Goede protestliederen worden er niet zoveel geschreven, maar af en toe verschijnt er toch eentje waar het gevoel vanaf druipt. Van K. Bustraan kreeg ik de link naar het onderstaande lied gestuurd. Bedankt Kees!
Ik hoop, dat het met Curaçao snel de goede kant opgaat. Wat heb je anders aan onafhankelijkheid?
Vandaag is het de dag van de helft: de reis is halverwege, want de eerste 6 weken zijn ruimschoots voorbij èn de London is ook nog halverwege de af te leggen afstand. Als mooie scheidingslijn vaart het tweetal vandaag de Straat Soenda in. De Indische Oceaan wordt achtergelaten en de Java Zee wordt ingevaren.
In deze Straat komen ze de vulkaan Krakatau tegen, die ooit zorgde voor de grootste uitbarsting die door mensen ooit meegemaakt werd in 1883. De kracht schijnt 26 maal groter te zijn geweest dan de grootste atoombom-ontploffing.
Het bestaande eiland stortte in elkaar. Er verscheen echter na ongeveer 50 jaar een nieuwe vulkaan, die, als 'grappige bijzonderheid' op één dag na, precies 1 jaar geleden uitbarstte! Mochten ze hem morgen zien, dan hoop ik natuurlijk op een foto, maar ik denk, dat ze er zo ver als mogelijk uit de buurt blijven, want wetenschappers raden aan om minimaal 3 km (iets meer dan 1,5 zeemijl) afstand te houden.
Verder is het raadzaam om oorbeschermers te gebruiken, want bij de eerste uitbarsting knapten de trommelvliezen van de zeelieden die daar voeren....
In de jaren '80 van de vorige eeuw, kwam via een reclamecampagne de term Zwitserlevengevoel opduiken. Deze term staat voor genieten na je pensionering, als je tenminste voldoende gespaard hebt bij een gerenomeerd pensioenfonds met verstand van beleggen. Op dit moment is het niet zo rooskleurig met de financiële positie van vele van deze fondsen en men dreigt met het korten op de pensioenen.
Ik stel dus voor om de term 'Zwitserlevengevoel' te vervangen door 'Svitzerlevengevoel'. Wat is er namelijk beter dan: -op een glad zeetje te zitten, -een beetje te kunnen spelevaren met een bootje -je natje mag dan zonder -OH zijn, maar je droogje is goed verzorgd -de temperatuur is ongeveer 26*C. -goed gezelschap -en je wordt ervoor betaald
Nederland heeft te kampen met een groot tekort aan zeevarenden. Scholieren kunnen subsidie krijgen voor het volgen van een kennismakingsstage in de scheepvaart. Het doel van deze regeling is het vergroten van de instroom en het behoud van studenten voor het zeevaartonderwijs. De zeevaartstage is voor jongeren van 16 tot en met 25 jaar, die in Europa twee weken kunnen meevaren aan boord van een koopvaardijschip dat in vol bedrijf is.
Bij Bas aan boord zijn er op dit moment twee stagiaires, een man en een vrouw. Dit zijn niet de studenten die hierboven worden bedoeld. Bij hun is het een stuk van de opleiding en géén snuffelstage. Op de scheepvaartschool van Rotterdam ga je halverwege het derde jaar stage lopen, gedurende een half jaar. Vervolgens moeten de leerlingen weer een jaar naar school, zodat ze halverwege het vierde jaar wéér voor een half jaar op stage kunnen. Op deze manier geef je de leerlingen een kans om direkt na hun laatste stage bij de desbetreffende firma in dienst te treden. Zo'n 24 jaar geleden, was Bas 10 maanden aan het stuk stage aan het lopen (bij Van Ommeren B.V.). Gelukkig voor de huidige leerlingen, is dat lange stuk uit elkaar getrokken. Ik hoop in ieder geval dat de leerlingen een fijne tijd aan boord hebben en dat ze hun takenboek ruim op tijd af krijgen!
De reis gaat voorspoedig. Dat kan ook haast niet anders, want bij het vertrek uit Mauritius spande een prachtige regenboog de hemel. De London vaart vlakbij de Odel en om ons hier een beetje mee te laten genieten van het uitzicht, stuurde Bas een foto:
In Nederland gaat het economisch gezien nog niet hard omhoog. In Amerika is het nog erger.....: De scheepvaart heeft het ook moeilijk. Die sector houdt zich over het algemeen niet aan de pieken en de dalen van andere sectoren en de golflengtes zijn ook groter. Gelukkig hebben de schepen van Svitzer wel werk! Bas is blij, dat hij na een aantal zéér rustige reisjes nu een langere reis kan maken.
Op dit moment worden er ondanks de economische moeilijkheden, volop schepen gebouwd. De verwachting is, dat er bij het aantrekken van de economie veel oude schepen naar de sloop zullen gaan. Een 'nieuwbouw' die onze bijzondere aandacht heeft, heeft gisteren zijn proefvaart gehouden. Deze nieuwbouw is door Flinter over genomen van een failliete rederij. Bas komt over een week langs deze plaats, dus misschien kan hij nog even zwaaien.
Gisteren stond er in het krantje van Piet Sinke (www.maasmondmaritime.com) een leuke foto van een prachtige boot waar natuurlijk de allermooiste kapitein (die helaas niet te zien is ) op vaart:
De herfstvakantie is vandaag begonnen. Heerlijk, zo'n weekje waar je niet om 6.30 uur uit je bed stapt, maar gewoon wat later. Mijn moeder vierde gisteren haar verjaardag en ik heb mijn neefje meegenomen om hier te logeren. Gezellig! Dat het herfst is, bleek uit de schrobber die hier al een hele tijd buiten lag:
OVEREENKOMSTEN TUSSEN VROUWEN EN SCHEPEN (gekregen van Mels de Vrijer)
Ze kosten je handen vol geld.
Een kwassie verf doet wonderen.
Je moet heel veel geduld met ze hebben.
Ze gaan onverwacht net de verkeerde kant op.
Je moet met liefde met ze omgaan.
Ze zijn eigenzinnig.
Ze liggen vaak met de kont tegen de krib.
Zijn soms moeilijk in de omgang.
Zomers zie je er het meeste van.
Ze zijn soms onhandelbaar.
Je moet ze onder de duim houden.
Denk je dat je ze echt goed doorhebt..
Je kunt met ze pronken.
Op het eerste gezicht ben je hopeloos verliefd.
Je kunt heel veel plezier op ze hebben.
Een beetje bijsturen wil ook vaak helpen.
Er is af en toe geen land mee te bezeilen.
Je moet er ervaring mee hebben.
Ben je er te oud voor geworden, dan nok je er automatisch mee.
Ik wil er, als zeemansvrouw, nog even twee aan toevoegen: -ben je er eenmaal mee
besmet, dan kun je niet meer zonder -méér dan één kun je niet tegelijkertijd besturen.
Vandaag gaan we lekker op verjaardagsvisite bij een andere zeemansvrouw. Dat is een vast item in onze regionale groep van de Vereniging Maritiem Gezinskontakt. Ik hoop, dat iedereen kan, want dan zien we elkaar weer eens in het echt. Natuurlijk is de meerderheid vandaag 'vrouw', want er is maar één man van ons die verlof heeft. Die draait er zijn hand niet voor om, om het hele kippenhok in het gareel te houden. De mannen komen altijd mee als ze thuis zijn. Gezellig!
Vandaag heb ik een opmerkelijk aantal berichten gelezen, waar een kommapositie een belangrijke rol in speelde. Zo kreeg een man een pantoffel met een maat 1450, terwijl hij maat 14,5 had besteld; hebben vrouwen 10 jaar na de overgang een gemiddeld aantal van 33,5 x per week ( )opvliegers en krijgen vrouwen die aan stress onderhevig zijn vaker een dochter. Ik ben duidelijk niet aan stress onderhevig, want ik heb maar één keer een dochter gekregen en niet vaker. Onze zeeman zorgt ook niet voor het verhogen van het percentage van mensen die een andere carrière hadden willen hebben: 1 op de 2 is volgens een onderzoek ontevreden over zijn keuze! Hij zit prima op z'n plek. Onze dochter wist een aantal jaren geleden ook op welke plek ze wilde zitten: Op de kapiteinstoel aan boord van Smit-Lloyd 90
Als je het beroep van zeeman kiest, dan weet je vantevoren, dat er situaties zullen komen waarbij je aanwezig zou willen zijn, maar het niet kan. Daar valt best mee te leven, mits het niet je eigen bruiloft is. Er was dan wel de oplossing om met de handschoen te trouwen, maar of het ministerie van justitie daarvoor toestemming zou geven, is maar de vraag. Eén van de voorwaarden daarvoor is namelijk, dat de persoon niet kan reizen en ook in de toekomst niet. In ieder geval zou deze zeemansvrouw het niet geaccepteerd hebben. (In België mag 'met de handschoen trouwen' overigens helemaal niet.) Een minder goed te plannen gebeurtenis, is de geboorte van kinderen. Het kan hierbij maar zo voorkomen, dat de zeeman de geboorte mist. Gelukkig is dat bij ons niet voorgekomen. Bas heeft wel begrafenissen, bruiloften en minder belangrijke feestjes gemist, maar dat kan niet anders als je al zo lang vaart. Niet alles is te regelen.
Niet alleen zeemannen lopen de geboorte van hun kinderen mis: president Sarkozy heeft gisteren een dochter gekregen terwijl hij bij Bondskanselier Angela Merkel was! Hmmm, mannen zijn toch maar vreemde wezens. Merkel t.o. Bruni?? Ik denk, dat ik het wel zou weten....
Als
mn schip zn weg vervolgt
Zeilend snel en sterk
Dan denk ik zo vaak aan haar op open zee
En ik droom over een eiland heel ver hier vandaan
En op een dag neem ik haar met me mee Deze tekst hoorde ik vandaag in een liedje op de radio. Nou, zeilend is Bas dan wel niet, maar in ieder geval is het duo vandaag in alle vroegte vertrokken en nu op open zee. En ooit..... ga ik mee.
Regelgeving in de zeevaart is zeer strikt en internationaal. Het zou immers heel vervelend zijn, als een Engels schip bijvoorbeeld, aan de bakboordse kant wil gaan varen op een gescheiden stelsel. (Een spookvaarder!) Zeevaartkunde is daarom een belangrijk vak in de opleiding. Er is echter een 'open' term in de regels: goed zeemanschap. Eigenlijk wordt hiermee bedoeld, dat men zijn eigen gezonde en flexibele verstand moet gebruiken in afwijkende situaties om schade te voorkomen en zelfs indien nodig van de regels af moet wijken! Men spreekt dan van Goed Zeemanschap. Zo is bijvoorbeeld een botsing op open zee altijd schuld van de beide kapiteins op de schepen. Onder het mom van: Gaat rechts voor? En zie je het fout gaan? Wijk dan uit voordat het te laat is!
Als landrot, want dat is een zeemansvrouw natuurlijk, stel ik onze voorschrijvende wetgeving om ook zo'n 'open' term in te voeren!
We hebben de eerste maand van deze reis er alweer opzitten. Ik las kort geleden een waar gedicht, waarschijnlijk op het lijf van een zeemansvrouw geschreven:
De
tijd vliegt
Alle dagen vliegen voorbij,
wat gaat die tijd toch snel.
De uren vliegen om,
één dag lijkt wel een kinderspel.
Ik wil altijd nog zoveel doen,
maar kom elke dag weer tijd tekort.
Van de ochtend naar de avond,
zon dag is wel een héél snel transport.
Op het ene moment kom ik net uit bed
en het volgende mag ik er weer in.
Tussendoor heb ik dan wel wat gedaan,
maar vaak niet genoeg naar mijn zin.
Bij ons geldt de regel: op zondagochtend wordt er samen ontbeten, met croissants en koffie/thee. Altijd gezellig. De tijd wordt op zaterdagavond afgesproken, zodat we tekens wat rekening kunnen houden met de specifieke omstandigheden. Onze dochter (17 jaar) is dol op honkbal (dat heeft ze duidelijk van haar vader). Gisteren besloot ze de finale van het wereldkampioenschap Cuba-Nederland te gaan kijken, die in Panama gehouden werd. We hadden daarom, als grote uitzondering, geen tijd afgesproken. Dat is maar goed ook, want de wedstrijd is vanwege hevige regenval met 4 uur vertraging begonnen! De wedstrijd was wel heel spannend en de uitslag is geweldig: 2-1 voor Nederland! Is het wachten toch nog ergens goed voor geweest. Voorlopig zal ze echt niet beneden verschijnen...
De brievenbus verrastte me met een kaartje uit Singapore, dat Bas een dikke twee weken geleden op de bus heeft gegooid!
Dan denk ik weer terug aan de begintijd van het varen, waarin contact alleen via brieven ging, die elkaar dan weer kruisten en elke brief er minstens 2 weken over deed om hier te komen (als Bas tenminste in een haven was geweest). Brrr, daar zou ik niet graag weer naar terug willen, want als er gewoon gevaren wordt (in economisch neutrale tijden), komt Bas maar 1 à 2 keer per 3 maanden in een haven.
Op Mauritius zijn de papieren van de aankomende klus inmiddels getekend en gaat de reis naar het Noorden van China beginnen! Joepie!
Een bulkcarrier is een schip dat meestal droge gestorte lading (zgn. 'bulk') vervoert. Schepen van dit type worden gekenmerkt door grote ruimen, die met waterdichte luiken afgesloten kunnen worden. Tijdens het laden en lossen rijden in deze ruimen kleine bulldozers om de lading te verdelen, dan kun je je wel voorstellen hoe groot ze zijn. De London is naar Mauritius gevaren om een bulkcarrier te assisteren naar de Noordkust van China. Deze imposante dame is maar liefst 292 meter lang en 50 meter breed. De planning is nog niet helemaal rond, maar de kapitein had Bas en de stuurman alvast uitgenodigd op zijn schip: Dan is de London maar een klein bootje, maar wel heel elegant:
) op vaart:
)opvliegers en krijgen vrouwen die aan stress onderhevig zijn vaker een dochter.
