Verslag van een vijfweekse reis in Midden Amerika .
14-08-2012
El Jardin .
Deze ochtend een wandeling van 3km gemaakt om ons volgend paradijsje te gaan verkennen : El Jardin : een toplocatie , gerund door een Belg en een Franse . Mooie wandeling en prachtig hotel , wat duurder , maar dat mag op het einde ...
Dit was ooit een klein vissershaventje en dito dorpje , gelegen in een mooie baai , versierd door palmbomen en bootjes in the Pacific Ocean , omringd door heuvels en vulkanen , vlakbij de grens met Costa Rica . Nu is het een mix van toeristen ( surfers ) en Nicaraguanen . Hier zijn de mooiste hotels van Nica , wij hebben een kamer van het Irsh House .
Hebben wij iets met boten , of wat ? Den eerste is een rustige ferry , Che Guevarra . Dan kwam onzen boot ... met een tientonner aan boord met Amerikaanse trekker . Bij het afladen zakte de trekker weg als de achterwielen grond hadden geroken . En de oprijplaat steeg . Alles moest terug de boot op . Maar de vrachtwagen duwde het bootje gewoonweg ... weg . Na veel overleg , geroep , gefluit en gesukkel , de vrachtwagen terug aan boord ... en dan recht zachtjes maar onder luid applaus ... den boot af . En wij erop , ietske later .
Wat plaatjes van de hoofdplaats ... nogmaals ... het leven zoals het is ... U ziet in volgorde : mijne lievelingsvogel , de kerk , de plaatselijke manneke pis , de waterdragers ,ons leeggoed het paard dat de haver verdiende ,mijn pizzake ,het paard dat de nieuwe vlieghaven verkent , de wasplaats op zondag , de reiger , ...
Taxi genomen naar de hoofdplaats van het eiland , mooie en unieke plaats van Carlos verlaten , een overgangsdagje , geld afhalen , dicht bij de ferry logeren en morgen naar onze laatste bestemming voor de terugweg : San Juan del Sur aan de Pacific Ocean . En , Isla de Ometepe is toch het mooiste van Nicaragua . Den baas van de plaatselijke bar El Descanso ( Fernando ° waar we dagelijks vertoefden gaf ons bij afscheid een stevige handdruk, den baas ( de Carlos) van ons hotel stond er met een stick voor mijn foto's . Beleefd als wij daar zijn hebben we ze beiden gegeven , vereerd als wij daar waren . Isla Ometepe maakte indruk op ons , omgekeerd dus blijkbaar ook wel een beetje.
Vier dagen geleden , bij aankomst , zag ik een prachtige kolibrie op de bloem van een bananenplant . Vier dagen later en uren hangmat plezier , heb ik hem . Camera dichtbij of in de buurt was onvoldoende , in aanslag leek de enige oplossing . Minstens twee centimeter groter dan de vorige , niet groenig maar oranje bruin : hier is ie .
Minder groot dan in Peru , zoals nen buizerd XL , maar duidelijk met de condorvleugels . En vlakbij . En makkelijkere foto dan zijn vriendje kolibrie .
De eerste tropische regenbui valt nu over ons afdak bij vallende avond . Deze dag was echter weer heel zonnig en het leven is hier nog simpel . Wandelen , natuurlijke bron met verjongende en geneeskundige krachten tegenkomen , T-shirt en broek uit en plonsen ... Of vliegend plonzen . Waarschijnlijk komt dan bij jullie de spontane vraag : waar is Jane ? In the rytme of the jungle .
Geloof het of niet , Cecilia , er is nog niets gekocht , nada , rien , nul ... Het land blinkt uit in zijn natuur , mensen , dieren ... Zwem je in het meer en je kijkt rechts , de Concepcion , draai U om , de Maderas ... Al steekt zo'n grote hangmat met stok wel mijn ogen uit , of een beschilderd Indianenmasker , of een machete ... Volgende vrijdag is shopping-day . De foto's volgen ...
We vinden het hier zo uniek , rustig en tof dat we besloten hebben hier vijf nachtjes te blijven . Natuur , vogels , beestjes , rust ... en met zicht op de vulkanen . In 2011 spuwde de Concepcion nog een aswolk hoger dan de berg zelf .
Het zal altijd wat bewogen zijn , hij vliegt als een ADHD-erke ,is geen 4 centimeter groot , maar we zien ze hier zoveel dat we U deze niet willen onthouden . De kolibrie.
We slapen in een paradijs van vlinders en vogels op een bananenplantage midden tussen de twee vulkanen . De zichten zijn hier OUT-STANDING . De zonsondergang : de mooiste van zijn soort .
We namen de kleine boot van negen uur in de ochtend , een uurtje varen , een uurtje taxi , en daar was het volgende paradijs . De vulkanen deden nog wat geheimzinnig , het ontvangstcomité op de kade was voltallig .
