Vandaag komt de Alpine aan in Crotone. Deze stad, gesticht in 710 v. Chr, wordt vanwege de strategische ligging, geteisterd door veldslagen. Gedurende 250 jaar floreerde zij, maar na de Pyrrhische Oorlog (280-275 v. Chr.) ging het bergafwaards. Nadat Rome het gezag ging voeren over de stad, wordt zij nauwelijks meer genoemd.
Een economische groei kwam door de hard opkomende industrie in de havens om de stad heen (1930 n. Chr.) en Crotone kon hiervoor de electriciteit leveren. Door de cricis van de 80-er jaren, waarbij de twee grootste afnemers van de electriciteit failliet gingen, stortte ook Crotone in. Er was zeer veel werkloosheid. De dolksteek kwam in 1996, toen een overstroming grote verwoesting veroorzaakte. Sindsdien is de stad uit haar dal aan het kruipen.
Met een beetje geluk kan Bas deze stad nog even bekijken, maar het is razend druk aan boord. De stores moeten namelijk vandaag binnen zijn, want morgen begint het Paasweekend waarin er niet gewerkt wordt. Dan zou de Alpine verplicht binnen moeten liggen. Niet dat de bemanning daar moeite mee zou hebben, maar het is duur.
De stuurman kon gisteren zijn benen strekken op Malta. Hij had afgesproken met andere crewleden, dat ze op jacht zouden gaan! Jagen op vissen hadden ze nu wel genoeg gedaan en daarom werd er ingezet op 'groot' wild. Met de blote handen welteverstaan, want er zijn, behalve een hengel, geen wapens aan boord! Stoere mannen! Na afloop een pot bier, natuurlijk. Ik heb even opgezocht waarop ze zoal konden jagen:
Bas had echter ander wild in gedachte: het Maltezer Leeuwinnetje (en dat met blote handen.... hahahaha!)
Het tandartsenbezoek is bijna naar volle tevredenheid verlopen. Het enige minpuntje was, dat de tandarts een al wat oudere grijze Italiaan (en waar volgens Bas míjn voorkeur wel naar uit zou gaan) was en geen Italiaanse vrouwelijke schone. De kies heeft weer een vulling en de stuurman is blij. Vandaag gaat hij lekker de oude stad bekijken, natuurlijk een ijsje eten en een biertje drinken om de schrik uit zijn benen te krijgen. Later in de week vertrekt de Fairmount Alpine naar Crotone (in de voetzool van Italië) voor wat stores. In de tijd van het grote Griekse rijk kwamen hier de sterkste Olympische spelers vandaan. De beroemdste is Milo van Croton: worstelaar, politiek zeer actief, legeraanvoerder en groot fan van Pythagoras! Kijk, dáár gaat mijn zeemansvrouwenhart wel sneller van slaan! Wat een prachtige combinatie van eigenschappen! Zou die tandarts een nakomeling van deze Croton zijn? In het Louvre heb ik zijn beeld zelf gezien:
Als je op vakantie bent en lichamelijk iets gaat mankeren, kun je naar een buitenlandse arts. Het is niet altijd makkelijk om aan zo'n buitenlandse arts duidelijk te maken, wat je mankeert. Een tolk kan dan helpen. Nederlanders hebben het vaak iets makkelijk, doordat ze over het algemeen meerdere talen spreken. Dat de behandeling minstens zo goed zal zijn als in Nederland, is niet altijd vanzelfsprekend. Je kunt dan overwegen om de vakantie af te breken en terug naar Nederland te gaan.
Als een zeeman klachten heeft, dan werkt dat niet helemaal op dezelfde manier. Het schip moet in ieder geval in een haven liggen. En even terug naar Nederland is niet mogelijk: is het een noodgeval, dan moet men vaak meteen het ziekenhuis in en is het geen noodgeval, dan kan een arts het in het buitenland ook vaak prima. Het euvel moet wel snel verholpen kunnen worden, want een schip kan niet vertrekken met een man minder. Waarom ik dit verhaaltje nu zo schrijf? Bas heeft een vulling in zijn kies verloren. Een klein euvel, maar daarvoor moet hij vandaag naar een tandarts op Malta, want je kunt niet de zee op met een gat in je kies. (Als je pijn gaat krijgen, zou in nood de kapitein de kies moeten trekken....) Tandartsen op Malta hebben het razend druk, want het land heeft, met 33, het kleinste aantal praktiserende tandartsen in de Europese Unie per inwoner. (Het gemiddelde van de EU ligt op 71 per 100.000 inwoners.) Aangezien Bas hier in Nederland al een week niet kan slapen als hij voor controle naar de tandarts moet, heb ik wel heel veel medelijden met hem vandaag! Ik hoop dus maar, dat de tandarts een vrouw is waar hij graag met open mond naar gaat kijken!
15 jaar geleden, op de dag af, won de film 'Titanic' maar liefst 11 Oscars! Het verhaal gaat over een man en een vrouw die verliefd worden op elkaar. Op zich niet zo bijzonder, ware het niet, dat hun toekomst wreed verstoord wordt door het zinken van het stoomschip waarbij de man (en 1500 mensen met hem) komt te overlijden.
Het zal best een prachtige film zijn, maar als raszeemansvrouw heb ik er een hekel aan. Eén keer slechts, kwam ik al zappend midden in de film terecht. Het duurde een tijd voordat ik doorhad, dat het hier om de Titanic ging, waar ik principieel niet naar wilde kijken. De zeeman zelf heeft er minder moeite mee en heeft de film samen met zijn schoonouders in de bioscoop gezien!
Het huis is behoorlijk stil zo zonder anderen behalve mijzelf. Het blijft raar om tegen jezelf te praten. Het is dan ook erg leuk, als ik aangename visite krijg. We hebben samen gegeten (biefstuk met sjalotten en champignons, boontjes en knoflookaardappelen) en veel gelachen en dan vliegt de tijd. Gisteren heb ik ook nog even een schilderijtje afgemaakt! Het was een geslaagde dag! Bas ligt nog rustig (een klein vuiltje kwam nog wel langs met windkracht 7) te wachten bij Malta. Die rust moet nu wel snel over zijn, anders begint hij zich te vervelen.
Eergisteren had ik de jaarvergadering van de VMG (vereniging voor Maritieme Gezinskontakten). Het was een reis met de trein naar Amersfoort, waar we in de Eénhoorn ieder jaar vergaderen. Het was heerlijk om de dames, die ik al zo lang ken, weer te zien en natuurlijk bij te kunnen kletsen. We werden op taart getracteerd, omdat de VMG dit jaar 30 jaar bestaat! De nieuwe waterbouwpastor hebben we daar ook leren kennen: Pastor Stefan Francke, ingesteld sinds 1 december 2012. Natuurlijk werden er grapjes gemaakt over het feit, dat hij vooral de bagger voorgaat in een dienst en zeelieden bijstaat in moeilijke tijden.
Nu kunnen we weer helemaal fris aan een nieuw VMG-jaar beginnen waar gezelligheid vooropstaat! (en natuurlijk ook steun als dat nodig is.)
Eten aan boord is belangrijk. Zo af en toe wordt er voor de gezelligheid een barbecue georganiseerd. Met een geluidsinstallatie buiten, lekker eten, wat te drinken en sterke verhalen wordt het altijd laat. Of ze op de Fairmountschepen ook deze traditie voortzetten, weet ik niet. Dat hoor ik wel van de stuurman als hij weer thuis is! In ieder geval is het in Nederland nog geen weer om buiten te gaan eten!
Gisteren werd ik verrast door een telefoontje van de stuurman! Zomaar! Heerlijk is dat toch. Gewoon even kletsen. Op de Alpine komen e-mails binnen bij de kapitein en die stopt ze dan in de inboxen van de desbetreffende crewleden. Hij kan ze ook lezen. Daar heb ik geen bezwaar tegen; het gaat nu eenmaal zo. Wat er in de mailtjes staat, houdt de ouwe wel onder zijn pet.
Gisteren stond er in het krantje van P. Sinke de onderstaande foto van de ex-Singapore. Het blijft een prachtig schip. Haar nieuwe naam is "Global Success 1" en ik wens de crew natuurlijk veel succes!
Noot van mij: een lezer van dit blog kwam met het volgende commentaar:
Die foto is door
M. Mast naar het sleepvaartmuseum gestuurd, echter een paar uur later kwam
hij al terug met de mededeling dat het een geshopte foto moest zijn. De kenners
hadden het ook al gezien, het reserve anker staat nl nog op het voordek, en de
Satcom F dome staat er nog op en geen dome voor de internetverbindingen. Als je
inzoomt zie je iets kleur verschil waar SVITZER heeft gestaan. Ook de kleur
water is meer van de Noordzee dan Caribisch. Vraag is nu wie
heeft dit gedaan, de Griekse vesselmanagers, of de
bemanning?
Gisteren meldde ik al, dat er een storm aan zat te komen over Malta. Het is bar en boos op de Middellandse Zee op dit moment. Windkracht 9 met uitschieters naar 10 meldt de stuurman. Zeeziek is hij niet, maar comfortabel is het ook niet. De reddingsvesten zijn weer onder de matrassen gestopt zodat de crew tegen de schotten geklemd ligt en ze niet uit de kooi valt. Dan komt er van slapen niet veel terecht. Vanmiddag om 14.00 uur (Nederlandse tijd) is de piek. De hoofdmotor is in ieder geval gestart voor het geval het anker het niet houdt. Het onderstaande plaatje is de windvoorspelling ter plekke. Juist Malta krijgt ervan langs, maar dat kan ook haast niet anders met die zeeëngte!
De Fairmount Alpine ligt stilletjes te wachten bij Malta. De wachten worden gelopen, er worden klusjes gedaan, administratie wordt bijgewerkt, onderhoud aan de motoren wordt door de machinekamercrew gedaan, kortom: niet veel speciaals. Het weer wat eraan zit te komen is niet fijn. Windkracht 8 en 5 meter deining! Ik dacht, dat het op de Middellandse Zee kalmer zou zijn en ben maar eens even wat naslagwerk gaan openen. Zo eens in de 4 jaar komt er erg slecht weer over. In 1995 sprak men zelfs van een tropische storm! En dat in januari! Ik ga maar duimen, dat het deze keer geen herhaling wordt met orkaankracht.
Wat is het koud! Voor schepen is ijs in het water gevaarlijk. Het kan zeer grote schade aan de romp brengen. Een veel minder bekend fenomeen is icing (ijsaanzetting door
bijvoorbeeld opspattend zeewater als de golven tegen het schip beuken. Het begint bij luchttemperaturen onder -1,7 graden, zeewatertemperaturen onder
7 graden en windsnelheden van meer 5
Beaufort (vrij krachtige wind). De mate van ijsaanzetting hangt daarbij af van de hoeveelheid opspattend water,
de neerslagvorm en de golfhoogte.
Zware icing kan tot
scheepsongelukken leiden. Een schip wordt door het extra gewicht op de masten, trossen en de deks topzwaar en kan kapseizen. Er zit niets anders op, dan het eraf te bikken. Een zware koude klus, want dit ijs is keihard.
Over papier zegt men wel eens, dat het zo oud is als de weg naar Rome. Dat klopt niet helemaal: het is nog veel ouder dan deze weg! De oudste papiermaker is de wesp, die met houtschilfers en speeksel zijn kartonnen nest bouwde. De mens is wat trager: uit archologische vonsten is gebleken, dat er echter al papier gebruikt werd in 206 v. Chr. In Nederland stond de eerste papiermolen in Dordrecht in 1585 n. Chr.. Doordat er watermolens en snelstromende beekjes nodig waren voor deze industrie, kwam de fabricage van papier hard opzetten op de Veluwe. Behalve dat er water nodig was, had men ook veel behoefte aan oude kleren die men kon gebruiken als grondstof. Het beroep van de voddenman ontstond. Ondanks dat het voor papier steeds minder gebruikt wordt, is kleding een zeer gewild recyclingproduct. Natuurlijk om de goede kleding meteen te hergebruiken, maar ook de scheepvaart heeft er grote behoefte aan. Aan boord worden heel veel todden gebruikt als poetslappen. Het wordt ingeslagen in dozen van 10 en 25 kg. 80% katoen in scheepskwaliteit! Met een aanschafprijs van 20,- per 10kg vind ik de prijs nog zéér hoog.
Visserslatijn' is soms moeilijk te geloven. Het onderstaande artikel kreeg ik van mailvriend Jean! Met foto's om het te
bewijzen ...
Tom Satre vertelde de
Sitka Gazette dat hij met een chartergroep uit vissen ging op zijn 18
meter lange vissersboot toen 4 jonge 'black-tail' herten recht op zijn boot
afzwommen: "Zo gauw de herten de boot bereikten, begonnen de vier om de boot heen te
cirkelen, ons recht in de ogen
kijkend. We zagen duidelijk dat de jonge
bokken sterk onder stress
stonden. Ik opende het achterhek en we
hielpen de te typisch schichtige, absoluut wilde dieren in de
boot. In al mijn jaren als beroepsvisser
heb ik zoiets nog nooit meegemaakt, of gehoord! Eenmaal aan
boord, zakten zij tegen het dek, bevend van uitputting. We stoomden naar Taku Harbour. Toen we daar het dock bereikten sprong de eerste
bok die we gered hadden, op de kade, keek om, als om te zeggen 'thank
you' en verdween in het bos.. Met wat duwen als aanmoediging volgden twee
anderen, maar de kleinste had toch nog meer hulp nodig. We hebben geen idee hoe lang ze in het ijzige water zijn geweest en of er nog
anderen waren, die het niet hebben overleeft. Mijn dochter zei
later dat het een ervaring was die ze nooit zal vergeten ; en ik verwacht dat de
herten er net zo over denken. Toch apart hé ? Our Lord works in
mysterious ways."
In de buurt is een brug, waarover prachtige blauwe bogen gespannen staan. Door vriend en vijand besproken, gewogen en soms te licht bevonden. De stad Zwolle is de stad waar de blauwe vingers symbool staan voor verraad en geld tellen, stammende uit de Middeleeuwen. En als je dan in onze keuken op je hand slaat met een hamer, hoor je er helemaal bij: Gelukkig deed het niet pijn en kon ik fijn verder gaan met het verwijderen van de tegeltjes, want ik heb eieren voor mijn geld gekozen: ze gaan eruit!
Vandaag staat er in het krantje van Piet Sinke een foto van de reis van de Global Change (de 'oude' London) met haar sleep. Raar, dat ik daar dan toch van schrik. Gelukkig vaart ze goed, met een sleep en zonder brokken. Heel veel ervaring had de bemanning niet.
De Fairmount Alpine komt vandaag aan bij Malta. Ze liepen op economische snelheid. Er is namelijk net als bij auto's een optimale snelheid waarbij zo min mogelijk brandstof wordt verbruikt.
De tijd voor jolijt ende vermaeck is weer voorbij: de Fairmount Alpine is vertrokken uit Palermo. Bestemming Malta op station, dat betekent niet de haven in, maar startklaar liggen in de Middellandse zee voor het geval er ergens hard heen gevaren moet worden. Bas ziet nu weer de zee vanaf de goede kant. Zo mooi als de zee van krokussen die er hier in het mooie lenteweer te bewonderen was, kan die nooit zijn!
Bij de mannelijke lezers gaat nu ongetwijfeld een nekhaar omhoog staan. Lees echter gerust verder, het is niet eng. Niemand kan ontkennen, dat de doorsnee zeemansvrouw minstens geëmancipeerd is. Hoor ik in mijn omgeving vaak de kreet "Dat doe ik niet hoor, dat is een mannenklus", draai ikzelf mijn hand er maar nauwelijks voor om. Gisteren was zo'n voorbeeld: de auto piepte al een tijdje. Bas vond in het verlof al, dat ernaar gekeken moest worden, maar dat kwam er niet van. Nu ging de Peugeot echt te keer: een waar krekelconcert! Zo hard, dat ik mijn radio harder moest zetten. Hij liep niet heet te worden. Dus was ik gerustgesteld en kon nog wel even mijn uitje (110 km rijden) door laten gaan. Dan toch maar even door naar de garage. Van de garagehouder mocht ik niet meer verder rijden, want beide distributieriemen stonden op knappen. Oeps, maar op tijd is op tijd. Verder heb ik het afval aan de straat gezet, de klimop gesnoeid en een lamp vervangen.
Als tegengewicht heb ik dan toch maar even uitstel voor de aangiftebelasting aangevraagd. Daar heb ik namelijk een bloedhekel aan!
Eerlijkheidshalve is het waarschijnlijk interessant om te onderzoeken hoezeer emancipatie van de vrouw afhangt van het wèl of géén zin hebben in een klusje!
In het Louvre heb ik zijn beeld zelf gezien:
Gelukkig vaart ze goed, met een sleep en zonder brokken. Heel veel ervaring had de bemanning niet.
