Verslag van een vijfweekse reis in Midden Amerika .
31-07-2012
Huevos del Toros.
"Het is gebeurd " , zou Erik Van Looy zeggen . Georges en mezelf aten Huevos del Toros , stierenkloten : lekker , groot , niet taai , en niet duur .... Georges a la plancha , ik a ajo ( met look ), voorafgegaan door een garnalencoctail . We waren erg zeker dat de toreador niet had gewonnen . En het jonge koppeltje oefent voor een zwoel danskampioenschap .
Net voor de eilanden bezochten we nog dit stadje , waar stenen bewaard liggen met eenvoudige tekeningen van de Indianen . De plaats waar ze woonden was indrukwekkend .
Masaya ligt op een uurtje van Managua , het koosnaampje is city of flowers en het heeft de grootste handicraft markets van Nica . We zijn dus nu op prospectie , we keren vlak voor de terugvlucht terug naar hier , want hier koop je alle souveniers . De reden waarom we hier nu zijn is Parque Nacional Volcan Masaya : hier kan je makkelijk een nog werkende vulkaan bezoeken en dat doen we morgen . Vandaag dus de marktjes verkennen , een ritje met paard en koets en de Malécon , het uitzichtpunt op de Volcan Masaya .
We hebben het unieke plaatsje op de Corn Islands verlaten , we vlogen naar Managua ( mooi vluchtje ) en namen de bus naar Masaya . Dus gedaan met sopa marinera , langosta con salsa tomata of langosta con salsa Caribien of langosta con pavor . Leuke stad , eerste plaats met toeristisch marktje . Christine zou hier genoten hebben .
De vakantie is net nog niet half , en ik krijg het weer : zoek een school . De speelplaats en schoolgebouw , de eerste graad , tweede en derde . En een verlegen slachtoffer . Die wees ons de weg naar Mount Plesant , de hoogste van eiland . Zalige school , geen zorg , gok , kernteam , LVS , directie .... gewoon nog luisteren en lesgeven : hé , hé .... Het was wel zondag , domingo , want de kindjes lopen hier school . Vakantie in december januari .
Volgens The soul of the world is the Corn Islands één van de acht hoekpunten van de wereld . Kijk maar op deze link . Er staat hier een pyramide om dat te gedenken .
Wij wandelden vandaag rond Corn Island ( er zijn er trouwens twee , wij zitten op Big Corn Island , er bestaat ook nog Little Corn Island , zonder auto's en wegen ). Meestal zonnig af en toe een stevige bui ( regenseizoen ) en hop , terug zon . Temparatuur : was droog in twee uur . Het standbeeld is voor de bevrijding van de slavernij ( mocht ik dat op school nog eens meemaken ...) , de jonge gast ving een zeeslang(etje) en den aap , lag vast .
Rondon is het plaatselijke gerecht hier dat alle lokaal aanwezige lekkere smaken samenbrengt : bananen ( eet en kook) , broodfruit , een wortel en raapachtige vrucht , en natuurlijk de vis , scampi en kreeft overgoten met een kokossaus . Heel lekker . En we eten dat dus bij iemand thuis op haar terras , met zicht op ... En de vruchten heten plumcoco , de marshmallow van het fruit . En het verkeersbord toont aan dat hier andere beesten over straat lopen , en die kan je 's avonds echt zien " crossen". De laatste foto bewijst dat niet iedereen hier stromend water heeft . Trouwens , vanavond eten we er terug voor haar sopa marinera .... de vissoep .
DeCorn Islands zijn heel erg gekleurd , net zoals Bluefields . Het behoort tot Nicaragua maar het is meer dan de Spaans-Indiaanse-mix-types die we tot nog toe meestal zagen . En ze willen graag op de foto , in welke toestand ze ook maar zijn . En baseball is de sport ...
Big Corn Island is 5 km lang en 4 km breed . Het heeft een hoog Bounty-gevoel en het water is badkamerwarm . De start- en landingsbaan van de luchthaven gaat van kust tot kust en wordt multi-functioneel gebruikt .Twee keer per dag wordt er gevlogen , dan bewaken de militairen de baan , al de rest er tussen is voor de bevolking en hun dieren .
Goed aangekomen op de Corn Islands ( de maïs eilandjes) . Oorsponkelijk waren deze eilanden bewoond door de Sumu en Kukra Indianen . De Spanjaarden lieten die met rust omdat ze vonden dat er hier te weinig te rapen viel . Later was het ook de "thuisbasis" van vele Franse en Engelse piraten die zo hun aanval op de Spaanse vloot beraamden ( ondermeer Herry Morgan , zijn naam siert hier nu een hotelgevel ) . Wij logeren Cabanas Vientos Del Norte , voor de vrienden Ike's Place , een soort Morgan Freemanachtig type . Hij heeft zelfs een website : www.bigcornisland.com/vientosdelnorte . Hij adviseerde ons al een typisch restaurant , Maris , met garnaal en kreeft , en daar hadden we geen spijt van . Meer zelfs , het deed me denken aan restaurant Den Beer , Anita . We hebben er nu rondon besteld voor vrijdag , haar kreeftenspecialiteit : foto's zullen volgen . Dit eiland werd zelfs ooit verhuurd aan Amerika , maar de huur werd stopgezet . De mensen leven van vissen en toeristen .
Aangekomen in Bleufield . Onze move naar de Atlantische Oceaan werd een race van bussen en boot . In een prachtig decor, al rijdende of varende , werd onze blik enkel afgeleid door tegen de arm of schouder schurkende konten van de alleverkopende mama's in de busstations of haltes of wriemelende poepjes van de meereizende laatstejaarsstudenten of naast-U-zittende borstgevende moeders... In elk geval was de zeer heuvelachtige en soms diepingesneden decor zowel binnen als buiten de bus te bewonderen . En formule 1 voor boten , dat bestaat hier nog wel , ten bewijze foto 1 en volgende . Bleufield is even gekleurd als Antwerpen . Vele rustige zwarte medemensen leven hier in dit afgesloten deel van Nicaragua , en dat willen ze zo houden . Een weg naar deze stad is er amper ( 7 uur "rijden") , je komt er enkel met die hotsende en botsende raceboot ( 2 uur knotsen ) . Of vliegen , maar dat doen wij straks naar de CORN Islands , vijf dagen rust in de Caraïben , al is het regenseizoen wel even prompt aanwezig .
Bij ons ritje met de paarden hoorde ook een jungle om in te wandelen . We hoorden veel beesten , we zagen er sommige , we droomden er enkele den boom in . Zoek het vogeltje , of de brulbeer-achtige-tweetenige-luiaard .De pad was groter dan een mensenhand en de wonbat-achtige liep te snel wag . Succes .
Weg verder gezet naar deze stad . Dit was onze eerste regendag , niet slecht om te reizen in een land waar het regenseizoen lopende is . Foto's van deze stad volgen ( wegens regen ) we tonen nog wat Boaca . Of de bussen waar we hier mee rijden . Of een tank die herinnert aan de oorlog . Of het zicht van ons terrasje , nu we eens ééntje hebben , of het terrasje zelf . Of fantaseer maar wat .
Onthou de naam van deze stad niet echt , hier waren nog weinig toeristen , wij zagen er geen . The locals hadden dan ook veel pret als ze tussen de dozen en zakken pataten en rijst , onze reistassen van het dak van de bus moesten gooien . " Dolares , dolares " riepen ze . Een stadje , vijf dagen in feest en prachtig gelegen in de bergen . En ... zeer vriendelijke mensen . Ooit bijna uitgemoord door een naburige Indianenstam , later onder handen genomen door een Poolse priester , die er een standbeeld voor kreeg in het park .
Meestal is er gewoon WIFI in het hotel , en als dat niet is , in een bar of restaurant , zoals nu in Monkeys Bar . Onze bar dus . En ideaal om Nicaraguanen te fotograferen . Een zeer mooi volk , zeker de meisjes . En hier is het steeds warm , Cecilia , zelfs nu in de bergen .
Vanuit Matagalpa reden we even terug naar Selva Negra ( voor de kenners van het SPAANS : het Zwarte Woud ) . Een knap reservaat , ideaal om paard te rijden , al reed dat beestje wel met ons en naar waar het wou ...
