Vier dagen geleden , bij aankomst , zag ik een prachtige kolibrie op de bloem van een bananenplant . Vier dagen later en uren hangmat plezier , heb ik hem . Camera dichtbij of in de buurt was onvoldoende , in aanslag leek de enige oplossing . Minstens twee centimeter groter dan de vorige , niet groenig maar oranje bruin : hier is ie .
Minder groot dan in Peru , zoals nen buizerd XL , maar duidelijk met de condorvleugels . En vlakbij . En makkelijkere foto dan zijn vriendje kolibrie .
De eerste tropische regenbui valt nu over ons afdak bij vallende avond . Deze dag was echter weer heel zonnig en het leven is hier nog simpel . Wandelen , natuurlijke bron met verjongende en geneeskundige krachten tegenkomen , T-shirt en broek uit en plonsen ... Of vliegend plonzen . Waarschijnlijk komt dan bij jullie de spontane vraag : waar is Jane ? In the rytme of the jungle .
Geloof het of niet , Cecilia , er is nog niets gekocht , nada , rien , nul ... Het land blinkt uit in zijn natuur , mensen , dieren ... Zwem je in het meer en je kijkt rechts , de Concepcion , draai U om , de Maderas ... Al steekt zo'n grote hangmat met stok wel mijn ogen uit , of een beschilderd Indianenmasker , of een machete ... Volgende vrijdag is shopping-day . De foto's volgen ...
We vinden het hier zo uniek , rustig en tof dat we besloten hebben hier vijf nachtjes te blijven . Natuur , vogels , beestjes , rust ... en met zicht op de vulkanen . In 2011 spuwde de Concepcion nog een aswolk hoger dan de berg zelf .
Het zal altijd wat bewogen zijn , hij vliegt als een ADHD-erke ,is geen 4 centimeter groot , maar we zien ze hier zoveel dat we U deze niet willen onthouden . De kolibrie.
We slapen in een paradijs van vlinders en vogels op een bananenplantage midden tussen de twee vulkanen . De zichten zijn hier OUT-STANDING . De zonsondergang : de mooiste van zijn soort .
We namen de kleine boot van negen uur in de ochtend , een uurtje varen , een uurtje taxi , en daar was het volgende paradijs . De vulkanen deden nog wat geheimzinnig , het ontvangstcomité op de kade was voltallig .
Via deze weg wenst Agnes en haar reisgenoten een gelukkige verjaardag aan haar dochter Carine . De bloemen geven wij , kussen zijn voor het thuisfront . Hip hip hip , en nog vele jaren .
Isla de Ometepe is het mooiste van Nicaragua . Gelegen in het Lago de Nicaragua beheersen twee vulkanen dit eiland . De hoogste Concepcion is 1610 meter en werkte voor het laatst in 1880 . De kleinste is de vulkaan Maderas en is 1394 meter en heeft ook een Laguna 4000 jaar geleden zijn de Nahuas uit Mexico op dit eiland komen wonen , de Spanjaarden hebben het rond de jaren 1600 geannexeerd . De lokale bevolking had echter meer contact met de Hollanders , Engelsen en Fransen die vanop de eilanden hun aanvallen beraamden . Links van de bloemen : Conception , rechts Maderas . Het hotel waar we nu naar toegaan heeft zelfs een leuke website die je hier kan klikken .
Aangekomen bij de Georges thuis , San Jorge , op de plaats waar ferry's vertrekken naar de Isla de Ometepe . We slapen in hotel de Hangmat met zicht op de vulkaan op den Isla . Morgen gaan we bootje varen . En Anita , het beest was eerst , de schone zocht het beest op . I was number One , she was Maria .
We verlaten straks dit paradijs en zijn bewoners en reizen door naar de ferry voor Isla de Ometepe . De keet is trouwens ook te koop , laat U maar eens goed gaan .
