24 april moet ik een groot sportevenement
organiseren op mijn korfbalvereniging. Ik had hiervoor al wel iets
voorbereidend werk gedaan, maar nog lang niet genoeg. Mijn grootste bekommernis
was dat ik veel zou vergeten. Om dit tegen te gaan wou ik op tijd beginnen met
de voorbereidingen en hier tevens de juiste mensen mee in betrekken. Omdat ik
me bewust ben van mijn chaotische persoonlijkheid en omdat ik hier iets aan wil
veranderen, dacht ik dat het een goed idee was om de andere jeugdleiders
hiervan op de hoogte te stellen. Zo konden zij hier samen met mij extra
aandacht aan geven en werden de kinderen niet het slachtoffer van mijn gebrek
aan organisatie. Natuurlijk hoopte ik dat ik slechts een minimum van hun hulp
ging nodig hebben. Ik wou ook uitproberen of de gedachte dat andere mensen mij
gingen helpen met mijn pijnpunt, het paniekgevoel zou verminderen. Misschien is
de gedachte dat ik een veiligheidsnet heb voldoende om verlost te geraken van die
angstige gedachten. Ik was me er evenwel van bewust dat dit slechts een
tijdelijke oplossing zou zijn. Ik kan niet de rest van mijn leven op andere
mensen leunen om mijn werkpunten aan te pakken.
Ik stuurde dus een mail rond naar de betrokken
jeugdleiders om ze uit te nodigen op de vergadering. Het sporttornooi dat ik
moet organiseren is een speelgelegenheid voor miniemen (kinderen van 6 tot 8
jaar), en wordt een wriemeldag genoemd. Dit wordt door verschillende clubs
georganiseerd en 24 april is het aan onze club, AKC. Er komen dan vier andere
verenigingen met hun miniemen op bezoek en wij moeten zorgen dat deze kinderen
een super leuke dag hebben. Het is bij AKC de gewoonte om deze dag steeds op te
bouwen rond een thema. Dit hadden Shiara (medetrainster van de miniemen) en ik
reeds besproken. We moesten nu nog beslissen welke activiteiten we de kinderen
gingen aanbieden en hoe de concrete organisatie die dag zou verlopen. Ik voelde
me goed bij de voorbereidingen die ik deed voor deze vergadering: Ik had reeds
een aantal voorstellen voor activiteiten, ook maakte ik een lijst van de mensen
die we konden vragen om te helpen en van de decoraties waarmee we het clubhuis
konden versieren.
De vergadering verliep heel goed en de mensen
reageerden heel positief op mijn bekentenis van wanorde. Eerst werd er mee
gelachen, maar toen ze merkten dat dit voor mij ernstig was, beloofden ze
oprecht om hier rekening mee te houden en mij te steunen. Zo gaven ze me
tijdens de vergadering tips om bepaalde dingen zeker niet te vergeten. Ik
maakte voor mezelf een checklist van alle onderwerpen die ik moest aankaarten
tijdens de vergadering. De vergadering werd afgesloten met de opsomming van
alle afspraken die gemaakt waren. Toen ik voor een derde keer vroeg of er echt
niemand hier nog iets aan toe te voegen had, begon iedereen wel te lachen. Ik
ben heel blij dat de vergadering goed is verlopen, ik start nu met een goed
gevoel de rest van het proces. De angst om dingen te vergeten is er nog steeds,
maar ik heb wel het gevoel dat hij al iets minder is. Ik heb nog veel te doen
tegen 24 april en één van de volgende stappen zal zijn om al mijn taken in een
overzichtelijke planning te gieten, zodat die paniek toch weer wat minder
wordt.
Tijdens de examens maak ik steeds een planning.
Alleen verandert deze planning vaak van dag tot dag. Ik raak ze kwijt, ik verander
ze zodanig dat ze niet meer overzichtelijk is of ik wil het in een ander
kleurtje doen (om het studeren uit te stellen). Het doel van dit project is nog
steeds zelf meer gestructureerd te worden en een degelijke planning maakt hier
deel van uit.
Ik maakte mijn planning op 1 papier, en creëerde een
vakje per dag. Elk vakje deelde ik op in twee, een voor- en namiddag. Hierin
schreef ik aanvankelijk alleen het vak dat ik die halve dag wilde studeren. Hoe
verder ik in de examenperiode was, hoe concreter dit werd. Ik beperkte me wel
steeds tot kernwoorden. Hierdoor bleef de planning overzichtelijk. Ik ben heel
tevreden met het resultaat, het gaf een goed gevoel om te weten dat het hele
vak ingepland was. Het werkte tevens ook motiverend om elke dag af te werken
wat ik gepland had. Ik vond deze stap om efficiënt te werken heel positief en
zeker voor herhaling vatbaar.
Wanneer ik begin te studeren, heb ik zelden al
het noodzakelijke studiemateriaal reeds bijeen gezocht. Voor ik uiteindelijk
echt begin, is er een voormiddag verloren gegaan aan schrijfmateriaal,
cursusblok, notas, te zoeken. Hierdoor verlies ik heel veel tijd en breng ik
mijn planning onnodig in de war. Dit gebeurt elk examen opnieuw en zorgt voor
nutteloze stress. Als ik later gestructureerd les wil geven, dien ik dit zelf
op mijn studeren toe te passen. Daarom ga ik proberen mijn studies meer
georganiseerd aan te pakken.
Het voelde echt goed om alles al klaar te hebben voor
dat ik begon te studeren. Anderzijds vond ik het voordien leuk om het de eerste
dag rustiger aan te doen. De positieve gevolgen overheersten toch duidelijk. Ik
kon me aan mijn planning houden en was enkel gefocust op het studeren, niet op
de randvoorwaarden. Dit vond ik heel belangrijk, want ik denk dat dit een
stimulans gaat zijn om vanaf nu efficiënter en meer georganiseerd te werk te
gaan. Ik wil dit dan ook zeker blijven doen en ga dit proberen uit te breiden
naar het hele academiejaar.
Lijstjes maken geeft mij een gevoel van
zekerheid. Wanneer ik bang ben om iets te vergeten, begin ik alles op te
lijsten. Ik heb al in verschillende artikels gelezen dat lijstjes maken mensen
kan helpen, dit is bij mij echter niet het geval. Wanneer ik mijn dag overloop,
grijp ik naar mijn agenda om daar alles waar ik aan denk in op te schrijven. Ik
kan zo een kwartier of langer enkel en alleen verloren zijn in mijn agenda.
Mijn voornaamste bezigheid is op elke pagina schrijven wat ik die dag allemaal
moet doen of meenemen. Het rare is dat ik deze lijstjes vrijwel nooit gebruik.
Ik heb dan ook de tijd genomen om dit bizarre
gedrag van me te analyseren en kwam tot volgende conclusie. Wanneer ik even
rustig tijd heb denk ik aan wat er die dag nog staat te gebeuren. Volgens mij
doen wel meer mensen dit. Het verschil met hen is dat ik dan heel lichtjes
begin te panikeren. Ik heb namelijk mijn hele leven al het probleem dat ik veel
dingen vergeet. Mijn vermoeden is dan ook dat ik deze tekortkoming tracht te
verhelpen door lijstjes te maken van alles waar ik mogelijk aan moet denken.
Jammer genoeg is dit voor mij geen oplossing gebleken, maar eerder een
bijkomend probleem. Doordat ik een beetje in paniek schiet, begin ik alles waar
ik op dat moment aan denk op te schrijven. Telkens ik iets opschrijf denk ik al
aan het volgende dat ik ook zeker niet mag vergeten. Een bijkomend probleem is
dat ik deze lijstjes noteer in mijn agenda. Dit zorgt ervoor dat ik mij tijdens
deze momenten niet beperk tot één dag, maar dat ik de hele week overloop. Vaak
kom ik dan lijstjes tegen die ik een vorige keer maakte en begin ik deze aan te
passen. Dit draagt vanzelfsprekend niet echt bij tot een overzichtelijk geheel.
Daar komt nog bij dat ik merkte dat ik deze lijstjes niet gebruik, ze
dienen enkel om mijn geweten te sussen.
Ik wist niet meteen hoe ik dit paniekgevoel kon
laten weggaan. Dus trachtte ik de symptomen van dit gevoel, het lijstjes maken, aan te pakken. Door de opsommingen weg te laten uit mijn agenda hoopte ik hem
overzichtelijker te maken, misschien dat dit mijn paniekgevoel ten goede ging
komen. Daarom probeerde ik een aantal standaard lijstjes te maken op de
computer. Deze plakte ik in mijn agenda en zo trachtte ik het aantal
opsommingen te verminderen, met de kennis dat ze toch al in mijn agenda
stonden.
In het begin vergat ik de vooropgestelde
lijstjes soms, maar ik merkte toch al enig effect. Ik veranderde een aantal
standaard lijstjes, omdat ik merkte dat ik aanvankelijk niet de juiste had
opgesteld. Ik maakte minder lijstjes, maar het gevoel om iets te vergeten bleef
aanwezig. Ik voelde me nog licht paniekerig. Hoewel ik dus minder opsommingen
maakte, bleef het onaangename gevoel toch aanwezig. Mijn agenda was wel
overzichtelijker. Het probleem is dus dat ik nog steeds niet weet hoe ik het
gevoel, van de controle te verliezen, kan kwijt geraken. Het gevoel komt dus
duidelijk niet door lijstjes te maken of door de chaos in mijn agenda. Ik
probeer de opsommingen wel uit mijn agenda te houden, maar heb nog geen
oplossing voor mijn probleem, hopelijk ben ik wel een stap dichter bij de
oplossing.
Om een geleidelijke overgang te bekomen tussen een
geordende en een chaotische agenda, heb ik er momenteel 2.
Ik behoud mijn vorige agenda met dagplanning
OK
November
Klein boekje zoeken
Ik heb al wel een klein boekje gevonden, maar het is
nog niet echt mijn ding voorlopig.
Ik heb een klein boekje gevonden om al mijn
hersenspinsels in te noteren. Zo komen ze niet in mijn agenda terecht.
OK
December
Lijstjes maken op computer
In de week zijn er steeds een aantal standaard
activiteiten die ik moet uitvoeren. Hiervoor maak ik in mijn agenda steeds
lijstjes. Deze probeer ik nu systematisch op de computer te maken en in mijn
agenda te bevestigen.
OK
Januari
Alle cursusinformatie hebben voor ik begin te leren
Zorgen dat alles afgedrukt is, voor ik met een vak
begin
OK
Januari
Overzichtelijke planning maken, gelijkaardig met
weekagenda
Op één papier mijn hele planning maken
OK
Februari
Vergaderen met jeugdleiders over wriemeldag
27 feb 2010
OK
Maart
Planning maken wriemelen
Het goede gevoel dat ik heb bij de organisatie door
de planning goed bij te houden