Zondagmorgen bij het ontwaken kijk ik eventjes door het raam, en ja het is weeral maar eens aan het regenen, vandaag staat de TT van Kortrijk op het programma van mij en jr., de verwachtingen voor deze TT liggen absoluut niet hoog, de reden hiervoor is dat ik deze TT al 2 jaar rijd en al 2 jaar ben ik ontgoocheld, maar toch wil ik deze organisatie nog één kans geven, ook omdat er anders geen enkele TT in de streek is, mijn jr. is opgestaan met een pijnlijke keel en zal passen, dus om 07h30 laat ik de motor van the voltmobiel brullen en trek richting Ingelmunster naar ons clublokaal aviflora, daar aangekomen ben ik opnieuw de enige en ook dit keer zal het zo blijven, ik wacht nog tot 08h10 en besluit dan te vertrekken richting Kortrijk.
In Kortrijk aangekomen vind ik vlotjes een parkeerplaatsje op de parking van het ring shopping center, dat vlak bij de warande ligt waar de inschrijving plaatsvindt, dit is een KWB rit dus de inschrijvingsprijs bedraagt 3,5, zoals altijd bij KWB ritten houden ze er geen rekening mee dat je zelf een verzekering hebt, dus geen korting, ik blijf dit een beetje onjuist vinden maarja het zij nu zo hé, voor ik mij inschrijf bekijk ik eerst even het parcours op de kaar die uithangt, en tja het ziet er naar uit dat het baggerwerk zal worden als ik de streek bekijk, ik wil mijn materiaal niet nodeloos kapot rijden op een parcours dat mij niet ligt en besluit mij in te schrijven voor de korte afstand de 25 km, de stijve benen van de brigandsloop daags voordien zitten hier ook wel voor wat tussen hoor, ik ben nog maar 2 km ver als een gek met een camionette langs mij komt gescheurd, ik besef dat ik hier door het oog van de naald was gekropen want ik voelde hem gewoon langs mijn arm passeren, dit was echt wel eventjes schrikken hoor, maarja niks gebeurd dus snel vergeten, het regen is ondertussen opgehouden en ik begin aan de eerste off-road strook, een weidedoorsteek die enorm lastig loopt, dat lastig lopen vind ik niet erg maar ik haat weidedoorsteken dit heeft niks met mountainbikenbiken te maken, met 7 km op de teller begin ik aan de 2e strook en ja opnieuw een weidedoorsteek, de eerste 12 km blijven dus constant weide en velddoorsteken, dus saai.
Na 13 km kom ik aan de bevoorrading, maar aangezien het maar 25 km is stop ik hier niet, nu krijgen we een klein bosje onder de wielen, het eerste deel is goed te bereiden, daarna zak je zeker 20 cm diep in de bladeren, waarna ik van de bike moest want het laatste stuk was niet te doen, vanaf nu zit er eens iets anders in dan weidedoorsteken, een klimmetje nu en dan en eens wat mountainbikewaardige off-road, nu en dan krijg ik eens een regenbui over mijn hoofd maar dat deert mij niet, wel het feit dat ik deze tocht echt saai vind en ik tel de kilometers af want dit is fungehalte nul, de laatste kilometers zijn constant road en zo bereik ik met 25(saaie) kilometers opnieuw de warande, ik reinig er de bike en ga mij omkleden in the voltmobiel om daarna direct terug huiswaarts te trekken, nee dit was de 3e en laatste keer voor mij in Kortrijk.
Zaterdagmorgen rol ik een uurtje vroeger dan gewoonlijk uit mijn bedje, vandaag staat namelijk de tt van Oedelem op het programma, daar kan je 100 km rijden, aangezien je voor de 100 km maar tot 13h00 kan starten vertrekken de brigandsbikers die de 100 km rijden daarom een uurtje vroeger, het is al een ganse week hondenweer en dat zal vandaag niet anders zijn, ze voorspellen namelijk opnieuw buien, maar dit houd mij niet tegen, ik wil en zal die 100 km rijden, om 12h00 start ik the voltmobiel richting Oedelem, ik ga rechtstreeks dat is dichter voor mij, in Oedelem aangekomen tref ik ook Anneke, Tom D. en Andy H., we plaatsen onze bikes in het bewaakte bikepark en gaan ons inschrijven, ik zal proberen met Tom en Andy mee te rijden daarom kiest Anneke voor de 65 km, de rest zal ondanks het gure weer toch voor de 100 km gaan.
Zoals eerder gezegd start ik dus samen met Tom en Andy, op de weg en op de goed berijdbare stroken volg ik vlotjes maar op de glibberige stukken moet ik lossen, hen tempo ligt hoog heel hoog want ze willen deze 100 km binnen de 4 uur afbollen, daarom besluit ik na 5 km te wachten op Anneke want dit tempo houd ik geen 100 km vol, als Anneke terug bij mij komt vraag ik of ze toch geen zin heeft om de 100 km te doen, ze is direct akkoord want hier had ze eigenlijk naar uitgekeken zegt ze, maar alleen zag ze het niet zitten, nu we met 2 zijn liggen de kaarten natuurlijk anders, dus gaan we voor de 100 km, de meeste stukken zijn goed berijdbaar, soms wat glibberig, maar best te doen, en het weer nu en dan een regen of hagelbui maar ook dit valt voorlopig best mee, we lachen zelfs even dat de voorspellingen er dik naast zitten, op een gedoseerd tempo bereiken we de 1e bevoorrading en moet zeggen tot nu toe bevalt alles prima, de voeten zijn wel al nat ondanks de waterdichte schoenen, maar door de diepe plassen op het parcours sijpelt het water er vanboven in, en nadeel van waterdichte schoen is, als er toch water in komt dan kan het er niet uit, en dit zouden we ons later nog beklagen want ook Anneke en Tom hebben waterdichte schoen aan.
De bevoorrading is ok, na een korte stop trekken we verder, nu volgen er enkele zwaardere stukken, de regen en hagelbuien volgen elkaar nu ook sneller op maar nog steeds zien we het volledig zitten en aan de splitsing voor de 65 of 100 km kiezen we zonder twijfelen voor de 100 km, dit hadden we beter niet gedaan want een km of 10 verder begint het onophoudelijk te regen, ook de temperatuur zakt blijkbaar razendsnel dat want mijn natte voeten beginnen nu serieus koud te krijgen, maar nog steeds gaan we vol goede moed door, maar stilaan zakt die moed ons verder en verder in de schoenen want onze voeten krijgen kouder en kouder, en de regen en hagel die valt is ijskoud, en daarbij is nog eens een harde en koude wind komen opzetten, na 50 km zien we een wegwijzer Beernem 10 km, we overleggen en besluiten in te korten want de pijn komt nu echt wel erger en erger, maar die 10 km naar Beernem zijn een ware helletocht voor ons beiden, beuken tegen de ijskoude wind in en de ijskoude regen en hagel slaat recht in het gezicht, ik merk dat Anneke het moeilijk krijgt op de terugweg, ze zegt dat ze haar plan zal trekken en ik verder mag rijden, maar dit doe ik niet want we rijden nu beiden puur op karakter en moet zeggen het is hard, keihard zelfs, ik zet Anneke uit de wind en tel zelf ook iedere km af, met 62 km op de teller bereiken we het rond punt, ik weet dat het van hieruit nog 3 km is naar Oedelem, maar die 3 km lijken er wel 30, ik kan de vingers nog amper bewegen en de voeten zijn precies ijsklompen, de laatste km zit ik zelfs met tranen in de ogen, de pijn is niet meer te harden, als we bijna onderkoeld de aankomst bereiken met 65 km op de teller staat Tom ons op te wachten, op de moment zelf loop ik gekruld rond van de pijn, zelfs het knopje van de centrale vergrendeling indrukken lukt niet, Tom heeft mij de raad mijn handen op te warmen door ze tegen mijn lichaam te houden, dit helpt een beetje, de bike stop ik zonder af te spuiten zo vlug mogelijk in de auto want ik heb dringend een warme douche nodig.
De douches zijn gelukkig mooi warm, maar natuurlijk gaat de pijn niet meteen weg, maar na een tijdje betert het toch, als ik gedoucht heb ga ik mij bij de anderen zetten die al aan den aprés zitten, Nick,Stijn en Wim D. zijn ook van de partij zij zijn op het gewone uur gestart en hebben wijselijk beslist voor de korte afstand te gaan, en wat blijk ook Tom en Andy hebben ingekort, meer nog blijkt dat ze precies op hetzelfde punt als ons ingekort hebben, tja we hebben geprobeerd en zijn tot het uiterste gegaan, maar het was echt onverantwoord om zo verder te biken.
Ondanks dit alles toch best een goed gevoel aan deze helletocht overgehouden, het heeft me wel een goed gevoel te weten dat je tot het uiterste gegaan bent, dit zijn zo van die ritten die in mijn geheugen gegrift staan.
Greetings the voltman
Klaar voor de start
Single track in speelbosje Moozemeiske en ik aan bevoorrading
Donderdag 13 maart vandaag had ik een dagje verlof, want vandaag was het de prijsuitreiking van de bbr-winterchallenge,dit is een reeks van 38 mountainbikeritten die loopt van halfweg september tot halfweg maart, de ritten vinden plaats over gans West-Vlaanderen, bij het begin van deze challenge kon je een stempelkaart krijgen, deze moest je dan laten afstempelen na iedere vtt die je gereden had, 22 ritten waren goed voor superlaureaat, alle 38 ritten waren goed voor superlaureaat, en superlaureaat dat waren Franky Soenens en ik, dit lijkt misschien makkelijk 38 ritjes rijden, maar niets is minder waar zo heb ik 1 keer met de griep mijn bike bestegen, stormweer getrotseerd in Pittem, en zo waren er verschillende factoren die dit niet vanzelfsprekend maken, en vanavond was het dan zover Franky en ik mochten onze trofee gaan afhalen in de ontvangsthal van brouwerij rodenbach te Roeselare.
Er werd om 18h00 verzameld in ons Clublokaal aviflora, Franky, Danny, Ignace en ikzelf waren van de partij, voorzitter Marino had laten weten dat we op hem niet moesten wachten hij zou iets later komen, om 18h30 vertrekken we dan richting Roeselare, daar aangekomen treffen we ook Davy hij is al terplaatse, bij het binnengaan, kunnen we kiezen Rodenbach of water, natuurlijk kies ik voor rodenbach hé, dit is gratis en de glazen zullen de ganse avond gratis bijgevuld worden, ik ga eerst mijn pakket rodenbach ophalen dat ik gewonnen heb in de loop van de challenge met de bonnetjes uit de krant van West-Vlaanderen, en moet zeggen het is een prachtig pakket, het is een houten kistje dat 6 gewone rodenbachs en 6 rodenbachs grand cru bevat.
Even later komen ook Marino en Dominique Velghe onze toffe bende vervoegen, dan is het tijd voor de uitreiking van de meridabike-outfits, iedere rit moest je na de rit de 2e helft van je inschrijvingskaart laten afstempelen door de organisatie, je gegevens invullen en in een urne stoppen, per rit werd hier dan 1 naam uitgetrokken die zon set meridakledij won, ook hier was ik bij de winaars, ik mocht een prachtige tenue in ontvangst gaan nemen, in de kleuren van het meridateam, dit pakket bevatte een truitje met korte mouwen en een korte broek.
Om 19h30 was het dan tijd voor de huldiging van de laureaten, superlaureaten en de eerste 10 clubs in het clubklassement, eerst kwamen de gewone laureaten die 22 of meer ritten gereden hadden aan de beurt, en daarna le moment supréme voor Franky en ik de huldiging van de superlaureaten, die weer en wind getrotseerd hadden om alle 38 ritten te rijden, maar wat bleek op het einde van de uitreiking waren Franky en ik nog steeds niet afgeroepen, ik werd lijkwit naar het schijnt, maar voorzitter Marino sprong recht van zijn stoel en ging naar voor om hier uitleg over te vragen, blijkbaar hadden ze een foutje gemaakt en Franky en ik vergeten, ze verontschuldigden zich en Franky en ik mochten naar voor om toch nog onze prachtige trofee op naam in ontvangst te gaan nemen.
Na deze uitreiking was het tijd voor de clubtrofeeën, wijzelf werden 6e in het clubklassement en mochten eveneens een prachtige trofee in ontvangst nemen.
Hierna volgde de tombola, eerst werden er heel wat prijzen getrokken uit de urne waar al de bonnetjes inzaten uit de krant van West-Vlaanderen, alle bonnetjes die in de loop van deze challenge in de urne gestopt waren zaten hierin, hiermee waren heel wat prachtige waardebonnen te winnen, spijtig genoeg vielen er hier geen brigandsbikers in de prijzen, dan volgde de trekking van de bbr zelf, in een andere urne zaten alle inschrijvingskaarten die in de loop van de challenge in de urne gestopt waren, de hoofdprijzen hier waren maar liefst 5 merida mountainbikes, in de hoofdprijzen vielen we niet, maar Koenraad viel wel in de prijzen hij won een thermoskan.
Na deze tombola was de avond hier ten einde, de brigandsbikers hadden echter nog dorst en daarom trokken we nog naar de thuisbasis van de brigandsbikers Ingelmunster, om daar bij een drankje nog eens na te praten.
Proficiat aan de club met hen 6e plaats.
Proficiat aan mijn medesuperlaureaat Franky Soenens.
Zondagmorgen om 07h00 krijg ik een smske van ons moozemeiske, ze ging wegens een pijnlijke knie normaal niet biken dit weekend, maarja ze kan het niet laten en vraagt of ik haar wil gaan oppikken, haar ventje Tom is namelijk samen met Wim, Karel en Tim naar de mountainbikeschool voor gevorderden in Spa, dus om 07h30 ga ik ons moozemeiske oppikken in Oostrozebeke, om daarna door te rijden naar ons clublokaal aviflora, daar aangekomen zijn we de enigen en dit zal zo blijven, als we terug in the voltmobiel kruipen overleggen we nog even waar we heen zullen trekken vandaag, we hebben namelijk de keuze uit Moorsele en Heestert, uiteindelijk beslissen we naar Heestert te trekken. Ik stel miss gps in op centrum Heestert omdat ik geen juist adres heb, dus tot daar verloopt alles vlotjes, daarna is het echter eventjes zoeken want nergens maar dan ook nergens hangen bordjes naar de inschrijving, uiteindelijk bereiken we dan toch onze juiste bestemming, we vinden parking heel dicht bij de inschrijving, en ook aan de inschrijving is het niet echt druk, velen zullen thuisgebleven zijn door de slechte weersvoorspellingen denken we, nochtans valt het weer enorm mee, het is bewolkt maar zeker niet koud en de beloofde regen blijft voorlopig nog uit, ook van wind is amper sprake.
We schrijven ons in voor de korte afstand 30 km, dit om de knie van moozemeiske niet te veel te belasten, want volgende week zou ze graag de 100 km in Oedelem rijden, dus vandaag rustig aan is de boodschap, éénmaal ingeschreven gaan we van start, en op de eerste off-road strook zijn we al meteen kletsnat van de vele plassen op deze track, op de tracks die volgen is het de bedoeling de bike recht te houden want je glijd van hots naar klots, maar baggeren is het echter nooit, gewoon heel glad, via Zwevegem en Otegem trekken we richting Yvegem, waar we terhoogte van het lijsternest rechts afslaan om zo naar Tiegemberg te trekken, ook het vossenhol genoemd, we mogen het eerste stuk van de klim off-road naar omhoog via een boomgaard, daarna een stukje road om vervolgens naar de top te klimmen via stapsteentsje, de benen zitten blijkbaar goed want ik kan deze klim volledig op het grote blad afwerken, boven wacht ik terug op moozemeiske, na de afdaling mogen we het vossenhol opnieuw omhoog, grotendeels via de weg nu, ook het steile stukje aan het st-arnolduspark zit in deze klim, maar ik weiger het grote blad te verlaten en werk deze klim volledig af op mijn 44 vanvoor en 18 achteraan, dit lukt perfect en boven wacht ik opnieuw op ons moozemeiske, hierna volgde de gevaarlijke afdaling op stapsteentjes waar enige voorzichtigheid wel nodig was, na deze afdaling volgde nog een klimmetje waarna ik de kop nam en aan een stevig tempootje reden we richting bevoorrading.
De bevoorrading was ok, we hielden de stop hier kort en begonnen aan het 2e een laatste deel van deze tt, na de bevoorrading volgde de splitsing, zoals afgesproken kozen we voor de 30 km, meteen kregen we een zware strook langs de schelde te verwerken, er volgden ook verschillende passages met stapsteentjes, groot was mijn verbazing toen ik op een singletrack plots 3 geiten en een pony op de track zag, de pony liep voor ons uit en de geiten volgden, gek zicht hoor, aan een weide hielden ze halt, ze<waren blijkbaar ontsnapt maar raakten niet meer in hen weide, een biker belde aan aan het bijliggende huis maar niemand deed open, tja meer kunnen we niet doen en reden verder, via de spoorwegbedding ging het terug richting Heestert waar we aankwamen met 33 km op de teller, en we hadden de ganse rit geen druppel regen gezien, maar door de vele plassen op de off-roadstroken waren we toch kletsnat, we reinigden eerst de bikes, aan de afspuitstand verliep alles vlotjes, na het reinigen van de bikes gingen we ons douchen, de herendouches waren niet echt warm, maar ook niet ijskoud dus mij hoor je niet klagen, na een deugddoende douche hielden we nog nen korten aprés waarna we huiswaarts trokken, we waren trouwens nog maar net in de wagen toen de voorspelde regen met bakken uit de lucht viel.
Vandaag staat Gavere op het programma, het is reeds voor de 3e keer dat ik deze tt zal rijden en moet zeggen ben nog nooit ontgoocheld terug thuisgekomen, ze voorspellen trouwens prima weer in de namiddag dus kies ik opnieuw voor de korte broek. Om 13h00 komt Frederik mij oppikken en vertrekken we richting Gavere, daar aangekomen maken we ons klaar en wachten er op de rest van de brigandsbikers, een telefoontje leert ons dat ze op 2 km van Gavere zijn en daar direct zullen aankomen, en ja enkele minuten later komen ze de ruime parking opgereden, de brigandsbikers van de partij zijn Davy, Nick, Dominique V., Stijn en Wim D., terwijl ook zij zich klaarmaken komt het mountainbike-live team ons ook nog begroeten, als iedereen klaar is gaat het richting inschrijving waar Nick de wacht houd bij de bikes, bij de inschrijving kiest iedereen voor de 45 km enkel Davy zal voor de 75 km gaan.
We gaan in groep van start en mogen meteen kennis maken met het glooiende landschap van Gavere en omstreken, de off-road die we onder onze wielen krijgen ligt mooi hard en is dus perfect bereidbaar, na een tijdje rijden Frederik en ik een stuk voor de groep uit, op de klimmen, trekt Frederik stevig door, maar het lukt mij perfect om hem bij te houden, we houden het wel tamelijk rustig en maken ook eens tijd voor een praatje onderweg, de klimmetjes volgen elkaar razendsnel op maar zijn best te doen, de moeilijkste klim is er eentje waar je tamelijk steil tussen de rotsen omhoog moet maar ok dit overleven we prima, na deze lus zien we trouwens de achtervolgende groep brigandsbikers die net aan deze lus gaan beginnen, voor ons zit ze er echter al op, wat ons wel opvalt, is dat de bevoorrading tamelijk lang wegblijft, we trekken het tempo wat op en op een klim haalt Frederik een maximum van 42 kmph, ik volg vlotjes in zijn wiel, zo bereiken we even later na 28 km de bevoorrading.
Voor ons is de bevoorrading nog ok, maar we merken wel op dat deze weldra uitgeput zal zijn, net als we willen vertrekken komen ook de andere brigandsbikers aan, Frederik en ik slaan nog een praatje met hen en rijden dan door, nu ben ik het die het tempo wat de hoogte intrek, maar op zon 10 km van het einde is voor Frederik het beste eraf, en ik besluit het wat rustiger aan te doen en bij hem te blijven, we krijgen nog enkele prachtige klimmetjes en snelle afdalingen en dit alles omgeven door een prachtig landschap, dit is gewoonweg puur genieten, in de laatste 5 km volgen 3 klimmetjes met snelle afdalingen volgen 3 klimmetjes met snelle afdalingen elkaar op, hier trek ik eens door maar wacht daarna terug op Frederik, zo bereiken we samen terug de aankomst in Gavere, ikzelf ga eerst de bike reinigen, Frederik zal dit thuisdoen, aan de afspuitstand mochten wel iets meer slangen aanwezig geweest zijn, na het reinigen van de bike rijd ik terug naar de parking waar ondertussen ook de anderen aangekomen, aangezien Frederik nog weg moet gaan wij direct huiswaarts zonder aprés, maar geen probleem zo was mijn vrouwke ook nen keer supertevreden, dat ik zo vroeg thuis was.
Zoals elk jaar een prachtige rit, ondanks de vele regenval in de loop van de week was de off-road toch perfect bereidbaar.
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
