Omdat het een dag wordt met veel regen en de komende 2 dagen het mooi weer zou in Jostedalsbreen (waar het vandaag véél zou regenen), beslissen we naar daar te gaan, om morgen en overmorgen het mooie weer mee te pikken. Het zou een verplaatsing worden met 1 veerboot, ruwweg 80 km en we zouden in de vroege namiddag aankomen, ideaal om nog een fietstochtje te doen!
Maar opeens rijden we ons vast in een 'file', heel vreemd, maar we komen het al snel te weten : tgv noodweer in Utvik is er een weg gewoon weggespoeld, inclusief auto's en geparkeerde vrachtwagens. De weg is bijgevolg 'gesloten' en dus moet iedereen rechtsomkeer maken en zij die toch verder willen, zullen een ommetje moeten maken langs Sandane (veerboot), Stryn en Loen. Voor ons betekent dat ruwweg een verdubbeling van de afstand, maar als we achteraf de ravage zien, zijn we blij dat we er goed vanaf komen.
De watervallen kleuren bruin, de riviertjes zijn buiten hun oevers getreden en we hebben, zo blijkt, geen internet en geen electriciteit op de camping, maar wel een heel mooi zicht op Brendalsbreen (gletsjer).
Op onderstaande link (wellicht te kopiëren in Google vooraleer hij werkt), kan je de ravage zien in Utvik. Water, je houdt het niet tegen !
we zijn weer op tijd uit de veren want het zou opnieuw een mooie dag worden! We hebben een wandeling in de omgeving van Tyinholmen in gedachten, daarvoor moeten we 60 km terug rijden. Het is ons plan om een stukje met de fiets te rijden, totdat het niet meer kan en van daaruit te wandelen. Eigenlijk hebben we een rondje uitgestippeld, we komen terug aan de auto uit en we moeten dan nog de fiets gaan oppikken, met de auto of als de weg te slecht is, te voet .... Onderweg met de fiets beslissen we dat het wel te doen moet zijn met de auto , aan 10 per uur,want de weg is in bijzonder slechte staat. We parkeren de fietsen tegen een rotswand en vertrekken. Al snel komen we een koppel outdoor-liefhebbers tegen die de "crème de la crème tent" hebben (hellsport) en Eddy stapt er onmiddellijk naartoe om hun ervaringen te horen! De mevrouw vertelde dat ze jarenlang in een outdoorwinkel had gewerkt en dat je er taxfree kan kopen ! Achteraf opgezocht, het kan, maar het is wel een gedoe met douane bij vertrek etc ...
We moeten alvast eerst door de sneeuw en vragen nog of het veilig is, maar ja hoor, ga je gang, enjoy it ! De wandeling was de mooiste tot nu toe, je had prachtige vergezichten, het parcours was gematigd, het weer was perfect (ongeveer 20°C) . Afwisselend klauteren we over beekjes en ploeterden we door de sneeuw, netjes de aangeduide route volgend (rode T op stenen) en we checkten vaak op onze wandelkaart. uiteindelijk wandelden we slechts 11 km en deden er ruim 5 uur over ! Wandelkaart is verplicht maar eerlijk, je kan niet zonder...
En toch nog even melden : ik wandel voor het eerst op Meindl Bernina (leren versie, geen goretex) en ik ben er super tevreden van. Helemaal niets pijn aan mijn voeten, de schoen is erg stevig en de zool dik... goede schoen!
Oh ja : we hebben kleine marmotjes gezien hoog boven in de bergen ! en geen sporen van elanden ...
De weergoden zijn ons vandaag weer bijzonder gunstig gestemd : men voorspelt 25 °C en dat weten wij te appreciëren ! De Vettisfossen ligt hier , dat is een waterval met 275 m vrije val. Je kan ze bewonderen vanaf de onderkant maar uitdagender is helemaal naar boven te klimmen en ze daar te gaan bekijken. Wij kozen om eerst naar boven te gaan, en als we het daarna nog zouden zien zitten, zouden we de onderkant ook nog gaan bekijken. Het moet gezegd : het bevalt ons uitermate goed om met de fiets en rugzak te vertrekken, zo ver mogelijk te fietsen en dan verder te wandelen ! Het spaart je vaak onnodige km vanaf een parking en je begint tijdig aan je echte wandeling.
Het was een zware klim, klauter-klauter over dikke stenen, geen vlak stukje te bespeuren, maar gelukkig hadden we al een beetje geoefend eergisteren ! Het moet gezegd, het is de moeite waard! Je kan dat niet op foto vastleggen, je moet het horen en zien !
Eenmaal boven wilden we toch nog een ommetje doen, we kwamen uiteindelijk uit bij een verzameling huisjes,enkel te bereiken na 2 uur wandelen en ruim 300 m stijgen, tja , ... wel super rustig!
Ondertussen werd het alsmaar warmer, Eddy wisselt van broek en we beslissen toch nog de onderkant van de waterval te bezichtigen. Nog een half uurtje, zegt de wegwijzer, maar wij weten dat je minstens maal 1,5 moet doen.
De buren op de camping vertelden ons net dat het hier een maand aan een stuk heeft geregend, hebben wij weer even geluk!
Mooi, mooi !!
PS : voor zij die denken dat we een grote rugzak hebben, er zijn hier vrouwtjes die heel wat meer dragen! Ze had wel 3 kindjes bij,die elk ook hun eigen rugzak droegen. De papa zeulde een even grote mee ....
hehe,wat een grote weersverandering ! Gisteren zwoegen en zweten en vandaag regen en amper 15 °C. Ach, maakt allemaal niet zo veel uit, toch zeker niet op dagen dat je een verplaatsing doet. We reden 250 km noordwaarts doorheen mooi berggebied met nog veel sneeuw... Maar de regen maakt het minder aantrekkelijk en ik heb oneindig bewondering voor de eenzame fietser die zwaar gepakt en gezakt doorheen de regen hellingen van 8 % omhoog rijdt !
Misschien toch maar beter nog wat fotootjes van gisteren toevoegen ;-)
Soms valt internet weg, net al ik mijn berichtje heb gemaakt. Verdorie toch !
We hebben heerlijk geslapen in ons tentje, geen kou gehad, niets gehoord, zalig .... Eddy maakt zich een paar eitjes als ontbijt, maar ik hou het bij een boterham met mijn lekkere zelfgemaakte konfituur . We hebben ondertussen beslist dat we de tent en inhoud laten staan, dat we met de fiets en rugzak zo ver mogelijk zullen fietsen en dan gaan wandelen richting Marbu. Test voor Eddy's knie... Het weer is super,stralend blauwe lucht, spijtig dat we de winterbroek aan hebben.
Na 3 km zetten we de fiets aan de kant, de weg is niet te doen voor de fietsen. We stappen vlijtig richting Marbu. De eerste Noor die we tegen kwamen was er eentje die met rugzak zo snel mogelijk afstanden aflegt, hij rent in plaats van te wandelen. Maar de bijzonderste die we tegenkwamen, was een jonge gast, 22-23 jaar , heel zware rugzak, veel fotogerief, die helemaal alleen dwars over de hardangervidda naar de trolltunga wil wandelen! Good luck, boy !
Het is hier erg mooi, de foto's spreken voor zich. Gelukkig zijn er voldoende watervalletjes om de drinkbussen bij te vullen, want het wordt alsmaar warmer. Toen we uiteindelijk terug aan de fietsen kwamen, hadden we 14 km gewandeld.
Daarna terug naar tentje gefietst, ingeladen, naar de camping gefietst en snel gaan slapen.... Het waren al 2 onvergetelijke dagen!
PS : de nachtcamera was 1 keer aangesprongen, maar het beestje was te rap, het stond er niet op ....
Soms is er een bijlage toegevoegd : gewoon op klikken om te zien wat erin staat ;-)
Nadat we op dinsdagavond aankwamen op camping Persgard net voorbij Rodberg, besluiten we onmiddellijk te gaan profiteren van het mooie weer dat voorspeld is : we gaan fietsen naar de Hardangervidda (voorbij Imingsfjell touristheim) richting Marbu. Eddy zegt dat we het vanuit de camping zullen doen, ook al zit er een behoorlijke klim in... tja, 650 m in een 6-tal km, het was zweten geblazen! Misschien hadden we toch beter de auto genomen (met caravan!), er was nl. een mooie grote parking net voor Imingsfjell (waar ook een mooie parking is voor bezoekers). Daar had ons 2-span gerust kunnen overnachten zonder ons, maar soit, auto en caravan bleven op de camping.
We houden ons te noorden van Sonstevatn en fietsen zolang de kwaliteit van de weg het toelaat. We willen nl graag morgen de eerste wandeling doen, Eddy's proefstuk, kijken of zijn knie minder opspeelt dan vorig jaar en hadden daarvoor een wandeling richting Marbu in gedachten. We fietsen en ik heb af en toe bedenkingen bij de staat van de weg, maar gewoon door doen en duwen maar ! Het was best een pittige tocht. Spijtig dat we de aansluiting van de wandeling maar niet konden vinden ! Uiteindelijk besluiten we een stuk terug te rijden en dan een andere wandeling te nemen, die uiteindelijk aansluit op de Marbu wandeling.
Tentje stond snel, koffie rook lekker.... Eddy rijdt een stukje terug voor een 'douche' in een watervalletje in de buurt, maar ik hou het bij een kattewasje in het meer. Heel koud !
Het avondeten eten we in de tent, het regent muggen, brrr, vies hoor! Warm en geen wind betekent muggen ...We zetten de nachtcamera en slapen snel in, het was een eerste en erg mooie dag in Noorwegen !
ook vandaag een vlotte rit gehad, 427 km tot in de omgeving van Frederikshavn, aan de Noord-oostkust van Denemarken. We hadden al een paar jaar een prima camping in Sindal en wilden nu eens een andere proberen. Camping Hedebo, ook supergroot, met alles er op en eraan en enkel nog plaats tussen de tenten. Voor ons geen probleem.... Vanuit ons raampje zien we de Oostzee, mooi blauw maar er staat een strakke wind en het is best wel fris. We nemen toch nog even de fiets en gaan naar Saeby, een supertoeristisch stadje... Daar ruiken we vers gebakken kabeljauw, eten een hapje en fietsen weer traagjes terug. Morgen rond 13 uur vertrekt onze boot naar Larvik! Daar komen we rond 17 uur aan .... fijn!!
Vanmorgen rond 8 uur zijn we vertrokken nadat pa ons nog de nodige proviand heeft meegegeven : sommige zaken zijn traditie, ons make deed dat, en onze pa zet dat nu voort! Fijn, bakkerij Govaers !! We hadden wafels (veel wafels!), een halve cake, spekjes en kerstomaatjes uit eigen tuin ... We reden 593 km en deden daar bijna 8 uur over, maar we vonden het prima, geen accidenten gehad en geen accidenten gezien, zo willen we het !
We vonden een camping in Barkelsby, megagroot, vol vaste bewoners, maar ergens hadden ze een stukje weiland voor passanten. 12 euro, kost niets! En de douches waren er heerlijk warm! De camping ligt aan de oostzee .... Altijd fijn, in de nabijheid van het zeetje !
Eenmaal lekker opgewarmd achter ons tasje koffie, met boterhammen en wafels achter de kiezen, zagen we opeens een helicopter opstijgen. We hadden al eerder de nepalees uitziende (waren het misschien Samui?) mensen gezien in werkkledij, maar uiteindelijk werd alles duidelijk : de hut ging uitbreiden en daarom moest een nieuw platform aangelegd worden. Daarom werden er Nepalese Sjerpa's, gespecialiseerd in het aanleggen van trappen / platformen in grote stenen, naar Noorwegen gehaald! Die mensen zullen nogal eens wat van die verwende toeristen met hun superdure schoenen en kledij gedacht hebben ....
Ze moesten blijkbaar eerst geschikte stenen zoeken in de nabijheid en die werden dan met de helicopter ter plekke gebracht! De toeristen werden dan even 'tegengehouden' .... Nu, ze hadden blijkbaar ook al de trap vanuit de uitgang van de Gaustabanen naar de hut aangelegd, die liep alleszins erg prettig !
Uiteindelijk liepen we nog verder richting de echte top, maar ondertussen was er zoveel mist dat we ons niet echt veilig voelden en aangezien ons ego niet zo groot is dat we dat absoluut gedaan moesten hebben, keerden we terug.
Het was een bijzonder mooie dag !
Zo, morgen zakken we af naar Larvik, waar we donderdag de overzet nemen. Mogelijk is dit mijn laatste berichtje van een ongelooflijke ontspannende vakantie!
Dank jullie voor het lezen, het is wel fijn om de bezoekcijfers te zien stijgen ;-)
Vandaag zijn we naar de Gaustatoppen geweest, dat is de hoogste berg van Zuid-Noorwegen, zijnde 1883 m en vanaf het startpunt moet je 710 m klimmen over ruwweg 5-6 km. De tijd wordt ingeschat op 3 uur en men noemt het een familiewandeling ! Je kan er ook met de Gaustabanen (zeer steil treintje IN de berg) tot bij de hut (die nog 50 m lager ligt dan het hoogste punt. Vroeger, ten tijde van de tweede oorlog, was dit een zeer belangrijk communicatie punt, er stonden grote schotelantennes die sneeuwvrij gehouden moesten worden en om dat mogelijk te maken, heeft men dat treintje aangelegd. De mensen geraakten er anders niet in de winter !
Ondertussen is het helemaal vrijgesteld voor toeristische doeleinden...
We parkeerden er al vroeg en om kwart voor 9 vertrokken we, vol goede moed en vooral vol verwachting. Eenmaal boven kan je nl, bij helder weer, tot in Zweden kijken... En nu maar hopen op helder weer !!
De tocht is echt heel mooi, onderweg kunnen we al gigantisch ver kijken maar we zien ook de traditionele wolk rondom de top, en die was hardnekkig. Eenmaal boven aangekomen (we waren er om 11:15), dronken we koffie en at ik natuurlijk weer zo'n grote wafel, wachtend op het wegtrekken van de wolk. Aangezien we onderweg die bijzondere 'parelhoen' hadden gezien, vroegen we aan onze 'tafel-buurman' wat de eigenlijke naam is, maar hij wist ons vooral te vertellen dat ze bijzonder lekker is! Ze verliest haar pluimen eind augustus en wordt dan compleet wit, ter protectie tegen jagers, in de sneeuw ...
Op ons dooie gemakje zijn we vertrokken in Geilo, we zijn daar wel graag. Het is een toerististisch stadje maar net klein genoeg gebleven! Eigenlijk is er niet veel te zien, buiten dan de 3 outdoorswinkels en een heel goede toeristische dienst ....
De weg naar Rjukan, waar we ofwel zullen gaan fietsen over de Hardangervidda, ofwel naar de Gaustatoppen zullen gaan, is een heel mooie weg, maar van slechte kwaliteit, Eddy herinnerde het zich als de dag van gisteren! Veel oneffenheden in de weg en dat heeft het tweespan niet graag. De natuur is zuidwaarts helemaal anders en dit jaar valt het me op dat de stenen in de rivier hier bruin zijn, niet grijs gelijk overal ...
Toen we hier aankwamen (Rjukan) spraken we met een jong nederlands koppel dat de Gaustatoppen was opgewandeld. Ze hadden het erg koud gehad, dat zal wel : je moet hier altijd warme kleren meenemen! De voorspellingen zijn tussen 4 en 6°C maar wel zonnig...Alsde zon maar schijnt, dan kan je tenminste even opwarmen op een plekje uit de wind!
Eddy beslist dat we de wandeling naar de top van de Gaustatoppen zullen proberen, en daar ben ik wel blij mee! Mocht het niet lukken voor hem,dan kunnen we nog altijd afdalen met een treintje dat ze hebben aangelegd in de berg. Schijnt ook wel bijzonder te zijn
De terugreis is begonnen! Helaas, maar ach,het is ongelooflijk mooi geweest en we maken alweer plannen voor volgend jaar !
We waren halverwege op de lijn Bergen-Trondheim en waren van plan om in de buurt van Beitostolen (terugweg) te gaan kamperen en daar nog een fietstocht te doen. Maar, om te beginnen was de camping in Beitostolen super-mega-overdreven druk, dat ging voor ons echt niet en de 2 campings die nog op de autokaart stonden, waren er niet.
We zijn gaan shoppen ;-) Het is héél verleidelijk om hier die outdoorwinkels binnen te lopen en je moet een sterk karakter hebben om je niet te laten gaan ! Wij hebben dat ....
We hebben wat rugzakjes getest, er ligt nog een wandelreisje naar Oostenrijk in het verschiet en een extra rugzakje (voor Eddy dan), is wel handig zodat ik niet met de kleren hoef te sjouwen (nee, zusje, je heb er geen nodig, je mag af en toe de mijne dragen !)...
Uiteindelijk is ons plan helemaal gewijzigd : we zijn doorgereden naar Geilo (daar waren we eerder als 'vertrekpunt naar de Rallarvegen) en daarna rijden we door naar Rjukan. Daar deden we vorig jaar met Ward een grote fietstocht over de Hardangervidda, we hebben er mooie herinneringen aan en ik zou nog wel eens terug willen als afsluiter, en als het weer echt niet deugt, (naar het schijnt in de namiddag veel regen dinsdag), dan staan we heel vroeg op en gaan we de Gaustatoppen bewandelen. Staat aangeduid als 'geschikt voor iedereen met een goede conditie', is wel een 'rode' tocht (3de moeilijkheidsgraad,de Trolltunga was zwart, moeilijkste graad inde eerste 5 km)
Voilà, we hebben een plan, maar morgen kan dat weer anders zijn.
