Verslag van een vijfweekse reis in Midden Amerika .
02-08-2012
De juiste prijs .
Nicaragua is een buurland van Costa Rica , maar wa kost da hier in Nica ? We geven twee prijzen lokaal ( simpel ) of toeristisch ( minder simpel ) en alles in lokaal toeristisch kamer voor 3 18 30 ontbijt 2 5 lunch 3 7 avondmaal 4 10 frisdrank 0,50 1,50 1 liter bier 1,50 2,50 laundry ( wasdienst) 2 3 taxi voor drie ( 10 min. rit) 2 3 busrit ( 1 uur ) 2 3 museum 2 3 inkom park ( bv. vulkaan ) 4 8 stuk fruit op straat 0,20 0,40
Ons budget hier met alles er op en eraan , goed gegeten en gedronken is ongeveer 40 per dag de man/vrouw .
Laatste foto , Lieve Heer en Vrouw , let op mijn velooke ...
Toegekomen in de mooiste stad van Nicaragua : Granada . Veel steden hebben hier gewoon de naam van een Spaanse stad . Granada is de oudste stad in Centraal Amerika , gesticht in 1524 door Francisco Hernandez de Cordoba . De stad is gekenmerkt door conflicten , toen reeds met een andere Spanjaard Pedrarias Davilla , beiden waren uit op het goud van deze streek . Later ging de stad de strijd aan met Leon , die andere mooie stad van het begin van onze reis . William Walker wou Leon als hoofdstad , hij president en Granada afbranden en een bordje laten plaatsen :" dit was Granada". Wat aardbevingen , vulkaanuitbarstingen en de burgeroorlog vernietigden de rest van de koloniale stad , maar wat er nu terug staat , mag er toch wezen ... Vanuit de stad kijk je uit op vulkaan Mombacho en de malecon ligt aan het meer van Nicaragua ( na het Titicacameer het tweede grootste in deze regio ) , de plaats waar verliefde koppeltjes naar het meer staren , en niets minder ...
De patroonheilige van Masaya is San Jeronimo en hij heeft hier zelfs een Iglesia ( zonder Julio ) . Verder was er bij de vulkaan ook nog een knap museum over dat item : de aardplaten in het rood op de wereldkaart , de werking van een vulkaan , de werkende vulkanen , ...
We zijn dus vandaag op een werkende vulkaan geweest , redelijk indrukwekkend . Het nationale park is het oudste van Nica en bevat vier kraters : drie van de gepensioneerde vulkaan Nindiri ( werkt niet meer ) en één van de alive and kicking Volcan Masaya . Laatste eruptie : 30 april 2012 . Men sloot toen het park voor twee maanden , we mochten er in als we tekenden op " onze verantwoordelijkheid " . En een helm hielp ons overleven .
"Het is gebeurd " , zou Erik Van Looy zeggen . Georges en mezelf aten Huevos del Toros , stierenkloten : lekker , groot , niet taai , en niet duur .... Georges a la plancha , ik a ajo ( met look ), voorafgegaan door een garnalencoctail . We waren erg zeker dat de toreador niet had gewonnen . En het jonge koppeltje oefent voor een zwoel danskampioenschap .
Net voor de eilanden bezochten we nog dit stadje , waar stenen bewaard liggen met eenvoudige tekeningen van de Indianen . De plaats waar ze woonden was indrukwekkend .
Masaya ligt op een uurtje van Managua , het koosnaampje is city of flowers en het heeft de grootste handicraft markets van Nica . We zijn dus nu op prospectie , we keren vlak voor de terugvlucht terug naar hier , want hier koop je alle souveniers . De reden waarom we hier nu zijn is Parque Nacional Volcan Masaya : hier kan je makkelijk een nog werkende vulkaan bezoeken en dat doen we morgen . Vandaag dus de marktjes verkennen , een ritje met paard en koets en de Malécon , het uitzichtpunt op de Volcan Masaya .
We hebben het unieke plaatsje op de Corn Islands verlaten , we vlogen naar Managua ( mooi vluchtje ) en namen de bus naar Masaya . Dus gedaan met sopa marinera , langosta con salsa tomata of langosta con salsa Caribien of langosta con pavor . Leuke stad , eerste plaats met toeristisch marktje . Christine zou hier genoten hebben .
De vakantie is net nog niet half , en ik krijg het weer : zoek een school . De speelplaats en schoolgebouw , de eerste graad , tweede en derde . En een verlegen slachtoffer . Die wees ons de weg naar Mount Plesant , de hoogste van eiland . Zalige school , geen zorg , gok , kernteam , LVS , directie .... gewoon nog luisteren en lesgeven : hé , hé .... Het was wel zondag , domingo , want de kindjes lopen hier school . Vakantie in december januari .
Volgens The soul of the world is the Corn Islands één van de acht hoekpunten van de wereld . Kijk maar op deze link . Er staat hier een pyramide om dat te gedenken .
Wij wandelden vandaag rond Corn Island ( er zijn er trouwens twee , wij zitten op Big Corn Island , er bestaat ook nog Little Corn Island , zonder auto's en wegen ). Meestal zonnig af en toe een stevige bui ( regenseizoen ) en hop , terug zon . Temparatuur : was droog in twee uur . Het standbeeld is voor de bevrijding van de slavernij ( mocht ik dat op school nog eens meemaken ...) , de jonge gast ving een zeeslang(etje) en den aap , lag vast .
Rondon is het plaatselijke gerecht hier dat alle lokaal aanwezige lekkere smaken samenbrengt : bananen ( eet en kook) , broodfruit , een wortel en raapachtige vrucht , en natuurlijk de vis , scampi en kreeft overgoten met een kokossaus . Heel lekker . En we eten dat dus bij iemand thuis op haar terras , met zicht op ... En de vruchten heten plumcoco , de marshmallow van het fruit . En het verkeersbord toont aan dat hier andere beesten over straat lopen , en die kan je 's avonds echt zien " crossen". De laatste foto bewijst dat niet iedereen hier stromend water heeft . Trouwens , vanavond eten we er terug voor haar sopa marinera .... de vissoep .
DeCorn Islands zijn heel erg gekleurd , net zoals Bluefields . Het behoort tot Nicaragua maar het is meer dan de Spaans-Indiaanse-mix-types die we tot nog toe meestal zagen . En ze willen graag op de foto , in welke toestand ze ook maar zijn . En baseball is de sport ...
Big Corn Island is 5 km lang en 4 km breed . Het heeft een hoog Bounty-gevoel en het water is badkamerwarm . De start- en landingsbaan van de luchthaven gaat van kust tot kust en wordt multi-functioneel gebruikt .Twee keer per dag wordt er gevlogen , dan bewaken de militairen de baan , al de rest er tussen is voor de bevolking en hun dieren .
Goed aangekomen op de Corn Islands ( de maïs eilandjes) . Oorsponkelijk waren deze eilanden bewoond door de Sumu en Kukra Indianen . De Spanjaarden lieten die met rust omdat ze vonden dat er hier te weinig te rapen viel . Later was het ook de "thuisbasis" van vele Franse en Engelse piraten die zo hun aanval op de Spaanse vloot beraamden ( ondermeer Herry Morgan , zijn naam siert hier nu een hotelgevel ) . Wij logeren Cabanas Vientos Del Norte , voor de vrienden Ike's Place , een soort Morgan Freemanachtig type . Hij heeft zelfs een website : www.bigcornisland.com/vientosdelnorte . Hij adviseerde ons al een typisch restaurant , Maris , met garnaal en kreeft , en daar hadden we geen spijt van . Meer zelfs , het deed me denken aan restaurant Den Beer , Anita . We hebben er nu rondon besteld voor vrijdag , haar kreeftenspecialiteit : foto's zullen volgen . Dit eiland werd zelfs ooit verhuurd aan Amerika , maar de huur werd stopgezet . De mensen leven van vissen en toeristen .
Aangekomen in Bleufield . Onze move naar de Atlantische Oceaan werd een race van bussen en boot . In een prachtig decor, al rijdende of varende , werd onze blik enkel afgeleid door tegen de arm of schouder schurkende konten van de alleverkopende mama's in de busstations of haltes of wriemelende poepjes van de meereizende laatstejaarsstudenten of naast-U-zittende borstgevende moeders... In elk geval was de zeer heuvelachtige en soms diepingesneden decor zowel binnen als buiten de bus te bewonderen . En formule 1 voor boten , dat bestaat hier nog wel , ten bewijze foto 1 en volgende . Bleufield is even gekleurd als Antwerpen . Vele rustige zwarte medemensen leven hier in dit afgesloten deel van Nicaragua , en dat willen ze zo houden . Een weg naar deze stad is er amper ( 7 uur "rijden") , je komt er enkel met die hotsende en botsende raceboot ( 2 uur knotsen ) . Of vliegen , maar dat doen wij straks naar de CORN Islands , vijf dagen rust in de Caraïben , al is het regenseizoen wel even prompt aanwezig .
