Belangrijke data in mijn agenda
7 augustus : vertrek USA
Onze trip door California
19-08-2012
A home away from home
Vandaag vertrekken we vanuit Vegas en rijden naar Kanab, een stadJE van waaruit we de volgende dagen verschillende natuurparken zullen bezoeken. We doorkruisen Vegas en zien de luxe van de binnenstad geleidelijk afnemen, helemaal aan de buitenkant van de stad ligt de State Prison. From hero to zero.... Onderweg zien we de gelige woestijn langzaam veranderen in een groener landschap met rode rotsen. De cowboy met paard zie je er in gedachte vanzelf bij. Die specifieke rode rotsen van Kanab hebben in heel wat westerns voor het decor gezorgd. Bij Amerikanen is Kanab gekend voor het Best Friends Sanctuary, een megagroot dierenasiel waar mensen uit heel Amerika naartoe komen om vrijwilligerswerk te doen of een dier te adopteren. Ook bij de hotels in de buurt zijn dieren welkom.Wij huren hier een huisje in een nieuwbouwwijk, lekker veel plaats en een verademing na de vele hotels en het "vier op één rij" slapen. We voelen ons direct thuis. Boven lijkt het wel een doolhof, er zijn deuren naar de 3 slaapkamers, maar ook naar de dressings en badkamer. In de keuken vallen vooral de XL-koelkast, het XL-kookvuur en de XL-microwave op. Big, bigger, biggest. Als echte locals roosteren we 's avonds steaks op de BBQ. Yummie. Het flesje wijn voor erbij halen we in de liquor store want in heel Utah mag geen alcohol verkocht worden in de supermarkten. Bovendien wordt het verkocht in een bruine zak zodat je op straat zeker niet kan zien dat je met alcohol rondloopt. Morgen gaan we Zion bezoeken.
We komen traag op gang en beslissen om de dag rustig aan te pakken. Een "tussenin-dagje" waar we niks plannen. Hier in het resort is alles gebouwd met als thema's de Maya's. Het zwembad ligt rond een Mayatempel waar een grote waterval vanaf stroomt. Mooi maar kitch, iets wat ook voor de rest van Las Vegas opgaat. Het is nog steeds heel warm, maar via internet hebben we gelezen dat België eindelijk ook van een zomer kan genieten. Ondanks de hitte liggen er maar weinig mensen aan het zwembad en degenen die er liggen zoeken de schaduw op. Na de middag bekijken we "The Strip" een bij daglicht en gaan even binnen in de verschillende hotels. Luxewinkels, mega-casino's, veel kijkers maar weinig kopers. Morgen vertrekken we uit Las Vegas en wordt Kanab onze uitvalbasis voor 5 dagen.
We staan om 6 uur op om de een voorsprong te nemen op de
grote hitte die we in Death Valley verwachten.Als we in Furnace Creek nog snel 2 gallon water (ongeveer 8 liter) kopen,
vraagt de kassier naar goede gewoonte waar we vandaan komen. Hij glimlacht
als we Belgium zeggen en verrast ons door te zeggen dat hij een grote fan is
van Hooverphonic. Ik verras hem dan weer door te melden dat ik Alex Callier
regelmatig tegenkom in de supermarkt. Tell him to come to Vegas for a
concert. Ik beloof het en neem zijn visitekaartje aan.
Van voorsprong is al lang geen sprake meer, om 8.30 is het
al 32°C Ik vraag me af hoe ik Death Valley
kan beschrijven, hoe kan iemand die
Death Valley nog niet gezien heeft ooit begrijpen dat rotsen zo mooi kunnen
zijn ? Bij Zabriski Point stappen we een eerste keer uit en wandelen we 500
meter naar het uitkijkpunt al geeft postkaartpunt beter weer wat we te zien
krijgen.Letterlijk en figuurlijk
adembenemend. Als we verderopde Golden
Canyon Trail wandelen slechts 1,6 km lang- merken we hoe verzengend de hitte is . Het is inmiddels 45°C en de
droge wind zorgt er voor dat zweet hier geen kans krijgt. We merken wel dat de
zoutkristallen op onze huid achterblijven. We drinken overvloedig maar vooral
Maximiliaan heeft last van de combinatie wandelen en hitte. We doen nog een laatste inspanning en wandelen de Natural
Bridge Trail. Instinctief zoeken we de schaduw van overhangende rotsen op.De wandeling is de moeite waard maar wat we
zeggen heeft toch meestal te maken met de extreme temperatuur. Die bereikt een
recordhoogte van 48,3 °C. De rest van Death Valley bewonderen we vanuit de
auto.
Na Bodie is het nu tijd voor de hedendaagse versie van een
sin city : Las Vegas. Cancun Resort waar we verblijven ligt niet op The
Strip maar het voldoet ruimschoots aan onze verwachtingen.
Rond 21.30 gaan we zelf controleren of er in the city that never sleeps nog leven
is .. Ja dus, knipperende neonreclames, een
roller-coaster midden in de stad en hotels in alle maten en vormen. Het
contrast met de stilte en kalmte van Death Valley is groot. Mij spreekt Las
Vegas niet echt aan, ik zie de daklozen, de gokkers, de dronken mensen, de
bedelaars, de ronselaars voor bars en club, de kunstmatige sfeer. Matthias en
Patrick vinden vooral de hotels en de casinos indrukwekkend. Rond 1 uur geloven
we dat de stad vannacht niet zal gaan slapen, iets waar wij echt wél aan toe
zijn.
Nu we al meer dan een week samen optrekken, hebben we elk onze specifieke taken. Patrick is
chauffeur en kaartenman, Max is ruitenwasser (geen onbelangrijke taak aangezien
we over stoffige wegen rijden) en zorgt voor technische assistentie. Matthias
is co-piloot en wildspotter van dienst. Dankzij hem hebben we vandaag een BEER
gezien ! Op zo'n 15 meter liep hij/zij snuffelend door het bos ! Indrukwekkend.
Hoewel het nog maar een jong dier was ,
toch kijk je er met een zeker respect naar - of schrik want je weet dat ze
razendsnel en gevaarlijk kunnen zijn.
Omwille van de veranderde route moesten we vandaag Yosemite doorkruisen via de
Tioga-pas. We klimmen tot 10.000 ft en picknicken aan de rand van Tenaya Lake.
Nadien is er nog tijd om te zwemmen en pootje te baden.
We maken zelfs nog een omweg naar Bodie. Een goudzoekersstadje
dat in vanaf de jaren 1850 een de reputatie had the wildest town te zijn. In
wéék tijd werden er soms 6 mensen vermoord. Een meisje dat met haar familie
naar Bodie ging verhuizen schreef in haar dagboek Goodbye God, were leaving
for Bodie. Na de goldrush liep het stadje geleidelijk leeg tot het in 1962 een
spookstadje werd. Er werden geen restauraties gedaan en alles is achtergebleven
zoals het was, dat en het desolate en onherbergzame landschap maken het de
moeite waard. We gedragen ons wel en verlaten Bodie heelhuids. Via een stoffige zandweg (13 km !) keren we terug in de tijd.
We houden het bij een blitzbezoek aan Mono Lake want we
moeten nog 250 km verder naar het hotel. Als we daar aankomen is het al 20.45 ..
Morgen doorkruisen we Death Valley t zal wel aan mij
liggen maar als ik daar aan denk zie ik enkel worst case scenarios .
afwachten.
We bezoeken voor de tweede dag Yosemite. 's Morgen al blijkt dat we een meteorologische vergissing begaan : ik heb de handdoeken en zwembroeken ingepakt en al tijdens onze eerste wandeling begint het te regenen. Geen probleem, in short en t-shirt trotseren we de druppels. De Japanse familie die we tegenkomen is beter uitgerust : regenjas, regenbroek en bottines - alleen hun gezichtjes zijn zichtbaar. Teletubbies ? Als we genieten van een panorama met "El Capitan", de "Half Dome en de watevallen zegt Matthias : " Ik zie "El Capitan" een beetje (Tom) Waes (ig)". Tijdens de wandelingen lopen de eekhoorns ons voor de voeten, een ree nadert tot op 3 meter en hoog in de lucht spotten we regelmatig arenden. Ook de blauwe (!) Stellargaai laat zich een paar keer zien. Misschien hebben we morgen meer geluk, maar zwarte beren, coyotes en poema's hebben we nog niet gezien. M & M krijgen hun zin voor het avondmaal : we gaan naar een culinair dieptepunt en halen "fries & burgers" bij Burger King. Ik pas en kies voor een slaatje in de supermarkt ernaast. Tot onze verbazing vinden ze het toch niet zo lekker. God straft onmiddellijk...... Een vergissing komt blijkbaar ook nooit alleen want als we de route naar het volgende hotel bekijken merken we dat we 8 uur zullen moeten rijden. Damn ! We herplannen, herberekenen en herplannen opnieuw tot we een haalbare route vinden en gerust aan de nacht kunnen beginnen.
Gisteren vertrokken uit SF voor de rit naar Yosemite, een natuurpark dat door onwetenden als "just gelek d'Alpen zeker" omschreven werd. We zijn benieuwd. Eerst wacht ons nog een stevige rit. We hebben al gemerkt dat we telkens verrast worden door de combinatie afstand-snelweg : 't duurt altijd langer dan Tomtom aangeeft want de ene keer krijgen we te maken met wegenwerken, dan andere keer zorgen files voor vertraging. We rijden door kleine dorpjes met eenzame rommelige boerderijen. Op een heuvel zien we een groot kruis de "Jesus saves" staan. Ja, als je geen sociaal vangnet hebt dan moet er op een andere manier voor de mensen gezorgd worden, zelfs in het kleinste dorpje staan minstens twee kerken. New Hope Church, Patrick's Church, Prebytherian Church, Cowboy Church, ... er zit er altijd wel eentje tussen waar je tercht kan. Maar niet voor alles blijkbaar want bij de supermarkt worden we aangeklampt door een vrouw die geld bedelt voor eten..... Langzaam zien we het landschap van dor en geel veranderen in groen en heuvelachtig. Yosemite komt dichterbij. We kopen een jaarpas voor alle natuurparken en rijden binnen. Massieve rotsformaties, gigantische valleien, eindeloze vergezichten, indrukwekkend ! We proberen om niet bij elk uitkijkpunt te stoppen maar dat is heel moeilijk, ons fototoestel klikt voortdurend en de videocamera draait overuren. En toch weten we dat de foto's en de opnames de werkelijkheid onrecht zullen aandoen. We vertrekken pas om 19.30 richting hotel en komen aan als het al flink donker is. Voor wie kitsch wil zien is deze Best Western ideaal, 't is bijna lachwekkend lelijk. Ook dat is Amerika, maar na een prachtige dag nemen we het er probleemloos bij. Gelukkig is er morgen meer Yosemite. Only the Soul can Comprehend what the Eye sees - Yosemite.
Gisteren de verjaardag van Matthias gevierd in het uitzonderlijk zonnige SF. Na een uitgebreid ontbijt bezoeken we de rest van de stad. Eerst gaan we naar de Painted Ladies, een rij kleurrijke Victoriaanse huizen aan Alamo Square. Je ziet ze regelmatig in tv series. Ja, wat de Amerikanen aan cultureel erfgoed hebben gebruiken ze.We wandelen verder naar Hayes Valley, een hippe buurt met trendy winkeltjes en veel restaurantjes. Later genieten we op een terrasje van een zalige wrap en krijgen nog enkele tips voor ons bezoek aan New York van een dame die "gezien" had dat we van België/Europa komen..... We hebben al ondervonden dat je in Amerika lekker kan eten. Dankzij de verschillende culturen heb je keuze uit Italiaans, Chinees Mexicaans, Thais ... het rijtje is eindeloos. Wij hebben met succes Italiaans, Mexicaans en Thais geprobeerd. De porties kunnen wel een probleem vormen. Ik probeer consequent mijn bord NIET leeg te eten want ik vrees anders een extra vliegtuigzitje te moeten betalen. Morgen verlaten we (met spijt) San Francisco en rijden verder naar Yosemite, het eerste natuurpark dat we gaan bezoeken. Tijd voor natuur dus.
