Na een broeierige en lawaaierige nacht ruimen we snel op om nog even de stad in te kunnen gaan. De twee vorige nachten hebben we totaal geen last gehad van straatlawaai, maar deze nacht is het bal populaire in 132nd Street ! Geroep, gebabbel, gelach, een auto-ongeval, nog meer geroep, het stopt niet. Gelukkig verjaagt de regen rond 5 uur de meeste mensen. Geen drukke agenda vandaag, gewoon een beetje “hanging around in the city”. We beginnen met een ommetje in Central Park, daar is minder volk vandaag maar er is wel een filmploeg neergestreken om een videoclip op te nemen. We gaan snel de andere kant op want met de wallen onder onze ogen hebben we geen zin om figurant te zijn. Volgens onze reisgids is Fifth Avenue ook een “must see”, dus allen daarheen. Alle grote merken hebben er een grote winkel , meestal zelfs met portier . Wij hebben gelukkig  in Vegas al bij Abercrombie&Fitch geshopped, hier is het aanschuiven om binnen te mogen. 

Aangezien St Patick’s Cathedral – de grooste katholieke kathedraal in de USA - op onze route ligt gaan we ook een kijkje nemen. St Patrick’s heeft zelf een slogan : “even in the city that never sleeps, people need a place to pray.” En het werkt blijkbaar want  is er net een mis aan de gang, raar uur – 12.30 – en er zit toch een redelijk aantal mensen,zelfs businessmannen in maatpak. 

Bij Whole Foods, een trendy foodsupermarket (bedankt NM voor tip 2) vullen Matthias en ik een doosje aan de salad bar & indian bar (géén Indianen deze keer maar Indiërs) terwijl  Patrick en Maximiliaan voor een stuk verse pizza gaan. We picknicken voor de laatste keer deze reis in Central Park. Een Afro-American wil ons fietsen verhuren en als we zeggen dat we straks naar huis vliegen begint hij aan zijn one man show.” Nee, jullie willen helemaal niet naar huis gaan, jullie zoons willen nog langer blijven. Toch niet, gebaren we.  “Jawel zegt hij, zelfs de honden willen niet dat jullie vertrekken, hoor maar (en hij wijst naar twee blaffende honden)”. Ja maar, we moeten morgen terug gaan werken…. Geen probleem, hij vraagt waar we vandaan komen en stelt voor onze plaats op het vliegtuig in te nemen ! “I’ve been waiting for 40 years to get to Brussels, man, I never made enough money to leave, now is the moment !“ . Hij heeft er net zoveel plezier mee als wij en stapt glimlachend verder. We hopen dat hij nog veel fietsen kan verhuren en wie weet ooit eens in Brussel zal geraken.   

Een laatste stop in Harlem om onze valiezen op te halen en de metro te nemen naar de luchthaven. We zijn stil tijdens de rit en denken terug aan de voorbije drie weken.

Spijt dat de reis gedaan is ? Nee, de reis is geworden  wat we er van verwacht hadden en meer zelfs. Een reis als deze eindigt niet plots maar leeft  weken erna nog voort in herinneringen die opduiken en ons terugvoeren in de tijd. En als de herinneringen vervagen kunnen we nog terugklikken naar deze blog.  

Don’t cry because it’s over, smile because it happened !    

29-08-2012, 13:10 geschreven door Twister  

 De voormiddag van onze tweede dag New York begint een beetje onverwacht als we van in de metro horen dat er een stortbui boven de stad hangt. We proberen het buitengaan nog even uit te stellen maar dat is buiten de NYPD – New York Police Department - gerekend..... “please go out people, you’re creating a hazard situation. Everyone outside please, you’re creating a condition”. Schuilen voor de regen staat in New York dus gelijk aan een gevaarlijke situatie creëren. We druipen af – pun not intended – en gaan dan maar schuilen en eten in een lunchbar. Als we de ferry naar Staten Island nemen (bedankt voor de tip NM !) merken we dat de ferry een escorte van twee politieboten heeft. Op één daarvan staat een agent vooraan klaar om het machinegeweer te bedienen. We varen voorbij het Vrijheidsbeeld en Ellis Island waar de eerste emigranten al een glimp van hun toekomstige verblijfsplaats konden opvangen.  Als we op de ferry terug naar Manhattan zitten merken we niet alleen dat enkel onze ferry een dubbele politie-escorte heeft maar dat er ook op de ferry zelf een uitgebereide politiemacht aanwezig is. Slik. Dubbelslik. New York is niet direct de plaats waar je op het verkeerde moment op de verkeerde plaats wil zijn. Hoe het kan aflopen hebben we gisteren op Memorial Ground al gezien.  We blijven cool, calm and collected en bereiken zonder problemen Manhattan. We wandelen door Wall Street en genieten op het openbaar terras van Pier 17 van het uitzicht op de Brooklyn Bridge en de Hudson.  New York is toeristvriendelijk.  Dan staan de Chrysler Building en de Empire State Building op het programma. Als we de Chrysler Building binnenkomen staan we even stil om alles goed te bekijken. Als Patrick verder stapt, buldert er een stem “don’t step beyond the line, Sir”. Patrick gaat braaf twee stappen achteruit en neemt de videocamera om te filmen maar de bewaker aan de overkant buldert nu “no videotaping in the building, Sir”. Samen met de andere toeristen lachen we even om zoveel regeltjes. Voorzichtig want we verwachten ons ieder moment aan “no laughing in the building, Sir !” Op naar de Empire State Building, volgens onze reisgids is de panoramaverdieping op de 82^ste verdieping gratis, maar eens binnen merken we dat we 25$ per persoon zullen moeten betalen voor het uitzicht. New York is niet toeristvriendelijk. Als we morgen in het vliegtuig zitten zullen we wel even van dat panorama genieten. Onze voeten smeken om rust, tijd dus om terug naar ons appartement in Harlem te sporen.  Voor ons afscheidsdiner gaan we eten “Chez Lucienne” op Lenox Avenue in Harlem. We eten op het terras en genieten van de live jazz van “Red Rooster” ernaast. Hoewel we op de weg heen en terug bijna geen blanken tegenkomen voelen we ons niet onveilig. Op dit uur (22.00) zijn de meeste mensen vriendelijk en beleefd en ik moet zeggen dat we in Los Angeles meer politiewagens met gierende banden en loeiende sirenes hebben gehoord.  Morgen hebben we nog een halve dag in New York en dan zit ons Amerikaans avontuur erop, we gaan nog genieten van iedere seconde. Tot morgen !

28-08-2012, 05:55 geschreven door Twister  

Na een late vlucht en een hectische taxirit komen we rond 1.15 aan op onze bestemming. Frank, onze gastheer,  is nog wakker en de buren ook, die houden in de tuin een fuifje en hebben dolle pret. Wij iets minder natuurlijk. Als ze om 3 uur vertrekken lukt het eindelijk om door te slapen . Onze eerste ochtend begint dan ook iets later dan verwacht.  We maken eerst tijd voor Central Park, we kennen het als filmdecor en in ’t echt ziet het er ook zo uit : joggers, fietsers, zittende genieters op bankjes, liggende genieters op de graspleintjes, tuk-tuks voor luie toeristen en mooie paardenkoetsen voor rijke toeristen. Er is voor iedereen iets te doen en dat is waarschijnlijk ook de reden waarom het er zo’n gezellige drukte is. Als we toevallig even naar de lucht kijken zien we tot onze grote verbazing : "Katy, will you marry me, Wallace" staan  ! Wallace heeft dus 5 vliegtuigen gehuurd die op het gepaste moment een rookpluimpje maken en zo een zin vormen. 't is eens wat anders dan een prins op een wit paard.
Overmoedig als we zijn stappen we naar Times Square,  een plein dat meer weg heeft van een 4D-reclamebord dan van een plein.  Gezelligheid is hier niet te vinden, maar wél een reclame voor Stella ! We verlaten Times Square voor Patrick last krijgt van heimwee  - vooral dan naar een frisse pint met schuimkraag – en nemen de metro naar het World Trade Center. Hier gelden nog steeds verhoogde veiligheidsmaatregelen en dat is te merken :  voor we de Memorial Ground op mogen moeten we door de metaaldetector  en  overal staat politie of security.  De twee watervallen die naar een oneindige leegte stromen en als gedenktekens op de plaats van de twee torens staan zijn tegelijk groots, mooi en indrukwekkend. We worden stil als we de drieduizend namen van de slachtoffers zien.

We hebben genoeg gezien voor vandaag en vooral genoeg gewandeld, dus de metro op en naar het appartement voor een snelle hap en de verdiende rust. Onze eerste indruk van New York ? New York is zwart : niet alleen in de buurt waar we verblijven maar de hele stad. New York is blauw : op elke straathoek  en ook er tussenin zien we politie. New York is groot : morgen zetten we onze tanden in het volgende deel  van The Big Apple.

27-08-2012, 06:09 geschreven door Twister