ENkele jaren geleden verwonderde ik me over wat er onder het water te zien is. Snorkelen in de zee: het moment dat je je hoofd onder water steekt en rond kijkt zie je plots een hele andere wereld. Wonderbaarlijk. Hetgeen we zien hangt allemaal af van je perspectief. Deze week heb ik de wereld ook vanuit de wolken en lager gezien. Ongelooflijk hoe alles op de velden volgens een bepaald patroon loopt. De regenbogen in de wolkjes zijn rond, vanop de grond zie je de regenbog anders. Zo zie je maar dat alles veelzijdig is en niets vaststaand is. Het geeft je smaak naar meer. Als de wereld vanuit de lucht en van onder de zee er anders uit ziet dan vanop de grond waarom dan genoegen nemen met dit laatste? Als je door te reizen zoveel andere zaken ziet, proeft, ruikt, hoort en voelt waarom dan steeds thuis blijven? Omdat dit een veilig gevoel geeft? Omdat dit de grenzen waarbinnen je leeft veilig stelt? Geen verleiding, geen kans op het in twijfel trekken van je levenswijze, van je levensritme? Iedereen zou van tijd tot tijd zijn leven vanuit een ander perspectief moeten bekijken en erbij stilstaan dat je maar 1 leven hebt en dat je niet weet hoe lang dat duurt.
