...vandenbergaf en... vandenbergop... en vandenbergaf... en vandenbergop...
23-12-2006
Koh Chang
^ Koh = eiland, Chang = olifant. Ik zit op olifanteneiland. Meer bepaald op de Bang Bao Pier, helemaal in het tipje van het zuiden. Nice place, het paradijs ligt vlakbij, Koh Maak is een half uurtje met de speedboot hetgeen iets voor maandag zal worden. Voor morgen zondag, 9:00u stipt heb ik me ingeschreven voor een 'discovery dive', mijn eerste kennismaking met de onderwaterwereld, en deskundig begeleid door Mark, een kurkdroge Belg die hier zes jaar geleden een duikschool is begonnen en die me de creme de la creme beloofd heeft voor morgen. Speciale gast wel, heeft toen alles in Belgie verkocht, hier een jaar of twee in de miserie gezeten met zijn pas opgestarte zaak, maar nu boert hem goed denk ik, al zal hij het zelf niet rap toegeven. Bang Bao Pier moet je trouwens het volgende bij vorstellen: echt een pier, een betonnen steiger die vanop het vasteland een baai ingaat, met daarnaast/daaraan het ene na het andere winkeltje, restaurant, guesthouse, duikschool. Het zal ooit als een vissersdorpje begonnen zijn, volgens Pa(h?), een oude thai van zestig met een lijf gelijk een kickboxer. Nu heeft het wat weg van de Rialtobrug in Venetie maar dan asian style. Vissersdorp, lekker eten dus, en dat is er boenk op. Gisteren barracuda gegeten, vandaag langoustinen a volonte die wel kreeften leken, en allemaal recht uit de zee. Die mensen van The Buddha View hebben dat trouwens goed bekeken, prachtig uitzicht, de andere eigenaars van guesthouses, o.a. een Amerikaan met een 40-tal hutjes op de bergflank die ik gisteren heb leren kennen, zijn er stikjaloers op. Als je ooit hier geraakt en het geld is op, gewoon die Jeff te pakken te krijgen, als je hem voorstelt wat mee te werken, krijg je de overnactingen er in ruil gratis bij. Maar da's niet mijn stiel dus heeft hij het met twee Zweden moeten stellen die mee op de taxi zaten. U raadt het al, vandaag heb ik dus ook ijn eerste kennismaking gehad met een palmenstrand. Verse kokosmelk, goeie fuitshakes, massages op het strand, goei muziekje (Gorillaz, ik was gelijk mee), in Belgie zou je er een moord voor doen, hier ligt dat gewoon naast de baan.
Op naar Koh Chang National Marine Park. Maar eerst nog wat chillen.
^ ...beginning to like this place. Waar ik gisteren nog alles te voet deed, kwestie van stratenplan door te krijgen denk ik dan, heb ik het nu wel door hier. Overal en altijd taxi wuiven dus, met een kaart in de hand, wijzen naar waar je moet, van het een naar het ander, klapke doen met de chauffeur en wat lachen met zijn engels. En dan wat fooi geven, die ritten hier kosten zo al minder dan tram 15 in 't stad dus ik gun ze het. Ze kennen allemaal Belgie, jaja denk ik dan, maar ze weten dan ook meteem dat het daar winter is. 't Zijn slimmerikskes. Tilman, die gigantische buddha waar je het over hebt ligt in Wat Pho, daar moet ik nog langs. De smaragden daarentegen heb ik ondertussen wel gezien, en in dat complex ook alle rare beelden getrokken die ik maar zag. Er zitten een paar felle leukerds tussen, jimbaar. Verder op de Golden Mountain een 360tje gemaakt van de stad en weer gaan eten. Ik vind het wel wat hebben dat je hier overal je schoenen moet uitdoen trouwens. Daarstraks naast een thaise flik gezeten vooraan de tempel, wie hier al geweest is herkent ze meteen. Hij zat wat naar mijn voeten te staren tot ik zijn attentie trok voor een speciaal truukje. Hielen op de grond, tenen in de lucht en alle tien op een rij kraken die kootjes. Krakkrakkrakkrakkrakkrakkrakkrakkrakkrak. Hihi, die man zijn kopje, en lachen hoor. Hard. By the way, dat dozijn wikkelbroeken dat ik mee moet brengen, one size fits all, maar in welke kleuren mensen? Aardkleuren, felle kleuren, soft tone, noem maar op. Ik heb weinig zin om er lang over na te denken, maar ik neem aan dat cap,kenny niet gauw in een roze wikkelbroek door Antwerpen zal hossen... Morgen split ik hem ik vroeg, heb ,s avonds afgesproken op het olifanteneiland, maar in januari, zo'n vier dagen voor de terugvlucht kom ik weer langs hier en doe ik alles wat nog moest gebeuren, incl. aankopen.
Okay dan, ik ben er weer mee weg. Taxi naar een foot-massagecentre waar ik over heb gelezen. Ze hebben het nodig, die voeten.
^ ...okay. Strange things going on. Ik had me voorgenomen op deze blog niet teveel te beginnen over wat ik zoal doe overdag, maar bij deze een uitzondering. Ik typ dit vanop een thais klavier ergens in een diep steegje in Bangkok. De avond is hier net gevallen, en dan wordt alles wat vreemder hier moet ik zeggen. Er beginnen millioenen lichtjes te branden overal en iedereen begint te eten en te drinken in wat eindelijk een draaglijke temperatuur wordt. Ja, het is hier vollen bak zomer. Ik begrijp dat mensen op leeftijd voor Thailand kiezen ipv Spanje om te komen overwinteren. Nothing shocking. Vriendelijke mensen, ongeloofelijk lekker eten en alles is zeer betaalbaar, om niet te zeggen goedkoop. Bewijs dat de euro ingekickt is, eerst rekende ik alles nog om naar euro, 1euro=46bhat, gemakkelijker is dus gewoon terug in belze frangen te denken, maar dat vraagt toch wat moeite zo blijkt. Soit. Goed aangekomen dus. De vlucht ddurde lang, maar dat hebben die thaise stewardesjes mooi opgelost door er flink wat eten tegenaan te gooien en af en toe een filmpje op het scherm te knallen. Na zo'n 8uur vliegen, ik zat aan het raampje, heb ik 3 vallende sterren gezien, het zal boven India geweest zijn, het deed me denken aan duizend en een nachten. En om 06:00h precies, een half uurtje voor landen, verschijnt er vanuit het donker een regenboogkleurige ring over de rand van de aardbol en begint de dag in het land van de lach. Mooi. Taxitje van de luchthaven naar een hotel willekeurig uit die Lonely Planet geplukt, wat dan het Wendy House geworden is. Niet helemaal juist, niet dat het hotel slecht is, integendeel, maar wat ver van waar zich de actie bevindt. Dus heb ik eerst een dag rondgelopen in wat de cote met de grote winkelketens blijkt te zijn, afgewisseld met straatarme buurten waar de hokjes op elkaar geplakt zijn en ze op 1meter van de spoorweg leven. En allemaal glimlachen ze die Thai. Gisterenavond op een goedgevulde maag totally jetlaged in mijn bed gekropen en vanmorgen bij het krieken opgestaan, met een leuk berichtje op mijn gsm en klaar om in de stad te verdwalen. En bij momenten is dat bijzonder goed gelukt, in Chinatown bijvoorbeeld. En dus nu in dat andere centrum van Bangkok, vlakbij waar al die backpackers zitten, weliswaar zonder backpack. Beetje sociaal lopen zijn zometeen denk ik. We zien wel, eerat lekker eten, en altijd gewoon blijven lachen. Morgen nog eens Bangkok en vrijdag trek ik richting Trat, om 's avonds in Koh Chang te belanden, op de Bang Bao Pier moet ik zijn. Jan Snick verwacht me en heeft zijn beste kamer klaar. De man klonk al fijn aan de telefoon, lekker Antwerps accent erop. Ik ben es benieuwd. Dus alles okay down here. Ik vermaak me lekker. Hm, lekker. Eten. ...
