Zoals reeds gezegd hebben we een heel internationaal gezelschap van ArcelorMittal voor de review in China. Een handvol Indiërs, een Fransman, een Canadees, een Chinees en een aantal Belgen. Vandaag ontmoeten we elkaar voor het eerst live (alle ander contact was via telefoon, mail en teleconferencing). Samen met Dave had ik deze meeting voorbereid, we rekenden op 4 a 5 uur meetingtijd. We moesten wel rekening houden met de Indische vrienden die van AMDEK Calcutta kwamen. Ze waren gisterenavond op het vliegtuig gestapt, voor de middag geland en deze namiddag vergadering. Tegen het eind van de vergadering liggen er een aantal bijna te slapen, maar onder de gegeven omstandigheden vind ik dit geen probleem. Oh ja, doe van de vergadering was onze meningen samen te leggen en zo met één stem tegen de Chinezen van CISDI te spreken.
Onze eerste uitstap naar downtown Chongqing deden we te voet, kwestie van wat benenwerk. Het centrum is heel modern, veel hoogbouw, neonlichten, en heel speciale geuren. De winkels zijn hier iedere dag open tot 22u. De jacht op electronica (GSM's, computers, ...) wordt onmiddellijk gestaakt. Alle bekende merken zijn dezelfde prijs of zelfs duurder dan in België. Ons eerste etentje op restaurant proberen we voorzichtig aan te pakken. Een McDonalds is er maar willen we al laatste redmiddel gebruiken. De zoektocht naar een "deftig" restaurant is niet eenvoudig. In Europa zie je een reclamebord en stap je binnen. Hier zie je reclameborden maar in het Chinees, en moet je door bijvoorbeeld een grote kleerwinkel naar achter, en dan een aantal trappen op of neer om iets te vinden. Ons eerste echte Chinese maaltijd viel mee. Wat we nu al weten is dat de streekspecialiteiten allen pikant zullen zijn.
Aangekomen op de luchthaven vinden we zonder problemen onze begeleidster, de eerste Chinese die deftig Engels spreekt, van de Firma Cisdi terug. Maggy (een synoniem voor Ming) stapt met ons en een Chinese chauffeur in een firmabuske. Hier werden we direct gedoopt in het efficient Chinees verkeer. Als een straaljager racet onze piloot (chauffeur zal ik hem niet meer noemen) richting hotel, ongeveer een half uurtje vliegen. Al die gele mannen zijn hier zot, toeteren , rood licht rijden, in tegengestelde zin rijden, rechts oversteken. Hier zou onze Belgische regering nog wat boetegeld kunnen innen ... Onze piloot neemt de verkeerde afrit (op de autosnelweg !!!), geen probleem, midden de baan achteruit en terug verder ?!? We vliegen aan honderdtwintig per uur verder, worden ingehaald door touringcars (ja van die grote bussen met +/- 80 man), ontwijken twee fietsende kinderen (moesten het Japanners zijn, ja, dan waren het kamikazes, maar hier in China). Een half uur later "landen" we bij het hotel. "River Romance" ligt langs de Jianling rivier, die iets verder in de Yantze rivier uitmondt. Alles is hier hoogbouw, ons hotel valt nog mee (26 verdiepen). Vlug inchecken en een doucheke ? Vergeet het, alles aan de balie is in het Chinees. We moeten met onze credit card een borg betalen en het volledige verblijfbedrag voorschieten. OK geen probleem, of toch. Anderhalf uur zijn die bezig geweest !!! Onze Visa kaarten werden door hun terminal niet aanvaard. Na veel aandringen (leek wel pictionary) en bellen met hun helpdesk bleek dat de Chinezen de "versheidsdatum" van onze kaarten omgekeerd ingaf. Jaar als maand en omgekeerd. Vlug inchecken en eens naar het stad. Probleem, alles is in het Chinees, dus vragen we Maggy een laatste gunst, schrijf aub centrum en naam van het hotel in het Chinees, zodat we dat aan een taxichauffeur kunnen tonen. En dan nu op stap.
Een fabriek komt er pas na lange voorbereidingen. De engineering, dit is het werkelijk ontwerpen van alles gebeurt hier door Chinezen. Dit gebeurt in een aantal fasen. Eind februari waren die klaar met wat we "basis engineering" noemen. Gedurende een aantal weken is op 3 verschillen plaatsen op onze aardbol een nazicht of review van de "basis engineering" gedaan. Namelijk Calcutta in India, Jubail in Saudi-Arabië en Gent in België. Elk van deze drie groepen controleert een facet van die basis studie. Van 27 maart tot en met 11 april komen de drie teams samen in China in de megastad Chongqing om gedurende die twee weken alle opmerkingen met de Chinese constructeur CISDI door te spreken. Hierbij een kort relaas van deze missie.
Samen met twee collega's, Robby en Michel, vliegen we in een kort vluchtje van Brussel naar Amsterdam volgt de lange vlucht naar Beijing. Boarden was heel simpel, een lange Walibi rij voor toeristenklasse, maar wij konden voorkruipen. Eten en drinken aan boord was perfect, entertainmentset kan niet beter (al loopt die af en toe vast, maar zal wel aan mij liggen). "Slumdog millionaire" is een prachtige film maar hierna ga ik toch wat slapen (nachtvlucht). Een viertal uurtjes later wordt het ontbijt al geserveerd. Mijn maag is nog vol en heb waarschijnlijk wat te veel besteld maar ja, dit is ons laatste westers eten Voor het uitstappen krijgen we nog een porseleinen huizeke met jenever aangeboden. Grote paniek bij Michel, want dit wordt aan de douane afgenomen.
In Beijing geland hebben we een aantal uur alvorens we verder doorvliegen naar Chongqing. Lange rijen bij immigratie maar gelukkig een vlotte doorstroom. Bij de douaneambtenaar aangekomen en na paspoortcontrole moet je die kerel nog "beoordelen" met een knoppenkastje van zeer goed tot zeer slecht. Ik besluit hem gewoon "goed" te geven. Wie weet sluiten ze die kerel anders op in een of andere zoutmijn. Een goed idee van Robby was om even aan de bagageband te wachten, want daar kwamen onze koffers aan (die in Brussel tot op de eindbestemming doorgestuurd werden ). Gelukkig konden we ons porseleinen huizeke in onze koffer steken. Van een knap chineeske aan de domestic flight in check balie hebben we ook nieuwe boarding pass gekregen (dit was toch al in Brussel geregeld ?). En daarna een stapke in de Beijing luchthaven. Een aantal massagekes afgewimpeld en uiteindelijk in de lounge beland.
Onze vlucht naar Chongqing was redelijk bevolkt en lastig (3,5 uur) door de weinige slaap vannacht. Ons middageten viel mee maar was al aan de Chinese kant.
Aangekomen op de luchthaven vinden we zonder problemen onze begeleidster, de eerste Chinese die deftig Engels spreekt, van de Firma Cisdi terug. Maggy (een synoniem voor Ming) stapt met ons en een Chinese chauffeur in een firmabuske. Hier werden we direct gedoopt in het efficient Chinees verkeer. Als een straaljager racet onze piloot (chauffeur zal ik hem niet meer noemen) richting hotel, ongeveer een half uurtje vliegen. Al die gele mannen zijn hier zot, toeteren , rood licht rijden, in tegengestelde zin rijden, rechts oversteken. Hier zou onze Belgische regering nog wat boetegeld kunnen innen
... Onze piloot neemt de verkeerde afrit (op de autosnelweg !!!), geen probleem, midden de baan achteruit en terug verder ?!? We vliegen aan honderdtwintig per uur verder, worden ingehaald door touringcars (ja van die grote bussen met +/- 80 man), ontwijken twee fietsende kinderen (moesten het Japanners zijn, ja, dan waren het kamikazes, maar hier in China). Een half uur later "landen" we bij het hotel.
Een fabriek komt er pas na lange voorbereidingen. De engineering, dit is het werkelijk ontwerpen van alles gebeurt hier door Chinezen. Dit gebeurt in een aantal fasen. Eind februari waren die klaar met wat we "basis engineering" noemen. Gedurende een aantal weken is op 3 verschillen plaatsen op onze aardbol een nazicht of review van de "basis engineering" gedaan. Namelijk Calcutta in India, Jubail in Saudi-Arabië en Gent in België. Elk van deze drie groepen controleert een facet van die basis studie. Van 27 maart tot en met 11 april komen de drie teams samen in China in de megastad Chongqing om gedurende die twee weken alle opmerkingen met de Chinese constructeur CISDI door te spreken.
Voor het uitstappen krijgen we nog een porseleinen huizeke met jenever aangeboden. Grote paniek bij Michel, want dit wordt aan de douane afgenomen.
). Gelukkig konden we ons porseleinen huizeke in onze koffer steken.
