Verslag van een vijfweekse reis in Midden Amerika .
08-08-2012
Boottocht naar Isla .
We namen de kleine boot van negen uur in de ochtend , een uurtje varen , een uurtje taxi , en daar was het volgende paradijs . De vulkanen deden nog wat geheimzinnig , het ontvangstcomité op de kade was voltallig .
Via deze weg wenst Agnes en haar reisgenoten een gelukkige verjaardag aan haar dochter Carine . De bloemen geven wij , kussen zijn voor het thuisfront . Hip hip hip , en nog vele jaren .
Isla de Ometepe is het mooiste van Nicaragua . Gelegen in het Lago de Nicaragua beheersen twee vulkanen dit eiland . De hoogste Concepcion is 1610 meter en werkte voor het laatst in 1880 . De kleinste is de vulkaan Maderas en is 1394 meter en heeft ook een Laguna 4000 jaar geleden zijn de Nahuas uit Mexico op dit eiland komen wonen , de Spanjaarden hebben het rond de jaren 1600 geannexeerd . De lokale bevolking had echter meer contact met de Hollanders , Engelsen en Fransen die vanop de eilanden hun aanvallen beraamden . Links van de bloemen : Conception , rechts Maderas . Het hotel waar we nu naar toegaan heeft zelfs een leuke website die je hier kan klikken .
Aangekomen bij de Georges thuis , San Jorge , op de plaats waar ferry's vertrekken naar de Isla de Ometepe . We slapen in hotel de Hangmat met zicht op de vulkaan op den Isla . Morgen gaan we bootje varen . En Anita , het beest was eerst , de schone zocht het beest op . I was number One , she was Maria .
We verlaten straks dit paradijs en zijn bewoners en reizen door naar de ferry voor Isla de Ometepe . De keet is trouwens ook te koop , laat U maar eens goed gaan .
... heeft een kolibrie in de mond . Ik had hem reeds meerdere malen gespot , nu in het vizier .Gemakkelijk is dat niet , want echt groot is deze jongen niet . En de harige vijfcentimeter spin van gisteravond tijdens de yathzee en het springende eekhoorntje krijg je erbij . Plus nog een vogeltje .
Ik ben er twee uur vroeger voor opgestaan dan de rest , maar zicht en geluid waren uitstekend .Plus een gesprek met de nachtwaker ( mijn Spaans betert met de minuut ) en het ontdekken van een nieuw kruid . Het zicht krijg je , google wat oerwoudgeluiden en , je bent in de sfeer . Dat lijkt hier op Schalkenmehren XXXL tropical !
Goed aangekomen in de krater , de gevulde vulkaan . Het weer twijfelde nog even , maar koos dan voor de zon . Paradisio heeft zijn naam niet gestolen ...
We verlaten straks de mooiste stad van het land , waar zelfs ooit treinen reden . Hier staat nog een mooi station en de laatste trein . Granada heeft echter ook wel een zwart randje : normaal waarschuwt men de toeristen voor het rondlopen in donkere straten , hier is het andersom ( laatste twee foto's ) . De waarschuwingen hangen in de restaurants of staan op de eerste bladzijde van de menukaart van bijvoorbeeld de Ierse Pub .
Dit is een reservaat op een slapende vulkaan Apoyo die 23 000 jaar geleden een krater van zeven kilometer heeft gevormd die zachtjes is volgelopen wat het zuiverste water van Nicaragua . We gingen gisteren al eens kijken of het er nog was , vandaag reizen we er naar toe om te verblijven . Gisteren waren we boven , vandaag logeren we in de krater die in 2000 toch nog seismologische bewegingen vertoonde . Schoolreizen zakken naar hier af om te genieten .
20 000 jaar geleden heeft een vulkaanuitbarsting van de Mombacho 365 eilandjes gevormd in het Lago de Nicaragua . Vroeger woonden de armsten van Granada daar . Nu heeft elke rijke Nica Boebel zo'n eilandje : de eigenaar van Flor de Cana ( rhumbedrijf ) , de eigenaar van La Prensa ( krant in Nica ) , familie Sandino , ..... Voor de verandering eens een rustig boottochtje met beklijvende zichtjes . Oh ja , en er staan er te koop voor 120 000 . Kandidaten ?
Nu de vakantie dus halfweg is , Cecilia : het college in de stad , Immaculata-kinderen op den buiten . Mijn ouders steunden jaaaaren Don Bosco , ze hebben hier een flinke school . En ons weer : nu bloedheet in Granada , soms stevige regen , we hadden reeds dikwijls zon op de juiste plaats , en regen tijdens rustdagen of 's nachts . Wij mogen niet klagen , bij 35 graden of meer .
Er wordt hier heel wat aan de man gebracht , meestal op groezelige markten of in kleine stalletjes op straat . Of gewoon in de bus . Dus gewoonweg : te koop .
Wandel echter een half uur verder , en je ziet het echte Nicaragua . 45% van de mensen leeft hier onder de armoedegrens . Opgewekt en supervriendelijk zijn ze echter allemaal , de ola's ( hallo's) en adios klonken gans de wandeling .
