Net als iedere vrouw kijk ik graag naar mooie dingen. Aan het einde van deze week komt de kapitein weer thuis (denk ik) en kan ik de hele dag naar hem kijken. Tot die tijd zoek ik naar andere objecten; bijvoorbeeld schepen! Op mijn zoektocht kwam ik echter een bijzonder lelijk exemplaar tegen. Het schip is speciaal gebouwd voor het vervoer van windmolens: De foto is van H. Verheij en stond op http://koopvaardij.blogspot.com/!
Vandaag zendt de Wereldomroep voor het laatst uit. In 1947 startte deze internationale publieke omroep en zond via de korte golf, satelliet, internet, pda en podcasting nieuws en cultuur uit in 10 verschillende talen. Het doel was onafhankelijke en politiek ongekleurde informatie te geven. Vanwege bezuinigingen is nu de handdoek in de ring gegooid. Met een marathonuitzending die gisteren is begonnen, wordt het einde ingeluid. Jammer, voor alle mensen in het buitenland en natuurlijk voor de groep zeemannen! Een afgeslankte Wereldomroep richt zich nog wel op landen waar geen persvrijheid is.
Den Helder is een plaats, waar de Smit-Lloyd boten vaak lagen. Het was
druk voor de bemanning, maar als gast had ik alle tijd om van alles te
bekijken. Natuurlijk wil je als vrouw van een jaar of 22 ook wel eens de stad bekijken en wat is
er dan gemakkelijker dan even aan de bemanning te vragen of ze ook nog wat nodig
hadden vanuit de stad? De mededeling werd goed ontvangen en ik kon wel wat
lekkers en een aantal tijdschriften gaan halen voor hun. Ze zouden de namen van
de tijdschriften wel even opschrijven. Op mijn vraag waar ik dat dan moest
kopen, konden ze me haarfijn de weg vertellen. Ik begreep niet zo goed waar ze
nu zo'n lol over hadden, maar ik vertrok. De aangegeven weg leidde naar een
soort buurtsuper. Het lekkers was snel gevonden en ik ging naar de
tijdschriftenafdeling en bekeek het briefje.....
Met een rood hoofd legde ik het stapeltje op de lopende band van de cassière.
De mevrouw begon met het sportblad (niets aan het handje) en vervolgens de
Playboy en de Penthouse.... daarna Candy, de Sixteen en bij de Seventeen keek
ze me toch even aan.... Nog roder, antwoordde ik op haar vragende
blik:"Onderzoekje....." Afgerekend en bonnetje gekregen.
Aan boord smeet ik de tijdschriften op tafel en zei, dat ik dat nooooooit meer
iets voor hun zou gaan halen!!
Een bulderende lach was mijn beloning.
Later hoorde ik van Bas, dat ze nooit gedacht hadden, dat ik werkelijk met het
gevraagde terug op de boot zou komen!
Van een vriend ontving ik een fotoserie over de burgers in de Tweede Wereldoorlog (bedankt Ruud!). Ik was er erg van onder de indruk. Al surfend over het wereldwijdeweb, liep ik vervolgens tegen een verzetsverhaal over de hulp van zeemansgezinnen op: De koopvaardij die niet in een Nederlandse haven bleef, werd ingelijfd door de Geallieerden om de bevoorrading en het troepentransport te verzorgen. De zeemannen bleven daardoor jaren op zee (want de schepen moesten bemand blijven) en lieten hun gezinnen ongewild in armoede achter. (alleen de 'maandbrieven' (voorschotten) kwamen nog thuis aan) Duitsers probeerden om de mannen te verleiden toch naar huis te gaan, door de bijstand voor deze gezinnen nog verder terug te draaien. Om de armoede onder de gezinnen tegen te gaan, kwam er een verzetsbeweging die geld ging brengen aan de getroffen gezinnen. Door een geniale bankfraude beschikte deze 'Zeemanspot' over 50.000.000,-. Dhr. Walraven van Hall, zijn broer Gijs en kapitein Filippo waren het brein achter de fraude, waarbij schatkistpromessen (soort obligaties) werden vervalst. 4700 koopvaardij gezinnen werden geholpen. Later werd de hulp breder ingezet, bijvoorbeeld voor de gezinnen van de spoorwegstakers. Het geld wat na de oorlog overbleef, werd geschonken aan twee reddingsmaatschappijen voor schipbreukelingen en het fonds wordt nu beheerd door de KNRM (Koninklijke Nederlandse Redding Maatschappij). Walraven van Hall
Bas heeft geen militaire dienstplicht hoeven te vervullen, omdat hij tot minstens zijn 27ste levensjaar bleef varen. Deze regel was ingesteld, zodat er in eventuele oorlogstijd van zijn beroep gebruik gemaakt kon worden.
Vandaag vertrekt de verpleger en wereldreiziger vanaf Schiphol om zijn volgende reis te beginnen: het oversteken van de Indische Oceaan! In een roeiboot! Hij zal vertrekken vanuit Australië en in Afrika eindigen. Een reis van 9000 km. Net was hij op de radio om iets over de reis te vertellen. Tegen het vertrek ziet hij op, maar op de oceaan zal hij zich weer lekker voelen, meldde hij. Deze man heeft al ervaring met de Grote Ocean en de Atlantische Oceaan, wat niet altijd zonder kleerscheuren ging. Onweersbuien, defecte watermaker, rottend eten zijn ontberingen waar hij mee te maken had. Een deel van de opbrengst van de gesponsorde reis is bestemd voor het Anneliesfonds, een fonds dat kinderen met ouders met psychische of verslavingsproblemen. Ik wens hem veel succes op deze reis die volgens planning 4,5 maand zal duren, afhankelijk van het weer. 'k Ben wel blij, dat mijn zeeman gewoon met het vliegtuig naar huis komt!
Het is toch wel handig als je man aan de andere kant van de wereld bij een onbewolkte hemel naar de maan kan kijken en hem op de lichtgevoelige plaat vastlegt! Deze keer was het zelfs een zeer bijzondere foto, want de volle maan was groter dan normaal. Dit fenomeen heet 'supermaan'. Het onstaat, als de maan (door haar elliptische baan) het dichtst bij de aarde staat. En als je dichterbij staat, lijk je groter! We konden dit jaar maar 1 keer hiervan genieten en het levert wel een romantisch plaatje op: Bedankt ouwe!
Zelfs in de Donald Duck kun je dingen leren over Nieuw Zeeland! Zo leerde ik gisteren, dat er op de eilandengroepen Tuatara's voorkwamen. Deze dieren vormen een eigen orde onder de reptielen, maar lijken op een hagedis. Op de kleine eilandjes rond het Noordelijk Eiland van Nieuw Zeeland komen ze nog voor; in de rest van de wereld zijn ze uitgestorven. Opmerkelijk is, dat het vrouwtje een draagtijd van maar liefst 2 jaar heeft en dat de eieren nog 1 jaar nodig hebben om uit te komen. Tuatara's halen maar 1 keer per uur adem en ze worden veel meer dan 100 jaar oud.
Dit weekend kan iedere belangstellende in Dalfsen gaan kijken naar amateurkunst. Het thema is bevrijdende kunst. Op 41 locaties in Lemelerveld, Dalmsholte, Hoonhorst, Oudleusen, Nieuwleusen en Dalfsen wordt het getoond.
Dit jaar doe ik niet zelf mee. Ik had niet voldoende nieuwe werken om te tonen.
Nu kan ik lekker gaan kijken! Dat is zeker zo fijn! Wie weet kom ik nog wel wat leuks tegen.
We rennen weer hard naar de eindstreep van deze reis! Eigenlijk was alleen de weg ernaartoe en dadelijk de weg terug een reis, want Bas heeft qua absolute afstand natuurlijk geen ene zeemijl afgelegd! De kanaalkoorts is al aan de gang. En het poetsschema gaat vandaag in. Het leven van een zeemansvrouw is fijn!
Een zeeman wordt omschreven als 'stoer, sterk, man van de vrijheid, rijk, wereldwijs, genietend, en nog meer prachtige woorden'. Het is logisch, dat er in de TVwereld gebruik wordt gemaakt van het cliché, want ieder kind kan zich een beeld vormen bij de term zeebonk. Reclame speelt er ook grif op in, hoewel de verbinding met het onderwerp voor mij niet altijd even duidelijk is. Wat heeft een bank bijvoorbeeld te maken met een schip wat onder de Golden Gate brug doorvaart? En een pluchen beertje van een andere bank op een zeilboot met een geel zeil is volgens mij niet het toonbeeld van stoer. Sommige linken vind ik wel leuk: zo heeft Fisherman's friend vaak leuke reclames en die van VanNelle shag is ook een oude bekende reclame.
Gisteren bereikte mij het bericht over een tragisch ongeluk aan boord van één van de kleinere schepen van Svitzer. In het Ras Laffan olie en gasveld van Qatar is door onbekende reden een explosie geweest vlakbij het schip, waarbij 7 mensen (6 crewleden en een medewerker van een oliebedrijf) het leven verloren. Het schip was in de buurt van een boei waar vloeibaar gas overgepompt wordt in LNG-tankers. Svitzer heeft een onderzoeksteam naar Qatar gestuurd.
Het kantoor vraagt om 1 minuut stilte om 12.00 uur GMT. Mijn hart gaat uit naar de gezinnen en vrienden die deze mannen achterlaten.
Vorig jaar zijn er veel zinnige en onzinnige onderzoeken gedaan. Dat is een feit. Ik ga niet over het op-, en afwaarderen van het nut van menig onderzoek. Vandaag kreeg ik een onderzoeksuitslag onder ogen, waarbij de conclusie getrokken werd, dat de mens beter tegen alcohol kan in zijn stamkroeg dan in een 'vreemde' kroeg.
De Singapore ligt weer binnen! Er komt weer brandstof, eten, drinken en ander spul aan boord. Er wordt natuurlijk ook onderhoud gepleegd. Na het werk, krijgt de crew weer de gelegenheid om de benen te strekken op de wal en bij de locale horecagelegenheden een pilsje te halen.
Vanmorgen had ik de kans even te chatten met de kapitein. Hij vertelde mij, dat hij ook even de wal op kon. 'Lekker naar mijn stamkroeg!', was zijn kreet! In deze context zeg ik dus maar: "Gelukkig!" Maar een stamkroeg in Nieuw Zeeland vind ik toch een pietsie decadent!
'Bijtekenen' , deze term wordt nogal eens aan boord gebruikt als er wat duurs gekocht moet (of mag) worden. Het betekent, dat er langer gewerkt moet worden, zodat er meer geld overblijft. Een dure smaak helpt hier natuurlijk bij. Gelukkig voor de kapitein, zijn de eisen van zijn vrouw niet zo hoog, dat er bijgetekend moet worden (op dit moment ). Heel anders zou het zijn, als de wensen voor een nieuwe auto zouden uitkomen bij de onderstaande (prachtige, dat wel!) exemplaren, waarvoor zo'n slordige 110.000,- betaald moet worden! Ernaar kíjken vind ik wel leuk! Dus echt op z'n Hollands: kijken, kijken, niet kopen!
14 april togen diverse leden van de VMG naar
het Oosten van Leeuwarden om de dierentuin Aquazoo te gaan bekijken. Na de
nodige zoenen, handjes schudden, aaien over bollen en overige
kennismakingsrituelen, werd er koffie en taart getrakteerd en konden we de paden
van het park onveilig gaan maken. Aangezien het weer prachtig, maar aan
het begin nog fris was, waren sjaals en dassen ruimschoots vertegenwoordigd. En
dat zijn natuurlijk geen attributen waar men veel op let als het warmer wordt.
Zo zag Ida Remmers, al wandelend met mij, de das van haar echtgenoot geheel
verlaten op het pad liggen en al grinnikend namen we hem mee. Toen we echter
weer bij de hoofdingang terug kwamen, ontdekte ikzelf, dat ik in de loop van de
ochtend mijn eigen sjaal ook ergens onbedoeld had achtergelaten! Dat werd
natuurlijk nog meer gegrinnik. Aangezien de das van de familie Remmers ook
zo snel was teruggekomen, had ik er vertrouwen in, dat die van mij ook wel
gevonden zou worden. Misschien was hij wel in 'onze' ontvangstkamer blijven
liggen... Om vondsten door derden ook te ondervangen, ben ik toch maar even
naar de balie gegaan, waar een zeer vriendelijke man mij verzekerde, dat hij
weer bij mij terug zou komen, mocht de sjaal afgegeven worden. We praatten
dus nog even na over het uiterlijk van de sjaal, totdat Ida het ding op mijn rug
ziet hangen en vraagt: "Is dit hem?" Dat werden dus tranen van het lachen!
We kwamen niet meer bij! In de dierentuin heb ik geen dassen gezien, maar ze
zijn wèl gevonden. Ik stel dus voor om Ida te benoemen tot de 'grooste
dassenvindster' van de dag!
Wie vandaag niets te doen heeft, kan lekker in IJmuiden naar de vlootshow van Svitzer gaan kijken! Lekko, de vereniging voor belangstellende van de sleepvaart, stuurde de volgende uitnodiging:
Er is, wonder boven wonder, toch een begrotingsakkoord rondgekomen in politiek Nederland. Nu kan iedereen weer aan het werk! De zeeslepers van Svitzer Ocean Towage zijn ook allemaal aan het werk: De Singapore nog steeds in Nieuw Zeeland, De Rotterdam bij Portugal De London op weg naar Japan
Vandaag heeft onze dochter haar laatste echte schooldag en daarna is het werk op het VWO gedaan. Natuurlijk wordt haar kennis nog getoetst in het examen. Er zullen nog wel wat leeruurtjes aan vooraf gaan, maar het echte leren heeft ze de afgelopen 6 jaar moeten doen. Gelukkig staat ze er goed voor en dat is een fijn uitgangspunt. De Singapore heeft zich weer vastgekoppeld aan de Smit Borneo en daar wordt dus ook weer gewerkt! Hoe verder we de aflosdatum naderen, hoe spannender het wordt, want de examens beginnen op 14 mei en de aflosdatum van Bas is 15 mei. Bas treft het goed en komt middenin de hectiek thuis!
Vandaag is het ANZAC day in Nieuw Zeeland en in Australië. Het is te vergelijken met 4 en 5 mei vieringen in Nederland. ANZAC is de afkorting van Australian and New Zealand Army Corps en is de naam van de gezamenlijke troepen van beide landen. In de Eerste en de Tweede Wereldoorlogen vochten ze samen met de Engelsen en in de Vietnamoorlog met de Amerikanen.
Alle gevallenen worden vandaag herdacht, met ceremonies, optochten en defilé. In Nieuw Zeeland wordt deze dag ook gebruikt door pacifisten om te demonstreren.
Aan boord hangt de Nieuw Zeelandse vlag in top, op aanvraag van de Nieuw Zeelanders die ook aan boord zijn.
Op de Singapore is het op dit moment rustig. De Borneo is hard aan het werk om allerlei troep uit het water te hijsen en de weergoden houden zich gedeisd. Dit zijn momenten waarop mensen gaan bedenken wat ze zo allemaal kunnen verzamelen. Ik zou het leuk vinden om eens uit te zoeken, wat de 'doorsnee zeeman' zoal verzamelt. Zijn dat sigarenbandjes, postzegels (daar ken ik er in ieder geval één van!), ansichtkaarten of speldjes?
(Speldjes worden er hier thuis ook verzameld, maar dan van plekken op de wereld die we samen bezocht hebben.)
