een maand geleden verklaarde ik aan de morgen dat ik iets ging doen samen met onze antwerpse burgemeester, maar dat ik daar nog niets over kon zeggen. de journalist, ik weet niet meer wie, belde naar het stadhuis. "wij weten van niets," zeiden ze daar. met als gevolg dat ik een maandlang voor mythomaan werd gehouden, terwyl het die journalist is die een denkfout maak; als ik er niets over kon zeggen, waarom het stadhuis dan wel? ik ben bly dat ik nu myn gelyk maar weer eens gehaald heb. hier zie je de nachtburgemeester en de dagburgemeester schouder aan schouder staan. nu ik door het 01.10-projekt, "concerteren voor verdraagzaamheid", na een sollicitatie ('kan ik iets doen?') aan de deur ben gezet, ben ik bly op deze manier dan toch een bydrage te mogen leveren aan een wellicht minder contraproductief ding.
|
