Wat een wonder, ik ben vandaag spontaan ongesteld geworden. Dit had ik in de verste verte niet verwacht, zo onrealistisch. Ruim een jaar lang nooit spontaan ongesteld geweest en nu plots exact 4 weken na de operatie ben ik spontaan ongesteld geworden. Echt, ik kan het bijna niet geloven, want dat zou betekenen dat ik deze keer een hele nette cyclus heb van 28 dagen. Mijn gynaecoloog is nu helaas met vakantie, maar ik heb met de gynaecoloog van wacht gebeld en ik moet weer starten met de Clomid 50 mg, en dan heb ik volgende week een echo bij mijn eigen gynaecoloog.
Ik ben zo ontzettend blij! Heb sinds de operatie altijd al een sterk overheersend positief gevoel gehad, ik kon er echt niet onderuit. Het was/is zo'n sterk gevoel, kan me haast niet voorstellen dat dit gevoel mij in de steek zou laten.
De weken na de operatie waren niet altijd even prettig. Ik heb een week lang toch wel hevige pijn gehad, ben uiteindelijk ook 2 weken thuisgeweest na de operatie. Er was bijna niemand die mij kon komen bezoeken, omdat niemand van onze situatie weet heeft. Zelfs mijn ouders niet. Ik wil het hen enerzijds heel graag vertellen, ons verdriet en ons geluk delen met hen, maar anderzijds wil ik hen er gewoon niet mee belasten. Wij hebben hier al zoveel verdriet door gehad, ik wil dat mijn ouders niet ook aandoen. We zien wel of en wanneer we het hen een keertje vertellen.
