hopelijk gaat nu het systeem van deze weblog,
die nief is voor mij,
niet moeilijk doen.

ik ben maar een gedichtenschrijver,
ik concentreer mij
op mijn gevoelsleven,
meer niet.

dikwijls lig ik eenzaam in mijn bed
te bidden bij de muggenverdelger -
wie
kan er slapen
als het zo warm is de gehele nacht?

"iedere dag zullen uw fans nu willen volgen
wat ge beleeft. en vooral
wat ge niet beleeft ook."

"gij zult
voor niks meer naar buiten moeten."

dit is nog erger dan sms'en, met andere woorden.
het enige dat
mijn vrienden
nu nog kunnen is
"reageren"...

op mijn vervreemding, -
het verdriet
quoteren
met
een cijfer tussen één en tien.

"negen op tien voor verdriet,
zes op tien voor binnenrijm."

als een digitaal geremasterde
reïncarnatie
van
tutanchamon eigenlijk...


(de illustratie geheel boven is
v mn exlief kun, - indeed, het 'pekingeend'...)