vaart --------------------------------------- meubelen De spes salutis
thuis en andere
verhalen
14-08-2007
Schotbalken
Cambrai
Deze morgen naar Cambrai gevaren langs de smalle en kronkelende Schelde. Een van de mooiste stukjes tot nu toe.
De vrouwen zijn het stadje ingetrokken en Jurgen heeft een vispermie gekocht, hopelijk vangt hij nu iets met een vergunning. Zouden de vissen daar gevoelig aan zijn.
Robert leest de krant van zaterdag, oud nieuws maar we zullen ons geen zorgen maken dat we iets missen. Leterme blijft Leterme en de koning is nog maar in het nieuws geweest dus veel anders valt er toch niet te beleven in de vakantie maanden.
Straks maak ik spaghetti, en het weer weet niet wat het wil of we deze avond buiten kunnen eten hangt volledig af van hier boven. En onze Internet verbinding met hier boven is toch niet zo goed.
Morgenochtend zou ik om 6.30 willen vertrekken als iedereen nog ligt te slapen. Terug de Schelde af naar Douai, de bruggen waren vandaag net hoog genoeg vijf cm. hadden we over. Met onze decapotable geraken we wel overal door.
Fotos zijn er nog niet ik heb een nieuw fotoprogramma en daar moet ik nog iets wijzer uit worden, dus nog enkele dagen geduld.
Alles rustig aan boord. Dominique en Anoucka zijn rond 18.30 vertrokken en An en Veronique rond 21.30 toe gekomen.
We zijn waar we wilden zijn, deze namiddag gewoonte getrouw weer mensen tegen gekomen die Robert, de schipper, kende. Zijn dochter vaarde langs richting Gent.
Als je lang genoeg op het water beweegt ken je op de duur alles en iedereen die zich daar op bevind.
Deze avond lamsbout gegeten veel te veel en het overschot in de koelkast. Daar krijgen we nu langzamerhand toch een beetje plaats in om onze drank koel te houden.
Overdag enkel koffie en frisdrank, savonds een koele pastis en een wit wijntje, we leven als Bourgondiërs.
De vis van Jurgen laat zich niet verschalken, dus een koude visschotel laat nog even op zich wachten. De sterke verhalen van vissers echter niet.
Deze morgen waren we allemaal lang slapers en waren ze recht tegen over ons al met de honden training begonnen. Trouwens als iemand nog een langharige poes zou willen mijn dochters moeten er een kwijt wegens verhuis naar een dier onvriendelijk appartement spijtig genoeg.
Negen schotbalken op gehaald de volgende scheepsberichten zijn om .?
We zijn langs onze waterlopen uit eindelijk in Doornik beland. Traditie getrouw, is tweemaal een?, is mijn zus Dominique en haar echtgenoot Eric en kinderen David en Robbe komen eten.
We liggen op juist dezelfde plaats als twee jaar geleden, de waakhonden aan de overkant van de straat zijn nog altijd dezelfde. Maar het eten smaakt lekker, barbecue met ijs achteraf.
Nog twee zijn er naar een film aan het kijken op hun laptop, ik ga slapen, tot morgen vroeg.
Deze morgen zijn we vertrokken door de stad richting Oudenaarde, na eerst onze stuurhut open geklapt te hebben.
Op de stropkaai zagen we een blauwe reiger statig op het oude staketsel staan.
Het ontbijt is al voorbij en iedereen zit buiten van de zon te genieten.
Donderdag had ik al boodschappen gedaan en de koelkast en diepvries zitten overvol.
Vrijdag heb ik dan maar mijn bilgen in de machinekamer laten uit pompen, er zat blijkbaar al 3 ton water in.
Deze morgen al half slapend wakker worden dacht ik aan talloze ontdekkings reizigers die op avontuur vertrokken en opzoek gingen achter, wisten ze het wel op voorhand allemaal. Nu zijn wij ook vertrokken zo goed mogelijk voorbereid en we zien wel.
In ieder geval het is rustig, het gebrom van de Gm. Het klotsen van het water tegen de boot en een stralende zon wat wil een mens nog meer?
Eindelijk ben ik deze week begonnen aan de opkuis van mijn boot. Zaterdag vertrek ik weer voor een 14tal dagen naar verre einders over het water.
Morgen krijg ik brandstof geleverd en ga ik daarna mijn bilgen laten leegpompen. Door een defect in mijn vet pompen, die smeren vet rond de schroefas waar die naar buiten gaat, is er water binnen gesijpeld onder de machinekamer.
De twee slaapkamers in mijn atelier zijn weer geïnstalleerd, en al het overtollige in mijn woonruimte opgeborgen.
Donderdag naar de colruit grote boodschappen doen ook kleine. En savonds nog eens gaan eten met een paar vriendinnen.
Vrijdag de buitenkant nog eens onder handen nemen en dan zullen we wel ver vertrekkens klaar zijn.
Op Brossella verleden maand heb ik een prachtige bloem gekocht, bloemen tegen mijnen, je vind hier over iets op http://www.apopo.org . Dit is zeker een project dat te moeite is om te steunen. Dus allen daar heen.
In tussen was mijn buurvrouw komen aan lopen met de kreet brand, brand.
Er was een rookontwikkeling in haar slaapkamer, van de overkant van het water was er ook al een bootje met een brandblusser op weg. Met de brandblusser was het vlug verholpen.
Er staan al enkele fotos op mijn fotoalbum, klik op vakantie fotos links. De rest van de fotos volgen nog. Het zijn er in het totaal een 150 ongecensureerde fotos.
Het is al 2 uur in de morgen de laatste gasten zijn vertrokken, ik drink cola.
Het was een geslaagde kano tocht. Straks om 5 uur 30 weer op. Nog efkens aan het na genieten, ondanks dat mijn tafel nog vol staat met afwas en aller hande.De meesten waren het eens, het stukje van de drie leien tot aan de ringvaart was het mooiste wat we al gedaan hebben op die 4 jaar.
Een dezer zet ik de fotos wel hier op het web.
In tussen kijk ik steeds meer uit naar mijn vakantie als ik weer kan gaan varen met mijn boot.
Er zijn nog een 6 tal plaatsen vrij voor de kano tocht van dit jaar. Als je nog mee wilt gaan bel mij dan. 0486 712240.
We vertrekken vrijdag om 19 uur aan de drie leien in Drongen. Varen naar het sluizeken in Gent gaan te voet naar Portus Ganda waar we op mijn boot stappen en door varen naar de Wiedauwkaai.
Als je bij mijn favorieten klikt op vakantie fotos kun je daar fotos bekijken van de kanotocht van 2004. Dit jaar gaat er een fotografe te voet mee.
Een schok golf, luide knal mijn boot ligt te trillen in zijn touwen, ik ga op het dek kijken geen vuurwerk. En ga de straat op, een enorme zwarte rookwolk stijgt op aan de overkant achter de gebouwen die aan de straat grenzen. Mijn buurt bootbewoners zijn ook naar boven gekomen.
De eerste mieren verschijnen. Snel komen er autos en wordt er onhandig geparkeerd, ouders met kleine kinderen springen er uit en richten hun schreden in de richting van
Van over de brug komen ze aan gewandeld, nog meer autos en fietsers iemand gaat het verkeer gaan regelen. Langs mij wandelt een mooi jonge vrouw met twee kinderen autosleutels in de hand.
Wat is er gebeurd ik weet het niet ben niet gaan kijken. Weer hoor ik twee doffe knallen, kijk op het uurwerk van mijn pc. Het is al 23 uur, vuurwerk hoop ik. Even later volgen nog knallen, nu ben ik er gerust in.
Rampentoeristen haasten zich nu vlug in de richting van het vuurwerk.
Een kersvers gelukkig echtpaar, een ongelukkige schipper en een nieuw beeld aan boord van mijn schip.
Met hun 23 kwamen ze van de tram naast mijn boot gewandeld, niemand wist wat er ging gebeuren. Enkel de trouwers, dus iedereen blij verrast om aan boord te mogen komen. Mijn voor terras was al spoedig gevuld met 3 kinderwagens en terwijl iedereen aan de koffiekoeken bezig waren gooiden we de trossen los. Op weg naar Portus Ganda.
Ondanks de hevige rukwinden en de miezerige regendruppels af en toe zat iedereen buiten de glunderen van plezier.
Op de terug weg kwamen Dominique en Willem van het Lieregaard centrum aan boord.
Ik maakte nog een tussenstop in de sluis om water te tanken. En door de hevige wind wou mijn boot niet langs de kaai gaan liggen. Nochtans meestal luistert hij heel goed.
Een maal achteruit eruit kwamen we niet op snelheid, alles controleren wijzertjes enz.
We werden er niet wijzer van, volgens Robert moest er iets in de schroef gedraaid zijn.
Inderdaad een stuk geplastificeerd zeil zat verstrengelt tussen de schroef bladen en rond de schroef as. Trekken en sleuren van op de kaai niets hielp, alleen een stevige duik in het ijskoude water zou redding brengen.
Ik was er niet gaarne bij, in het begin konden we nog wel een beetje lachen maar na
1uur30 was de lol er wel af. Met tintelende voeten en gevoelloze handen kregen we het stukje bij stukje uit de schroef getrokken.
Terwijl ik mij nu aan het opwarmen ben kan ik genieten van een nieuw beeld aan boord.
Daar net bezoek gehad van het trouw koppel dat vrijdag op mijn boot komt koffiekoeken eten. Terwijl ik met ze van mijn ligplaats naar Portus Ganda vaar.
Maïté heeft een fax naar god gestuurd om mooi weer te bestellen. Ondanks zijn bezorgdheid voor haar moet hij toch rekening houden met alle aanvragen. Het zal dus wisselvallig zijn met hier en daar zon en regen. Maar de zon zal dus wel plaatselijk zijn boven mijn boot.
Dit wk. de trap op mijn boot afgewerkt die ik vandaag ben gaan plaatsen. Zo lag hij er bij.
Voor allen die zich geroepen voelen om ooit eens een hamer en een beitel vast te nemen, of met klei te spelen. Donderdagavond is er een opening van een tentoonstelling van cursisten van Dominique Dhaese beeldhouwwerken, en van Marike Pons boetseerder.
Deze gaat door op de plaats waar ze ooit gemaakt en ontstaan zijn. In het atelier in de Lieregaardstraat, in Gent.Voor nog meer inlichtingen zie http://www.lieregaard.be.
Allen daar heen en schrijf je al tijdig in voor het volgende jaar.
Zo pas een aantal krantenartikels gelezen over de persconferentie die de VZW. van de woonbootbewoners heeft gegeven.
Ik wil op dit moment maar op één iets reageren de rest volgt nog wel een dezer dagen.
We mogen geen bijbootjes meer naast ons schip leggen. Waar is deze vzw in godsnaam mee bezig?
Verleden jaar ongeveer deze periode, zaten we samen met de stad gent, de zeevaart politie, en nog enkele anderen rond een tafel. Spijtig genoeg geen ronde.
Het politie reglement voor de woonbootbewoners werd hier voorgesteld en unaniem bejubeld, enkel door deze schrijver niet. Ik vond het maar een twee snijdend mes.
Intussen ben ik geen voorzitter meer zoals de trouwe lezers wel zullen weten.
Een van de artikelen ging over het aanmeren van vaartuigen langzij.
Artikel 5,h,
Het is verboden een vaartuig in tweede lijn aan te meren langzij een ander vaartuig, uitgezonderd op de plaatsen die aangeduid zijn op het aanmeerplan.
Een bijbootje is een vaartuig, zelfs een sloep is een vaartuig. En dit heeft niets te maken met het WZ.
We krijgen maar een ligvergunning voor een jaar, volgens de laatste papieren die ik gekregen heb was dit nog drie jaar. En het afvalwater zou het WZ zelf niet meer controleren, maar moesten we wel tegen 2012 in orde zijn met de Vlarem normen.
Deze laatste 2 punten moet ik nog eens nagaan, in mijn papieren duiken.
Geloof maar alles wat de kranten schrijven of anderen je vertellen
Op AVS zou er deze avond een onderwerp geweid worden aan een persconferentie van de vzw van de woonbootbewoners. Deze ging door op de boot die voor mij ligt, maar avs kon het toch niet laten om mijn boot ook in beeld te nemen. Dus veel kijk plezier.
Gisteren mijn hout besteld voor de trap. En vandaag nog balken gaan steken in de veranda, op de verbouwing waar ik al een tijdje bezig ben.
Er lagen nu dubbelwandige plastiek platen op met een balk afstand van rond de 90 cm.
En voor glas is dat iets te veel. Dus overal een balk er tussen.
Na afloop was iedereen het over eens dat we nu wel alle verborgen gebreken gezien hebben. Namelijk de draagbalk tegen de muur waar alle andere balken in zitten steunde enkel op de hyprocplaten die tegen de muur gelijmd waren.
Stevig is iets anders natuurlijk. Maar het was ook duidelijk dat er daar toch iets verkeerds moet gelopen hebben. Want in de muur waren wel gaten gekapt om de balken waar de platen moesten op rusten in te steken. Die gaten zaten nu verborgen achter die draagbalk en zelfs niet weer dicht gemetst.
Wij hebben dan maar voor een chemische verankering gezorgd van de draagbalk in de muur. Stevig zal het dus wel zijn.
En de schilder heeft weer een ruimte bij waar hij kan beginnen.
Het regent pijpenstelen, bliksem en donder net boven mijn hoofd.
Een bliksem, een, twee, drie, daar is de donder het is dus niet ver van hier. Het centrum van al het gekletter op het dak van mijn boot.
De wind zorgt voor rustige golven op het water, mijn boot wiegt nauwelijks.
De bliksem weerspiegelt zicht in het water, en verblind de toeschouwer.
De ontelbare spinnen voor mijn ramen zijn gevlucht of weggespoeld door het neer gutsende water.
Daarjuist zat de bliksem links van mij nu is hij al opgeschoven naar rechts richting spoorbrug.
En zo wordt er steeds een ander stuk van het water in een hel flits licht verlicht.
Spookachtige gedaanten opgejaagd door het flitslicht, achterna gezeten door de donder zoeken een schuilplaats onder de bomen aan de overkant van het water.
De trein schuift over het water naar verre einders. Op zoek naar drogere plaatsen in het havengebied.
Nacht arbeiders kijken op van hun werk en denken eindelijk afkoeling, als morgen maar de zon weer schijnt.
Ben nu al van midden april op een bouw bezig, die een beetje chaotisch verloopt. Een huis waar men direct kon intrekken, maar met de nodige verborgen gebreken. En dan nog een aantal aanpassingen daar boven op.
Hubert is deze week begonnen met het schilderen, het wordt een heel kleurrijk huis, een blauwe, een groene, een gele, een rode kamer. Alles in verschillende tinten. Er begint er langzaam maar zeker weer leefbaar uit te zien.
Gelukkig want anders houd een mens dat niet vol, van het ene probleem naar het andere hinken.
Je slaapt te weinig want per toeval had je ook verleden jaar al een paar concerten geboekt voor net deze periode, en die wil je zeker niet missen.
Maar nu is het op, daarjuist naar het programmaatje van de Gentse Feesten zitten staren en de programmatie van de culturele centras in Vlaanderen, maar ik kon niet beslissen. We zijn met drie, en met eenparigheid hebben we maar besloten van het uit te stellen tot volgende week. Ik wil wel naar Lenny Kurr gaan kijken het enigste dat ik mij herinner dat er in stond.
Volgende week staat er een trap op het programma, en daarna nog meubels voor deze bouwwerf, en dan ook nog eens naar Nieuwpoort voor een appartement te vernieuwen.
Maar ook nog vakantie gaan varen met mijn boot, wie nog mee wil stuurt mij maar een mailtje of zie ergens in april voor het programma.
Ben nu veel te moe om de juiste datum te zoeken, wanneer ik dit heb neer getokkeld in april.
