In februari 2011 stopte ik met de pil. Eigenlijk vooral met de bedoeling om te kijken wat mijn cyclus zou gaan doen. We hadden op dat moment wel al een kinderwens, maar wilden hier nog eventjes mee wachten. Maar al snel werd duidelijk dat die wens groter was dan we beiden hadden verwacht. We deden het al snel niet meer zo veilig, want een kindje was voor ons welkom. Uiteindelijk besloten we dan om het écht uit te spreken tegen elkaar: we wilden echt voor een kindje gaan. Ook al namen we het toen al lang niet zo nauw meer met anticonceptie gebruiken.
Helaas is niet alles zo vanzelfsprekend als het soms lijkt. Nadat ik gestopt was met de pil, werd ik maar niet ongesteld. Ik maakte me er niet echt zorgen over, ik had namelijk jarenlang de pil genomen en ik zou nu wellicht nog gewoon aan het 'ontpillen' zijn. Toch voelde het niet fijn om niet ongesteld te worden, en aangezien ik een gynaecoloog persoonlijk ken, ben ik bij hem ten rade gegaan. Hij stelde me toen voor om Lutenyl te nemen, een medicament dat een menstruatie opwekt. Uiteindelijk werd ik dan begin mei voor het eerst ongesteld na mijn pilstop in februari. Ik had er goede hoop in dat het nu wel gewoon allemaal goed zou gaan en zodoende werd ik, deze keer na 1,5 maand, uit mezelf ongesteld half juni. Mijn cyclus zou nu wel stilletjesaan op gang komen.
Maar ook nu werd ik weer niet uit mezelf ongesteld en ging ik nog eens ten rade gegaan bij mijn gynaecoloog. Hij stelde voor om nog één keer mijn menstruatie op te wekken met Lutenyl, maar als ik de volgende cyclus weer niet uit mezelf ongesteld werd, ik een afspraak moest maken om een check-up te laten doen bij hem. Ook de volgende cyclus werd ik niet spontaan ongesteld, zodoende maakte ik een afspraak bij mijn gynaecoloog. Ik was toen nog maar 7 maanden gestopt met de pil, maar geen spontane menstruatie betekent ook geen eisprong, dus ook geen kans om zwanger te worden.
