De reis gaat voorspoedig. Dat kan ook haast niet anders, want bij het vertrek uit Mauritius spande een prachtige regenboog de hemel. De London vaart vlakbij de Odel en om ons hier een beetje mee te laten genieten van het uitzicht, stuurde Bas een foto:
In Nederland gaat het economisch gezien nog niet hard omhoog. In Amerika is het nog erger.....: De scheepvaart heeft het ook moeilijk. Die sector houdt zich over het algemeen niet aan de pieken en de dalen van andere sectoren en de golflengtes zijn ook groter. Gelukkig hebben de schepen van Svitzer wel werk! Bas is blij, dat hij na een aantal zéér rustige reisjes nu een langere reis kan maken.
Op dit moment worden er ondanks de economische moeilijkheden, volop schepen gebouwd. De verwachting is, dat er bij het aantrekken van de economie veel oude schepen naar de sloop zullen gaan. Een 'nieuwbouw' die onze bijzondere aandacht heeft, heeft gisteren zijn proefvaart gehouden. Deze nieuwbouw is door Flinter over genomen van een failliete rederij. Bas komt over een week langs deze plaats, dus misschien kan hij nog even zwaaien.
Gisteren stond er in het krantje van Piet Sinke (www.maasmondmaritime.com) een leuke foto van een prachtige boot waar natuurlijk de allermooiste kapitein (die helaas niet te zien is ) op vaart:
De herfstvakantie is vandaag begonnen. Heerlijk, zo'n weekje waar je niet om 6.30 uur uit je bed stapt, maar gewoon wat later. Mijn moeder vierde gisteren haar verjaardag en ik heb mijn neefje meegenomen om hier te logeren. Gezellig! Dat het herfst is, bleek uit de schrobber die hier al een hele tijd buiten lag:
OVEREENKOMSTEN TUSSEN VROUWEN EN SCHEPEN (gekregen van Mels de Vrijer)
Ze kosten je handen vol geld.
Een kwassie verf doet wonderen.
Je moet heel veel geduld met ze hebben.
Ze gaan onverwacht net de verkeerde kant op.
Je moet met liefde met ze omgaan.
Ze zijn eigenzinnig.
Ze liggen vaak met de kont tegen de krib.
Zijn soms moeilijk in de omgang.
Zomers zie je er het meeste van.
Ze zijn soms onhandelbaar.
Je moet ze onder de duim houden.
Denk je dat je ze echt goed doorhebt..
Je kunt met ze pronken.
Op het eerste gezicht ben je hopeloos verliefd.
Je kunt heel veel plezier op ze hebben.
Een beetje bijsturen wil ook vaak helpen.
Er is af en toe geen land mee te bezeilen.
Je moet er ervaring mee hebben.
Ben je er te oud voor geworden, dan nok je er automatisch mee.
Ik wil er, als zeemansvrouw, nog even twee aan toevoegen: -ben je er eenmaal mee
besmet, dan kun je niet meer zonder -méér dan één kun je niet tegelijkertijd besturen.
Vandaag gaan we lekker op verjaardagsvisite bij een andere zeemansvrouw. Dat is een vast item in onze regionale groep van de Vereniging Maritiem Gezinskontakt. Ik hoop, dat iedereen kan, want dan zien we elkaar weer eens in het echt. Natuurlijk is de meerderheid vandaag 'vrouw', want er is maar één man van ons die verlof heeft. Die draait er zijn hand niet voor om, om het hele kippenhok in het gareel te houden. De mannen komen altijd mee als ze thuis zijn. Gezellig!
Vandaag heb ik een opmerkelijk aantal berichten gelezen, waar een kommapositie een belangrijke rol in speelde. Zo kreeg een man een pantoffel met een maat 1450, terwijl hij maat 14,5 had besteld; hebben vrouwen 10 jaar na de overgang een gemiddeld aantal van 33,5 x per week ( )opvliegers en krijgen vrouwen die aan stress onderhevig zijn vaker een dochter. Ik ben duidelijk niet aan stress onderhevig, want ik heb maar één keer een dochter gekregen en niet vaker. Onze zeeman zorgt ook niet voor het verhogen van het percentage van mensen die een andere carrière hadden willen hebben: 1 op de 2 is volgens een onderzoek ontevreden over zijn keuze! Hij zit prima op z'n plek. Onze dochter wist een aantal jaren geleden ook op welke plek ze wilde zitten: Op de kapiteinstoel aan boord van Smit-Lloyd 90
Als je het beroep van zeeman kiest, dan weet je vantevoren, dat er situaties zullen komen waarbij je aanwezig zou willen zijn, maar het niet kan. Daar valt best mee te leven, mits het niet je eigen bruiloft is. Er was dan wel de oplossing om met de handschoen te trouwen, maar of het ministerie van justitie daarvoor toestemming zou geven, is maar de vraag. Eén van de voorwaarden daarvoor is namelijk, dat de persoon niet kan reizen en ook in de toekomst niet. In ieder geval zou deze zeemansvrouw het niet geaccepteerd hebben. (In België mag 'met de handschoen trouwen' overigens helemaal niet.) Een minder goed te plannen gebeurtenis, is de geboorte van kinderen. Het kan hierbij maar zo voorkomen, dat de zeeman de geboorte mist. Gelukkig is dat bij ons niet voorgekomen. Bas heeft wel begrafenissen, bruiloften en minder belangrijke feestjes gemist, maar dat kan niet anders als je al zo lang vaart. Niet alles is te regelen.
Niet alleen zeemannen lopen de geboorte van hun kinderen mis: president Sarkozy heeft gisteren een dochter gekregen terwijl hij bij Bondskanselier Angela Merkel was! Hmmm, mannen zijn toch maar vreemde wezens. Merkel t.o. Bruni?? Ik denk, dat ik het wel zou weten....
Als
mn schip zn weg vervolgt
Zeilend snel en sterk
Dan denk ik zo vaak aan haar op open zee
En ik droom over een eiland heel ver hier vandaan
En op een dag neem ik haar met me mee Deze tekst hoorde ik vandaag in een liedje op de radio. Nou, zeilend is Bas dan wel niet, maar in ieder geval is het duo vandaag in alle vroegte vertrokken en nu op open zee. En ooit..... ga ik mee.
Regelgeving in de zeevaart is zeer strikt en internationaal. Het zou immers heel vervelend zijn, als een Engels schip bijvoorbeeld, aan de bakboordse kant wil gaan varen op een gescheiden stelsel. (Een spookvaarder!) Zeevaartkunde is daarom een belangrijk vak in de opleiding. Er is echter een 'open' term in de regels: goed zeemanschap. Eigenlijk wordt hiermee bedoeld, dat men zijn eigen gezonde en flexibele verstand moet gebruiken in afwijkende situaties om schade te voorkomen en zelfs indien nodig van de regels af moet wijken! Men spreekt dan van Goed Zeemanschap. Zo is bijvoorbeeld een botsing op open zee altijd schuld van de beide kapiteins op de schepen. Onder het mom van: Gaat rechts voor? En zie je het fout gaan? Wijk dan uit voordat het te laat is!
Als landrot, want dat is een zeemansvrouw natuurlijk, stel ik onze voorschrijvende wetgeving om ook zo'n 'open' term in te voeren!
We hebben de eerste maand van deze reis er alweer opzitten. Ik las kort geleden een waar gedicht, waarschijnlijk op het lijf van een zeemansvrouw geschreven:
De
tijd vliegt
Alle dagen vliegen voorbij,
wat gaat die tijd toch snel.
De uren vliegen om,
één dag lijkt wel een kinderspel.
Ik wil altijd nog zoveel doen,
maar kom elke dag weer tijd tekort.
Van de ochtend naar de avond,
zon dag is wel een héél snel transport.
Op het ene moment kom ik net uit bed
en het volgende mag ik er weer in.
Tussendoor heb ik dan wel wat gedaan,
maar vaak niet genoeg naar mijn zin.
Bij ons geldt de regel: op zondagochtend wordt er samen ontbeten, met croissants en koffie/thee. Altijd gezellig. De tijd wordt op zaterdagavond afgesproken, zodat we tekens wat rekening kunnen houden met de specifieke omstandigheden. Onze dochter (17 jaar) is dol op honkbal (dat heeft ze duidelijk van haar vader). Gisteren besloot ze de finale van het wereldkampioenschap Cuba-Nederland te gaan kijken, die in Panama gehouden werd. We hadden daarom, als grote uitzondering, geen tijd afgesproken. Dat is maar goed ook, want de wedstrijd is vanwege hevige regenval met 4 uur vertraging begonnen! De wedstrijd was wel heel spannend en de uitslag is geweldig: 2-1 voor Nederland! Is het wachten toch nog ergens goed voor geweest. Voorlopig zal ze echt niet beneden verschijnen...
De brievenbus verrastte me met een kaartje uit Singapore, dat Bas een dikke twee weken geleden op de bus heeft gegooid!
Dan denk ik weer terug aan de begintijd van het varen, waarin contact alleen via brieven ging, die elkaar dan weer kruisten en elke brief er minstens 2 weken over deed om hier te komen (als Bas tenminste in een haven was geweest). Brrr, daar zou ik niet graag weer naar terug willen, want als er gewoon gevaren wordt (in economisch neutrale tijden), komt Bas maar 1 à 2 keer per 3 maanden in een haven.
Op Mauritius zijn de papieren van de aankomende klus inmiddels getekend en gaat de reis naar het Noorden van China beginnen! Joepie!
Een bulkcarrier is een schip dat meestal droge gestorte lading (zgn. 'bulk') vervoert. Schepen van dit type worden gekenmerkt door grote ruimen, die met waterdichte luiken afgesloten kunnen worden. Tijdens het laden en lossen rijden in deze ruimen kleine bulldozers om de lading te verdelen, dan kun je je wel voorstellen hoe groot ze zijn. De London is naar Mauritius gevaren om een bulkcarrier te assisteren naar de Noordkust van China. Deze imposante dame is maar liefst 292 meter lang en 50 meter breed. De planning is nog niet helemaal rond, maar de kapitein had Bas en de stuurman alvast uitgenodigd op zijn schip: Dan is de London maar een klein bootje, maar wel heel elegant:
Vandaag komt de London
aan bij het eiland Mauritius. De reis over de Indische Oceaan was een vrolijke:
véél geslinger. Dan komt er zoveel water op het achterdek, dat je je daar niet
mag begeven. Het sleepgerei wordt daarom nu snel klaargelegd, er wordt gebunkerd
via een bunkerbootje (want er is geen kade beschikbaar) en de stores komen ook
aan boord.
Als alles goed gaat met de instabiele lading van de sleep, dan gaat de reis
naar het Noorden van China. Als Bas slim is, heeft hij voor de eerste helft van deze route steentjes achtergelaten. Net als Hans en Grietje.
(met dank aan de kapitein voor de foto!)
Marijke, een collega zeemansvrouw en vaste lezeres van dit blog, gaf me een tip voor dit onderwerp: de scheepsbibliotheek. Het is natuurlijk heerlijk om boeken aan boord te hebben. De bibliotheek van Rotterdam heeft speciaal voor de varenden onder ons een afdeling scheepvaart. Deze afdeling stelt kisten samen, die vervolgens op 7 plaatsen in Nederland en 12 plaatsen wereldwijd gewisseld kunnen worden. Iedere kist bevat 40 boeken en op aanvraag kan er een cursus (bijvoorbeeld een vreemde taal) aan toegevoegd worden. De uitleentermijn is onbeperkt en zovaak men wil, kan er gewisseld worden. Schepen kunnen ook onderling de boekenkist ruilen. Het is een prachtig concept en kost ongeveer 80,- per jaar. Bij de schepen van Svitzer Ocean Towage wordt er geen gebruik meer van gemaakt. Ze komen te weinig in de wisselhavens en het resultaat was, dat boekenkisten meer dan 2 jaar aan boord stonden. Iedereen had dan de boeken die ze wilden lezen allang uit. Kantoor heeft in overleg het abonnement afgeschaft en nu koopt de bemanning in havens leesvoer en neemt iedereen van thuis boeken mee die aan boord kunnen blijven. Inmiddels is de bieb aan boord van een prijzenswaardige omvang.
In een ver verleden ( ), toen de schepen nog wel eens in Nederland kwamen, heb ik op de brug kunnen genieten van één van de grote klussen aan boord: socket gieten. Het is een nieuw oog aan de sleepdraad maken. Bas heeft hiervoor een cursus gevolgd, zodat hij gecertificeerde ogen mag maken. Met de onderstaande foto's is het vast wel een duidelijk verhaal:
Deze sleper, gebouwd in 1977 is bezig aan haar laatste reis. Op 11 oktober a.s. komt ze voor het laatst aan in Antwerpen en zal daarna gesloopt worden. Bas heeft in het verleden op dit slepertje een reis gemaakt.
) op vaart:
)opvliegers en krijgen vrouwen die aan stress onderhevig zijn vaker een dochter.
