Aan de poort van de Vlaamse Ardennen liggen enkele vooruitgeschoven heuvels en op of aan die heuvels zijn dorpen gevestigd. Tussenin ligt de vlakte van de Scheldevallei. Kaster,
Tiegem, Waarmaarde, Avelgem, Anzegem... Het staat allemaal in het Voetstukje in de bijlage. Ik wens je in elk geval veel leesgenot.
Nieuwenrode, Beigem, Meise, Grimbergen... ze liggen daar allemaal zon beetje op een kluitje bij elkaar op de glooiende Brabantse kouters. Er zijn oude gebouwen met een bijzondere geschiedenis, jonge bossen, soms veel ruimte en doorgaans is het er rustig. De moeite waard dus om er wat rond te zwerven.
Wat ik ervan gezien en geleerd heb, dat staat in de bijlage. Het Voetstukje dus.
Dichtbij de stad Gent en toch verrassend groen is de directe omgeving van Zwijnaarde. Een dorp dat voor de meesten van ons slechts bekend is omdat twee grote autosnelwegen mekaar daar kruisen. Gelukkig is er meer te zien daar in de meersen van de Boven-Schelde.
Wat ik ervan gezien heb, dat staat te lezen in de bijlage.
Een wandeling in het rijke herfstlicht door een deel van het Houtland. Vertrekkend vanuit Loppem en tot helemaal dichtbij Brugge. Al is dat, alles bij mekaar, niet zo ver. Maar de streek is rijk. Aan abdijen, kastelen en veel open ruimte. Om te lezen wat ik er gevonden heb volstaat het om de bijlage aan te klikken.
Vinkt en Zeveren... het zijn niet direct dorpsnamen die je zou verwachten. En toch, het zijn beide deelgemeenten van de stad Deinze. Wat je daar zoal kan zien en wat er in het verleden gebeurde, dat lees je in het bijgaande Voetstukje.
De Switchback Memorial March-club uit Maldegem herdenkt ieder jaar het feit dat in 1944 de opmars van de geallieerden even stagneerde aan de boorden van het Leopoldkanaal. Er werd daar ongenadig hard gevochten om de polders die door de Duitsers waren onder water gezet te heroveren. Daarbij sneuvelden vele Canadese soldaten. Maar ook burgers werden gedood. En de ravage en het menselijk leed waren enorm.
Ieder jaar tekent de Switchback Memorial March-club een traject uit dat verschillende plaatsen aandoet waar eertijds zo fel om gevochten werd. Opdat wij niet zouden vergeten...
Het verhaal (dat niet helemaal het mijne is) staat in de bijlage.
Een paar grote mannen, veel grote akkers, veel varkensfokkerijen. Niet al te veel pap om er krenten uit te vissen. Maar toch... Welke krenten, dat staat in het bijvoegsel te lezen. Het nieuwste Voetstukje.
Oudenaarde is een historische stad met een navenant rijk verleden. Om even een open deur in te trappen. Het is zo dat er over die stad en de rand- en deelgemeenten ervan zoveel is te vertellen dat ik dat bij deze gelegenheid voor de derde keer doe! Weliswaar in Voetstukjes die jaren uit mekaar liggen. Doch telkens is er wel iets wat voor mij nieuw is en dat mijn aandacht vangt. En die van jou ook. Hoop ik. Wanneer je het bijgaande Voetstukje leest.
Anzegem is een grensgeval. Het ligt in West-Vlaanderen maar heel dicht tegen Oost-Vlaanderen. Het ligt aan de grens met de Vlaamse Ardennen en het ligt op de scheiding tussen het Leie- en het Scheldebekken. Grenzen hebben altijd wat speciaal en dat is ook voor Anzegem van toepassing.
In het overwegend vlakke landschap rond Aarsele, net aan de grens tussen Oost- en West Vlaanderen, zijn ooit drama's gebeurd. Nu ligt alles er ogenschijnlijk vredevol bij. Maar er zijn dus wel verhalen te rapen. Daarvan vind je in de bijlage een en ander te lezen.
Dag op dag een jaar geleden liep ik deze tocht reeds. Het Voetstukje dat hierbij gaat werd zo reeds vorig jaar geschreven. Veel nieuws was er niet te melden op de meest recente uitgave van de wandeling maar desondanks was het toch interessant genoeg om één en ander hier nog eens op te voeren. Voor hen die het lezen niet laten kunnen...
Ik wens je in elk geval een prettige hernieuwde kennismaking toe.
De meest Vlaamse stad van Nederland, de Reynaertstad, de versterkte stad... ze kunnen zich daar in Hulst met een heleboel titels tooien. Dat het een versterkte stad is (geweest) dat is onmiskenbaar. Zelfs met je ogen toe zou je dat nog moeten toegeven als je tegen een stadspoort aanloopt. De andere twee titels... wel, daar wordt soms wat over gediscuteerd. In elk geval hebben ze daar een kerk, pardon: een basiliek, met een zeer markante toren. Aan jou om je zelf een oordeel te vormen want er staat heel wat over te lezen in de bijlage waar achter zich het Voetstukje verbergt.
In lang vervlogen tijden hadden vreemde stammen zich hier een thuis bevochten. Op onze dagen spoelen hier vreemdelingen aan die denken, hopen, hier een nieuwe thuis te vinden. Broechem. Niet bepaald een naam die regelmatig de headlines van de internationale pers haalt maar dat betekent nog niet dat er niets bijzonders is. Want wat dacht je bijvoorbeeld van twee grote kastelen? In de wijde omtrek is er natuurlijk nog meer te bekijken en dat heb ik ook gedaan. Het staat allemaal in de bijlage waar het Voetstukje zich voorlopig achter verschuilt.
Ruimte is er daar. En water. Veel water. Dat was vroeger al zo maar ook nu nog. De ruimte is wat gekrompen en het water is nu onder controle om het tot welbevinden van iedereen, ver in de omtrek, te gebruiken. In Wippelgem hebben ze zelfs nog water binnenin een ei zitten. Hoezo? Wel, dat staat in de bijlage. Daar klikken bevredigt je nieuwsgierigheid. Voor dit onderwerp tenminste.
Dat IJzendijke ooit een vestingstad is geweest, is er nu nog met enige moeite aan te zien. Maar eens had Prins Maurits er een onneembare vesting van gemaakt. Dat vond hij nodig om de Spaanse legers op afstand te houden.
Breskens ligt pal aan de machtige Westerschelde en er is ook allerlei te zien. Zoals een wel heel merkwaardig kerkje dat door een heel merkwaardig man werd voorzien van bijzondere beelden.
Lees wat ik er over te zeggen heb door op de bijlage te klikken.
Het Pajottenland heeft vele gezichten. Niet allemaal zijn ze even fraai. Er is het Pajottenland dat Bruegel schilderde. Met kleine dorpen die tussen te plooien van de ronde heuvels zijn gevat. Als diamantjes tussen... ahum... andere ronde heuvels. Of er is ook wat anders. Het was vooral dat laatste wat aan bod kwam bij deze wandeling. Wat ik erover te vertellen heb, dat zit achter de bijlage.
Dit stukje van Stekene heet dan klein maar eens was het groot. Met onvoorstelbaar veel invloed. Nu is Klein-Sinaai een rustig dorp in het Waasland. Met zijn rijke geschiedenis heeft het niet altijd even zorgvuldig omgesprongen.
Het staat weer allemaal voor je klaar. Door op het bijvoegsel te klikken, komt de hele tekst te voorschijn.
Er staat een bedrijf dat in zijn soort het grootste ter wereld is. In het centrum van het dorp staan meerdere merkwaardige, zeer oude gebouwen nagenoeg op een kluitje bij elkaar. Elders waren er opvallend veel oude hoeves. Al dan niet verbouwd. En massas kapelletjes in verschillende staten van onderhoud. Respectievelijk gebrek daaraan. In mijn verste herinnering verloren mannen er hun kop: Wieze in Oost-Vlaanderen.
Lees wat ik er over te zeggen heb in de bijlage. Even daar klikken en alles wordt je ook dit keer geopenbaard.
Wie heide wil zien, die moet zich naar de Kempen begeven. Dat is bekend. Hoewel de echte heide eigenlijk wel zeldzaam is geworden, bestaat ze toch nog steeds. Bijvoorbeeld in de omgeving van Rijkevorsel en Beerse. Al moet ik toegeven dat het waarnemen van het heidelandschap voor mij wat moeilijk was omdat alles bedekt was met een dik pak sneeuw. Dat was mooi. Dat was bijzonder. Maar ook zonder die winterse versiering is er hier heel veel natuur te genieten.
Wat ik erover te vertellen heb zit achter de bijlage. Bij belangstelling: even daar klikken.
Hemiksem, Hoboken, Schelle en Wilrijk... ze liggen daar allemaal dichtbij het grote Antwerpen. En de wandeling passeerde in elk ervan. Langs een abdij, een machtige stroom, een fort en meerdere kastelen. Afwisseling genoeg dus. Komt daar nog bij dat sommige aspecten beter bekend zijn in het buitenland dan hier te lande. Wil je er meer van weten? Het zit allemaal achter de bijlage, dus even daar klikken.
Ik wens je in elk geval een prettige leeservaring,
