En een hele speciale is de Parasaurolophus.

Parasaurolophus ("verwant aan Saurolophus") is een geslacht van plantenetende ornithischische dinosauriërs, behorend tot de Euornithopoda, dat ongeveer 76 tot 73 miljoen jaar geleden, in het Campanien tijdens het Late Krijt, leefde in het gebied van het

huidige Noord-Amerika. Hij was meer in het bijzonder een lid van de groep van de Hadrosauridae, die tegenwoordig als een klade geïnterpreteerd wordt, ondanks een uitgang die naar de taxonomische rang van familie verwijst.

Hij kon acht tot tien meter lang worden en 3500 tot 4000 kilo wegen. Het was een herbivoor en er wordt verondersteld dat hij in kuddes, op vlaktes in de buurt van water leefde.

De typesoort Parasaurolophus walkeri werd voor het eerst benoemd en beschreven door dr. William Arthur Parks in 1922 op basis van een bijna volledig skelet dat in 1920 in Alberta (Canada) opgegraven werd.

De soortaanduiding eert Byron Edmund Walker, de voorzitter van de raad van bestuur van het Royal Ontario Museum. In 1931 werd P. tubicen beschreven door Carl Wiman, 1931 en in 1961 P. cyrtocristatus door John Ostrom.

Deze laatste soorten zijn gevonden in New Mexico en Utah. P. cyrtocristatus is wellicht slechts de juveniele vorm van P. tubicen.

Kam

Schedel van Parasaurolophus

Een tijd werd verondersteld dat de grote gekromde kam die hij op zijn kop draagt, een soort snorkel was, en dat het dier ook in het water geleefd zou hebben.

Van deze theorie is men echter afgestapt. De kam had immers geen neusgaten op de top, en analyse van de inhoud van gefossiliseerde magen toonde aan dat deze voornamelijk landplanten bevatten.

Nu wordt wel aangenomen dat de holle kam van maximaal 1,80 meter lang, die een verlenging van de luchtwegen bevat, diende om een kenmerkend geluid voort te brengen ten behoeve van de communicatie, waardoor het mogelijk een geluid als een

trombone zou kunnen voortbrengen.

Schedels van Parasaurolophus cyrtocristatus (boven) en Parasaurolophus walkeri (onder)