Okee... ik weet het, het is ondertussen alweer een tijdje geleden! Er komt dan ook wel steeds iets tussen in dit drukke Londense leventje dat ik momenteel leid... Maar hier is dan eindelijk het vervolg op 1 van de onderwerpen die ik reeds eerder heb aangehaald in een "news flash from Maidenhead": De eigenzinnige WC-bril! Inderdaad, het is weer zover - nummer 3 is nu ook gesneuveld. Het mag dan al een massief houten bril zijn die met fameuze schroeven zou moeten blijven vastzitten aan de pot, maar dat is verrevan de realiteit... De schroefdraad is verdwenen waardoor de bril "a life of its own" is beginnen leiden en grote en kleine poepen bij deze dus zijn gewaarschuwd! Hou je vast zodra je aan boord komt en controleer dat je niet nog aan de bril plakt wanneer je terug opstaat! Ik vrees dat hij in weinig of geen boxershorts/slipjes of strings een plaatsje zal vinden... Handyman van dienst heeft al menig uur gespendeerd aan het professioneel herbevestigen van "bog seat and boults", maar tot dusver zonder succes. Superglue en andere instrumenten zijn ondertussen de revue gepasseerd, maar de bril blijft dansen zodra er een poep in de buurt komt! Wie dit evenement van dichterbij wil meemaken - u bent steeds van harte welkom! Wie weet hoe dit euvel gefixt kan worden - answers on a postcard! Bog Seat and Out!
Pfff... Een zeer frosty maandagmorgen, alles gepakt en klaar om te gaan... Een vergadering bij McDonald's op Edgware Road en met de trein van 8u30 zou ik daar goed op tijd geraken. In theorie althans...
En toen liep het dus mis... Autoruiten ontdooid (met een krabberke natuurlijk) en richting Taplow Station dan maar. Daar werd mijn ergste nachtmerrie werkelijkheid... Mijn dromen hadden namelijk voorspeld dat de Clio from Hell vandaag weer zou opspelen. En ik heb gelijk gekregen! Alvorens het uitstappen leek mijn autootje ongelooflijk maar waar meer naar de rechterkant te leunen... Die symptonen herken ik natuurlijk van ver! Jaja alweer een platte band! Dit moet sinds ik die nieuwe banden erop liet leggen in juli zowat de vijfde keer zijn.
Gelukkig ben ik nog tijdig op de trein geraakt, maar het was weer zo'n dag waar alles leek mis te lopen. De trein had ongeveer 25 minuten vertraging. Mijn meeting ging dus van start maar zonder mij. Toen ik eindelijk in Paddington arriveerde, bleken ook de tubes gesloten wegens een brandalarm in Oxford Circus... Dat zuchtje wind omstreeks 11u vanmorgen, dat was ik eigenlijk... De stoom kwam letterlijk uit mijn oren.
En vanavond heb ik maar een taxi genomen (die auto mag een nachtje doordoen op de parking bij het station). Een "fiver" voor 2 minuutjes in de wagen - een waar koopje! Maar te voet zag ik dat echt niet zitten (ik had - hoe kan het ook anders - het verkeerde schoeisel aan voor een wandeling van 30min)...
Je zou denken dat ik ondertussen volleerd bandenvervanger ben, maar jammer genoeg schroeven die garagisten van tegenwoordig de bouten van mijn wielen er met zo'n supersonisch pistool op en die krijg ik met mijn ouderwetse moersleutel echt niet los... Misschien moet ik toch maar eens wat meer spek gaan eten
Yippie, weer bezoekers over de vloer... En ditmaal hoog bezoek - Dries en Tania verbleven namelijk van 28 december tot 1 januari in Maidenhead. Een erg vroege Ryanair vlucht schrikte hen niet af. Ook zonder mijn roos valieske met bloemen hadden we ze natuurlijk meteen gespot in de terminal in Stansted. Het was een druk weekend met een bezoek aan Brighton op zaterdag. De Brighton Pier met allerhande gokautomaten is een van de hoofdattracties. We konden er niet voorbij zonder ook een paar pondjes in de grijpautomaten te stoppen. Een lelijk onnozel oranje paard en een pingu later zijn we dan maar Brighton City gaan verkennen. Het bleek een gezellig labyrinth van kleine straatjes met leuke winkeltjes te zijn. Een aanrader! Het strand met kiezelstenen is trouwens iets waar je je kuiten aan een degelijke work-out kan onderwerpen... Het bleek een nogal vermoeiende wandeling, maar uitblazen aan het strand bij windkracht tien heeft zo zijn charme! Zondag Josdag, maar voor ons een bezoek aan London op de agenda. Met de trein van Maidenhead naar Paddington en dan de tube op recht naar Harrods, waar het aanschuiven was om binnen te gaan (de koopjesperiode in volle glorie). Verder op het programma nog een cruise op de Thames - de ideale manier om meteen alle interessante en minder interessante bezienswaardigheden rond de rivier te bekijken en daarna een vlucht in de London Eye. Het was het meest geschikte moment van de dag - zonsondergang... Alle lichtjes rond de Thames zorgden voor een aangenaam uitzicht. Oudjaarsdag besloten we het maar wat rustiger aan te doen. Terwijl de kok van dienst een geweldig feestmenu bereidde, nam ik Dries en Tania mee voor een ritje naar Windsor. Het huis van de Queen ligt op een boogscheut van Maidenhead en het kasteel moet je toch gezien hebben. Net zoals de honderden zwanen op de Thames - het heeft iets sprookjesachtigs. Oudjaarsavond heb ik voor de verandering eens thuis gevierd met een enorm lekker diner (gammon, mashed potatoes + veg - yummie!!!), party poppers (misschien volgend jaar toch maar niet), crackers,Wii Olympics, vuurwerk op de TV (afgevuurd vanop de Thames ter hoogte van the London Eye) en een spelletje Cluedo achteraf... Supergeslaagd! Tot ik 's anderendaags 's morgens de living ontdekte (die foto's zijn jammer genoeg niet voor publicatie ). En toen was het dus Nieuwjaar en tijd om de valiezen weer in te pakken... Mijn bloemetjesvalies bleef hier, mijn nieuwe maar ondertussen reeds gescheurde valies ging met Tania weer richting Turnhout. (maar dat "is another story entirely"...) Happy 2008! PS: foto's van dit bezoek worden weldra gepubliceerd!
Okee, ik was het van plan toen ik in juni 2006 met de auto naar de UK vertrok... Maar het is er pas 1,5 jaar van gekomen... Mijn eigen BLOGJE is eindelijk een feit. Er staan momenteel nog geen nieuwe berichtjes op - ik moet de foto's die erbij horen nog verkleinen om ze ook op mijn blog te kunnen posten, maar de verhalen hebben al vaste vorm aangenomen in mijn hoofd. Alle oude "news flash" berichtjes heb ik terug opgevist en hier alvast gepubliceerd... Tja, oud nieuws, maar als ik die belevenissen terug lees toch best wel leuk!
Ik hoop dat jullie er ook iets aan hebben - en het lost natuurlijk het probleem van de zeer onregelmatige emails op. Als jullie zin hebben, kan je steeds naar mijn blogje surfen om te kijken of er nieuwe berichtjes gepost zijn. En natuurlijk kan je ook steeds een reactie achterlaten... Ik kijk alvast naar die berichtjes uit!
Weer terug van weggeweest En nog eens hoog tijd voor een update uit Maidenhead, waar intussen de herfst wel echt in aantocht is...
Wind, regen, met tijden vrij koud s nachts... Ik snak nu alweer naar de lente/zomer!
Wat heb ik de laatste tijd zoal uitgestoken?
1)Ik heb de wc-bril op mijn toilet vervangen... Briljant idee ik vond een goedkope bril in Woolworths (vergelijkbaar met Blokker) en heb die dan maar gemonteerd... Goedkoop en dus na 3 dagen al stuk. De steuntjes die tussen de feitelijke bril en het toilet bevestigd zaten, werden door het gewicht van de toiletgebruiker naar boven geduwd waardoor het plastic van de bril gewoon in stukken brak... Pijnlijke zaak voor al wie op het toilet ging zitten!!! Maar ondertussen is dat probleempje ook weeral opgelost en heb ik me nu een massief houten wc-bril aangeschaft en ik hoop echt dat ik daar niet zo snel door zal zakken. Voor diegenen die het op het puntje van hun tong hebben liggen: Neen, ik ben geen 100kg bijgekomen, de kwaliteit van de wc-bril was uitermate slecht! Believe me...
2)Clio from hell... Veertien dagen geleden reed ik nietsvermoedend op een woensdagmorgen naar het werk Ik verliet de parking gelegen naast mijn flatje en in de bocht naar Ray Park Avenue begon mijn stuur zon beetje naar rechts te trekken. Ben dan maar uitgestapt en inderdaad, rechterwiel vooraan leek niet echt superhard te staan. Nu, ik heb er eens flink tegen geschopt en dat deed mijn tenen geen deugd, waarna ik besloot toch maar verder te rijden... Maar na 5 minuten ben ik richting station Taplow gedraaid omdat ik het zaakje niet echt vertrouwde. Tegen de tijd dat ik goed en wel geparkeerd was, zat er praktisch geen lucht meer in mijn band. De AA (dit is wegenhulp in de UK) hebben me s avonds dan geholpen mijn reservewiel erop te leggen. Ik had dit echt wel zelf gekund (ik hoor de commentaar al...) ware het niet dat men in de garage de wiel er zo vast had opgedraaid met zon instrument op hoge druk dat er geen beginnen aan was met mijn prehistorisch gereedschap. Het wiel zelf heb ik de volgende dag in de garage gedropt, maar ze konden geen gaatje vinden... Dus na 2 dagen in observatie te hebben gelegen, werd het er gewoon terug op gemonteerd... So far so good, mijn band staat nog steeds hard!
3)Het verhaal van de schilders! Een week of 2 geleden arriveerde er een busje schilders in In The Ray met de opdracht het houtwerk buiten en binnen te schilderen en ook de gang een likje verf te geven. Alles verliep eigenlijk zonder al te veel problemen. Tot ik zaterdagmorgen een briefje in de bus vond: gelieve op maandag uw voordeur open te laten... Je kan je al voorstellen dat ik dat niet echt kosjer vond. En ik ben dan maar voor dag en dauw opgestaan vanmorgen en heb de deur netjes achter me dicht getrokken onder het voorwendsel dat ik dat helemaal vergeten was. Gelukkig liep ik die schildersgasten niet tegen het lijf toen ik mijn appartementje probeerde te ontvluchten, stel je voor... Ze mogen altijd een potje verf achterlaten en dan zal ik dat streepje verf zelf wel zetten wanneer het mij uitkomt.
4)De bouwwerken in ons kantoor... We worden nu al ongeveer een maand geplaagd door geluidsoverlast, stofoverlast, geuroverlast (verf en lijm) en dergelijke meer... De Poolse Bob de Bouwers zijn echt de moeite niet waard om van je computerscherm op te kijken! Een week voor de werken zouden worden afgerond is het bedrijf dat de bouwwerken coordineerde op de fles gegaan met als gevolg dat het kantoor nog steeds wat weg heeft van Ground Zero. De nieuwe kantoortjes hebben wel muren, maar geen glas of deur en blijven zodoende nog steeds deel uitmaken van ons landschapskantoor. Ik heb zo het idee dat dit niet meteen opgelost zal geraken...
5)Nu we toch over het werk bezig zijn, zal ik nog even vertellen dat Simone, mijn Duitse Happy Meal collega, besloten heeft om eind oktober terug naar Hamburg te verhuizen. De zoektocht naar een nieuw Happy Meal Team lid is volop bezig... Maar ik veronderstel dat het binnenkort weleens een beetje drukker zou kunnen worden voor mij...
Laat eens horen hoe het in Belgie aan toe gaat!
En Dorien hoe is het in the Big Apple??? Heb je ondertussen al een kamertje gevonden?
Met een beetje zonneschijn en de mannenfinale van Wimbledon in de achtergrond, snel nog eens een berichtje uit Maidenhead...
Tussen wind en regen door hebben we dit weekend toch nog eens wat zon gezien. Ideaal dus om eens een kijkje te gaan nemen in Henley voor de Royal Regatta:
Henley Regatta vond voor het eerst plaats in 1839 en wordt sindsdien jaarlijks georganiseerd, met uitzondering van W.O. I en II. Waar het evenement in de vroege jaren georganiseerd werd door de burgemeester en de inwoners van Henley als een publieke attractie met een kermis en andere vormen van amusement, veranderde de klemtoon snel zodat competitief amateuristisch roeien het hoofddoel werd.
De Regatta van 1839 werden tijdens een enkele namiddag gehouden, maar bleken zo populair te zijn dat de races vanaf 1840 twee dagen duurden. In 1886 werden de Regatta uitgebreid naar 3 dagen en zelfs naar 4 in 1906. Sinds 1928 betekende de toegenomen populariteit dat er meer deelnemers waren dan toegelaten inschrijvingen voor de verschillende evenementen en daardoor werden de kwalificatie races nu een week voor de officiële Regatta gehouden om het aantal deelnemers te reduceren tot het toegelaten maximum. In 1986 werden de Regatta uitgebreid naar 5 dagen, met een toename van het maximum aantal deelnemers voor bepaalde onderdelen.
In de laatste jaren schreven internationale teams in uit Australië, Canada, Croatië, Denemarken, Frankrijk, Polen, Nederland, de US, Duitsland, Tsjechië, Ukraine, Zuid-Afrika en Groot Brittannië. Elk jaar wordt Henley door verschillende buitenlandse crews bezocht, waarvan vorig jaar 78 teams van overzee.
Gisteren vonden de halve finales plaats. Om de 10 minuten werd het startschot gegeven voor 2 teams die het in tegen elkaar opnamen. In bijlage ook een kaartje met het wedstrijdparcours. Gemiddeld duurde het voor de races die ik voorbij zag komen zo'n 7 minuten van start tot finish.
Het hele evenement is vergelijkbaar met Ascot Royal Horse Races. Vrouwen lopen gekleed in jurken of rokken die maximum 1 inch boven de knie mogen komen, hoed en naaldhakken uiteraard om het geheel af te werken. De mannen zijn gekleed in de kleuren van hun respectievelijke roeiclub. Ik heb een aantal vesten gezien die kunnen concurreren met de regenboog. En natuurlijk gaan die vesten hand in hand met een strooien hoed.
Wil je de beste plaatsjes langs de Thames bezetten dan betaal je per dag zo'n 20 pond om de Regatta of Stewards Enclosures te kunnen betreden. Wij hebben een eindje langs de Thames gewandeld om ons dan gratis neer te zetten op de oever van de Thames. Een drukte van jewelste ook daar... En geloof me vrij, alcohol vloeide rijkelijk...
Verder staat de vakantie voor de deur, binnen een week vlieg ik naar Stockholm voor 7 dagen Zweden. Bedoeling is onthaasten, onthaasten, onthaasten... Meer nieuws binnen 2 weken.
Een goei verlof aan diegenen die eraan toe zijn in B en tot de volgende zitting!
een nat weekend hier in de UK. Glastonbury festival is volledig omgetoverd tot een modderfestival en de wulps geklede ladies op Royal Ascot zijn ook volledig uitgeregend...
Het beste moment dus om nog maar eens een mailtje te sturen.
Vorig weekend ben ik mijn splinternieuwe camera gaan uittesten in Londen. Alle moed bijeengeraapt voor een ritje op de London Eye. Het was hoog, het was spannend,... maar ik heb het overleefd.
In verschillende dorpjes rond de Thames worden deze tijd van het jaar de regatta georganiseerd. Ik heb gepland het weekend van 7 juli eens polshoogte te gaan nemen in Henley. Mijn camera zal dan ook een prominent plaatsje in mijn bagage krijgen.
Verder weinig wereldschokkend nieuws. Op het werk gaat alles zijn normale gangetje. Ik heb eindelijk mijn eerste POP project onder handen genomen. Op het einde van het jaar komt de volgende Dreamworks kaskraker "Bee Movie" uit en daar horen uiteraard speciale POP items bij om de McDonalds restaurants op te fleuren... Je moet maar eens gaan kijken als het zover is, ergens einde november/begin december.
Ik zit hier op zijn Bridget Jones in mijn woonkamer te wachten tot mijn haar droog genoeg is om er met het strijkijzer over te gaan...
Een superzonnige dag hier in Maidenhead overigens - ze voorspellen zo'n 25 graden voor de regio Londen.
De laatste nieuwtjes dan maar alvorens ik ergens een park ga opzoeken.
Na een aantal jaren in de McDo family besloot een van onze klanten om andere uitdagingen aan te gaan.
Bij wijze van afscheid - ze was uiteraard onze top cheese client - hebben we haar op een etentje getrakteerd afgelopen dinsdagavond. Het werd een Indonesisch restaurant, Taman Gang, in Park Lane recht tegenover de Marble Arch op de hoek van Hyde Park. Het was verrevan eenfastfood restaurantje was...Het eten was enorm lekker... Misschien wel nog versterkt door het feit dat IPLPerseco de rekening betaalde en ik gewoon zalig kon genieten...
Verder was het een doordeweekse week... Geen spannende roddels, zelfs geen nieuwe uitdagingen op werkvlak.
Maar ik heb het hier nog steeds naar mijn zin. Gelukkig maar...
Ik ga me maar eens in de stemtest verdiepen... Jaja, ook ik moet volgende zondag mijn stem uitbrengen, zij het via volmacht en 100% vertrouwen in onze papa...
Wat doet een mens zoal op een "bank holiday"? Ja, inderdaad, vandaag vieren ze in Engeland 1 mei. Niet op de eerste mei zoals iedereen in de rest van Europa, maar op de eerste maandag na 1 mei... Begrijpen wie begrijpen kan. Ik zit dus thuis, heb een dagje betaald verlof en het regent... Geweldige timing van die Engelsen, ik geef het hen na!
Ik zal dan maar van start gaan met een kort overzicht van de recente gebeurtenissen... Sinds 3 weken ben ik lid van de club 30... Op zich geen wereldschokkend nieuws, ware het niet dat dat feit pas vrijdagnacht volledig tot me doorgedrongen is. Ik had al een gezellig verjaardagsfeestje gehad op de dag zelf met een etentje in Yupa's Thai Kitchen in Chiswick, waarvoor mijn ouders speciaal waren overgekomen... Maar afgelopen vrijdag zijn we de bloemetjes pas echt gaan buiten zetten. Een avondje in Jongleurs Comedy Club in Reading met enkele collega's... 3 stand-up comedians en daarna stoelen en tafels aan de kant en shaken maar. Cocktails (met een zeer laag alcoholgehalte) werden in sneltreinvaart aangeleverd en de sfeer op de dansvloer werd er alleen maar beter op... Toen om 2.30 de muziek stopte en mijn verjaardagsposse op 3 mensen na al lang bedwaarts was getrokken, werd het me angstvallig duidelijk dat ik dit niet meer gewoon was. Voor de gelegenheid hadden we met zijn allen een paar kamers geboekt in het nabijgelegen Travelodge... En geloof me vrij, een bed - eindelijk - was alles wat ik nog nodig had.
The morning after werd mijn vermoeden bevestigd: ik ben geen 20 jaar meer... Integendeel... ik heb spieren ontdekt waarvan ik het bestaan niet afwist... Superstijf en hoofdpijn... Maar de moeite waard... Ik kan er weer wel tegen voor de volgende 10 jaar!
In het hoofdstuk "clio from hell" ook nog een korte update... Nadat mijn motorkap in ere hersteld is, heb ik nu weer problemen met mijn sleutel. Zo'n sleutel met afstandsbediening is uiteraard superhandig, als ie functioneert... Inderdaad: mijn sleutel heeft besloten het leven te geven en ik kan mijn auto enkel nog openen en sluiten door via de passagiersdeur de knop voor centrale vergrendeling in te drukken, waarna de passagiersdeur met de sleutel kan worden afgesloten. Een nieuw exemplaar kost zo'n 130 pond - en ik vrees dat dat nu net niet belangrijk genoeg is om mijn centjes aan te spenderen... Laat de mensen maar gapen als ik voorovergebogen over de passagierszetel leun telkens ik mijn auto wil openen of sluiten...
Verder gaat het leven hier zijn gewone gangetje...
Bedankt nog voor alle verjaardagskaarten en wensen...
Maar dat zal mijn wekenlange stilte waarschijnlijk niet goed maken. Mijn excuses worden er trouwens ook niet beter op. Dus ik zal het maar bij de waarheid houden: er is in de laatste paar weken niet echt iets gebeurd dat de moeite waard was om te delen met mijn trouwe lezers in België. Het leven in Maidenhead is normaal en daar begin ik eigenlijk best aan te wennen.
Dit weekend uitstekend weer. Ik vrees dat de paaseitjes smelten in de zon, maar ik klaag niet... Ik ben vanmiddag de omgeving Maidenhead Riverside gaan verkennen. Een beetje langs de Thames gewandeld, de krant gelezen op een bankje in de zon... Zalig niets doen... Het bevalt me wel.
Zo belandde ik in Cookham, een dorpje op zo'n 3 miles van waar ik woon. Het stadsleven verdwijnt er in het niets. Ben tot aan de sluis van Cookham gewandeld... Overal wandelaars en zonnekloppers, bootjes (opblaasbaar en echt roeiboten) op de rivier... Een uitstekende lentedag! Stel je voor een knappe jonge deerne, haren wapperend in de wind... (het klinkt waarachtig als een fragment uit een roman van Rachael Steel)
Over romans gesproken, er is toch iets wat ik in dit licht nog kan vertellen. Enkele weken geleden kwam ik thuis van het Blue River Cafe en stonden er 2 politiewagens voor mijn flatgebouw geparkeerd... Licht geïntrigeerd ging ik naar boven (ik woon op de eerste verdieping) en kwam ik onderweg een politieagente tegen die een deurmat vol glas naar beneden droeg. Op mijn verdieping aangekomen vond ik achter de tussendeur naar de flats op mijn verdiep mijn overbuurvrouw (die ik overigens nog nooit gezien had) en bloed. Buurvrouw was volop glas bij elkaar aan het vegen en toen ze mij zag verschijnen, deed ze haar verhaal: totaal onverwacht had er iemand op haar deur geklopt en niet meteen wetende wat te doen, had ze de deur maar open gedaan. De vrouw (naar het schijnt uiterst schaars gekleed in een négligé) stormde binnen en verdween in de bezemkast. Wat natuurlijk mijn overbuurvrouw helemaal uit haar lood sloeg. Enkele minuten later begon er opnieuw iemand op haar deur te kloppen. Ditmaal besloot ze de politie te bellen. Volop haar verhaal uit de doeken aan het doen, brak de man aan de andere kant van de deur het raampje in de deur met een vuistslag in stukken (gewapend glas schrok hem niet af). De politie arriveerde, de man werd verwijderd van het slagveld en de vrouw die zich verstopt had in de bezemkast kon niet snel genoeg weer naar buiten. Uiteraard had zij meer dan 1 glaasje te veel gedronken en merkte ze de glasscherven in de gang niet op. Het bloed in de gang was dus afkomstig van haar voeten. Zij bleek de minnares van mijn bovenbuur te zijn die uit Bristol was overgekomen voor een nachtje plezier... Dat bleek dus na ietwat te veel alcohol net niet tot de mogelijkheden te behoren. Een paar uur later werden beide heethoofden door de politie terug hier afgezet en dat was dat. Mevrouw de overbuurvrouw heeft nog een 10-tal dagen moeten wachten op haar nieuw raampje en er zijn sindsdien geen drama's meer voorgevallen...
Laat eens weten hoe het in Turnhout en omstreken gaat...
Ik ga morgen picknicken in Holland Park om het paasweekend af te sluiten. Verslag volgt in mijn volgende news flash. Misschien dat ik menigeen onder jullie kan overtuigen om van de zon in Londen te komen genieten...
Na enkele bezoekjes vanuit België de afgelopen weekends heb ik eindelijk nog eens een gaatje gevonden om jullie over het reilen en zeilen in Maidenhead en omstreken op de hoogte te brengen.
Vorig weekend is hier in Engeland in alle glorie het 6 Nations Championship Rugby van start gegaan. Tickets om dat live te gaan bekijken in Twickenham hadden we niet, dus zijn we maar naar de Orange Tree pub in Richmond de match gaan volgen. De pub ligt overigens op een boogscheut verwijderd van het echte thuis van het Engelse rugby. De regels van het spel ken ik nog niet volledig, maar het spel begint zin te krijgen...
Zondagmiddag met mijn bezoeker naar Madame Tussauds geweest. Een onnozel duur museum, maar ik kan nu eindelijk zeggen dat ik er geweest ben. En het had wel iets... De foto's van mij en Robbie Williams en de Engelse rugbyheld Johnny Wilkinson staan nog bij Ben op zijn toestel... Misschien voor een volgende nieuwsflash.
Daarna hebben we Covent Garden, Leicester Square, Piccadilly Circus en Harrods verkend en ging de tocht verder naar Westminster voor een cruise op de Thames - by night... Lekker veel kou geleden trouwens...
De weersomstandigheden zijn hier volgens mij vergelijkbaar met die in België... Hier lag ook een mooie 10cm sneeuw op donderdagmorgen... maar tegen de avond was alles weggesmolten en had de sneeuw plaats gemaakt voor regen. Niks nieuws onder de zon dus!
En voor de rest kabbelt het leven hier in Maidenhead verder zijn gewone gangetje...
Ik meld me weer zodra er zich nog eens iets spannends voordoet. Sinds de verhuis naar Maidenhead lijk ik een normaal leven te leiden... Geen problemen met de buren, geen problemen met mijn auto... Gelukkig is er nog rugby op TV!
Met een ondertussen stralende zon op de achtergrond heb ik me op mijn bed neergevleid om een nieuwe stand van zaken bij elkaar te schrapen.Vanmorgen was het hier een zondvloed van jewelste: regen en onweer eerste klasse - nu lijken de weergoden daarboven alles weer opnieuw onder controle te hebben.
Na regen komt zonneschijn...
Sinds mijn laatste news flash is er weer verdraaid veel gebeurd. En 't was deze keer niet echt om over naar huis te schrijven. Dat ik een nieuw tweedehands autootje op de kop heb kunnen tikken, is oud nieuws. Op het ogenblik van de aankoop leek het zelfs een superkoopje, maar ik heb mijn mening moeten herzien. De vorige eigenaar beweerde bij hoog en bij laag dat de wagen voorzien was van een servostuur - geloof me vrij, het voelde alsof ik een tank bestuurde - eentje van in W.O.1, trekken en sleuren en enorm grote draaicirkels - nu ja, mijn armspieren zijn wellicht in volume toegenomen. Op een miezerige maandagavond begin november begaf mijn autosleutel het plots. Het bleek onmogelijk om de auto te openen/sluiten en erger nog, de "immobilizer" kon dus niet meer worden geactiveerd, waardoor ik mijn auto niet meer aan de praat kreeg. Een afspraak met de AA - automobile assistance ofzo iets - de volgende morgen leerde me dat nu ook de batterij van de wagen volledig leeg was. Enfin, een uurtje later sloegen ze erin de motor terug draaiende te krijgen, ik ben dan maar meteen naar de dichstbijzijnde Renault garage gereden voor een degelijke analyse van de problemen. Twee dagen en een fameuze rekening later was mijn auto terug in orde - servostuur hersteld en sleutel gemaakt + opnieuw geprogrammeerd. So far so good...
Ik kon eindelijk terug op jacht naar een nieuw onderkomen. Vrij stresserende toestanden wanneer je zonder wagen en beperkt in tijd een geschikt appartementje moet vinden... Maar ook op dat vlak leek vorige zaterdag een doorbraak te zijn: na menige lunchpauze en avond te hebben opgeofferd om appartementjes te gaan bekijken, eindelijk een potentieel nieuw adres bezichtigd. Vandaag is overigens het contract aangekomen per post, dus ik kan op mijn twee oren slapen... Het hele makelaarswezen werkt hier - hoe kan het ook anders - volledig anders dan in België: zodra je een appartementje naar je zin hebt gezien, betaal je een zogenaamd "retaining deposit" dat ervoor zorgt dat tijdens het checken van je referenties en bankrekening, de makelaar de eigendom van de markt houdt en niemand anders met de flat kan gaan lopen. Dat geld ben ik afgelopen maandag gaan betalen in Maidenhead... Ik was er bijna niet geraakt, want onderweg van West Drayton naar Maidenhead begon mijn auto plots een enorm verdacht geluid te maken. Het moet gezegd, tegen de tijd dat ik mezelf veilig en wel in een parkeergarage had ondergebracht, stond ik te trillen van de spanning... Blij dat ik van dat kloppende geluid bij elke draaibeweging van mijn stuur af was. De gouden gids en enkele telefoontjes later brachten me naar een Renault Service Center in Renault, heelhuids, maar bleek als een lijk... Het verdict viel snel: stuurkolom naar de vaantjes - ik mocht blij zijn dat ik er heelhuids vanaf ben gekomen aldus de garagist.
Dinsdag telefoon: ik mocht mijn auto komen ophalen - maar pas nadat ook de remschoenen achteraan vervangen waren. Ka-ching... De factuur begon dus aardig op te lopen. Op 2,5 weken tijd heb ik de helft van de aankoopsom besteed aan reparaties en nee, ik was niet echt happy...
De clio from hell doet het nu weer perfect, ik voel me weer veilig en heb geen verontrustende geluiden meer waargenomen... Touch wood!!!!
Enkele faits divers om mijn mailtje af te sluiten:
- het national rugby team van England heeft slechts 1 match van de laatste 7 gewonnen
- de nieuwe James Bond film is een bezoek aan de cinema waard
- zo ook de nieuwe Dreamworks&Aardman film "Flushed Away" waarvan ik de avant-première heb mogen bijwonen in Londen... en als je in McDonald's komt, kijk dan even naar de mooie posters en stickers ter gelegenheid van deze film - ik heb er mijn werk mee gehad!
- jacket potatoes met baked beans zijn mijn nieuwe specialiteit
Een koude zaterdagavond in West Drayton. Vuurwerk knalt op de acthergrond, dit weekend wordt Bonfire Night gevierd, de herdenking van de arrestatie van Guy Fawkes:
In 1605 beraamde de rooms-katholieke Guy Fawkes een aanslag op de koning James I omdat hij het oneens was met het door hem gevoerde protestantse beleid. Samen met een aantal medeplichtigen slaagde hij erin om zo'n 30 tonnen buskruit in de kelder van de Houses of Parliament te plaatsen. Voordat het parlement de deuren opende die 5de november werd dit `gunpowder' complot echter ontdekt. Guy Fawkes werd op heterdaad betrapt en hij en zijn medestanders werden allen geëxecuteerd wegens verraad.
Sindsdien wordt de 5de november in Engeland gevierd door het ontsteken van grote vuren en het maken van opgezette figuren van Guy Fawkes. Dit gaat meestal samen met een vuurwerkspektakel. Dit kunnen grote evenementen zijn die voor iedereen toegankelijk zijn of kleinere, privé-bijeenkomsten van familie en vrienden in de tuin.
`Guy Fawkes Night' is ook gekend als `Bonfire Night' of `Firework Night'. De dagen voor 5 november brengen veel kinderen hun opgezette Guy Fawkes figuur buiten op straat en vragen voorbijgangers om `a penny for the Guy'. Van dit geld wordt dan vuurwerk gekocht.
Ik moet toegeven; Basra op zijn best, gedurende enkele weken al wordt er vanaf zonsondergang een kapitaal aan vuurwerk afgeschoten. Met angst in mijn hartje, want mijn nieuw tweedehands autootje staat natuurlijk onbeschut op de parking naast mijn appartement. Je weet nooit of zo'n vuurpijl de verkeerde richting uit vliegt...
Ik houd dan ook nerveus mijn gordijnen maar dicht, overigens ook nodig, want hier in Basra hebben ze nog niet van dubbel glas gehoord en wordt het na 17u dus flink koud hier binnen.
Sinds een week ben ik druk op zoek naar een nieuw onderkomen. Een niet zo makkelijke klus. In welke regio krijg ik waar voor mijn geld? Ik heb ondertussen 3 flats gezien, eentje in Egham (daar werd de Magna Carta ondertekend zo blijkt), eentje in Ashford en eentje in Maidenhead. Op het internet en volgens de makelaars klonken de drie flats als de perfecte woonst, in realiteit echter ... ZUCHT. De omgebouwde eerste verdieping van een rijhuis mag dan wel een aparte slaapkamer hebben, maar qua oppervlakte is het niet veel groter dan mijn huidige studio. Te compact zo je wil...
Ben overigens vandaag na het house hunten in Wembley terecht gekomen. Ik voelde me vandaag uiterst avontuurlijk en wilde nieuwe geurkaarsen gaan kopen in Ikea. De dichstbijzijnde is dus gevestigd in Wembley. Ze mogen zeggen wat ze willen; maar dat stadium is echt wel indrukwekkend hoor...
Naast de huizenjacht staat er volgende week een belangrijke vergadering op het programma. De EFMC (European Family Marketing Committee) van McDonald's komt naar ons kantoor voor een tweedaagse meeting. Je kan niet geloven hoeveel telefoontjes ik in de afgelopen dagen heb gemaakt om hotelkamers te boeken en te cancellen; taxi transfers van en naar en terug te regelen... lunch en diners, bloemen en wat nog meer te bestellen... Het belooft echter nog gekker te worden vanaf maandagmorgen. Ik denk dat ik een paar dagen verlof ga opnemen na dit geweldige evenement.
(nvdr: de volgende meeting vindt plaats op 6 en 7 december, naar afspraak ook in Londen; maar dat is uiteraard zonder het speciale ras van marketingmensen gerekend... waarom niet 4 weken vantevoren aankondigen dat we een meeting in Alicante willen... ik denk dat ik na de organisatie van die trip misschien wel kans maak om mijn eigen reisbureau te openen!)
Enfin, de laatste kandidaat van X-factor staat op het podium... Het is hier een even grote klucht en hype als in België denk ik. Juryleden zijn hier de beruchte Simon Cowell en Sharon Osbourne... Vandaag ABBA-night, vreselijke zangprestaties van alle kandidaten, ik begrijp plots waar ik de oorzaak van mijn hoofdpijn moet gaan zoeken... Maar: ik moet mee kunnen praten op 't werk hè - het eeuwige excuus ;-)
na een aantal omzwervingen ben ik eindelijk nog eens in mijn appartementje beland voor wat een rustig weekendje thuis belooft te worden.
Het is te lang geleden om in te pikken op de gebeurtenissen die zich in de afgelopen 6 weken hebben afgespeeld. Ik herinner me nog mijn zeer geslaagd en supergevuld bezoek aan Turnhout eind september... En verder is alles ondertussen vrij vaag geworden.
Ik moet ook eerlijk toegeven, er is in de tussentijd ook niets spectaculairs gebeurd. Het lijkt alsof ik mijn portie pech voor de rest van het jaar wel gehad heb. Mijn autootje in België is verkocht geraakt, en ik ben ondertussen een klein tweedehands autootje met stuur aan de rechterkant rijker. Ik hoop het dit weekend in te wijden en eens te testen hoe moeilijk het nu effectief is om te schakelen met je linkerhand. Ik heb alvast een goede verzekering afgesloten, je weet maar nooit. Andere bestuurders kunnen natuurlijk niet meer van mijn nummerplaat afleiden dat ik een mogelijk buitenlands gevaar op de weg ben...
Een nieuwe woonst zoeken, is nu het volgende project op mijn to do-lijstje. Het plan was om ofwel 30 minuten dichter naar het centrum van Londen te trekken (richting Ealing Broadway) of 30 minuten verder buiten Londen een stulpje te zoeken (richting Maidenhead). Ik moet nog in actie schieten, maar hopelijk heb ik dit tegen het einde van het jaar ook voor mekaar. Wordt vervolgd... In elk geval hoop ik dan iets meer plaats te hebben voor eventuele bezoekers... Het was gezellig afgelopen weekend, maar Dorien en Kathleen kunnen getuigen dat het toch wel wat "crowdy" was met zijn 3-tjes in mijn schoendoos.
Moesten er me nog interessante weetjes binnenschieten, dan laat ik zeker opnieuw van me horen. Ondertussen: stel het wel daar in België en tot gauw.
Alweer een tijdje geleden dat ik nog iets van me heb laten horen, mijn eeuwige excuus dat het weer een drukke week is geweest, is jammer genoeg ook nu weer de reden.
Op het programma stond deze week een "company seminar" in Brühl bij Keulen. We zijn daarvoor op donderdagmorgen met de vlucht van 7u25 naar Düsseldorf gevlogen. Samen met Simone en Pipa had ik namelijk alvorens het seminarie van start ging het genoegen om een opleiding van de boekhouding in Duisburg te krijgen... Zeer interessant uiteraard!
Daarna ging het om 16u met de bus naar Phantasialand in Brühl. Als enige passagier op de bus zonder bagage trouwens, ik was alweer pechvogel van dienst; want mijn valies was 's morgens niet mee op het vliegtuig gegaan en stond nog in Londen toen ik al in Duitsland was. Collega's vonden het vrij grappig, nu ja, reizen met een roze valies vol met rode en roze bloemetjes is er misschien ook wel om vragen...
Na het inchecken werd mijn valies netjes afgeleverd - gelukkig maar - en kon ook ik mijn reuzegrote kamer gaan inspecteren.
Daarna ging het richting pretpark waar het Mexicaans restaurant 'La Hacienda' voor IPLPerseco was afgehuurd. Na het avondeten zijn we afgezakt naar de 'Dragon Bar' in het hotel, waar natuurlijk de avondklok was ingesteld wegens zeer drukke agenda op vrijdag.
Vrijdagmorgen ging van start met een overzicht van hoogtepunten en toekomstige objectieven van de verschillende afdelingen binnen IPLPerseco. Vrij droge kost soms, maar wel interessant om te horen.
Na de middag werden we ingedeeld in groepen voor groepswerk. Er volgde rond 17u een totale verrassing met de uitreiking van de IPLPerseco awards... En raar maar waar, ook ik mocht er eentje in ontvangst nemen... Appreciatie voor het harde werk dat het nieuwe team in de voorbije twee maanden geleverd heeft. Bij gelegenheid neem ik er weleens een fotootje van...
Een halfuurtje later bevonden we ons opnieuw in groepen,... al zwoegend en zuchtend studeerden we enkele jongleerkunstjes in. Het thema van de avond was "we are the show". Het management had er dus niet beter op gevonden om enkele circusartiesten in te huren die ons allerlei ingewikkelde kunstjes moesten aanleren in 2 uur.
Om 21u ging het dan opnieuw richting pretpark waar een saloon met podium voor ons gereserveerd was. Alle groepen betraden het podium en brachten hun show: jongleren; balanceren op ballen en buizen; fakirgedoe inclusief op glas lopen en op een nagelbed liggen; goochelen; a capella zingen; percussie; acrobatie... En ondertussen een lekker buffet. Het was een zeer geslaagde avond die werd afgesloten met een live orkestje en veel alcohol. Ik denk dat ik om 4u30 terug in mijn bed verzeild ben geraakt. Moe, maar voldaan...
Gisterenmiddag dan uiteindelijk thuis gekomen, mét valies ditmaal en heel low profile de rest van de dag doorgebracht. Net zoals vandaag eigenlijk... Af en toe mag dat ook weleens.
Volgende week moet ik naar Parijs, van woensdag tot en met vrijdag vindt daar een EFMC meeting plaats met alle McDo marketing mensen voor de Happy Meals uit heel Europa. Wij als IPLPerseco zijn de organisator en administrator van het hele verblijf. Ik ben benieuwd... Uitgebreid verslag volgende week.
Nog een interessant nieuwtje: ik ben tegenwoordig gebruiker van het openbaar vervoer. Mijn auto staat sinds een week opnieuw in Turnhout voor reparatie en verkoop... Iemand geïnteresseerd??? Gelukkig kan ik een bus nemen op 5 minuten wandelen van mijn flatje die dan ook nog eens vlak voor het kantoor stopt. Perfect... Maar ik mis mijn auto wel...
Ah ja, voor diegenen die willen weten wanneer mijn gsm van BT geleverd werd... Goed nieuws, de soap continues. Ondertussen werd mijn order voor een derde keer zonder reden geannuleerd en heb ik dus voor een vierde keer opnieuw besteld. Het toestel dat ik al sinds 27 juli probeer te bemachtigen, zou nu op 7 september worden geleverd. Ik ben benieuwd...
Hopelijk is in Turnhout en omstreken alles minstens even interessant als hier... Stuur alle nieuwtjes maar door!
Ik excuseer me bij deze alvast voor de vertraging van mijn wekelijks verslag... Laten we zeggen dat het er nogal hectische aan toe is gegaan de voorbije dagen.
Tijdens het afgelopen weekend had ik mijn ouders op bezoek. Met hun huurauto arriveerden ze woensdagavond in West Drayton. Ze combineerden een bezoekje aan een quiltbeurs in Birmingham aan een catch-up met mij. Vrijdag had ik dan voor de gelegenheid ook een dagje vrijaf genomen. En op een verlofdag heeft de ochtendstond steeds goud in de mond natuurlijk. Met de trein belandden we iets voor de middag in Paddington om daarna naar Westminster af te zakken en van een "cruise" op de Thames te genieten. De service was niet echt indrukwekkend, het water van de Thames dat steeds heviger tegen de boeg van het schip aansloeg en het feit dat de gids niets meegaf aan informatie over de schitterende architectuur langs de rivierlijn, waren toch wel de hoogtepunten van de overtocht. We meerden aan in de buurt van de Tower Bridge en van daaruit ging het richting Covent Garden, een vrij lange tocht via de "underground"... Covent Garden is een supergezellig marktje met veel straatanimatie, uitnodigende terrasjes en restaurantjes in het decor van een oude overdekte markt. De moeite waard. Na een stevige lunch begon het weer om te slaan. En optimistische Belgen als we zijn, waren we daar niet helemaal op voorzien. 1 Parapluutje voor 3 personen, geen jas... Alsof we het ervoor deden... Met mijn aanzienlijke aanwinst aan blaren op mijn voeten geef ik nog graag even mee dat ik dus ook in mijn flipflops op stap was... - Goe bezig, idd - Uitgeregend, ik althans, bereikten we na een omzwerving van een klein uurtje het British Museum waar het tenminste droog was. Veel musea in Londen zijn gratis te bezichtigen, dus dat was handig meegenomen. De avond werd via een blitsbezoek aan Leicester Square en Piccadilly Circus afgesloten in herberg Holly Gardens.
Zaterdag ging het richting Portobello Road, met jas en voldoende paraplu's ditmaal. Van de rommel- en antiekmarkt naar het chique Kensington met een bezoek aan het Victoria & Albert museum en van daar te voet naar Knightsbridge waar Harrods gelegen is. Het contrast tussen Portobello en Harrods was enorm...
Een verslag van de andere gebeurtenissen kort samengevat:
- superhectisch op het werk, maar een goede leerschool alleszins
- kosten voor de reparatie van de schade aan mijn auto in London ontvangen; als ik jullie vertel dat men hier per uur 170 GBP aanrekent, zal het wel beginnen dagen zeker?
- ben nu definitief uitgeschreven in België... en ingeschreven bij de Belgische ambassade, piece of cake...
- mijn overburen maken er een sport van om de hal vol te stouwen met vuilniszakken en rommel, zaterdagavond spande de kroon: ik vond nog nauwelijks mijn voordeur terug
- nog steeds mijn gsm-toestel en nummer niet ontvangen van BT, wegens malfunctioneren van hun nieuwe computersysteem wordt mijn order telkens geannuleerd, maar zou ik zin hebben om opnieuw te bestellen in bijlage toch het gratis telefoonnummer... dit zijn werkelijk waar prehistorische toestanden... maar ik begin aardig goed te worden in het schrijven van klachten in 't Engels...
- ah ja, aantal keren naar de gym vorige week: euhm, ik ben er toch wel ene keer geraakt - zucht...
Alle nieuwtjes en roddels zijn welkom op dit emailadres, ik wil absoluut op de hoogte blijven!!!
Tot de volgende flash - expect the unexpected! Greetings van de queen en mezelf
Later dan normaal, maar er is dan ook vanalles gebeurd sinds mijn laatste verslagje... Ik stel voor dat jullie rustig gaan zitten!
En bij wijze van afwisseling begin ik met de meest recente gebeurtenissen.
1. Het verhaal achter de foto's (zie bijlage)
Toen ik gisteren rond etenstijd - had lekker uitgeslapen, daarna een krantje gekocht en gezellig in de Fox and Pheasant bij een drankje het Engels roddelblad in kwestie doorgenomen en de kruiswoordraadsels ingevuld - een omelet aan het bakken was en de temperatuur nogal begon op te lopen in mijn flatje, opende ik het raam dat uitkijkt op de parking naast het gebouw waarin ik woon. Ik kon mijn ogen niet geloven toen ik zag wat ik zag... De muur die de parking van de straatkant afschermt was volledig ingestort en op mijn auto gevallen. Niet echt in paniek, maar wel van mijn melk begaf ik me naar buiten om de werkelijke schade vast te stellen. En de buren aan een Spaanse inquisitie te onderwerpen. En de politie te bellen. Blijkbaar was dit oud nieuws voor hen, het gegeven "muur op auto" had zich op zaterdagnamiddag voorgedaan toen ik niet thuis was (zie punt 2 voor meer details). Some kid from around (iedereen kent hem, maar uiteraard kan niemand zich zijn naam herinneren) had blijkbaar een auto gestolen en toen de politie toevallig in de buurt passeerde; verloor de kerel de controle over het stuur, reed in op het muurtje en zette het op een lopen.
De politie deed een forensisch onderzoek ter plaatse en nam de gestolen wagen in beslag. Ik kwam er eerder toevallig achter dat mijn auto in een behoorlijk gehavende staat op de parking stond. Geen briefje in de brievenbus of achter de ruitenwisser, niets. Na een bezoek aan het plaatselijke politiekantoor in West Drayton alwaar ik het police incident number bemachtigde, kreeg ik nog telefoon van de politie in Uxbridge met de bevestiging dat ze de vermoedelijke daders kennen en ook dat ik de stenen mocht verwijderen. Ik wilde uiteraard weten hoe groot de schade was... Zo gezegd; zo gedaan... Het duurde een 45 minuten alvorens de auto en muur als siamese eenheid terug gescheiden waren en ik de werkelijke schade kon opmeten. Het moet gezegd; het valt al bij al nog mee: aanzienlijke oppervlakkige schade aan de volledige rechterflank (serieuze deuken, krassen, afgebladderde verf, een totaal vernield achterlicht,...) na een eerste voorzichtige proefrit bleek dat ik nog normaal kan rijden met mijn groene "bug"... En de verdere details na het gesprek dat ik vanmorgen had met de verzekering in B, zal ik jullie maar besparen. To be continued...
2. Tijdverdrijf op zaterdag
Het zijn echt niet alleen negatieve verhalen uit W.D... Afgelopen zaterdag heb ik opnieuw een onontgonnen stukje Londen ontdekt. Samen met mijn persoonlijke gids heb ik een bezoek gebracht aan Portobello Road. Een straat van ongeveer een kilometer lang met niets anders dan kraampjes met rommel, kleding, groeten en fruit en antiek. Gezellige ongedwongen sfeer en absoluut de moeite waard. Van Portobello Road zijn we naar Notting Hill Gate gewandeld, maar Hugh Grant en zijn bekende boekenwinkeltje ben ik niet tegengekomen. Met behulp van de tube zijn we verder gereisd naar Oxford Circus om van daaruit Carnaby Street eens van dichterbij te bekijken. We zijn dan uiteindelijk in Tottenham Court beland waar we na al dat gewandel een frisse pint verdiend hadden.
3. Nikki
Jawel, de familie Boyes is ondertussen uitgebreid. Op vrijdagmorgen om 4u brak Nikki's water en om 6u17 stuurde ze ons met haar blackberry een mailtje dat ze onderweg was naar het ziekenhuis. Daar is kleine Scarlet om 18u10 geboren. Moeder en kind stellen het wel...
4. De werkmens
De voorbije week was bijzonder goed gevuld op werkvlak. Dinsdag en woensdag met respectievelijk vertrek op kantoor om 19u en 20u spanden de kroon, donderdag met een bezoek aan een leverancier in Deutschland en een vlucht om 6u25 's morgens telt als de meest vermoeiende dag... We beginnen het te voelen dat Nikki er niet meer is. Onze externe harde schijf lijdt aan geheugenverlies en de klant heeft daar natuurlijk geen boodschap aan. Het zijn stresserende tijden, maar werken doet je andere zorgen vergeten... hoewel, ik heb genoeg van Murphy gezien de laatste dagen!
5. De workout
In mijn vorig relaas berichtte ik nog dat ik me plechtig had voorgenomen om wekelijks minimum 3 maal naar de gym te gaan... Het valt me dan ook zeer zwaar te moeten melden dat ik daar vorige week al niet in geslaagd ben. Mijn workout zondag was weliswaar intensief, maar ik heb vast en zeker niet het gewenste aantal calorieën verbrand voor een workout verspreid over 3 dagen. Enfin, mijn wandelingen op zaterdag in een broeierig hete stad en mijn 45 minuten durende afbraakwerken van gisteren mogen vast en zeker niet onderschat worden...
Ondertussen tijd om de afwas te doen. En stilaan wat te gaan chillen. Ik zit al de godganse dag naar een computerscherm te staren en trop is te veel, nietwaar?
Een van de eerste News Flashes uit West Drayton...
Hallo allemaal,
ik moet eerlijk zeggen, ik ben de tel kwijt geraakt, maar aangezien ik hier nu al minimum 4 weken vertoefd heb, zal ik er maar van uitgaan dat dit mijn vierde nieuws flash is. Voor diegenen die nog nooit tevoren een dergelijk flashke hebben ontvangen, mijn excuses -- ik had jullie emailadressen nog niet gekopieerd uit mijn gastenboek na de surprise party in juni...
Ik zal er nog eens invliegen. Gisterenavond besloten om vandaag eens goed uit te slapen... Maar dat zat er niet in. Om 7u57 ging de bel al. De post (die werken hier ook op zaterdag) om een pakje af te leveren... Gelukkig was ik dus thuis, want alvorens ik vorige week over mijn telefoontoestel beschikte, enfin... de postvrouw in kwestie kwam mijn BT Broadband installatiepakket afleveren. Na 4,5 weken eindelijk dus internet thuis! En zoals jullie kunnen zien, ben ik er ook in geslaagd om het pakket succesvol te installeren... De goede leermeester in Turnhout (onze papa) in gedachten natuurlijk!
Overigens, over Turnhout gesproken, leven jullie nog? Of zijn jullie mee weggespoeld na die vreselijke (ik heb het maar van horen zeggen en ik ontvang nog steeds persberichtjes van de stad Turnhout) onweersbui van gisteren? Hopelijk alles min of meer onder controle... Ik heb mijn paraplu's hier nog niet kunnen gebruiken, Londen nog steeds in de ban van een verzengende hitte... Ik moet zeker en vast al enkele kilo's zijn afgevallen van het zweten alleen (en ja, dit is gewoon wishful thinking natuurlijk).
En met dat zweten zijn we bij een volgend nieuwtje aanbeland... Om de tijd wat te verdrijven en om mensen te leren kennen en vooral om wat aan mijn conditie te werken, heb ik me vorige week aangesloten bij de Virgin Active gym in Stockley Park. Inderdaad, ik heb me voorgenomen mijn leven te beteren. Moet je weten dat Stockley Park niet alleen het bedrijventerrein is waar ook IPLPerseco is gevestigd, het ligt ook nog eens 5 minuutjes van mijn appartementje... Superhandig! Gisterenavond ben ik er meteen ingevlogen, om 7pm had ik mijn eerste induction. Samen met een (helaas vrouwelijke) personal trainer werd mijn personal training program samengesteld. Ik ga nog moeten zwoegen... Om superfit voor de dag te komen binnen enkele weken heb ik met mezelf afgesproken dat ik minstens 3 maal per week moet gaan trainen... Ja, ik heb dezelfde reactie als jullie: ha-ha-ha! De gym herbergt ook een fantastisch 25 meter zwembad met jacuzzi en sauna, alvast een motivatie extra voor na mijn workout.
Wat is er voor de rest nog gebeurd deze week? Heb opnieuw de Londense wegen onveilig gemaakt toen ik dinsdag een meeting moest bijwonen bij McDonald's in 't hartje van de city... ik begin goed te wennen aan het rijden aan de 'verkeerde' kant van de weg.
Volgende week staat er een drukke werkweek op het programma, niet alleen is Nikki nu officieel in bevallingsrust - nog steeds in de ontkenningsfase ivm haar baby'tje - ze moet normaal gezien op 1 augustus bevallen. Ben benieuwd of het inderdaad een meisje wordt zoals ze zelf beweert... Er moet ook serieus gewerkt worden voor McDonald's: dinsdag wekelijkse approvals meeting, woensdag een conference call waarvoor ik de minutes alvast aan mijn to-do lijstje heb toegevoegd, donderdag een bezoek aan de leverancier van de 'point of sales' items (dit zijn de toeters en bellen die je in elk McDonald's restaurant ziet hangen) in Duitsland. We mogen voor die trip om 4u opstaan, jawel... Maar verandering van spijs doet eten en om een duidelijk beeld te krijgen van wat die POP nu allemaal inhoudt, is dit een welkom zakenreisje.
Ik zie het al gebeuren... In dat druk schema ook nog eens 3 keer gaan fitnessen! Wie organiseert er een weddenschap? Hier valt geld mee te verdienen ;-)))
Vandaag (en ik beloof plechtig dat dit mijn laatste alinea wordt!!) ben ik nog eens met de trein op stap geweest, van West Drayton naar London Paddington -- en daar ben ik op de circle line gestapt richting High Street Kensington. Die straat doorkruis ik op mijn weg naar McDonald's en ik had er enkele leuke winkeltjes gezien. Ben dus nog eens op jacht geweest tijdens de laatste soldendagen. Veel is hier niet te zien qua kleding vind ik hier absoluut mijn goesting niet (Veerle, wanneer verhuis je je Didi naar London?). 'k Heb wel een paar toffe 'flipflops' gekocht bij Marks en Spencer, kwaliteitsvol want volledig uit leder en aan minder dan de helft van de prijs!!! Ik ben ze alvast aan het inlopen hier achter mijn laptopke...Via de M&S foodhall (de keuze aan voedingswaren daar is echt enorm) ben ik dan terug naar de underground gestrompeld om via Paddington weer naar huis te railen. En hier zit ik dus, erg tevreden met mijn internet hier in mijn studiooke. Begin dus nu maar allemaal volop terug te mailen, ik ben er klaar voor!
Belofte maakt schuld, ik schrijf hier nu officieel een einde aan mijn mailtje. Hieronder trouwens mijn gegevens nog eens voor diegenen die de digitale snelweg maar niets vinden en liever brieven, kaartjes en pakjes versturen... Alles is welkom (papa, die rekeningen uit Turnhout hoef je niet perse met postzegels te beplakken!)...
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
