Zoals ik al meldde, zijn we op vakantie naar Spanje gegaan. Mèt voorpret deze keer. Dat is wel opmerkelijk, want als zeemansgezin zijn alle vakantie echte 'last minutes', omdat je pas een planning kunt maken als de zeeman echt thuis is en dan wel onmiddellijk. (zelfs dan is het mogelijk, dat alles afgeblazen wordt doordat er een noodaflossing moet gebeuren) Deze keer ging het dus prima. Met de bus naar Salou. Nou, ik vond het niet zwaarder dan dat ik had gedacht. Natuurlijk moet je je instellen op een dag reizen, maar je hebt meer plek dan in een vliegtuigstoel. Wat wel erg slecht van de maatschappij (Solmar) is, is dat ze geen rekening "kunnen" houden met mensen die slecht de trap op kunnen. Voor mij is het bijna niet te doen om bij de stops het verschrikkelijke trapje op te klimmen op mijn krukken... Maar goed, ik heb dat overleefd. Een goed hotel met prima eten. Bovendien hebben we prachtig weer gehad. Het was een echte luiervakantie. Slechts één dag naar Tarragona (een oude Romeinse vestigingsstad) en één dag naar Cambrills (een stadje met een jachthaven). Het openbaar vervoer is ERG goedkoop in Spanje! En er rijden langs de kustlijn veel bussen. Mijn Spaanse cursus kwam af en toe ook nog van pas.
En de zee iedere dag om naar te kijken ......... zucht.........
Het is een rare uitdrukking, maar het 'gewone leventje' is weer begonnen. Alsof het leven met de zeeman thuis niet 'gewoon' is. De regelmatige lezer snapt natuurlijk al, dat hij weer vertrokken is! Gisteren (voor de verandering 's avonds!) is Bas op het vliegtuig gestapt richting Singapore. Onze dochter en ik hebben hem bij de douane afgeleverd. Op dit uur komt hij in deze geweldige stad aan (16.00 uur plaatselijke tijd) en zal vannacht in een hotel slapen. Morgen zal hij met een bootje (4 uur varen) naar de London varen om de kapitein, die staat de popelen om afgelost te worden, een fijne vakantie te wensen. Ik kan niet anders zeggen, dan dat we een goed verlof achter de rug hebben! Ik ben weer helemaal opgeladen voor deze uitzendtermijn.
Hoera, we kunnen op vakantie dit jaar! De reis gaat naar Spanje (Salou) en wel met de bus! Dat is een hele belevenis voor ons, want we gaan altijd met de auto en de tent. Nu dan een hotel in. Het hotel staat op het strand, dus badpak mee, zonnebril, anti-zonnebrandmiddel en leesboek en meer hoeft niet. Een rolstoel kan bij de bagage van de bus, dus voor het geval we nog wat anders willen bekijken dan Spaans-schoon, dan kan dat ook nog. Twee volle weken weg! Én voorpret!! Dat is pas een luxe.
Whauw, ik zag in de gauwigheid, dat de achtduizendste bezoeker langs is gekomen op dit blog! Dat zijn natuurlijk niet allemaal nieuwe bezoekers, maar ook een aantal vaste klanten. Hartelijk dank voor de belangstelling! Nu de zeeman thuis is, is het altijd rustig met schrijven hier. Ik heb dan ook geen verhalen over de een of andere reis. Wat we al wel gedaan hebben dit verlof, is het maken van een nieuw buitenverblijf voor onze schildpadjes! Hij is goed gelukt, alleen regent het nu pijpenstelen, dus van zonnen voor de diertjes is geen sprake. Zo in de eerste week is er hard gewerkt. Ongekend!
Ja! Hij is thuis. Dit waren wel een paar hectische dagen. Schreef ik eerder, dat ik deze keer mooi op tijd was met de Kanaalkoortspoets, gooide het noodweer mooi (en letterlijk) roet in het eten. Wij wonen via de achterkant van het huis aan een binnenhof. Maar liefst 8 verwarmingsketels zijn gesneuveld! Telefoonlijnen en computers stuk en heel veel meer inboedelschade voor de diverse gezinnen. Dat werd dus een belrondje naar de brandverzekering en daarna naar de monteurs. De verwarmingsketel hier werd snel gemaakt en de kosten daarvan zullen meevallen. De computer van onze dochter wordt vandaag weggebracht en tot we een nieuwe wekkerradio hebben voor die dame van ons, roepen we wel naar boven, dat ze op moet staan. Mijn scootmobiel is opgehaald voor reparatie. De kabel lag eraf, dus daarom duurde het wat langer voordat er hier weer geschreven werd.
De aankomst was een makkie: om 03.00 uur was ik natuurlijk klaarwakker en dochterlief en ik vertrokken om klokslag 04.00 uur. Ik vond mijn haar wel goed zitten, maar daarover kunnen de meningen verschillen. Om 6.15 uur waren we op Schiphol en een kwartier later landde Bas. Helaas duurde het nog een uur voordat hij door de douane was, maar al met al ging het snel. Op de terugweg nog gauw een bakkie gehaald bij mijn zus en daarna huiswaards. Hij is dus weer thuis! Het is zeer waarschijnlijk, dat de berichtjes weer wat minder frequent zullen verschijnen, maar dat nemen jullie me vast niet kwalijk. De vertrekdatum staat op 12 augustus!! Het is een wonder, dat we dat nu al weten! Dat is in 22 jaar varen, nog nooit zo snel bekend geweest. Nu maar hopen, dat alles volgens de planning van kantoor gaat.
Gut-oh-gut, wat een noodweer vannacht. Het begon hier pas om 2.30 uur, maar de laatste bui om 5.30 uur was wel de heftigste. Continu flitslicht en doorlopende donder. Echt niet leuk. De bliksem zorgde ervoor, dat bij ons niet alleen de relaisschakelaar omging, maar dat er zelfs een stop knalde. Onze dochter is toen naar beneden gekomen (zij slaapt op zolder), want het ging wel heel hard. Er is een radio gesneuveld en onze warmwatervoorziening het ook niet meer. Mijn scootmobiel, die natuurlijk aan de oplader stond (zoals iedere andere nacht) heeft ook kuren.
De computer van onze dochter heeft het natuurlijk ook begeven . De kabel ligt eruit, dus dit berichtje komt pas later op het blog. Op dit moment (6.30 uur) is er bij de buren schuin achter ons brand (senseo kortsluiting en huis onbewoonbaar...). Gelukkig geen persoonlijke ongelukken.
Als het goed is, is Bas vandaag al in Singapore. We zullen zien. Eerst mijn dochter naar school brengen. Nu kon ze een half uurtje langer blijven liggen. Ik hoop, dat er bij alle lezers niets ernstigs aan de hand is! Overlast is dan alleen maar lastig!
Wat is het wereldwijdeweb toch een prachtig fenomeen! Zo krijg ik van diverse personen leuke plaatjes opgestuurd, die ik anders nooit had gezien. De Singapore ligt bijvoorbeeld in Kaapstad om brandstof in te slaan (bunkeren). Jan Vennik stuurde mij het volgende plaatje (gemaakt door A. Noorland) van het prachtige schip. Bedankt Jan! (even stiekem gluren of ik ook bemanningsleden zie..... nee, die zijn natuurlijk òf druk bezig, òf de wal op. Het zal het eerste wel zijn ..)
De zeeman staat op het punt terug te komen. Donderdag a.s. zullen we dus weer op Schiphol staan om hem te ontvangen. Natuurlijk op de meest belachelijke tijd van 07.00 uur. Dat betekent, dat wij hier om 04.00 uur aanrijden. Als zij namelijk 'wind in de rug' hebben, landen ze een half uur eerder... Dan moet hij nog wel door de douane en dat is voor Bas vaste prik: koffers openen. Met zijn donkere uiterlijk en lange haar (3 maanden niet geknipt) ziet hij er woest uit. Bovendien heeft hij een zeer zware koffer, want zeelieden mogen op hun ticket 40 kg bagage meenemen. Die kilo's worden telkens ten volle gebruikt, want voor 3 maanden weg van huis, heb je natuurlijk wel behoorlijk veel bij je. Hoewel de overalls ontbreken voor een kapitein, zit er des temeer papierwerk en ander leuks in de koffer. Hier in huis is bijna ( ) alles spik en span! Deze keer ben ik mooi op tijd. Met het tijdsverschil van 6 uur, is het voor hem wel moeilijk om weer in het ritme te komen van Nederland. Dat wordt steeds wat moeilijker namate de leeftijd oploopt.
Op zaterdag 16 mei is de achtste Week van de Zee van start gegaan. Dit gebeurde in de haven van Scheveningen waar de nieuwe VISwijzer 2009/2010 van Stichting De Noordzee en het Wereld Natuurfonds in ontvangst werd genomen door Pierre Wind, chek-kok en ambassadeur van de smaak. Op de nieuwe VISwijzer komt duidelijk naar voren dat de Nederlandse visserijsector de afgelopen jaren voorzichtig de stappen heeft gezet richting een duurzame visserij. Zo staan er dit jaar meer vissoorten van Nederlandse vissers en kwekers in het groen dan in het rood. Er is inmiddels een aantal Nederlandse visserijen bezig met certificering voor het keurmerk van het Marine Stewardship Council (MSC). Sommigen (schol met de twinrig en makreel) zijn in een vergevorderd stadium. Ook de tong staand want* visserij en de garnalenvisserij zitten in het MSC-traject. Een ander verschil met voorgaande VISwijzers is dat bij sommige vissen ook expliciet de vangstmethode staat aangegeven als dit een betere techniek is. Dit maakt de duurzaamheids-inspanningen van Nederlandse vissers meteen zichtbaar. Zo staat de tong die door Nederlandse vissers wordt gevangen met zogeheten 'staand want', in de groene kolom in plaats van in het rood. Hetzelfde geldt voor schol: gevangen met 'twinrig'** in oranje in plaats van in het rood.
Zo werkt de visserij verder aan duurzame visvangst, zodat ze nog lang vis kunnen vangen in de Noordzee.
*Dit zijn netten die uit meerdere lagen bestaan. Eén of meer fijnmazige netten hangen voor een grootmazig net. De vis trekt het fijnmazige net door de grote mazen heen en raakt zo verstrikt. Deze netten worden met behulp van drijvers en een verzwaarde lijn aan de onderzijde van het net (onderpees) 'staand' in het water opgesteld, en na verloop van tijd binnengehaald.
**Met behulp van rubber kabels wordt een vibratie afgegeven boven de zeebodem. De vis schrikt op van de vibratie en komt in het net terecht. Zolang de maaswijdte van het net voldoet aan de voorschriften en gebieden met overwegend jonge visbestanden met rust gelaten worden, zijn de bijvangsten van ondermaatse vis en andere soorten uiterst klein. Bovendien vaart de twinrig langzamer en heeft minder pks nodig, dus er wordt gemiddeld veel minder brandstof verbruikt.
Gisteren was de reis van Bas officieel voorbij. Om afgelost te worden, moet je natuurlijk wel in een haven zijn. De afloshaven deze keer, is Singapore. Vandaag draaien ze rechtsaf (mag ik van Bas niet zeggen; het is stuurboord uit) de Malacca Street in.
Voor Bas is dat extra spannend, want sinds de overvalspoging in 2004 is hij NIET meer op deze plek op de aardbol geweest. Hij schrijft zelf: "We zijn dus druk bezig met het optuigen van brandslangen en anti-piracy touwen, zucht. Het
blijft toch een vervelend iets hoor, het heeft helemaal niets meer met navigatie te maken."
Eergisteren leek het erop, dat een andere sleepboot (de London) de sleep al in deze zeeëngte de sleep over zou nemen en dat Bas dus de 25ste al thuis zou komen. Dat is niet doorgegaan en dat is maar goed ook, want anders kwam heel mijn planning in de war! Nu gaan we weer voor de 28ste! Het eind is in zicht!
Zaterdag om 12.00 uur (onze tijd) is Bas de evenaar gepasseerd! Ik weet niet, of er nog mensen gedoopt zijn, want volgens traditie gebeurt dat als iemand nog nooit over de evenaar is gegaan. Neptunus komt dan een bezoekje brengen en doopt deze zeeman(nen). Neptunus (met als Romeinse naam Poseidon) is een figuur uit de Romeinse mythologie. Hij was oorspronkelijk een god van de golven en van alle stromend water; later meer bepaald een god van de zee. Een echt Romeinse god schijnt Neptunus echter nooit te zijn geweest. Alles wat zijn wezen en zijn eredienst betrof, is beheerst door Etruskische en Griekse invloeden. De Etrusken en Grieken waren immers, in tegenstelling tot de vroege Romeinen, verwoede zeegangers. Als zeegod is hij nu eens een geweldige, barse en trotse godheid, dan weer hij, die de door storm bewogen zee tot bedaren brengt.
Neptunus wordt meestal afgebeeld als een naakte of halfnaakte, bebaarde man en heeft als attributen gewoonlijk een drietand of staf en soms ook een dolfijn, boeg van een schip, scheepsanker, of globe. Soms wordt hij afgebeeld als een zeemeerman (half mens, half vis).
Het is in de zeevaart nog steeds een traditie dat bij het passeren van de evenaar Neptunus aan boord komt teneinde degenen die dat nog niet eerder waren tot zeelieden te dopen.
=================================================== Ching werkt op een groot schip, als kok. En altijd als hij de soep opschept, krijgt hij commentaar over zijn Chinees-zijn. Maar hij trekt zich er niet van aan. Op een dag besluiten alle opvarenden om te stoppen met het pesten van Ching. Ze zeggen: 'Ching, je hebt je zo goed gedragen de laatste weken, we zullen je niet meer pesten. Het spijt ons.'
En dan zegt Ching: 'Oke, oke, dan zal Ching ook nooit meel in de soep plassen!'
Wie kent ze niet: de mooie rij met lichtjes die ervoor zorgt dat een piloot het vliegtuig perfect op de landingsbaan kan krijgen? Zolang hij de middelste rij lampen als vertikale streep ziet, gaat alles goed. Zoiets kent men in de scheepvaart ook! Het is een zogenaamde lichtenlijn. Onder andere in de Botlek wordt er gebruik van gemaakt. Een lichtenlijn wordt gevormd door twee afzonderlijke torens met een scherp licht. Als een schip deze twee lichten in een vertikale lijn houdt, komt hij precies daar uit, waar hij veilig kan varen. Blijf je de koers houden, zodat de lichten precies boven elkaar staan, dan gaat het goed. Natuurlijk moet je wel oppassen, dat je niet bovenop een voorligger vaart, want die heeft tenslotte dezelfde koers. (met dank aan J. Oosterboer, J. Vennik en P. de Rouw!)
Gisteravond heb ik aan de televisie gekluisterd gezeten om de space shuttle Atlantis de lucht in te zien gaan. Wat een gaaf gezicht! Wat een geweldig uitzicht moeten de 7 astronauten hebben! Discovery zond een live-uitzending uit. Ik vond het geweldig! Misschien kan ik het ooit ook in het echt zien, dat lijkt me echt helemaal het einde. Ach, dromen moet je houden, toch? Ik snap mijn interesse wel: een luchtschip is beslist ook een schip!
CAPE CANAVERAL - De space shuttle Atlantis is maandagavond om 20.01 uur vanaf Florida gelanceerd naar de ruimtetelescoop Hubble. De zeven bemanningsleden van Atlantis moeten wat algemeen onderhoud aan de ruimtetelescoop plegen. Het is de bedoeling dat de bemanning tijdens de missie van elf dagen vijf ruimtewandelingen maakt. Die zijn onder meer bedoeld voor het vervangen en repareren van instrumenten. Daardoor moet de Hubble met herwonnen kracht tot 2014 kunnen blijven functioneren. Tegen die tijd hoopt de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA een nieuwe en betere ruimtetelescoop, de James Webb, in een baan om de aarde te hebben. Wat er dan met de Hubble gebeurt, laat de NASA vooralsnog in het midden. Doet de ruimtevaartorganisatie niets meer aan de ruimtetelescoop, dan zal de satelliet ergens tussen 2014 en 2032 langzaam uit zijn baan om de aarde zakken en uiteindelijk verbranden in de dampkring.
Altijd heerlijk om een telefoontje te krijgen! Moederdag was gisteren de aanleiding. Toch echt speciaal om elkaars stem te horen. Ik hoop, dat alle moeders erg verwend zijn!
Het eind van de reis begint in zicht te komen en de Kanaalkoortspoets begint echte vormen aan te nemen. Deze tic van heel veel zeemansvrouwen vind ik toch altijd weer zeer opmerkelijk! De laatste twee weken gaan bijna in. Eigenlijk zou Bas de 19de het einde van de reis hebben, maar dan zijn ze nog niet in de haven. Het wordt nu de 28ste.
België en Frankrijk varen er al mee, maar de regering van Nederland is tégen het plaatsen van militairen aan boord van koopvaardijschepen. Een argument zou zijn, dat er al wordt gepatrouilleerd door o.a. één Nederlands fregat (de Zeven Provinciën).
Als ik u dan vertel, dat alleen het Somalische gebied méér dan 25 keer zo groot is als Nederland, is het wel duidelijk, dat dit argument niet een hoog intelligente waarde heeft. "Mensen, maak u niet ongerust: in Nederland rijdt één politieauto rond om u te beschermen.......!"
Dat hebben lokale bronnen bekendgemaakt. De nationaliteit van de bemanningsleden is nog niet bekend. Ook de naam van het schip is vooralsnog onbekend, zei Andrew Mwangura van het Oost-Afrikaanse zeevaardersprogramma (SAP).
Het schip is rond tien uur Nederlandse tijd gekaapt.
Noot van mij: oh oh oh, ik hoop, dat er snel duidelijkheid komt en dat de mannen snel vrij zijn. Wil mijn meedeleven uitspreken voor de gezinnen thuis..... wat een ellendige tijd, natuurlijk voor de bemanningsleden zelf, maar ook voor het thuisfront. Bas zit niet in de buurt van piraten, een geluk...
6 mei is allereerst de eerste dag van bevrijd Nederland. Het is ook de geboortedag van Robert Peary (1859). Deze naam is niet bij iedereen bekend, maar hij was een ontdekkingsreiziger uit de 19de eeuw. Deze man claimt om als eerste de meest noordelijke plek van de aardbol te hebben bereikt. Het verhaal is nogal omstreden, omdat hij aan het einde van de reis alleen door niet-wetenschappers begeleid werd, zodat zijn metingen niet te controleren waren. Bovendien zijn de afstanden die hij opgegeven heeft, vrijwel onmogelijk. Vanaf het moment dat zijn wetenschapsteam hem moest verlaten werd per dag 20 km afgelegd en daarna gedurende 4 dagen 85 km per dag! Natuurlijk ga je met een kleiner groepje sneller, maar dit is wel een beetje uniek. Dat het een zware en koude reis is geweest, lijdt géén twijfel.
De reis van de zeeman op dit moment is van een heel andere categorie: warmte, zon en weinig wind. Met een luchttemperatuur van bijna 28 graden Celsius en een watertemperatuur van 29 graden Celcius, is er alleen ijs in de vriezer!
