het gevecht van een gewone man tegen de kilometers
29-06-2009
Nog drie keer slapen
Vandaag werd ik heel vroeg wakker , veel te vroeg . Té vroeg om al op te staan . Terug in slaap dan maar . Natuurlijk , nu veel te laat wakker geworden . Is mijn zoon al weg om een nieuwe afspraak te maken in Gent ? Jawel , hij is vertrokken , maar wanneer , Normaal gezien was dit de eerste dag van zijn ingangsexamen aan het conservatorium . Maar gisteren zag ik dat hij precies koudwatervrees had . Hij was er echt niet gerust in .
-Wat is er maat ? Ben je aan het twijfelen ? -Ja paps , ik denk dat ik me niet goed genoeg voorbereidde . -Da's ook iets nieuw , jij die in één keer onzeker wordt omdat je je niet genoeg voorbereidde . Wil je het uitstellen tot september ? -Ja , eigenlijk wel , maar ik durfde het niet zeggen . -Ga maar in september jongen , zorg er echter voor dat die mensen verwittigd zijn . En bied je zowiezo persoonlijk aan , mocht het dan zijn dat je examen niet kan uitgesteld worden , dan kan je't nog altijd afleggen en hopen dat je het er goed vanaf brengt .
Is die aap nu op tijd vertrokken of wat ? Hij zal vast iets laten weten via zijn gsm . Neen dus , die gsm ligt thuis . Na een paar bange uren hoor ik hem thuiskomen . -Alles in orde paps , in september gaan we er eens een goei lap op geven . En zo wordt een mens elke dag wat grijzer .
Daarna nog een paar afspraken nagekomen . De deuren van Ludo en zijn mevrouw gaan afwerken , zoals beloofd (wel twee of drie dagen later dan voorzien) . Sorry daarvoor Ludo en mevrouw . Gek hé . Ik weet dat ze Ingrid heet maar ik noem haar altijd mevrouw . Gevolg van mijn opvoeding . En later , toen ik ging werken werd me steeds op het hart gedrukt door mijn bazen dat ik héél beleefd moest zijn tegen klanten . Vooral tegen vrouwen want die beslissen ALTIJD wat er in hun interieur binnen komt en wat niet .(Ik ben eigenlijk meubelmaker en antiekrestaurateur van beroep) En daarbij , dames die je niet de toestemming geven om te tutoyeren noem je gewoon mevrouw .
In de late namiddag deed ik mijn dochter naar haar KSA - kamp . Op voorwacht , niet te missen . Zoals altijd had ze weer véél te veel mee . Op tentenkamp met twee (twéé) grote koffers , nog wat gewone niet te tillen tassen , een tweepersoons luchtmatras (wat gaat die daar allemaal doen zeg) , een donsdeken met bijhorend hoofdkussen en al haar make-up waaronder nog een groot deel van mijn lief vrouwtje . Verder nog wat megapakken chips en 2 dozen witte wijn want overmorgen is ze jarig (alvast drie dikke kussen schat) . Geen wonder dat ze een extra tent voor hun bagage meehebben en neen dit is niet gelogen want al die jonge wichten hebben zoveel mee . Salonkampeerders . Op kamp make-up ??? Ofwel word ik oud of anders ben ik gewoon altijd anders geweest .
Vanmorgen heb ik ook nog met mijn gloednieuwe , van mijn vrienden de kabouters gekregen camera (nog eens bedankt mannen) een filmopname van mijn twee kinderen gemaakt . Dorien zong en Mathias begeleidde haar op gitaar . Voer voor onderweg . Hoewel mijn dochter me bezwoer dat die verdomde camera na mijn trip spoorloos en voorgoed zou verdwijnen had ze er toch een boodschap voor onderweg op ingesproken . -Vader , pas bekijken als ge vertrokken zijt , anders rak ik u ineen . Grote mond maar een hart van koekebrood .
En nu zit ik hier op mijn terras . Genieten van een goed glas Cote du Rhone met een kop koffie na .Ik kijk rond mij en zie onze tuin . Onze mooie tuin . Late vogels zingen hun avondconcert en aan deze tafel is het zalig vertoeven . Is dit België of Zuid-Frankrijk ? Zalig gewoon . Het is nu half elf en ik zit hier nog steeds te schrijven in korte mouwen en dan nog is het warm . Het is ook nog heel licht .
Je moet gewoon gek zijn om hier te vertrekken . Maar... toch doe ik het . Nog drie keer slapen en ik ben weg . Nog drie keer slapen , nog drie keer .
Bedankt lieve schat . Bedankt voor het feestje gisteren dat jij bijna op je eentje op poten zette om mijn nakend vertrek wat meer luister bij te zetten . Vrijwel iedereen die je had uitgenodigd was er en heeft zich goed geamuseerd (denk ik) . Goed gegeten en gedronken (dat voel ik nog een beetje aan mijn hoofd) en het was laat , héél laat . Na zoveel jaren met jou getrouwd te zijn denk ik dat ik je redelijk goed ken . Het was goed te zien dat je het erg fijn vond om nog eens zoveel volk op een feestje te hebben . Ik trouwens ook .
En daar sta je dan te praten of te lachen of een vraag te beantwoorden waar je het antwoord eigenlijk niet kent . Of weer maar eens een geschenkje uit te pakken (mensen , dat hoefde echt niet hoor maar toch heel hartelijk bedankt) . Of je laat vol trots je fiets mét volle bepakking door je gasten keuren en geniet van hun bewonderende blikken (door sommigen gewogen en véél te zwaar bevonden ) . En dan realiseer je je plots dat datgene waar je al een jaar of langer mee bezig bent ineens wel akelig dichtbij komt . Je begint te tellen en komt tot de vaststelling dat je nog maar vier keer moet slapen voor het grote vertrek , vier keer .
Vier keer slapen nog maar voor je je veilige thuis en je dierbaren achterlaat en begint aan je lange weg naar Compostella . Gaan ze me missen ? Ik hen wel , zeker weten .
En je bent nog met deze gedachte bezig terwijl er al een volgende opduikt : Jij kan niet meer terug kereltje . Wat er de komende dagen ook nog mag gebeuren , jij bent het moreel verplicht om die tocht niet alleen aan te vatten maar ook nog eens tot een goed einde te brengen . Doe je dit niet dan is eeuwige schande en hoongelach het enige wat jouw verdere leven nog rest , zelfs als je alle attenties terug geeft .
Shit man , wie komt er nu op het onzalige idee om zoiets te doen . Neem toch gewoon het vliegtuig en ga ergens op een ver en goedkoop strand in de zon liggen bakken en naar de blote wijven kijken zoals bijna iedereen dat doet . Maar nee , altijd speciaal willen doen hé , zoals altijd .
Maar ja , mij is altijd geleerd :"wie zijn gat verbrand moet op de blaren zitten " , we gaan dus door zoals gepland .
Nog vier keer slapen dus of ... helemaal niet meer slapen .
