Is uw krant tegenwoordig ook zo snel gelezen? Vroeger vloog het middelste deel er eerst uit: sport. Niet dat ik zo onsportief ben, ik hou van zelf te sporten van tijd tot tijd maar de uitslag van voetbal, basketbal interesseert me weinig. Laat staan de uitslag van de enig sport die de openbare weg als sportterrein gebruikt....wielrennen. Bent u ook zo gelukkig achter een horde wielertoeristen aan te moeten rijden of kilometers om te moeten rijden mee met de koers... Ik dus ABSOLUUT niet. Naast de man met de hoed die op zondag zijn auto nog eens buiten rijdt om het stof eraf te laten waaien, kunnen de mannen in spannende broek mijn bloeddruk laten stijgen en helaas ligt het dan niet aan de sexy poep in de spannende broek. Misschien een idee om daar naar te kijken en me niet te ergeren aan het tempo. Maar daar wou ik het niet over hebben. De krant. Het sport vliegt eruit en dan begin ik aan de rest. Of beter aan het weinige dat dan nog rest. De processen over moord, verkrachting , het schaap dat in de beek gesukkeld is, de machowereld van de mannen die te pas en te onpas schunnige opmerkingen maken of hun handen niet kunnen thuis houden. Oude koeien die uit de sloot worden gehaald en de voorpagina in het lang en het breed halen met of zonder schurend scharniertje. De krant heeft de laatste tijd meer weg van een goedkoop rodelblaadje. Ik kan me moeilijk voorstellen dat het IQ van de mens zo gedaald is dat er enkel over moord, verkrachting, overspel en andere roddels moet geschreven worden. Niet dat ik die zaken goedkeur, verre van maar de manier waarop het aan de man wordt gebracht maakt van de dader vaak de held en van het slachtoffer nogmaals slachtoffer. Dit kan toch niet de bedoeling zijn. Om niet te spreken hoe het moet voelen voor de familie. Mannen hebben echt zo'n hoge dunk van zichzelf, ze wanen zich echt onmisbaar. Ridiculous. Dat het niet aan de leeftijd ligt heb ik onlangs ondervonden. Een brave man van achter in de zeventig vroeg zich af hoe lang ik toch al single was. Amai, was de reactie, zit ge al zo lang op droog zaad!? Goed dat ik op mijn stoel zat. Groter was mijn verbolging toen zijn handen bij het buitengaan gingen waar ze helemaal niet moeten komen.De deur was snel toe ( en de man uiteraard buiten). Dus aan de leeftijd zal het niet liggen dames! Wie weet wat doet de Jos vandaag de dag nog? Dat dit schering en inslag is daar ben ik zeker van. Wij vrouwen moeten van ons afbijten en de mannen op hun plek zetten en dat dat soms moeilijk ligt vanwege de machtspositie van de man is wraakroepend. Stel je voor dat wij vrouwen ook zo'n gedrag zouden hebben. Op elke sexy kont ons hand leggen, door elke weelderige haarbos met beide handen woelen, verdwalen in elk paar mooie ogen. We zouden het horen, amai .... Wat als we een nationale "vrouwen zijn de baas" dag uitroepen waarop wij doen bij de mannen wat zij bij ons doen! Dat zou nog eens lachen zijn, ik betreur het nu al dat ik niet op een kantoor werk. Als die dag er komt neem ik een dag verlof en vertoef ik in een stad, op de trein of daar waar er mannen zijn. Niet om hen allemaal lastig te vallen maar om het effect te zien, de reacties. Inspiratie voor "wat als". Ik vrees enkel dat sommige mannen niet liever zouden willen. De clou van dit verhaal is mannen hou uw hormonen in bedwang , uw handen en uw woorden. Leef u thuis uit bij uw vrouw. Het zijn die dingen die ervoor zorgen dat wij jullie het zwakke geslacht noemen. Ook hier scheer ik al de mannen niet over dezelfde kam, de andere kant van de medaille is dan de man die nooit intitiatief neemt, die alles ondergaat en in shock zou zijn als er plots een vrouwenhand op zijn kont ligt. Bij deductie de place to be is de rand van de medaille, de gulden middeweg. Af en toe ondeugend maar toch nog respectvol. Op die manier open er zich vele deuren.
de duur van de duracel batterij: 1 week min 3 uur!
De kaap van 500 gepaseerd...niet te geloven en ik heb jullie zonder nieuw leesvooer gelaten... Lets try to make it up.
De duracelbatterij! Woensdag 10 dagen terug kreeg ik dus de fameuze cortisone spuit in mijn elleboog met als resultaat geen pijn meer en een overdrive. Het was te denken dat die overdrive niet ging blijven duren en dat er zoals bij alle pieken een dipje zou komen. Na welgeteld 1 week min 3 uur ging het licht uit. Ik voelde de energie letterlijk wegvloeien, ben tot 2 keer toe een uurtje moeten gaan liggen om de dag door te komen en alles ging in slow motion. Maar in die week heb ik veel gedaan of beter gezegd intens geleefd. Eindelijk de salsabar in Heist op den Berg ontdekt, lekkere Caipirinha, zalige latino muziek and of course, salsa, bachata, meringue. Blijkbaar is er in Antwerpen naast de Metropolis ook een leuke op zaterdag. Nog te bezoeken. Gezellig gaan eten met mijn mama. Gepraat met mijn broer wat, gezien het feit dat dit meer dan een jaar geleden was, een uitzonderlijke gebeurtenis was. Eindelijk een doorbraak in de familiale kwesties, wat tijd werd na bijna drie jaar. Te moe, zelf met duracelbatterijen om nog naar Parijs te rijden dus dan maar in de hometown Bets gebleven om uiteindelijk eens vroeg onder de wol te liggen na onze supergemotiveerde uitwisselingsstudentjes nog wat bij te brengen over hun geweldigste jaar van hun leven. Japan, Australië, USA en Brazilië, watch out because they are almost comming! Woensdag en donderdag heb ik dus de weerslag gekregen van de platte batterij, zelf de batterij van de auto liet me in de steek. Gelukkig heb ik super behulpzame buurmannen die me dadelijk ter hulp schoten. En nu na twee uur sporten laat mijn batterij me weer in de steek en moet ik jullie teleurstellen want this is it for today. Morgen is de dag van de arbeid en dit vieren ze zelf in Braziliê, universeel dus. I will be back tomorow!
