Hoi, hier ben ik terug. Tijdens je vrijwilligerswerk kan je heel wat valkuilen tegen komen. Eerst en vooral, zorg dat je je snel thuis voelt op je vrijwilligerswerk, als je je niet onmiddellijk thuis voelt bij de organisatie, laat het dan voor wat het is, want vrijwilligerswerk dient vanuit het hart te komen. Zo heb ik eens één dag meegedraaid met een vzw, kreeg ik niet de naar mijn mening noodzakelijke info, werkte men er zo nonchalant dat ik nog diezelfde dag besloot om het voor bekeken te houden. Wat Kadanz betreft heb ik ook wel wat valkuilen, problemen tegen gekomen tijdens de voorbije 13 jaar, maar zoals je zelf wel merkt zijn deze valkuilen, problemen steeds opgelost geraakt. Een eerste valkuil was dat ik niet van bij aanvang wist dat het voornamelijk om kinderen van allochtone afkomst ging, dit bleek niet uit het berichtje waarop ik reageerde. Stel dat ik het niet zou kunnen vinden met andere culturen, zou dit een onoverkomelijk probleem gevormd hebben, wat gelukkig niet zo is. Een tweede probleem dat zich kan voordoen is een medebegeleider die het moeilijk met je kan vinden of waar je zelf het moeilijk mee hebt. In dat geval kan een derde partij interessant zijn, iemand die buiten de kwestie staat en afstand kan nemen, ook dit is me wel eens te beurt gevallen. Meningsverschillen met vaste werkkrachten, als die er zijn, kunnen eveneens voor heel wat problemen zorgen, belangrijk hierbij is hoe professioneel men in de organisatie omgaat met meningsverschillen en vooral, aanvaard men dat een vrijwilliger een andere kijk kan hebben op bepaalde zaken. Als je als vrijwilliger aanvaard wordt in het team als was je een vaste werkkracht, dan zit je goed. Eveneens mogen deelnemen aan vergaderingen is belangrijk. Wanneer je op kamp gaat, en je hebt zelf nog geen gezin, dan kan de terugkomst van een, in Kadanz, 4-daags kamp, zeer zwaar vallen, je valt als het ware in een zwart gat. Om dit tegen te gaan kan je maar best met iemand afspreken vlak na het kamp om bv. te shoppen, kwestie van de leegte die ontstond na het kamp wat op te vullen. In Pirlewiet liggen de problemen enigszins anders. Bij Pirlewiet kan men als gezin deelnemen aan de kampen: het kind/ de kinderen gaan dan naar een kindergroep, de ouders nemen een taak voor hun rekening. Gevaar hierbij is dat men, vb. als één van de ouders kampleiding is, uit elkaar groeit tijdens zo'n kamp. Quality time met gezin dient hier in het oog gehouden te worden. Zorg dat je elkaar niet verliest tijdens zo'n kamp, kan nare gevolgen hebben. Tevens is in dergelijke organisaties, die hoofdzakelijk draaien op vrijwilligers, de kans groot dat je meer hooi op je vork neemt dan je in oorsprong voorzien had. Al snel treed je toe tot één van de werkgroepen ( je hoeft dit niet te doen, maar de drang is er soms wel) die terug heel wat tijd van je vergen, tijd die je minder kan besteden aan je gezin. Daar het hier gaat om een pure vrijwilligersorganisatie is het ook moeilijker om te gaan met meningsverschillen, niet alle vrijwilligers kunnen hun eigen aan de kant zetten om problemen op te lossen. Je krijgt te maken met heel wat verschillende persoonlijkheden, maar gelukkig zijn er dermate veel vrijwilligers dat er wel altijd iemand is waar je het goed kan mee vinden. Een kamp staat of valt met het team waarmee je het kamp inricht. Gelukkig vallen de deelnemende gezinnen geweldig mee, hoewel je ook te maken krijgt met heel wat problematieken waar je zelf geen ervaring mee hebt. Ook dit kan een valkuil zijn, weten hoe je dingen moet plaatsen is hier wel interessant. Gelukkig maar dat hierrond heel wat vorming gegeven wordt. Soms wordt je wel eens teleurgesteld, maar dit vooral door medevrijwilligers, gewoon een plaatsje geven is hier dan de boodschap, en je er verder niet veel zorgen om maken. Zelf heb ik het moeilijk met het feit dat je heel wat problemen voorziet, vb. kinderen die niet op de juiste school zitten, mensen die niet op de juiste manier geholpen worden, enz. waar je zelf weinig of niets kan aan doen. Ook hier is de boodschap om je enkel te concentreren op een leuke vakantie voor deze mensen, wat hun toekomst betreft, daar bestaan andere organisaties voor, waar je eventueel wel kan naar verwijzen. Tot de volgende, wanneer ik enkele leuke ervaringen zal delen met jullie.
