Ach 't is misschien moeilijk voor te stellen, maar k ben een echt wrak... En alles kost me vreselijk veel moeite. Ik ben zolang over m'n krachten gegaan de laatste maanden en met de stress van de afgelopen weken welke tot een hoogtepunt kwam op woensdag toen de vrachtwagen hier plots stond (dank u wel BSS ) ben ik daarna als een kaartenhuisje ineengestort.
En mijn fibro is in volle glorie tot uiting gekomen in een aanval waar ik niet overheen kom momenteel....het maakt niet uit hoeveel ik rust, ik blijf doodmoe, maag en darmen compleet in de war, hoofdpijn, spierpijn...mijn hele lijf doet pijn en alles is teveel... Ik moet nog brieven schrijven, blog aanvullen, forumberichten & foto's plaatsen...ook dat is allemaal teveel. Het kost me vreselijke moeite dit zelfs te schrijven. Ik ben nog enkel buitengeweest om naar de fibrokliniek te gaan, (en onderweg dan wel ineens de rest gedaan) meer niet...
Ik ben heel blij dat mijn kinders zijn kunnen vertrekken en uiteindelijk bij de opvang/adoptiefamilie zijn aangekomen...maar mijn lichaam is tijdelijk op... En van zodra de volgende lading vertrokken is zal ik een OP moeten plannen want het onderzoek bij de trauma van afgelopen woensdag toonde aan dat ik wel degelijk een kapotte meniscus heb....
Yade heeft al volop foto's van Filly maar zoekt nu even het kabeltje om de foto's op de pc te plaatsen Geduld dus.... En nu moet ik opstaan...Eerst een pijnstiller nemen denk ik...
Om 8u45 kreeg ik volgend bericht binnen van Astrid:
...de trailer is binnen een half uur na aankomst hier ook alweer vertrokken MET MINNY ! De mannen waren niet bij de trailer... ik had vanmorgen al het gevoel dat ze zou gaan met mij naar de trailer ik heb haar aan het touw langzaam meegenomen en Steffi met emmer voer bij de trailer. Minny ging er dus zo zelf in en toen zijn de mannen gekomen en hebben de trailer dicht gedaan. Ik heb haar heel goed het gevoel kunnen geven van "minny dag minny ga maar minny het was leuk maar nu is het tijd om te gaan" Ik zit er totaal doorheen en heb tranen met tuiten ,maar het is goed zo.
Deze namiddag kreeg ik de eerste foto's binnen van Steffi:
09u12: Minny & Brownie worden nu door Steffi opgehaald en vertrekken naar Grossheide in Duitsland...gelukkig niet ver van bij Astrid vandaan (+-94 km)... Foto's zullen wel volgen zekers
Iedereen heeft de nacht trouwens goed doorgebracht !
10u03: Minny & Brownie vertikken het om in de trailer te gaan... Het gaat absoluut niet zoals gewild.... Brownie gaat gewoon liggen voor de trailer zonder dat de koord gespannen staat....Nee, dit is geen goed teken. Hij is nl. degene die zo de trailer in en uit liep zonder problemen en hij is degene op wie Minny vertrouwt (zelfs al is Brownie jonger en kleiner). Als hij niet wil, gaat zij zekers niet. En gelukkig kent Astrid meer dan genoeg van paarden om ook te weten dat dit zo niet kan of mag. De DA is opgebeld voor hulp... De kinders hebben blijkbaar een te lange reis gemaakt
12u47: Nieuwe poging & Brownie staat er ondertussen op zonder problemen....Minny heeft minder zin...
13u53: Bericht van Astrid: Nadat beiden weer op stal stonden hebben we eerst kalmerende pasta bij de DA gehaald. Dus weer naar Veendam...waar kenden we dat ook alweer van... Pasta geven ging vlekkeloos, Brownie lag en Minny stond en ging er zo in. Kleine beetjes het minimale wat ze nodig hebben en nog een half streepje minder. Na een uur wachten ging Minny in elk geval wel de stal uit wat ze eerder niet deed. En ze ging voor Brownie aan achter de voerschep aan. Brownie stond binnen 5 min in de trailer. En nadat Brownie er een uur in stond hebben we helaas moeten opgeven met Minny. Inmiddels stond Minny wel met 2 voorbenen op de klep van de trailer. De trailers was tussen 2 schuurdeuren door naar binnen gereden, maar het gutste ineens van de regen naar binnen en het begon zo te waaien dat de regen zelf bij Minny op haar hoofd terecht kwam. SH** Eindelijk stond Minny met beide voorbenen op de klep en toen gooide de regen roet in het eten. Ik had voor mezelf al eerder besloten dat ik vond dat als Minny niet zou gaan (we konden Brownie tenslotte ook geen hele dag laten wachten), ik vond dat Brownie gewoon moest vertrekken en Minny terug in stal. Het was niet eerlijk tegenover Brownie om hem die uiteindelijk zo braaf op de trailer ging en al zo lang moest wachten weer af te laden en vervolgens weer proberen. Om 13.15 uur reed dus de trailer weg met Brownie en staat Minny inmiddels weer rustig op stal. Hopelijk gaat ze hem missen en wil ze morgenochtend als ze terug komen heel graag mee naar Brownie. Minny was vanochtend ook ineens hengstig en dat helpt haar ook niet om minder eigenwijs te zijn het is een echte tuttebel haha. Ja we blijven er maar om lachen wat kan je anders. Stressen helpt tenslotte allerminst. Foto's van het laden zijn er dus niet gemaakt omdat daar gewoon geen mogelijkheid voor was we waren maar met z'n 4en en waren allen hard nodig om te doen wat er gedaan moest worden. Wel foto's van vanmorgen voor 9.00 uur die nu naar Eva gaan.
16u17: Bericht van Steffi: Sinds 15.00 uur zijn we thuis en het heeft een uur geduurd voor Brownie van de trailer kwam. Nu geluk dat Minny er niet bij was. Het tussenschot eruit gehaald en Brownie omgedraaid. Daarna heeft hij nog een hele tijd staan kijken.
Filly, Minny en Brownie zijn vanochtend om 8u15 aangekomen in Veenlo. Vandaar met Astrid en WIlly naar Astrid thuis... meer info straks Hier al enkele foto's van bij Astrid thuis
15u53: Yade heeft me zonet gebeld....ze is met Filly aangekomen in Egmond aan Zee. En ons Filly is populair de hengst en ruin vinden haar ook een toffe griet ! En Filly kwam zonder problemen uit de trailer en is nu aan het eten.
Wat een sterke meid ! Wat een populaire dame Mijn Filly !!!!
Ik laat jullie gaan (Voor Filly, Minny & Brownie) Overal zou ik gaan om jullie harten te winnen Maar vandaag hier van binnen Neem ik een besluit om jullie los te laten Hoe moeilijk het ook is, met mijn ogen vol tranen Weet ik dat het beter is En dat het plaatje van ons allen ooit getekend is Een eenzame traan baant zijn weg over mijn wang Dit verhaal sluit ik af met steken in mijn hart
Geen happy end, want los zal ik jullie laten Jullie moeten niet denken dat alles maar makkelijk was Het was allemaal echt ik gaf alles wat ik had En wat ik in jullie vond was veiligheid en warmte Plus de liefde die jullie inbliezen als de warmte uit de fohn Jullie hervormden mijn karakter in positieve zin Echte dierenliefde bestaat dat zie ik nu in
Ik kijk naar de sterren, gedachtes die me wakker houden Ik denk beperkt want ik denk alleen aan jullie Jullie die mij veranderde, ik laat jullie los Door de dingen die we meemaakten is er nu geen ons Ik voel jullie hier nog in mijn hart. Ik denk aan jullie, iedere dag Hoe jullie hinnikten, hoe jullie speelden, hoe jullie je liefde gaven Ik kan me nu wel groot gaan gedragen Maar ik geef toe dat ik jullie mis en ik laat mijn tranen
Ik doe dit omdat ik om jullie geef en van jullie hou Het is mijn stem die je hoort, maar ik spreek met mijn hart Dus ik wil dat jullie luisteren en jullie tranen wegvegen Het lijkt nu zo maar niemand staat alleen Onthoud dat maar hier scheiden onze wegen op dit vlak Maar in mijn hart hou ik jullie vast, onthoud dat
We hebben gelachen, gehuild en jullie hebben me veranderd En daarom moet jullie weten dat jullie het beste verdienen Alleen met mij, met "ons", lukt het vinden daarvan niet Daarom laat ik jullie los en laat ik jullie gaan Maar als goede vriendin, zal ik altijd voor jullie klaarstaan Lieve schatten, jullie moeten weten dat ik zielsveel van jullie hou Laat het zo zijn lieverds, neem jullie eigen liefdevolle pad
Zoals beloofd hier wat foto's van Dino! Zoals eerder gezegd is het een schat van een hond en willen we hem nooit meer kwijt. Hij kan hier op een veilig pad loslopen en luistert heel erg goed. We doen verstoppertje met hem maar onze speurneus hou je echt niet voor de gek. In no-time heeft ie je gevonden. Ik ging hem daarstraks uitlaten en toen ging hij zich verstoppen zodat ik hem zogezegd moest zoeken. Ik heb dubbel gelegen om die clown.
Ook met een balletje spelen vind ie steeds leuker, of met zijn deken lekker schudden en achter zich aanslepen. In het begin vond ie alles eng en nu holt ie in huis of in de tuin achter een balletje aan. Buiten eigen terrein vind ie het nog maar niks maar dat komt misschien nog wel. Ook in bad gaan vind ie heel spannend maar na een poosje ontspant ie zich en ondergaat ie het allemaal heerlijk.
De foto's zijn van mijn zoon is in mei gemaakt en de rest vorige week. Ik hoop dat ze je leuk vind en ben benieuwd wat je ervan vindt.
Neem ik voor één keer even de tijd voor mezelf om boven bij F te gaan ontspannen in zijn jacuzzi met mijn pijnlijke rug...
Kom ik terug beneden om 14u25 en Boomie vertelt me dat hij pijn heeft aan zijn oog...waar geen oog meer is... Alzo kreeg hij een dosis Prednisolona ingespoten...De kliniek was immers toe tot 17u.
Aan zijn gezicht was niets te zien, geen zwelling ...niets en ik belde mijn DA op, maar hij werkte die namiddag niet...dus ik besloot het even aan te kijken... Er was geen zwelling, niets zichtbaars....en toch bleef hij me zeggen dat hij pijn had. Bij vertrek: geen enkele zwelling te zien aan het rechteroog
Alzo vertrokken we naar de kliniek om 17u40...na een uur wachten konden we bij een andere DA terecht die echter ook niets kon zien en de hond in observatie wou...hetgeen ik weigerde.... Ik wil ze nooit achterlaten, onder geen beding, bij niemand trouwens, hoe goed mijn DA ook is ! Boomer kreeg nog antibiotica ingespoten en Urbasol en ik werd verzocht de volgende ochtend terug te komen bij de oogspecialist. Gelukkig ontmoette ik op de weg naar buiten Juan, de grote baas van de kliniek en ook de DA die Boomer ontmoette de dag dat ik Boomer had kunnen "vangen" en ik onder het bloed zat in april... Ik legde de situatie uit aan Juan, over wat Boomer me had gezegd...en de link die ik dacht te hebben ontdekt met het probleem van voor 6 weken toen hij ook pijn had aan die zijde. Juan stelde voor om Boomer dadelijk onder narcose te brengen om dat gesloten oog beter te kunnen onderzoeken. Nadat de narcose werkte werd die zijde en het oog betast en je zag dat Boomer echt pijn had aan dat oog ondanks de narcosespuit. Juan raadde aan om het open te snijden en de wenkbrauwen edg. weg te halen. Boomer werd verplaatst naar de operatiezaal, werd dieper in narcose gebracht en geïntubeerd. Toen Juan het oog opensneed werd zijn hemd overspetterd met pus....het was vreselijk om zien....en Juan zei dat Boomer echt ontzettend veel pijn moet hebben gehad...
Zijn gezichtje na de OP: wimpers en alles werd verwijderd...
Bij thuiskomst was hij al goed wakker:
Om 20u40 waren we terug thuis en wat ontdek ik...
Chiki heeft koliek....grrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr....hem dan ook direct de koliekpunten behandeld met de torch...
én toen kwam een +1meter een slang aan de tenen voorbij terwijl ik enkel open slippers aanhad... ik heb het uitgegild en ben beginnen huppelen
Nog steeds geen nieuws over een nieuwe transportdatum... Elke dag zak ik verder weg in deze poel van onzekerheid...ik die graag alles tot in de puntjes regel... Gelukkig stellen de paarden het goed... Ze spenderen veel tijd binnenshuis....omwille van de hitte De vitamine E van Yade voor Black is aangekomen...ongelooflijk dat we zoiets hier niet kopen kunnen...
Net zoals in Nederland en België is het hier heet....en dus gaan de paarden al vanzelf binnen in de boxen staan vanaf een uur of 10 tot een uur of 18 u met een break voor lunch natuurlijk .
De honden waren blij dat ze eens mee naar beneden mochten en zich konden afkoelen in het kleine riviertje dat door ons terrrein loopt.
Ze is ongelooflijk...net zoals alle anderen En ze is prachtig, heeft de typische oeroude mooie Spaanse trekken, loopt zo mooi statig en fier en heeft een karakter om "U"tegen te zeggen. Ze is een mama voor de 3 kleintjes maar tegelijk de baas... Als ze je haar vertrouwen geeft doet ze alles wat je vraagt of wil. Ik vind het heel erg dat ik haar moeten laten gaan, na de intensieve maanden die we samen hebben gehad is mijn band met haar toch anders dan met de andere paarden. Ze begrijpt me ook perfect en ik mag alles met haar doen. Maar het belangrijkste van al is dat ze volledig gezond is en niets aan de ooginfectie heeft overgehouden. Vreselijk toch als je bedenkt dat die haar de volgende maandag gingen doodspuiten als ik haar die zaterdag daar niet had weggehaald... Ons Filly is geen paardje om op de wei te laten wegkwijnen....ze heeft een partner nodig die dingen met haar wil gaan doen...Filly is veel actiever dan Minny bijvb en wil met je bezig zijn, samen dingen ontdekken, spelen en plezier maken
Hopelijk vinden we binnenkort de perfecte partner voor haar...ze vertrekt immers binnenkort naar Nederland waar ze bezocht kan worden...
) ben ik daarna als een kaartenhuisje ineengestort.
Geduld dus....
.
