't Is al een hele tijd geleden, dat ik hier een berichtje plaatste. Maar het dient gezegd, voor de eerste maal zal ik Pirlewiet bekender maken bij een groter publiek. Sedert kort steekt deze vrijwilligersorganisatie heel wat werk en tijd in het bekendmaken van de organisatie bij mogelijke vrijwilligers. Daartoe worden lezingen, voordrachten gegeven in scholen die hierom vragen. Zo heeft een middelbare school de voorstelling van Pirlewiet aanhoort en binnenkort wordt Pirlewiet voorgesteld aan tweedejaarsstudenten leerkrachten lager onderwijs op een hogeschool, drie groepen die ieder afzonderlijk hopelijk hun eigen inbreng hebben. Ondertussen is al heel wat voorbereid. Het Pirlewiet-secretariaat bracht een powerpointpresentatie aan die mijn medespreker en ik aanpasten aan het publiek dat we voor ons zouden krijgen. Tevens werd nagegaan welke de mogelijke accenten zouden kunnen zijn in dergelijke voordracht, bij een eerste kennismaking met Pirlewiet en de doelgroep van Pirlewiet. Ondanks de drie jaar dat ik bij Pirlewiet ben heb ik iets dergelijk nog niet gedaan. Ik ging in op de vraag van Pirlewiet (mij doorgestuurd via een algemene é-mail aan alle vrijwilligers) en kwam in contact met iemand die hetzelfde doel voor ogen had: Pirlewiet kenbaar maken bij anderen en het doelpubliek van Pirlewiet in de belangstelling plaatsen, je weet wel, ongekend is onbemind. De voorbereidingen van de voordracht verliepen heel vlot, af en toe eventjes naast de kwestie, maar al snel vond ik de sporen terug. Het werd een gemoedelijk onderonsje tussen mijn medespreker en ik. Ondertussen werden ook beide werksituaties, van mijn medespreker en ik, wat nader belicht. Niet dat dit in de voordracht komt (althans, daar rekenen we op, maar you never know, is het niet?). Zodoende leerde ik een andere vrijwilliger van Pirlewiet wat nader kennen, en dit bleek zeer vruchtbaar. De dag erna trok ik naar het Pirlewiet-secretariaat, weliswaar onaangekondigd, maar ik diende er toch te passeren. Ik werd met open armen ontvangen door één van de secretariaatsmedewerkers (ze zijn in totaal met 2 halftimers). Ik kreeg wat materiaal mee, infofolders, die ik kan uitdelen aan de geïnteresseerden. Andere info die we dachten nodig te hebben zou opgezocht worden door het secretariaat van Pirlewiet. Geen enkel ogenblik had ik het gevoel in de steek gelaten te zijn, integendeel, steeds kon ik rekenen op het secretariaat en op een vrijwilliger die eveneens evenveel inzet toont voor Pirlewiet. Als dat niet sterk is, voor een organisatie die hoofdzakelijk werkt met honderden vrijwilligers, en slechts 2 halftimen secretariaatsmedewerkers. Die laatsten worden dan weer ondersteund door de mensen van de kern, vrijwilligers die zich belangeloos inzetten voor het dagelijks bestuur van Pirlewiet. Ook bij hen kan men terecht met vragen. En wanneer er vragen zijn, en die nog geen antwoord kennen, worden die besproken tijdens een vormingsweekend. Zo gaan er twee per jaar door. Je bent niet verplicht om daar naar toe te gaan, maar je leert er wel de andere vrijwilligers kennen en je leert ook wat meer over de andere kampen van Pirlewiet. Er is als het ware een kruisbestuiving tussen de kinderkampvrijwilligers, de tienerkampvrijwilligers en de gezinsvakantievrijwilligers, met als rode draad het omgaan met kinderen en tieners. Zoals je al zal gemerkt hebben, is Pirlewiet een betrekkelijk goed geoliede organisatie, die geen problemen uit de weg gaat, maar deze ten allen tijde weet aan te pakken. Mocht je nader kennis willen maken met Pirlewiet: www.pirlewiet.be . Je kan je op deze website ook inschrijven als vrijwilliger. Doen, zou ik zeggen. Bevalt het je niet na de eerste maal, kan je onmiddellijk opstappen, geen uitleg verschuldigd (hoewel we die wel graag zouden weten, kwestie van er te kunnen op inspelen). Eén ding is zeker, eens meegeweest met Pirlewiet zal je de wereld met andere ogen bekijken, niet slechter, integendeel, ondanks de moeilijkheden waarmee de deelnemers te kampen krijgen.
