Iedereen heeft wellicht al een aantal zaken gelezen over Saudi Arabië, maar je kan je de dingen pas echt voorstellen als jer er geweest bent of er woont. Het heeft een tijdje geduurd voor ik aangepast was, maar hier mijn relaas van mijn eerste week verblijf. Mijn werkuren zijn hier van ongeveer 08u00 tot 19U a 20u. Tamelijk lange dagen dus. Dit komt voornamelijk omdat de pakketten waar ik voor insta op het kritische pad van onze planning liggen. Deze pakketten (hoogspanningsonderstation / speciale motoren / ...) hebben levertermijnen van 12 to 16 maanden. Na werktijd probeer ik mijn appartement wat te kuisen en praktisch in te richten. Waarom kuisen zou je zeggen (ik heb een mannelijke meid), gans het appartement is vanbinnen bedekt met een kleine zandlaag afkomstig van zandstormpjes. Een andere reden is dat ik hier voorlopig toch nog niks te doen heb. De meeste Indische collega's hebben hun vrouw en kinderen meegebracht en trekken er 's avonds op uit. Een vrouw mag niet met een auto rijden en niet alleen de straat op, remember. 's Avonds doe ik ook mijn inkopen (eten, kuisgerief, ...) want je vindt hier echt ALLES (uitgezonderd varkensvlees, alcohol en Israelische producten). In grote steden zoals Damman en Khobar zijn gigantische winkelcentra (zie later), maar ook hier zijn er veel grootwarenhuizen. Openingsuren zijn op zijn minst van 9U to 23u, onderbroken door 5 maal praying time. Tijdens die halfuur durende periodes worden de toegangsdeuren van de winkel gesloten en worden de klanten vriendelijk "gedwongen" hun aankopen te beïndigen of worden de kassa's gesloten. DE moslims gaan dan naar een moskee of bidden op hun tapijtjes. Volgens de lokale wetgeving moet er in de straal van 600m een moskee te vinden zijn. Er staan er hier gigantisch veel, dus dat geloof ik wel. Hierbij wat foto's van mijn appartement, dat tamelijk ruim is.
Milind en mijzelf moeten met onze chauffeur in Dammam bij SEC geraken. In de auto is het lekker koel, verkeer is tamelijk druk en er wordt enorm snel gereden. Het hoofdgebouw van SEC is een heel modern gebouw, als je binnengaat zie je de typische kantoortuinen en alles doe denken aan de Amerikanen. Op sommige plaatsen is de tijd 40 jaar blijven stilstaan. Ik zag zelfs een typmachine (die nog in gebruik is). Meeting met twee SEC-saudis en één van onze Saudi partners van Al Tamia. Deze laatste is vroeger nog vice-president van SEC geweest. Van de vergadering (wat in feite enkel een beleefdheidsbezoekje was) hebben Milind en mijzelf tamelijk weinig opgestoken. Onder elkaar spraken die Arabisch met af en toe een verwijzing naar Allah. Daarna terugkeer reden we terug naar ons kantoor. Dit is gelegen in een winkelcentrum (iets groter dan het Zuid in Gent). Het winkelcentrum is enkel toegankelijk voor families en open van 16u to 23u. De ligging is schitterend. Moest dit in Europa zijn, dan kan je over de koppen lopen. Het is gelegen op 100m van het strand, veel speeltuinen, een haventje, wat andere shops maar GEEN volk ? Het kantoor op het 2e verdiep (3th floor) is vrij modern en voor ongeveer 30 mensen uitgerust. Ik installeer me in een vrij bureau. 's Avonds staat mijn huurwagen klaar. Een Honda Civic (ander model dan in Europa te verkrijgen) met een koffer. Een 1.8l motor met automatische versnellingsbak !!!. Is nog een tof bakske. Nu nog de weg van de appartement terug vinden. Onderweg nog even tanken. Mijn lege tank gevuld voor ongeveer 4 en mijn eerste spook tegengekomen. Ze of "het" stond plotseling aan mijn zijraam. Een zwart kleed zonder gaten. Was dat even verschieten
Eindelijk is het zover. Gisterenavond al mijn koffers gepakt en afscheid genomen van mijn gezin. Ik hou contact met hem via Skype, mail en GSM. Dit lukte in China vrij wel en zal in Saudi ook wel lukken. Ik heb een grote koffer met iets meer dan 30kg, een trolly met 17kg (bijna allemaal AM boeken en papieren) en mijn laptop. Aangekomen in de incheckbalie bleek dat er teveel gewicht in mijn koffer zit. Maximaal is 32kg per bagagestuk toegelaten en de mijne woog ongeveer 36kg (limitatie van de transportbanden). Twee boeken (waaronder de kookboek van de boerinnebond) heb ik dan in de trolley gestopt, die ik ook moest inchecken. Ik moest wel 2 strandlakens uit mijn trolley halen en daar de rest van de trip mee rondlopen, maar OK, 50 kg bagage ingechecked en maar 30kg toegelaten zonder bijbetalen, dat moet je kunnen. Ik vlieg met Turkisch Airline via Istanbul en daarna naar Bahrain. Service van Turkish is heel goed, slechts 4 passagiers zitten in businnes class. In Istanbul had ik ongeveer 3 uur wachttijd die ik kon doden door iets in de lounge te nuttigen, wat te lezen (in Zaventem nog vlug wat tijdschriften gekocht) en wat op internet rond te surfen. Wanneer ik met mijn vrouw naar Saudi vertrek probeer ik een weekendje Istanbul te doen, ziet er leuke stad uit. De vlucht naar Bahrain (rond 19u vertrokken) zat bijna vol. Boven Irak waren er zware onweders. Heel spectaculair om die bliksems en donderwolken van bovenuit te zien. Heel anders was de situatie op de grond. Het was een heel vreemd zicht. Alles is donker en plotseling is er een stuk dat heel goed verlicht is. Je kan totaal niet uitmaken of je boven land of zee vliegt. Af en toe zie je oranjekleurige wolken, die later olie- of gasfakkels blijken te zijn. Ik zie in de verte een verlicht eiland passeren, is dit Bahrein, nee dat kan niet, anders zouden we ernaar toe vliegen. Ik ken de kaart van de eilanden rond Saudi een beetje, maar dit eiland kan ik niet plaatsen. Het vreemde landschap van donker met af en toe een verlichte plek blijft tot de landing in Doha (Qatar) ? Zit ik nu op het verkeerde vliegtuig ? Nee, 3/4 van de passagiers verlaten hier het vliegtuig, wat daarna weer keurig opgevuld wordt. Er is nog een korte vlucht van Qatar naar Bahrain van 10 tot 15 minuten. Op de grond in Qatar krijg ik een eerste blik van wat het Midden-Oosten is. Alle auto's die hier op de luchthaven rondrijden zouden in België zeker opvallen op de snelweg. Zware BMW 7's, Jeeps, ... en dat gewoon voor luchthavenpersoneel... De volgende vlucht is opstijgen en direct weer landen, aankomst Bahrain airport, een tamelijk kleine luchthaven. Bij de immigratiedienst moet ik een transitvisum voor Bahrain kopen (gelukkig heb ik Bahrein Dinar op zak), waarna ik mijn bagage, die perfect op tijd is, kan afhalen. Ondertussen was ik weeral een aantal scanners en controles gepasseerd. Ik probeer langs de "nothing to declare" exit buiten te gaan, maar die verwezen me vriendelijk naar een collega douanier. Die liet mijn reiskoffer doorlichten en vroeg wat informatie over vreemde stukken in de koffer. Alles was echter in orde. Aan de uitgang wachtte mijn chauffeur me op, alles in de koffer en weg. Het is nu ongeveer 1u30 en een aangename 29 graden, met heel vochtige lucht. We rijden in een Lancetti van Chevrolet, ik zou beter zeggen, we vliegen... Het eiland Bahrein is via de "causeway", een kilometerslange brug verbonden met Saudi Arabië. Hier begint de administratieve lijdensweg. Juist voor de grens wordt mijn paspoort gecontroleerd en het transitvisum afgestempeld. Dan kom ik in Saudi, waar ongeveer 3 controleposten mijn paspoort nodig hebben. Bij de laatste moet ik uitstappen om een foto en vingerafdrukken te laten nemen. We rijden door tot een volgende checkpoint, waar we de auto moeten stoppen en uitstappen. De auto en bagage wordt van heel ver bekeken (en gelukkig, want ik had een Humo en P-magazine mee, twee onzedige en verboden tijdschriften, waar vrouwen met onblote armen in staan). We kunnen doorrijden en vliegen verder richting Dammam en Jubail. We rijden tussen de 160 en 180 km/h, maar worden af en toe ingehaald door een andere snelheidsduivel. Mijn chauffeur is komt uit Bangladesh en leeft hier al 11 jaar. Om de 2 jaar kan hij zijn familie eens bezoeken. Dit vindt hij normaal. De chauffeur vraagt waar ik naartoe moet. Ik bel Milind voor het adres en die zegt bij de Indische internationale school. Blijkbaar hebben niet de straten hier geen naam en de huizen geen nummer. Later meer hierover. Het is 3u30 wanneer ik in mijn appartement toekom. Er is een welkomstpakket voorzien (met water, appels, ...). Ik ga slapen want om 7u00 is het opstaan, eten en mijn eerste afspraak met een bende Saudi's bij SEC (de Saudisch Elia).
Eindelijk is het zover. Gisterenavond al mijn koffers gepakt en afscheid genomen van mijn gezin. Ik hou contact met hem via Skype, mail en GSM. Dit lukte in China vrij wel en zal in Saudi ook wel lukken. Ik heb een grote koffer met iets meer dan 30kg, een trolly met 17kg (bijna allemaal AM boeken en papieren) en mijn laptop. Aangekomen in de incheckbalie bleek dat er teveel gewicht in mijn koffer zit. Maximaal is 32kg per bagagestuk toegelaten en de mijne woog ongeveer 36kg (limitatie van de transportbanden).
