Gisteren sinds lang nog eens voor mezelf bij de dokter geweest.
Ik ben dan wel de 40 gepasseerd en dan beginnen de kwaaltje, de wereld wordt minder scherp, de rimpels minder zichtbaar jammer genoeg enkel  in de spiegel, de conditie is weg en zo kan ik nog even verder gaan.
Conditie daar kunnen we wat aan doen, gelukkig, kinderen op de bus en lopen maar, een goed muziekje erbij de zon ( in het beste geval) zien opkomen, lekker fris de ultieme wakkermaker!. Snel onder de douche en laat de patiënten maar komen.
Het zicht? Soms is het een voordeel en zie je de scherpe kantjes van de wereld wat minder maar eerlijk dit vond ik erger dan 30 worden, 40 worden en 45 worden. HEEL erg dus. Maar er bestaan brilletjes, goedkope van Aldi, AD, de markt , je krijgt ze overal naar je oren gegooid ( over oren gesproken, wist je dat sommige mensen slechter horen als ze hun bril afzetten, echt waar!). Dan heb je natuurlijk DE hippe modellen met aangepaste glazen die je best op je hoofd zet als je er niet steeds achter wil zoeken of een koordje maar dat hangt enkel in de weg. En dan zijn er nog lenzen: nog niet geprobeerd. Of de operatie van 10 min. Je gaat binnen met je eigen lens, een druppeltje anesthesie, een sneetje in je lens, de zuiger erop en slurp lensinhoud is weg. Dan schuiven ze er een multifocale nieuwe lens in en klaar is kees. Een uur later ben je al weer aan het werken. Nog een nieuw scenario voor Mister Bean!
Toen ik dit aan mijn kinderen vertelde dat ik "dat" dan maar ging laten doen was het huis te klein. MAMA, en wat als er iets fout gaat? En wat als je niet meer kan zien? Wat moeten wij dan? Op zo'n moment besef je hoe veel je kinderen van je houden en hoe ze, ook al hebben ze al 2 jaar een vriendje en al hebben ze puberperiodes en af en toe een grote mond, ze hebben je toch nodig.
Dat idee is dus verschoven naar de lange baan, mijn armen zijn nog net lang genoeg om de krant te lezen als ik mijn bril weer niet vind. Maar ik heb van een vriend architect uit Turkije de oplossing, een klik-bril. Je hangt hem rond je hals en klikt vooraan de bril tegen elkaar. Verliezen, alles kan maar dit is toch net iets moeilijker!

clic magneetbrillen

Maar goed die tenniselleboog. sinds enige tijd had ik minder kracht in mijn rechter arm. Te veel gesleurd en gehoffen? Te veel onkruid uitgetrokken? Toch niet echt. Toen ik moeite had met een carpule composiet leeg te spuiten dacht ik , oei als er straks een moeilijke extractie is dan heb ik prijs. Dus naar de dokter. En met wat kom je dan buiten...een voorschrift cortisone. En dat voor mij, de ANTI chemische cocktail vrouw. Verstand op nul en me laten pijnigen. Naald erin, beetje wroeten tot de juiste plek gevonden is (dit gaat samen met hoe meer pijn hoe juister de plek...) Mijn linker knie heeft nu een blauw plek; als je ergens de pijn wil verlichten, zorg dan dat je op een ander plek ook pijn hebt dan verschuift het gevoel en is het dragelijk....En nu maar hopen dat mijn armpje weer snel sterk en gezond wordt...
Ga ik hier iets van weten dokter? Bijwerkingen? Ja, je zou wat warmteopwellingen kunnen krijgen. Ok als het dat maar is, dat komt goed uit meestal heb ik het eerder koud dan warm. En, best vandaag niet meer werken en je arm niet gebruiken. Hm dat is andere koek. Kindjes, laden jullie de auto uit; Wie haalt er een fles water? Als ik zelf de stoel niet mocht verzetten bij de dokter ja wat mag je dan nog optillen.
Vandaag heb ik een stijve arm maar verder alles ok. Gisterenavond had ik precies spliksplinter nieuwe duracelbatterijen! Na de spuit ben ik een dutje gaan doen want ik dacht zo kom ik de dag niet door. Maar 's avonds...Gevlogen van links naar recht, alles was goed geprogrammeerd, taxi spelen,  2 patiënten ( ja ik heb gezondigd, kan de mensen toch niet wandelen sturen omwille van een prikje), bedtijd voor de jongste, verhaaltje, omkleden en hop naar de vergadering. Boeiend verhaal over Suikerrock en wat er allemaal bij komt zien. Indrukwekkend! Enkel water gedronken of was het gezopen. Ik die anders eerder naar een suikerbolletje grijp ( zo noemt mijn apotheker homeopathie) wou die cortisone toch wel zo snel mogelijk uit mijn lijf. Ideale middel: water, plat, bruis, licht bruis.
Dan naar huis. Normaal ga dan recht naar mijn bedje, leg ik mijn hoofd en slaap. Gisteren was het een enigszins ander scenario... De keuken stond nog te dansen. Het vriendje en vriendinnetje wouden ees zelf pizza maken...Ze kregen het deeg maar niet gemixt. Dat ze moesten kneden en als het plakte bloem bij doen in plaats van water hadden ze nog niet begrepen.Wat heb ik spijt dat ik die vertoning gemist heb!!!Gevolg alles plakte nog vol "koek". Muziekje aan en afwassen, de boel opgeruimd, de pc af gaan zetten. En wat doe je dan, toch eerst nog eens kijken naar de mails en natuurlijk beantwoorden. Dan maar naar boven iedereen een kusje geven en slapen.
Ja, ik had beter ook naar de radio gebeld( het programma waar ze je instoppen en een nachtzen geven, wel gerpesenteerd door een vrouw maar kom) om me in te stoppen en mijn dag te overlopen en een kus te krijgen om dan lekker naar dromenland te gaan. Was het het effect van de cortisone? Ik kreeg de duracelbatterijen niet af. Ogen wijd open, verstand op volle toeren, veel schaapjes zijn gepasseerd. En om 6.30 ging het licht terug aan. Hup uit bed, iedereen ( behalve Stefanie die staat op met de kippen , hoe ze het doet je n'en sais rien!) wakker maken en loop kleren aan. Vorige week ging het langst geen kanten maar nu! Duracel batterijen! Mijn benen gingen vanzelf.
Moraal van het verhaal: cortisone kan niet gezond zijn!
Het was mijn eerste en hopelijk laatste keer maar ik weet nu wel hoe mijn lichaam erop reageert, Captagon is er niets tegen.
Ben benieuwd wanneer de batterijen op zullen zijn en wat het after gevoel is.
dus to be continued

19-04-2012 om 08:58 geschreven door Heidi  

Toch raar zo'n blog, 385 lezers maar wie zijn jullie?
Ik heb al even niets meer gepost, niet dat ik inspiratieloos ben maar ja, sommige zaken hang je nu niet aan iedereen zijn neus.
Of wel....?
Toch maar niet.
Wie interesseert zich nu aan mijn leven als "moeder". Van tikkertje spelen in de tuin tot verhaaltjesvoorlezer 's avonds( spannende, grappige verhaaltjes met de nodige tekeningen en af en toe ook een moraal). Om dan 's nachts van de "Linde" te rijden en vervolgens naar Stevoort om iedereen af te zetten op de juiste fuif. Mamski besluit dan maar om in plaats van in de zetel naar een domme film te kijken zelf een stapje in de wereld te zetten. Sint Truiden by night. Een amusant gesprek met een glaasje over het wachten op een nieuwe nier, het belang van het handen wassen na wc gebruik, het gevaar van nootjes eten op café en het feit dat sommige mannen toch niets begrijpen van vrouwen. Dat laatste wist ik al. En sommige mannen en vrouwen bezig zien is ook de moeite waard beter dan sommige tv programma's.
Maar kom de tijd gaat zo snel voorbij en je ziet nog eens iets. Dochter lief tekst me dat ik al mag komen, de jeugd van tegenwoordig wil sneller naar huis dan de mama. Maar goed, iedereen terug veilig thuis brengen voor het krieken van de dag en dan lekker slapen.
Of mijn leven als tandarts? Elke normale mens blijft liever bij mij weg, niet? Onlangst had ik nog eens een uitzondering, hij had spijt dat zijn behandeling erop zat, en of hij binnen 6 maand al mocht terug komen op controle. Ik denk dat dit eerder voor de mooie ogen van de tandartsassistente was( die ik niet heb) dan voor zijn tanden. Of de kinderen die er naar uit kijken om iets uit de verrassingspot te krijgen als ze flink geweest zijn. Dan ben ik wel blij dat wat voor sommige mensen vroeger een traumatische gebeurtenis was nu een leuke uitstap kan zijn.
Dit is nu allemaal gezien vanuit het oogpunt van de patiënt, hoe ik het als tandarts beleef is voor een andere keer. Wat ik wel kan zeggen is dat ook ik kan uitzien naar het bezoek van sommige patiënten. zoals ik al eens eerder zei, het oog wil ook wat en als ze dan ook nog iets boeiends te vertellen hebben, zelfs bij de tandarts...

17-04-2012 om 17:27 geschreven door Heidi