Verslag van een vijfweekse reis in Midden Amerika .
26-07-2012
Corn Islands.
Goed aangekomen op de Corn Islands ( de maïs eilandjes) . Oorsponkelijk waren deze eilanden bewoond door de Sumu en Kukra Indianen . De Spanjaarden lieten die met rust omdat ze vonden dat er hier te weinig te rapen viel . Later was het ook de "thuisbasis" van vele Franse en Engelse piraten die zo hun aanval op de Spaanse vloot beraamden ( ondermeer Herry Morgan , zijn naam siert hier nu een hotelgevel ) . Wij logeren Cabanas Vientos Del Norte , voor de vrienden Ike's Place , een soort Morgan Freemanachtig type . Hij heeft zelfs een website : www.bigcornisland.com/vientosdelnorte . Hij adviseerde ons al een typisch restaurant , Maris , met garnaal en kreeft , en daar hadden we geen spijt van . Meer zelfs , het deed me denken aan restaurant Den Beer , Anita . We hebben er nu rondon besteld voor vrijdag , haar kreeftenspecialiteit : foto's zullen volgen . Dit eiland werd zelfs ooit verhuurd aan Amerika , maar de huur werd stopgezet . De mensen leven van vissen en toeristen .
Aangekomen in Bleufield . Onze move naar de Atlantische Oceaan werd een race van bussen en boot . In een prachtig decor, al rijdende of varende , werd onze blik enkel afgeleid door tegen de arm of schouder schurkende konten van de alleverkopende mama's in de busstations of haltes of wriemelende poepjes van de meereizende laatstejaarsstudenten of naast-U-zittende borstgevende moeders... In elk geval was de zeer heuvelachtige en soms diepingesneden decor zowel binnen als buiten de bus te bewonderen . En formule 1 voor boten , dat bestaat hier nog wel , ten bewijze foto 1 en volgende . Bleufield is even gekleurd als Antwerpen . Vele rustige zwarte medemensen leven hier in dit afgesloten deel van Nicaragua , en dat willen ze zo houden . Een weg naar deze stad is er amper ( 7 uur "rijden") , je komt er enkel met die hotsende en botsende raceboot ( 2 uur knotsen ) . Of vliegen , maar dat doen wij straks naar de CORN Islands , vijf dagen rust in de Caraïben , al is het regenseizoen wel even prompt aanwezig .
Bij ons ritje met de paarden hoorde ook een jungle om in te wandelen . We hoorden veel beesten , we zagen er sommige , we droomden er enkele den boom in . Zoek het vogeltje , of de brulbeer-achtige-tweetenige-luiaard .De pad was groter dan een mensenhand en de wonbat-achtige liep te snel wag . Succes .
Weg verder gezet naar deze stad . Dit was onze eerste regendag , niet slecht om te reizen in een land waar het regenseizoen lopende is . Foto's van deze stad volgen ( wegens regen ) we tonen nog wat Boaca . Of de bussen waar we hier mee rijden . Of een tank die herinnert aan de oorlog . Of het zicht van ons terrasje , nu we eens ééntje hebben , of het terrasje zelf . Of fantaseer maar wat .
Onthou de naam van deze stad niet echt , hier waren nog weinig toeristen , wij zagen er geen . The locals hadden dan ook veel pret als ze tussen de dozen en zakken pataten en rijst , onze reistassen van het dak van de bus moesten gooien . " Dolares , dolares " riepen ze . Een stadje , vijf dagen in feest en prachtig gelegen in de bergen . En ... zeer vriendelijke mensen . Ooit bijna uitgemoord door een naburige Indianenstam , later onder handen genomen door een Poolse priester , die er een standbeeld voor kreeg in het park .
Meestal is er gewoon WIFI in het hotel , en als dat niet is , in een bar of restaurant , zoals nu in Monkeys Bar . Onze bar dus . En ideaal om Nicaraguanen te fotograferen . Een zeer mooi volk , zeker de meisjes . En hier is het steeds warm , Cecilia , zelfs nu in de bergen .
Vanuit Matagalpa reden we even terug naar Selva Negra ( voor de kenners van het SPAANS : het Zwarte Woud ) . Een knap reservaat , ideaal om paard te rijden , al reed dat beestje wel met ons en naar waar het wou ...
Onze move bracht ons in Matagalpa , een stadje genoemd naar een Indianenstam die in 1500 door de Spanjaarden werd ontdekt . Later kwamen Duitsers hier ook nog aan te pas . 34 km van onze vorige slaapplaats Jinotega , anderhalf uur rijden over een prachtige pas , de weg was knap , the American Schoolbus reed geluukig traag . Dit is HET Nicarguaanse hoogland . En de kathedraal is de derde grootste van het land , en wel mooi vind ik ...
We zijn begonnen aan onze move , van west naar oost , door de bergen . Nog maar eens een feestdag van de Sandinisten , geen bussen , we namen een taxi van Esteli naar Jinotega , ook een bolwerk tijdens de revulutie van de Sandinistische-strijders . Die hadden vandaag alle bussen nodig om in Managua hun geliefkoosde president Daniel Ortega te zien . Jinotega ligt op 1078 meter hoogte en is ook poep-katholiek . We rijden dagelijks een kleine twee uurtjes en gaan zo naar de Atlantische Oceaan . Stadje doen , bergske beklimmen , pintje drinken , het leven is weer draaglijk ...
Drie gidsen en meer hebben ons begeleid , alle waardevol materiaal dreef in een waterdichte zak , en zels tubing ( in nen band hangen) was erbij . Zalig .
Nicaragua is NOT a vacation ! It is a life changing destination that will redefine you . Dit staat in de plaatselijke brochure , maar vandaag kon ik er volledig inkomen . De canyon is maar eerst gevonden na de Hurricane Mitch in 2004 . De plaatselijke bevolking kende de plaats wel , maar twee toeristen herinnerde iedereen nog eens aan de schoonheid van deze plek . En hier , op een kleine afstand van Honduras , probeert men nu ook dit op toeristisch Nicaragua te plaatsen . Onze zegen krijgt het zeker .
Vandaag een heerlijk dagje op schoolreis naar de canyon van Somota . Rijden door de prachtige groene landschappen , de bergdorpjes bezoeken en eindigen met de canyon . Effe wandelen , de rivier doorwaden , met het bootje , en één kilometer in de canyon zwemmen , springen , genieten : een toeristische attractie zonder toeristen . Een fotoshoot van de jump-kes , de rest komt later .
Ik hou hier het meest van Cerveza Mix Michelada , Agnes doet al eens een Flor De Cana , de Georges drinkt dat allemaal en ook al eens mojito . Ik moet dus nog werken en alle ingrediënten samen brengen ( glas met zout randje , de mix , limoen , pikant spul en een pint : zalig .Agnes kreeg haar cola-rhum in een draaiend glas , geen eenvoudige opdracht voor een smosserke . En Georges rook naar munt . En , goed nieuws voor de gelovigen , hier mag je met de fiets in de kerk , en ook op café . En politie en dief , dat doet toch iedereen graag .
Vandaag een kleine 5 uur de bergen in getrokken naar een symphatieke waterval , vijf km buiten Esteli . Meteen tussen de boeren en hun Fincas ( boerderijen ) in een een prachtig landschap . En stevig klimmen en dalen . Zeg maar , weg van de stad , het echte Nicaragua ;
33 jaar geleden , revolutie , dat moet worden gevierd . Blauw wit is van Nicarugua , zwart rood de partij van de president , Daniel Ortega , van de FSNL , en is h ier mega-populair in Esteli . En er mocht ook iets gedronken worden , al goed de ruiters hier niet moeten blazen . Trouwens , de naam Nicaragua komt van een indiaanse strijder C. Nicarao , afgebeeld op de eerste foto , die vroeger in deze streken heerste.
De Sandinisten boekten hier ook hun grootste overwinning tegen de Contras ( gesteund door de USA , deze laatste ) . De boeren stopten immers de Contra's hier in de bergen , en brachten de familie Ortega aan de macht . Als dank kregen ze land ( hun finca's ) en eeuwige roem en elk jaar een stoet met paarden hier in de straten . En toevalling waren we in de straten , 33 jaar na de revolutie . Indrukwekkende stoet met hitsige paarden en baasjes ...
Goed aangekomen in het gebergte , in Esteli . Iets minder warm , geen 33 graden meer , maar rond de 25 graden . Esteli is het belangrijkste stadje in het gebergte bij de grens van Honduras . Het ligt op de Pan-Amerikaanse snelweg tussen Noord en Zuid Amerika . Het is ook een leuk stadje waar we drie nachten blijven . We wandelen morgen naar watervallen , en overmorgen doen we de canyon van Somata .
Deze groene leguaan ( leguaaan van legume en fruit , want dat eet ie ) leeft hier aan de Cerro Negro . Hij is fan van de Hollanders , want ie wordt oranje als ie paart of scoort . Mooi beestje , dus een kleine foto-shoot.
