vaart --------------------------------------- meubelen De spes salutis
thuis en andere
verhalen
23-08-2007
foto's
Een bank op de kaai
Een dame in het groen zit al 3 dagen smiddags op een bank voor mijn boot. Gisteren en eergisteren druk aan het sms met 2 gsm. Tijdens haar middag pauze blijkbaar eten deed ze echter niet. Vandaag veraste ze mij, ze haalde een potje Danone uit haar rugzak een wafel en een boek om te lezen. Vandaag geen sms naar .
Vandaag staan er wel al fotos van de eerste dag op mijn fotosite de rest volgt wel.
Molenklucht van Valentin Schuman uit 1520. Deze lettergieter uit Neurenberg schreef om aan zijn schulden te voldoen zeldzame, onderhoudende historiën om hen te plezieren die graag kluchten en grappen lezen. Hij schetste zonder enige preutsheid een reeks leuke genretaferelen uit het leven van avonturiers en profiteurs langs alle s heren straten en wegen. Een typisch voorbeeld van zijn vlotte, pretentieloze vertelwijze is het verhaal over een wederzijdse biecht van een molenaarsechtpaar:
de biecht van de mulder
met Walter Arijs als molenaar
Ludwine Versporten als molenarin
Regie Walter Arijs
Voorstellingen om
11 uur
15 uur
16.30 uur
Er zijn natuurlijk nog talloze andere activiteiten, en zoals steeds is er ook weer vers gemalen voltarwemeel.
Veurne ligt achter de IJzer, het overstromings gebied van in de eerste wereldoorlog.
Mijn internet verbinding is dan ook maar gprs in plaats van umts, blijven ze hier ondanks alles achter misschien.
Mijn fotos zijn eindelijk geklasseerd en op volgorde geplaatst, als je 2 fototoestellen hebt met verschillende dag tijd word het een zoek prentje. Nu ze nog door sturen, maar daar wacht ik mee tot voor de IJzer daar zal ik allicht wel weer umts hebben.
Donderdagavond komt Robert aan boord en dan varen we vrijdag naar Brugge, zondag naar Gent.
Daar ben ik vertrokken met een stijve nek maar langzamerhand is die toch verdwenen, weg gespoeld met het vaarwater. Maar nu ik al een paar dagen stil lig steekt het zo langzamerhand toch weer de kop op. Straks maar tijgerbalsem gaan kopen zal ik hier wel vinden. Wat ik hier nog niet gezien heb is een chinees restaurant of een turk, ik dacht nochtans gelijk welk klein boerendorp heeft tegenwoordig toch wel zijn
Zou het de invloed zijn van de IJzertoren, ik hoop van niet.
Deze avond zal ik mij eens laten bedienen en hopelijk ergens lekker eten!!!
Deze avond geen pastis buiten maar een porto binnen. We zijn weer al in Vlaanderen en het begint weer te regenen.
Hilde, Jurgen, Arianne, Gabby en Robert zijn afgestapt en vertrokken met de trein richting Gent. Ik en mijn boot liggen in Veurne, tussen een aantal andere woonboten. Gisteren zijn we gestopt in Duinkerke en deze mogen er door gevaren. Kronkelend tot er buiten en daarna een rechte lijn naar Veurne. Waar het kanaal zich weer kronkelend door de stad begeeft. Net over de grens had je allemaal tabakswinkels een kilometer lang ong. en daarna hadden we zicht op een ellenlange rij vissers, langs het kanaal. Veel hebben er niet gewuifd of geknikt, wij verstoorden hun visgrond. Het zullen er wel een stuk of 200 geweest zijn. De meesten hadden een hengel tot in het midden van het vaar water die dan net naar boven ging als we bij hen kwamen en daarna vlug weer naar beneden. Allemaal mannen blijkbaar zijn er weinig vrouwelijke vissers.
En die vrouwen van die mannen hebben die ook allemaal een koffietafel, dat zal wel een gekwebbel van je welste zijn dan.
Jurgen heeft het tot de laatste dag volgehouden maar Franse vis bijt niet aan een Vlaamse hengel blijkbaar.
Ik blijf hier nu een paar dagen liggen rustig alleen tot ik aan het einde van de week naar Brugge door vaar. Mijn drie sterren hotel bevindt zich op het water, met uitzicht op een mooie leegstaand huis, en een paar andere woonboten. Naast een drukke weg naar Ieper denk ik en een oude scheepswerf waar een boot boven ligt.
We zijn gisteren nog trouwens een oude scheepslift gepasseerd van een 20 tal meters hoog. Spijtig genoeg heb ik er geen fotos van. Zoals vandaag onder een brug in Duinkerke waar mijn vlagje vooraan net een paar cm. te hoog was en de rest net een paar cm over had.
Morgen probeer ik mijn fotos eens te rangschikken en dan op het net te zetten.
Gisteren zijn Veronique, An en de poes spes afgestapt in Rijsel. Sinds maandag hadden we een poes aan boord. Veronique was met de fiets samen met Hilde om haar auto gereden savonds en een poesje gevonden langs de baan. Met te gedachte dat is goed gezelschap voor Philippe op zijn boot. Maar dit cadeau heb ik toch maar aan mij voor bij laten gaan, het kwam niet binnen. Buiten op het dek mocht het verblijven maar ik had geen zin om op zoek te gaan in mijn boot achter een poes. Met al die hoekjes en kantjes
Arianne en Gaby zijn op gestapt en dan vaarden we richting Armentiers op de Leie.
Daar zitten we nu nog steeds op met Jurgen aan het roer voor zijn eerste vaar lessen.
De voor bij gaande dagen heeft hij al geleerd hoe je een schip met touwen af meert. Straks is hij nog een volleerde schipper, en kan ik in mijn luie stoel gaan zitten.
Hilde zal nog wel ergens langs de vaart wilde bloemen gaan plukken en staat er nog een vaas vol. Zij zorgt er voor dat ik een bloemen boot krijg, wat wel leuk is.
De huishoudelijke taken zijn al gedaan en ieder zit in zijn hoekje een boekje te lezen of in de stuurhut naar het landschap te kijken.
Deze avond zijn we in Aire sur la Lys en daar varen we weer het kanaal op naar Duinkerke. Ik denk er al aan om nog een stukje van de IJzer te doen volgende week, nog tijd zat. Hier staat hij toch stil
Richting Arras, deze morgen is enkel een klein beetje terug keren op onze stappen en dan de Scarpe opdraaien.
Er is veel wind het is een kronkelend smal riviertje en dus veel bochtenwerk.
In een van de eerste bochten liepen we vast aan de grond, en koste het Robert heel wat moeite om ons weer los te krijgen. Wat moet het dan zijn met een geladen schip dat toch gemakkelijk 1 meter dieper ligt. De eerste sluis zijn we vrij vlot gepasseerd, nog een 7 tal te gaan.
De 2 de sluis eentje van een 3.64 meter hoog liep gezellig vol tot een 20cm onder het niveau van de boven rivier. Het wilde niet meer stijgen, de vliegende brigade van de sluiswachters kwamen er aan te pas. Hoe ze ook keken niets was er aan te doen het water liep beneden even rap weer weg als het erin liep. Er zat ergens een lek in de sluiting van de onderste sluisdeuren. Robert stelde voor om ons weer te laten zakken de onderste sluisdeuren weer te open en dicht doen en opnieuw proberen. Alles liep vlot tot weer die laatste 20cm. Er zouden dus werkmannen en duikers aan te pas komen om te sluis te herstellen en dat kon wel een paar dagen duren.
Wij nogmaals naar beneden en achterwaarts de sluis uit, en achterwaarts terug de rivier af want draaien zat hier niet in.
Robert had heel veel last om onze boot achterwaarts te laten varen er zat te veel wind. Tot ik er aan dacht dat ik ook nog een boeg roer had nog nooit gebruikt en roestig. We lieten het zakken en kregen het toch los ondanks al de roest onder water allicht en vanaf toen ging het vlotjes richting vorige sluis.
We hebben net gegeten en varen nu richting Rijsel waar we morgen ochtend zouden willen toe komen.
Boven ons hoofd drijven de donkere wolken zeker al 1à2 uren mee. Maar de regen blijft ons bespaart.
Arriane en Gaby stappen morgen dus op in Rijsel in plaats van Arras.
Deze morgen om 6.30 vertrokken uit Cambrai, zonder zon maar iets later iets die er dan toch doorgekomen. Nu is het stevig aan het waaien we verwachten dus nog wel een regenbui voor deze avond. Hoe het weer er voor de volgende dagen uit ziet weten we niet, maar Arianne en Gaby zullen donderdag wel het goede weer mee brengen.
We hebben nu al 1 pc. de mijne en 2 laptops aan boord.
Er zijn al 2 kandidaten die naar Praag willen varen, savonds wilde plannen maken. Dat zie ik wel zitten maar pas over twee jaar denk ik, kandidaten kunnen zich altijd hier wel aan dienen en we zien wel. Ik vermoed dat het een maand heen en een maand terug zal worden.
Veronique is haar auto gaan halen met de fiets en Hilde is ook mee. An is gaan wandelen, Jurgen zit op zijn laptop en Robert leest het oude nieuws van de wk.krant.
Gisteren heeft Jurgen dan toch een rivierkreeftje gevangen maar vandaag is een vis gaan lopen met zijn haak en dobber. De volgende visser zal zijn geluk niet op kunnen.
Een vergunning om in Frankrijk te mogen varen kost al 90, verleden jaar was het nog iets goedkoper.
Morgen staan er 9 sluizen op het programma voor we in Arras zijn. We gaan weer de berg op.
Deze morgen naar Cambrai gevaren langs de smalle en kronkelende Schelde. Een van de mooiste stukjes tot nu toe.
De vrouwen zijn het stadje ingetrokken en Jurgen heeft een vispermie gekocht, hopelijk vangt hij nu iets met een vergunning. Zouden de vissen daar gevoelig aan zijn.
Robert leest de krant van zaterdag, oud nieuws maar we zullen ons geen zorgen maken dat we iets missen. Leterme blijft Leterme en de koning is nog maar in het nieuws geweest dus veel anders valt er toch niet te beleven in de vakantie maanden.
Straks maak ik spaghetti, en het weer weet niet wat het wil of we deze avond buiten kunnen eten hangt volledig af van hier boven. En onze Internet verbinding met hier boven is toch niet zo goed.
Morgenochtend zou ik om 6.30 willen vertrekken als iedereen nog ligt te slapen. Terug de Schelde af naar Douai, de bruggen waren vandaag net hoog genoeg vijf cm. hadden we over. Met onze decapotable geraken we wel overal door.
Fotos zijn er nog niet ik heb een nieuw fotoprogramma en daar moet ik nog iets wijzer uit worden, dus nog enkele dagen geduld.
Alles rustig aan boord. Dominique en Anoucka zijn rond 18.30 vertrokken en An en Veronique rond 21.30 toe gekomen.
We zijn waar we wilden zijn, deze namiddag gewoonte getrouw weer mensen tegen gekomen die Robert, de schipper, kende. Zijn dochter vaarde langs richting Gent.
Als je lang genoeg op het water beweegt ken je op de duur alles en iedereen die zich daar op bevind.
Deze avond lamsbout gegeten veel te veel en het overschot in de koelkast. Daar krijgen we nu langzamerhand toch een beetje plaats in om onze drank koel te houden.
Overdag enkel koffie en frisdrank, savonds een koele pastis en een wit wijntje, we leven als Bourgondiërs.
De vis van Jurgen laat zich niet verschalken, dus een koude visschotel laat nog even op zich wachten. De sterke verhalen van vissers echter niet.
Deze morgen waren we allemaal lang slapers en waren ze recht tegen over ons al met de honden training begonnen. Trouwens als iemand nog een langharige poes zou willen mijn dochters moeten er een kwijt wegens verhuis naar een dier onvriendelijk appartement spijtig genoeg.
Negen schotbalken op gehaald de volgende scheepsberichten zijn om .?
We zijn langs onze waterlopen uit eindelijk in Doornik beland. Traditie getrouw, is tweemaal een?, is mijn zus Dominique en haar echtgenoot Eric en kinderen David en Robbe komen eten.
We liggen op juist dezelfde plaats als twee jaar geleden, de waakhonden aan de overkant van de straat zijn nog altijd dezelfde. Maar het eten smaakt lekker, barbecue met ijs achteraf.
Nog twee zijn er naar een film aan het kijken op hun laptop, ik ga slapen, tot morgen vroeg.
Deze morgen zijn we vertrokken door de stad richting Oudenaarde, na eerst onze stuurhut open geklapt te hebben.
Op de stropkaai zagen we een blauwe reiger statig op het oude staketsel staan.
Het ontbijt is al voorbij en iedereen zit buiten van de zon te genieten.
Donderdag had ik al boodschappen gedaan en de koelkast en diepvries zitten overvol.
Vrijdag heb ik dan maar mijn bilgen in de machinekamer laten uit pompen, er zat blijkbaar al 3 ton water in.
Deze morgen al half slapend wakker worden dacht ik aan talloze ontdekkings reizigers die op avontuur vertrokken en opzoek gingen achter, wisten ze het wel op voorhand allemaal. Nu zijn wij ook vertrokken zo goed mogelijk voorbereid en we zien wel.
In ieder geval het is rustig, het gebrom van de Gm. Het klotsen van het water tegen de boot en een stralende zon wat wil een mens nog meer?
Eindelijk ben ik deze week begonnen aan de opkuis van mijn boot. Zaterdag vertrek ik weer voor een 14tal dagen naar verre einders over het water.
Morgen krijg ik brandstof geleverd en ga ik daarna mijn bilgen laten leegpompen. Door een defect in mijn vet pompen, die smeren vet rond de schroefas waar die naar buiten gaat, is er water binnen gesijpeld onder de machinekamer.
De twee slaapkamers in mijn atelier zijn weer geïnstalleerd, en al het overtollige in mijn woonruimte opgeborgen.
Donderdag naar de colruit grote boodschappen doen ook kleine. En savonds nog eens gaan eten met een paar vriendinnen.
Vrijdag de buitenkant nog eens onder handen nemen en dan zullen we wel ver vertrekkens klaar zijn.
Op Brossella verleden maand heb ik een prachtige bloem gekocht, bloemen tegen mijnen, je vind hier over iets op http://www.apopo.org . Dit is zeker een project dat te moeite is om te steunen. Dus allen daar heen.
In tussen was mijn buurvrouw komen aan lopen met de kreet brand, brand.
Er was een rookontwikkeling in haar slaapkamer, van de overkant van het water was er ook al een bootje met een brandblusser op weg. Met de brandblusser was het vlug verholpen.
Er staan al enkele fotos op mijn fotoalbum, klik op vakantie fotos links. De rest van de fotos volgen nog. Het zijn er in het totaal een 150 ongecensureerde fotos.
Het is al 2 uur in de morgen de laatste gasten zijn vertrokken, ik drink cola.
Het was een geslaagde kano tocht. Straks om 5 uur 30 weer op. Nog efkens aan het na genieten, ondanks dat mijn tafel nog vol staat met afwas en aller hande.De meesten waren het eens, het stukje van de drie leien tot aan de ringvaart was het mooiste wat we al gedaan hebben op die 4 jaar.
Een dezer zet ik de fotos wel hier op het web.
In tussen kijk ik steeds meer uit naar mijn vakantie als ik weer kan gaan varen met mijn boot.
Er zijn nog een 6 tal plaatsen vrij voor de kano tocht van dit jaar. Als je nog mee wilt gaan bel mij dan. 0486 712240.
We vertrekken vrijdag om 19 uur aan de drie leien in Drongen. Varen naar het sluizeken in Gent gaan te voet naar Portus Ganda waar we op mijn boot stappen en door varen naar de Wiedauwkaai.
Als je bij mijn favorieten klikt op vakantie fotos kun je daar fotos bekijken van de kanotocht van 2004. Dit jaar gaat er een fotografe te voet mee.
Een schok golf, luide knal mijn boot ligt te trillen in zijn touwen, ik ga op het dek kijken geen vuurwerk. En ga de straat op, een enorme zwarte rookwolk stijgt op aan de overkant achter de gebouwen die aan de straat grenzen. Mijn buurt bootbewoners zijn ook naar boven gekomen.
De eerste mieren verschijnen. Snel komen er autos en wordt er onhandig geparkeerd, ouders met kleine kinderen springen er uit en richten hun schreden in de richting van
Van over de brug komen ze aan gewandeld, nog meer autos en fietsers iemand gaat het verkeer gaan regelen. Langs mij wandelt een mooi jonge vrouw met twee kinderen autosleutels in de hand.
Wat is er gebeurd ik weet het niet ben niet gaan kijken. Weer hoor ik twee doffe knallen, kijk op het uurwerk van mijn pc. Het is al 23 uur, vuurwerk hoop ik. Even later volgen nog knallen, nu ben ik er gerust in.
Rampentoeristen haasten zich nu vlug in de richting van het vuurwerk.
Een kersvers gelukkig echtpaar, een ongelukkige schipper en een nieuw beeld aan boord van mijn schip.
Met hun 23 kwamen ze van de tram naast mijn boot gewandeld, niemand wist wat er ging gebeuren. Enkel de trouwers, dus iedereen blij verrast om aan boord te mogen komen. Mijn voor terras was al spoedig gevuld met 3 kinderwagens en terwijl iedereen aan de koffiekoeken bezig waren gooiden we de trossen los. Op weg naar Portus Ganda.
Ondanks de hevige rukwinden en de miezerige regendruppels af en toe zat iedereen buiten de glunderen van plezier.
Op de terug weg kwamen Dominique en Willem van het Lieregaard centrum aan boord.
Ik maakte nog een tussenstop in de sluis om water te tanken. En door de hevige wind wou mijn boot niet langs de kaai gaan liggen. Nochtans meestal luistert hij heel goed.
Een maal achteruit eruit kwamen we niet op snelheid, alles controleren wijzertjes enz.
We werden er niet wijzer van, volgens Robert moest er iets in de schroef gedraaid zijn.
Inderdaad een stuk geplastificeerd zeil zat verstrengelt tussen de schroef bladen en rond de schroef as. Trekken en sleuren van op de kaai niets hielp, alleen een stevige duik in het ijskoude water zou redding brengen.
Ik was er niet gaarne bij, in het begin konden we nog wel een beetje lachen maar na
1uur30 was de lol er wel af. Met tintelende voeten en gevoelloze handen kregen we het stukje bij stukje uit de schroef getrokken.
Terwijl ik mij nu aan het opwarmen ben kan ik genieten van een nieuw beeld aan boord.
