel overuren zodat ze hier n maand als vrijwilligester kan komen werken. Zoiets raakt je wel.
Goed geslapen in kamertje van 4 met 2 Canadezen.
Dag 1 What a beautiful day!!!
Smaakvol ontbijt met lunchpakket toe, vertrokken we om 8.20u voor de eerste zware tocht onder n helder blauwe hemel. Prachtige zichten, onbeschrijflijk mooi, sneeuw, gieren en pffff met onze te zware rugzak Na goed 2u al in Orrison waar we in het zonnetje van een fris drankje genoten met super uitzicht. Onze slaapgenoten hadden hier al een kamer gereserveerd, na zo n kort tochtje, niets voor de Viaentjes natuurlijk. Wij gaan voor de hele route tot in Roncevalles.
Geen levensdroom, maar gewoon door dagelijks in mei/juni 2012 een vlot geschreven en aanstekelijk verhaal te lezen van twee dames uit Machelen a/d Leie die voor 't eerst op pelgrimstocht waren. Hun avontuur wist me te prikkelen. Zo'n uitdaging sprak me wel aan. Mijn man was er direct voor te vinden om samen op tocht te gaan.
De maanden erna rijpte 't idee en maakten we 'n planning voor 2014: de frisse (nattere) lente of de warme (drogere) zomer. We hakken de knoop door ('t schoolleven telt ook mee) en 't wordt een start bij 't begin van de paasvakantie.
In de zomer van 2013 startten we met de eerste staptrainingen. De maanden daarop werden de wandelingen steeds langer zodat we intussen beiden meer dan 2200 km in de kuiten hebben. Verder bestond de voorbereiding uit lezen, luisteren naar ervaren pelgrims en verzamelen van ons materiaal. Dat materiaal hangt op onze rug en weegt ongeveer 10 à 12 kg.
Nu zijn we klaar voor 't échte werk!
We verlaten Brugge op zondag 6 april en sporen via Lille en Parijs naar Bayonne. Van daaruit brengt een taxi ons naar Saint-Jean-Pied-de-Port, van waaruit we de volgende dag aan de tocht beginnen.
Een tweetal weken voor ons vertrek ontstaat per toeval het idee om er 'n sponsoring aan te koppelen: Kristien Vanpoucke, een collega, zet zich in voor ASHA, een Fair Trade project in Bangladesh dat er probeert de armoede te bestrijden door kansarmen onderwijs en tewerkstelling aan te bieden.
ASHA startte met het financieren van dorpsschooltjes en het opstarten en begeleiden van kleinschalige tewerkstellingsinitiatieven; Hieruit is het borduuratelier in Dhaka gegroeid, waar intussen 13 jonge vrouwen werken. Kristien zet zich tenvolle in om het borduuratelier draaiende te houden door hier borduurwerk aan de man te brengen en financiële steun te bieden (zie www.ashaprojects.be).
Vandaar een oproep aan onze lezers om onze pelgrimstocht een extra stimulans te geven door een vrijwillige bijdrage te storten op rek BE45 9792 4050 0589 van Kristien Vanpoucke - ASHA met vermelding 'willy en annemie op tocht'. Oprechte dank.
