Culturele highlights checkmarken en historische monumenten bezoeken
hoort nu eenmaal bij een zichzelf respecterende reizende jong
volwassene. Vervelend is dat dit wel soms wat plattekes kan zijn. Om
dan de soep wat te peperen, voegen we graag een extra ingredient toe:
binnen sluipen zonder betalen, we hebben nu eenmaal een budget
nietwaar. Kinderachtig, ongetwijfeld, maar zo plezant om met de
bewakers en ticket controleurs verstoppertje te spelen tussen de
talloze stokoude Hindu tempels, Buddhistische stupas en Newari
Pottenbakkers in Bhaktapur of de Durbar Squares van Kathmandu en Patan. We menen
even Leonardo DiCaprio te herkennen, verborgen achter een joekel van
een zonnebril en meegenietend van een zeer grote indruk achterlatende
Buddha stupa te Bodhnath waarop Inneke: "Als dat Leonardo DiCaprio is,
krijgt die los ne smakkerd op zijne bek!" Gelukkig was het iemand
anders, we moeten nog 3 maanden verder. Maar terwijl we gniffelend
genieten van een zoveelste geslaagde wegduikoperatie valt het ons wel op dat Kathmandu en omstreken (na downtown Kessel-Lo dan uiteraard) misschien wel het grootste culturele erfgoed bezit dat wij al gezien hebben.
Maar tot zover cultuur! Er zijn hier nog zoveel andere dingen te beleven. Bungee jumpen, paragliden, mountaineeren, rotsklimmen, kayaken, trekken, raften en op safari gaan. En dat allemaal aan een relatief goedkope prijs. Maar het is niet goedkoop. Dus houden we het maar bij een rafting van de Bhote Kosi, die er in dit seizoen (naar het schijnt) nog rustig bijligt maar toch wild genoeg om deze twee trouwe bloggers toch samen overboord te aurevoiren. Belgium: Zero points. We zullen dit avontuur niet snel vergeten, al was het maar door de blauwe plekken en schrammen.
Chitwan! Een natuurpark in het zuiden van het land waar we op de rug
van een olifant samen met twee Engelsen de Jungle verkennen en we
enkele diersoorten kunnen spotten. Dat heeft Kessel-Lo dan weer niet
natuurlijk. Zo zien we een krokodil, een paar neushoorns, wat herten en
bambi's, een varaan -allez dat denken we toch-, talloze vogelsoorten,
de veel voorkomende homo sapiens touristicus en ongeveer een miljard
insecten. Krabben dan maar. In de omliggende dorpjes mogen we het
dagelijkse leven en tradities van de Tharu bevolking observeren. De
kinderen hier in Nepal zijn ultraschattig maar passen spijtig genoeg
niet in onze rugzak.
Nepal zit erop, straks vertrekken we naar Vietnam waar we Elleke (zus Inneke) en Marnix (lief Elleke) moeten zien op te speuren. Samen met hun begint een nieuw hoofdstuk van onze reis waar we heel hard naar uitkijken. De eerste helft van deze trip was onvoorstelbaar. In die zin dat we ons dit niet konden voorstellen. Eigenlijk is het moeilijk uit te leggen wat we hier beleefd hebben. We zullen er jullie dus nog lang mee lastig vallen tussen pot en pint. Be prepared!
We hoopten in de bergen van Nepal na de drukte van India terug wat op adem te komen. Maar nu wil het lukken dat het hier adembenemend mooi is. De natuur is hier zo ruig en imposant dat de Alpen ons eerder aan de Ardennen doen denken. Nu willen we absoluut niet overkomen dat wij onszelf best wel cool vinden, maar na een 9-daagse trektocht door het hart van de Himalaya met als hoogtepunt, letterlijk en figuurlijk, het Annapurna Base Camp (also known as het ABC ) op 4130 meter, vinden wij onzelf eigenlijk best wel cool. Zeker als we onderweg zwaar uitgeruste North Face trekkers die met gids en porters moesten opgeven en onverrichterzake terug keerden naar warmere oorden.
Daar sta je dan, zonder muts of handschoenen, slechts 1 dunne slaapzak (meneer "dat weegt te veel" Cannoodt vond een slaapzak immers overbodig), 2 hervulbare petflessen, een KW met wat pullekes en een stafkaart. Daarbovenop hebben we veel te weinig cash rupees mee en moeten we bezuinigen op eten. Een stevige opdoffer, want laat eten naast slapen een van onze favoriete bezigheden zijn.
Vechtend tegen de kou en AMS (hoogteziekte) duiken we een nieuw National Geographic avontuur in. Zo trekken we voorbij woeste wilde rivieren, honderden meters lange watervallen, oerwouden vol prachtige Rhododendrons en vlinders, idyllische dorpjes met rijstterrasjes die de steile hellingen flankeren, kreunende gletsjers en krakende lawines. We absorberen deze stille pracht met de hoogste toppen in de wereld als reisgezel. Zalig!
Als we terug in de bewoonde wereld toestrompelen, valt het ons op we dat iedereen hier een wel heel lentefris aura heeft. Een half uur later herontdekken we het warm water en dat doet deugd! We knallen los een steak met frieten of een veggie burger naar binnen, alsof we tien jaar alleen rijst en havermout gezien hebben. Het scheelt toch niet veel.
Ondertussen kunnen we ook synchroon slaapdraaien in 1 minislaapzak. Met momenten was het afzien maar het was nog nooit zo de moeite waard.
Nog voor we de tijd krijgen India een plaats te geven op de schaal van wat-de-hell-was-datte-? kloppen we op een klein hans-en-grietje raampje te Belahiya, juist over de grens in Nepal. Dit zou het immigration office zijn. Het duurt een paar minuten maar plots schiet een gloeilampje aan en worden we vriendelijk verwelkomd door de ambtenaar van dienst. Het valt ons op dat de motor hier duidelijk op lagere toeren draait hetgeen heel geruststellend is maar onze planning wel stevig in de war brengt. In princiepe zouden we van dit zuidelijke punt willen doortrekken in hoog tempo naar de kers op de taart: het Himalaya gebergte. Blijkt dat er wegblokkades opgetrokken zijn door minder tevreden stakers een aantal kilometer verder en alle verkeer ligt lam. We zitten dus vast. In afwachting van betere politieke sferen bezoeken we de geboorteplaats van de Heer Buddha, Lumbini, waar we onder de wapperende vlaggetjes een rustig dutteke doen. We keren met de gehuurde fietsen terug en als we na een vijftal bezoeken aan lokale fietsenmakers toekomen, horen we dat de blokkade nog steeds bussen en trucks tegen houdt. Er zou wel de kans bestaan dat dit na "ten-pee-em" veiliger is. We kruipen op het dak van de bus en wachten spannend af. Welke buschauffeur durft het eerst? Als de betogers verder op de weg gaan slapen zijn, trekt de stoet gestrande voertuigen voorzichtig de nacht in. We zijn er door geraakt, het noorden wacht. Tijdens deze hachelijke rit maken we wat Nepaleese vrienden die ons, terwijl we de takken van de bomen ontwijken (oefening baart kunst), wat Nepalese woordjes proberen aan te leren. Lachen geblazen, irreel.
Zo passeren we Tansen oftewel Palpa, waar de pure vredevolle sfeer een diepe indruk achter laat, en komen we na een lange rit, waar we onze ruggenwervels leren tellen, toe in Pokhara. Hier hebben we gisteren een stafkaart gekocht, onze rugzakken laten herstellen, ons gerief nog eens nagekeken en Steven zijn "witte" bermuda laten naaien. Hij draagt deze namelijk graag en door een schuifpartij van een heuvelrug (na de fameuze woorden: "Inneke, zie goed hoe ik het doe he") was deze zwaar gescheurd (waarop hij vervolgde: "Ga toch maar rond").
We vertrekken vanavond met de bus naar het startpunt van een trektocht door de bergen naar het Annapurna base camp. We verdwijnen nu een tweetal weken van de radar en wensen iedereen thuis het allerbeste toe. Tot over twee weken!
