05-08-2018, 23:04 geschreven door Majadansa  

Onze planning voor vandaag stond weer goed vol en toch is ze bijna in het water gevallen. Niet letterlijk want het is hier goed weer in Santa Lucia. Maar de bootsafari die we wilden doen in de namiddag, bleek volgeboekt. Gelukkig vond onze hotelmanager een oplossing, die zelfs goedkoper bleek: er werden plaatsen voor ons gereserveerd op de nijlpaardencruise van drie uur.

In de voormiddag konden we dus nog vertrekken voor onze eerste selfdrive-safari in een heel bijzonder natuurreservaat dat op de Unesco-werelderfgoedlijst staat: het Isimangaliso Wetlandpark. We bezochten er het deel tussen Lake Santa Lucia en het strand van Cape Vidal aan de Indische Oceaan.

We zagen er al heel wat beesten: eerst spotten we de impala’s, dan zagen we een troep zebra’s die verbroederde met de gnoe’s, voor de wrattenzwijnen moesten we ferm op de rem, twee witte neushoorns liepen vlak voor onze Hyundai-bus, bij het uitkijkpunt zaten er vervets, dan passeerden we een batchelorgroep Koedoe’s, aan het strand van Cape Vidal gingen we onze broodjes opeten en zagen we de zeldzame diadeemmeerkat, in de verte zat er een buffel, we spotten ook twee kakelaars in de boom (voor wie het niet kent dat zijn grote vogels) en toen we een smal omweggetje opreden zat er in het kreupelhout nog een rode duiker, die eruit ziet als een ros hertje.

We waren goed op tijd om aan onze boottocht te beginnen. Daarvoor moesten we eerst tickets gaan ophalen in een hotel wat verderop en dan moesten we naar de aanlegsteiger vlak bij onze Lodge. Er stond al heel wat volk te wachten toen we arriveerden, maar toen de kapitein ons ticket zag mochten we als eersten inschepen op een klein bootje. We konden op het bovenste dek zitten dat we helemaal voor ons alleen hadden. In tegenstelling tot de passagiers van de grotere boten hadden we een onbelemmerd zicht op het Santa Lucia Estuarium.

We zagen er heel veel nijlpaarden die telkens in een groepje bij elkaar lagen, soms even onderdoken om dan weer boven water te komen kijken. Er waren grotere exemplaren maar ook kleintjes. Bij de krokodillen maakten we na een dik uur rechtsomkeer: eerst zagen we er drie, daarna nog een eenzaam exemplaar tussen het riet. Gelukkig voor de vogelliefhebbers onder ons zaten er ook vogels: er vloog een zeearend over onze boot, witte koereigers vlogen in formatie laag over de rivier en een wouw bekeek zijn jachtgebied vanuit de top van een boom. De tocht duurde twee uur en op het einde begon het koud te worden. Maar misschien zijn onze Belgische lezers daar wel een beetje jaloers op?

Na een warm bad en/of warme koffie gingen we eten. De meesten kozen voor zeevruchten of een combinatie ervan met vlees. En het was zeer lekker. Nu zitten we op het terras van onze cottage, waar een portootje voor ons was klaargezet. Dit is het leven!

Tenslotte nog een belangrijke boodschap voor onze volgers! Morgen rijden we naar Swaziland. We zullen er slapen in een safaripark, in open lodges zonder elektriciteit en wifi. Jullie moeten daarom morgen geen bericht van ons verwachten. Tot overmorgen dus!

05-08-2018, 22:09 geschreven door Majadansa  

04-08-2018, 22:56 geschreven door Majadansa  

We moesten ons reppen vanmorgen want om 11.00 uur begon de Nandi-experience in Shakaland. Dat is vergelijkbaar met Bokrijk maar dan met Zoeloes. Eigenlijk arriveerden we, volgens de traditie van onze familie, een kwartier te laat. Door omstandigheden buiten onze wil uiteraard: omdat inpakken en ontbijten altijd meer tijd kost dan we verwachtten en omdat de Franstalige hotelbaas nog uitgebreid afscheid wilde nemen. Maar naar Afrikaanse normen is een academisch kwartiertje een heel normaal gegeven. We konden dus zonder problemen aansluiten bij de rondleiding die nog moest beginnen.

Voor wie het zich afvraagt: de mannen droegen een boxershort onder hun dierenvellen en de vrouwen hadden hun koeienvellenrokjes vervangen door moderne exemplaren. Ze waren ook niet langer topless, wat sommigen spijtig vonden. Verder hadden deze moderne Zoeloes teenslippers aan en gebruikten ze trommels gemaakt van een olievat. Bij de lunch aten we gewoon ook met mes en vork zonder dat er rupsen en insecten op het menu stonden. Maar los daarvan kregen we een mooi beeld te zien van de Zoeloecultuur, hun klederdracht en dansen. En wisten jullie dat de prijs voor een gewone Zoeloevrouw 11 koeien bedraagt, voor een exemplaar van goede afkomst betaal je meer. Maar of de vrouwen mooi of lelijk zijn is geen bepalend criterium voor de prijs.

Na de lunch reden we langs suikerrietvelden en eucalyptusplantages. De bevolking kleurt overwegend zwart in KwaZulu Natal en langs de wegen vind je meer afval dan aan de Kaap. Het is hier ook warmer en minder bergachtig. Hier zit ook een ander soort apen: geen bavianen, maar vervets of anders gezegd groene meerkatten.

We verblijven in Saint Lucia, een bijzonder toeristisch stadje bij de monding van een rivier, in een lodge waarvan de kamers zijn gebouwd rondom een centrale tuin met onverwarmd buitenzwembad. Eigenlijk was het te koud om erin te gaan zwemmen. Maar de dappersten onder ons hebben het toch gedaan. We voelen ons hier niet onveilig en onze auto mogen we gewoon op de parking langs de straat parkeren. Maar toch vragen ze om het traliehek voor de deur te sluiten. Of dit voor de bescherming tegen apen, nijlpaarden of criminelen is, is ons niet geheel duidelijk. Wat we wel weten is dat de nijlpaarden hier straks op het grasveldje achter ons hotel zullen komen grazen. Als we ze zien moeten we op een veilige afstand blijven en mogen we zeker niet gaan lopen. We gaan wel even kijken, maar zijn niet van plan om enig risico te nemen. Spannend!

Wat trouwens ook spannend is, is het posten van dit bericht. Door een onstabiele internetverbinding hebben jullie de foto’s nog te goed van ons.

04-08-2018, 22:51 geschreven door Majadansa  

Ons vliegtuig vertrok in de kleine luchthaven van George. En ook het vliegtuig was een klein exemplaar: één stoel aan de ene kant van het gangpad en een dubbele rij aan de andere kant. Maar er was geen gerammel, drukverlies of andere ongemakken, zoals je misschien op een Afrikaanse vlucht zou verwachten. De enige stewardess bracht zelfs eten en drinken, terwijl we maar een dik uur moesten vliegen. Hier kan Ryanair dus nog wat van opsteken.

We landden op King Shaka Airport in Durban waar het licht bewolkt was. Nadat we veel handtekeningen gezet hadden, ongeveer iedereen zijn telefoonnummer was doorgegeven, onze passen en rijbewijzen gekopieerd waren, konden we vertrekken met onze huurauto: weer een hyundai-bus, maar dan een iets ouder model.

De voorsteden van Durban zijn vuil: veel afval en krottenwijken langs de rand van de weg. Hoe meer we richting stadscentrum reden, hoe groter en mooier de huizen en hoe dikker de muren eromheen. In zo’n buurt lag het hotel dat we geboekt hadden. Alleen was de elektriciteit daar uitgevallen en werd ons een kamer in het hotel drie huizen verderop aangeboden. Dat hotel was rustieker, met een tuintje, met bloemetjes en vijvertjes. Provençaalse stijl noemen ze dat hier. We waren niet ontevreden met de omboeking. We werden onthaald met een kop koffie en een vriendelijke babbel, terwijl onze kamers in sneltempo in orde werden gebracht.

De Franstalige hotelbaas vertelde ons dat Durban niet veilig is ’s avond en het wordt hier nu eenmaal snel donker omdat het winter is. Bovendien is het vrijdag en dan worden de Zoeloes betaald en duiken ze meteen het café in. Op zo’n moment kan je als toerist het stadcentrum beter mijden.

We hebben dan maar op veilig gespeeld en hebben een wandeling gemaakt op de bekende promenade langs de kust naar de vuurtoren. Onderweg keken we naar de vissers en naar de zwemmers die de woeste en zonder twijfel ijskoude zee trotseerden. Toen het dan donker werd zijn we een hapje gaan eten in de toeristische hoofdstraat. De visliefhebbers kozen voor dorade en de vleeseters aten lamsbout. Het eten was lekker en verfijnd, allen met de aardappelen zijn ze in Zuid-Afrika niet bepaald gul.

Onze dag zit er weer op en we kijken al uit naar de volgende. Tot morgen!

03-08-2018, 21:27 geschreven door Majadansa  

03-08-2018, 11:15 geschreven door Majadansa  

We stonden deze morgen vol spanning op bij het eerste daglicht om half acht, want we wilden absoluut de walvissen zien. Op het eerste zicht was de zee kalm. Dan zagen we in de verte water omhoog spuiten. Toen zagen we een staart. Ons enthousiasme nam steeds toe, want de waterstralen kwamen altijd maar dichter bij. Tot we uiteindelijk twee walvissen op nog geen 10 meter voor de kust voorbij zagen zwemmen. Wat een belevenis! We konden met een gerust hart Hermanus verlaten, want we hadden een lange rit voor de boeg.

We reden eerst naar Swellendam, de derde oudste stad van Zuid-Afrika, waar de koloniale huisjes tussen nieuwbouw staan. Dan maakten we een omweg langs route 62, die door de Kleine Karroo naar Oudshoorn gaat. De weg gaat op een neer door een woestijnachtig gebied met veel rotsen en veelkleurige cactussen (of iets wat er op lijkt). We gingen eten in een oud wegrestaurant met platen dak dat volgestouwd was met kitsch, maar dat helemaal past in de setting van een roadmovie. De burgers waren er bijzonder lekker, en de kleine milkshake die we als dessert namen was groots in alle betekenissen. Daarna reden we voor koffie naar Ronnie’s Sex Shop. Een baancafé dat in alle toeristische gidsen vermeld is en waar het ondergoed aan het plafond de enige verwijzing is naar zijn naam. Onderweg zagen we allerlei beesten: paradijskraanvogels, hartenbeesten, bavianen, elandantilopen en zelfs uitheemse alpaca’s. Net voor zonsondergang passeerden we nog aan de struisvogelboerderijen van Oudshoorn.   

Het was al donker toen we in Mosselbaai arriveerden. Iemand schreef in een reactie op onze blog dat het decadent is om 10.000 kilometers te vliegen en dan stoofvlees met frieten te gaan eten. Maar dat is nog niets in vergelijking met de decadentie van ons huidige verblijf. We slapen deze nacht in een villa met zicht op zee en een zwembad, die we helemaal voor ons alleen hebben. We schatten dat de villa zo groot is als onze twee huizen samen. Op het gelijkvloers is er een garage met plaats voor drie auto’s, een bar met keuken en pooltafel, ernaast ook nog een aparte Amerikaanse keuken en een salon met lederen zetels. Beneden alleen staan er twee flatscreens. Als je de magistrale trap naar boven neemt vind je drie suites, waarvan er één twee aparte slaapkamers heeft en een andere een marmeren bad waar je in zou kunnen verdrinken. Niet normaal! En inderdaad, decadent! We gaan ervan genieten!

02-08-2018, 23:07 geschreven door Majadansa  

Op onze laatste dag in Kaapstad hulde de Tafelberg zich weer in zijn sluier. Gelukkig was het regenen gestopt en was de temperatuur aangenaam. We gingen eerst het centrum van Kaapstad bezoeken. Er heerst een andere sfeer dan op het Waterfront: minder luxueus, meer Afrikaans, meer politie op straat. We waren niet 100 % op ons gemak toen we de volgeladen Hyundai-bus parkeerden, maar ons blitzbezoek was wel de moeite: op Green Market Square staat het vol met marktkraampjes waar Afrikaanse kunst en kitsch aan de man wordt gebracht, Nelson Mandela’s standbeeld staat op het terras van het stadhuis en kijkt in de verte uit op het Kasteel de Goede Hoop, het parlement ligt aan de Companies Garden waar de eekhoorns door de verschillende soorten geïmporteerde bomen springen en in Bo-Kaap staan de felgekleurde rijhuizen van die oorspronkelijk behoorden aan de Maleise slaven. Daarna reden we naar Chapman’s Peak drive, een kustweg die door dwangarbeiders uit de rotsen is gehouwen en die uitziet over de Atlantische oceaan. Het was zeker de omweg waard. Stellenbosch was onze volgende halte, maar de GPS had het daar zo niet op begrepen. Hij stuurde ons naar Franschhoek en steeds verder weg van Stellenbosch. We hebben onze route dan maar omgegooid: eerst het zicht op de bergen rond Franschhoek en dan de witte huisjes en kerkjes in Stellenbosch. Dan zijn we rechtstreeks naar Hermanus gereden, over wat ze in Zuid-Afrika een autostrade noemen: een baan met dubbel rijvak in beide richtingen, waar vrachtwagens soms stoppen op het linkerbaanvak, waar wegenwerken aangekondigd worden door zwarte mannen met rode vlaggen, waar mensen soms gewoon de baan oversteken, die omringd zijn door golfterreinen en krottenbuurten. Maar onze chauffeur loodste ons overal door! We kwamen om half 5 aan in ons hotel en werden verwelkomd met porto, in onze ruime kamers in de tuin. Spijtig dat de walvissen vertrokken toen wij aankwamen: drie van ons hebben de laatste walvis gezien, maar we hopen erop om morgen voor het ontbijt meer geluk te hebben. Het eten was ook weer lekker vanavond: sommigen kozen voor carpaccio van springbok en voor struisvogel,  anderen hielden het op veilig met pasta of burgers. Maar het was allemaal even lekker. Vandaag gaan we op tijd slapen, want morgen staat ons een lange rit te wachten. Tot morgen!

01-08-2018, 21:41 geschreven door Majadansa  

31-07-2018, 23:20 geschreven door Majadansa  

De taxi bracht ons met onze zorgvuldig ingepakte koffers naar Zaventem: drie grote en een paar halfgevulde kleinere exemplaren. Want inpakken is geen evidentie als je koffer al enkele kilo’s weegt en ze ingepakt maar zeven kilo mag wegen. Gelukkig verliep het inchecken vlot en heeft er zelfs niemand de moeite genomen om het gewicht van onze koffers te controleren.

We vlogen met Ethiopian Airlines: eerst naar Wenen en dan verder naar Addis Abeba. Saai was de reis allerminst. We hadden goeie plaatsen bij de exit met extra beenruimte, maar voor we onze TV-schermpjes vonden hadden we al enkele honderden kilometers gevlogen. En de WC-deuren sluiten bleek een uitdaging voor menig passagier, waaronder ook voor ons. En toen we dan eindelijk sliepen, werden we gewekt voor een laat avondmaal: om half één ’s nachts nota bene. Maar op die manier waren we in Addis Abeba voor we ons gingen vervelen.

Door het tijdsverschil konden we daar sneller dan verwacht verder reizen naar Kaapstad. We vlogen met even groot, maar wel wat ouder toestel. En de catering was opnieuw de moeite: drankjes, broodjes, cake en een warme maaltijd volgden mekaar in snel tempo op. Om twee uur landden we uiteindelijk op Zuid-Afrikaanse bodem. De zon scheen er en 20° is perfect als je uit een Belgische hittegolf komt!

30-07-2018, 23:51 geschreven door Majadansa  

Auto afgehaald, ingecheckt in onze bijzonder ruime kamers in het Hyde Hotel en dan aan de linkerkant van de weg naar het Victoria en Alfred Waterfront gereden. We hebben de clocktower gezien en de pelsrobben. En daarna hebben we heel veel en heel goed gegeten.

30-07-2018, 00:00 geschreven door Majadansa  

11-07-2018, 07:34 geschreven door Majadansa  

Bijlagen:
Roadbook Zuid-Afrika v2.docx (8 MB)