Zaterdagmorgen rol ik een uurtje vroeger dan gewoonlijk uit mijn bedje, vandaag staat namelijk de tt van Oedelem op het programma, daar kan je 100 km rijden, aangezien je voor de 100 km maar tot 13h00 kan starten vertrekken de brigandsbikers die de 100 km rijden daarom een uurtje vroeger, het is al een ganse week hondenweer en dat zal vandaag niet anders zijn, ze voorspellen namelijk opnieuw buien, maar dit houd mij niet tegen, ik wil en zal die 100 km rijden, om 12h00 start ik the voltmobiel richting Oedelem, ik ga rechtstreeks dat is dichter voor mij, in Oedelem aangekomen tref ik ook Anneke, Tom D. en Andy H., we plaatsen onze bikes in het bewaakte bikepark en gaan ons inschrijven, ik zal proberen met Tom en Andy mee te rijden daarom kiest Anneke voor de 65 km, de rest zal ondanks het gure weer toch voor de 100 km gaan.
Zoals eerder gezegd start ik dus samen met Tom en Andy, op de weg en op de goed berijdbare stroken volg ik vlotjes maar op de glibberige stukken moet ik lossen, hen tempo ligt hoog heel hoog want ze willen deze 100 km binnen de 4 uur afbollen, daarom besluit ik na 5 km te wachten op Anneke want dit tempo houd ik geen 100 km vol, als Anneke terug bij mij komt vraag ik of ze toch geen zin heeft om de 100 km te doen, ze is direct akkoord want hier had ze eigenlijk naar uitgekeken zegt ze, maar alleen zag ze het niet zitten, nu we met 2 zijn liggen de kaarten natuurlijk anders, dus gaan we voor de 100 km, de meeste stukken zijn goed berijdbaar, soms wat glibberig, maar best te doen, en het weer nu en dan een regen of hagelbui maar ook dit valt voorlopig best mee, we lachen zelfs even dat de voorspellingen er dik naast zitten, op een gedoseerd tempo bereiken we de 1e bevoorrading en moet zeggen tot nu toe bevalt alles prima, de voeten zijn wel al nat ondanks de waterdichte schoenen, maar door de diepe plassen op het parcours sijpelt het water er vanboven in, en nadeel van waterdichte schoen is, als er toch water in komt dan kan het er niet uit, en dit zouden we ons later nog beklagen want ook Anneke en Tom hebben waterdichte schoen aan.
De bevoorrading is ok, na een korte stop trekken we verder, nu volgen er enkele zwaardere stukken, de regen en hagelbuien volgen elkaar nu ook sneller op maar nog steeds zien we het volledig zitten en aan de splitsing voor de 65 of 100 km kiezen we zonder twijfelen voor de 100 km, dit hadden we beter niet gedaan want een km of 10 verder begint het onophoudelijk te regen, ook de temperatuur zakt blijkbaar razendsnel dat want mijn natte voeten beginnen nu serieus koud te krijgen, maar nog steeds gaan we vol goede moed door, maar stilaan zakt die moed ons verder en verder in de schoenen want onze voeten krijgen kouder en kouder, en de regen en hagel die valt is ijskoud, en daarbij is nog eens een harde en koude wind komen opzetten, na 50 km zien we een wegwijzer Beernem 10 km, we overleggen en besluiten in te korten want de pijn komt nu echt wel erger en erger, maar die 10 km naar Beernem zijn een ware helletocht voor ons beiden, beuken tegen de ijskoude wind in en de ijskoude regen en hagel slaat recht in het gezicht, ik merk dat Anneke het moeilijk krijgt op de terugweg, ze zegt dat ze haar plan zal trekken en ik verder mag rijden, maar dit doe ik niet want we rijden nu beiden puur op karakter en moet zeggen het is hard, keihard zelfs, ik zet Anneke uit de wind en tel zelf ook iedere km af, met 62 km op de teller bereiken we het rond punt, ik weet dat het van hieruit nog 3 km is naar Oedelem, maar die 3 km lijken er wel 30, ik kan de vingers nog amper bewegen en de voeten zijn precies ijsklompen, de laatste km zit ik zelfs met tranen in de ogen, de pijn is niet meer te harden, als we bijna onderkoeld de aankomst bereiken met 65 km op de teller staat Tom ons op te wachten, op de moment zelf loop ik gekruld rond van de pijn, zelfs het knopje van de centrale vergrendeling indrukken lukt niet, Tom heeft mij de raad mijn handen op te warmen door ze tegen mijn lichaam te houden, dit helpt een beetje, de bike stop ik zonder af te spuiten zo vlug mogelijk in de auto want ik heb dringend een warme douche nodig.
De douches zijn gelukkig mooi warm, maar natuurlijk gaat de pijn niet meteen weg, maar na een tijdje betert het toch, als ik gedoucht heb ga ik mij bij de anderen zetten die al aan den aprés zitten, Nick,Stijn en Wim D. zijn ook van de partij zij zijn op het gewone uur gestart en hebben wijselijk beslist voor de korte afstand te gaan, en wat blijk ook Tom en Andy hebben ingekort, meer nog blijkt dat ze precies op hetzelfde punt als ons ingekort hebben, tja we hebben geprobeerd en zijn tot het uiterste gegaan, maar het was echt onverantwoord om zo verder te biken.
Ondanks dit alles toch best een goed gevoel aan deze helletocht overgehouden, het heeft me wel een goed gevoel te weten dat je tot het uiterste gegaan bent, dit zijn zo van die ritten die in mijn geheugen gegrift staan.
Greetings the voltman
Klaar voor de start
Single track in speelbosje Moozemeiske en ik aan bevoorrading
