...vandenbergaf en... vandenbergop... en vandenbergaf... en vandenbergop...
28-12-2006
Koh Maak
^ ... In Koh Maak dus, na twee dagen had ik het op dat door westerse middleclass badtaste verneukte stukje Thailand wel gezien, vriendelijke mensen, daar niet van, het blijft ecologisch en cultureel rampzalig gedrag... Soit, triest eigenlijk. Dat vindt ook Tontaan, de Thai door wie we op Koh Maak ontvangen werden. Zalige spot, A Little Moon genaamd, enkele bungalows, een treehouse, in de jungle dus geen weggekapt strand voor de toeristen, en superrelaxed. 's Avonds de zondsondergang zien en 's morgens opstaan voor de zonsopgang, om daarna terug onder het muskietennet te kruipen en de halve voormiddag weg te soesen. Verbazingwekkend hoe je na enkele dagen aan niks meer schijnt te denken en met zoveel respect voor het kleine wonder dat leven heet, of het nu een mier is, of een krabbetje, een slang, schorpioen, een vogel of een sprinkhaan, alles is vredig daar tussen de bomen. Geen resort zoals zovelen hier dus, want de kolonialisering is ook hier al begonnen, maar een plekje om te koesteren. En dat gebeurt dus ook. Tontaan is de lazy artist, Fa houdt de boel proper en zorgt dat afval van de natuur terug tot as wederkeert, en Andrea en ik hoeven niet meer te doen dan heel de dag te chillen en te genieten. Zaligheid. Waar dit naartoe gaat weet ik niet, maar het is alleen nog maar beter aan het worden. Benieuwd waar en hoe ik oudejaar zal vieren... Go with the flow. Peace.
^ Koh = eiland, Chang = olifant. Ik zit op olifanteneiland. Meer bepaald op de Bang Bao Pier, helemaal in het tipje van het zuiden. Nice place, het paradijs ligt vlakbij, Koh Maak is een half uurtje met de speedboot hetgeen iets voor maandag zal worden. Voor morgen zondag, 9:00u stipt heb ik me ingeschreven voor een 'discovery dive', mijn eerste kennismaking met de onderwaterwereld, en deskundig begeleid door Mark, een kurkdroge Belg die hier zes jaar geleden een duikschool is begonnen en die me de creme de la creme beloofd heeft voor morgen. Speciale gast wel, heeft toen alles in Belgie verkocht, hier een jaar of twee in de miserie gezeten met zijn pas opgestarte zaak, maar nu boert hem goed denk ik, al zal hij het zelf niet rap toegeven. Bang Bao Pier moet je trouwens het volgende bij vorstellen: echt een pier, een betonnen steiger die vanop het vasteland een baai ingaat, met daarnaast/daaraan het ene na het andere winkeltje, restaurant, guesthouse, duikschool. Het zal ooit als een vissersdorpje begonnen zijn, volgens Pa(h?), een oude thai van zestig met een lijf gelijk een kickboxer. Nu heeft het wat weg van de Rialtobrug in Venetie maar dan asian style. Vissersdorp, lekker eten dus, en dat is er boenk op. Gisteren barracuda gegeten, vandaag langoustinen a volonte die wel kreeften leken, en allemaal recht uit de zee. Die mensen van The Buddha View hebben dat trouwens goed bekeken, prachtig uitzicht, de andere eigenaars van guesthouses, o.a. een Amerikaan met een 40-tal hutjes op de bergflank die ik gisteren heb leren kennen, zijn er stikjaloers op. Als je ooit hier geraakt en het geld is op, gewoon die Jeff te pakken te krijgen, als je hem voorstelt wat mee te werken, krijg je de overnactingen er in ruil gratis bij. Maar da's niet mijn stiel dus heeft hij het met twee Zweden moeten stellen die mee op de taxi zaten. U raadt het al, vandaag heb ik dus ook ijn eerste kennismaking gehad met een palmenstrand. Verse kokosmelk, goeie fuitshakes, massages op het strand, goei muziekje (Gorillaz, ik was gelijk mee), in Belgie zou je er een moord voor doen, hier ligt dat gewoon naast de baan.
Op naar Koh Chang National Marine Park. Maar eerst nog wat chillen.
^ ...beginning to like this place. Waar ik gisteren nog alles te voet deed, kwestie van stratenplan door te krijgen denk ik dan, heb ik het nu wel door hier. Overal en altijd taxi wuiven dus, met een kaart in de hand, wijzen naar waar je moet, van het een naar het ander, klapke doen met de chauffeur en wat lachen met zijn engels. En dan wat fooi geven, die ritten hier kosten zo al minder dan tram 15 in 't stad dus ik gun ze het. Ze kennen allemaal Belgie, jaja denk ik dan, maar ze weten dan ook meteem dat het daar winter is. 't Zijn slimmerikskes. Tilman, die gigantische buddha waar je het over hebt ligt in Wat Pho, daar moet ik nog langs. De smaragden daarentegen heb ik ondertussen wel gezien, en in dat complex ook alle rare beelden getrokken die ik maar zag. Er zitten een paar felle leukerds tussen, jimbaar. Verder op de Golden Mountain een 360tje gemaakt van de stad en weer gaan eten. Ik vind het wel wat hebben dat je hier overal je schoenen moet uitdoen trouwens. Daarstraks naast een thaise flik gezeten vooraan de tempel, wie hier al geweest is herkent ze meteen. Hij zat wat naar mijn voeten te staren tot ik zijn attentie trok voor een speciaal truukje. Hielen op de grond, tenen in de lucht en alle tien op een rij kraken die kootjes. Krakkrakkrakkrakkrakkrakkrakkrakkrakkrak. Hihi, die man zijn kopje, en lachen hoor. Hard. By the way, dat dozijn wikkelbroeken dat ik mee moet brengen, one size fits all, maar in welke kleuren mensen? Aardkleuren, felle kleuren, soft tone, noem maar op. Ik heb weinig zin om er lang over na te denken, maar ik neem aan dat cap,kenny niet gauw in een roze wikkelbroek door Antwerpen zal hossen... Morgen split ik hem ik vroeg, heb ,s avonds afgesproken op het olifanteneiland, maar in januari, zo'n vier dagen voor de terugvlucht kom ik weer langs hier en doe ik alles wat nog moest gebeuren, incl. aankopen.
Okay dan, ik ben er weer mee weg. Taxi naar een foot-massagecentre waar ik over heb gelezen. Ze hebben het nodig, die voeten.
^ ...okay. Strange things going on. Ik had me voorgenomen op deze blog niet teveel te beginnen over wat ik zoal doe overdag, maar bij deze een uitzondering. Ik typ dit vanop een thais klavier ergens in een diep steegje in Bangkok. De avond is hier net gevallen, en dan wordt alles wat vreemder hier moet ik zeggen. Er beginnen millioenen lichtjes te branden overal en iedereen begint te eten en te drinken in wat eindelijk een draaglijke temperatuur wordt. Ja, het is hier vollen bak zomer. Ik begrijp dat mensen op leeftijd voor Thailand kiezen ipv Spanje om te komen overwinteren. Nothing shocking. Vriendelijke mensen, ongeloofelijk lekker eten en alles is zeer betaalbaar, om niet te zeggen goedkoop. Bewijs dat de euro ingekickt is, eerst rekende ik alles nog om naar euro, 1euro=46bhat, gemakkelijker is dus gewoon terug in belze frangen te denken, maar dat vraagt toch wat moeite zo blijkt. Soit. Goed aangekomen dus. De vlucht ddurde lang, maar dat hebben die thaise stewardesjes mooi opgelost door er flink wat eten tegenaan te gooien en af en toe een filmpje op het scherm te knallen. Na zo'n 8uur vliegen, ik zat aan het raampje, heb ik 3 vallende sterren gezien, het zal boven India geweest zijn, het deed me denken aan duizend en een nachten. En om 06:00h precies, een half uurtje voor landen, verschijnt er vanuit het donker een regenboogkleurige ring over de rand van de aardbol en begint de dag in het land van de lach. Mooi. Taxitje van de luchthaven naar een hotel willekeurig uit die Lonely Planet geplukt, wat dan het Wendy House geworden is. Niet helemaal juist, niet dat het hotel slecht is, integendeel, maar wat ver van waar zich de actie bevindt. Dus heb ik eerst een dag rondgelopen in wat de cote met de grote winkelketens blijkt te zijn, afgewisseld met straatarme buurten waar de hokjes op elkaar geplakt zijn en ze op 1meter van de spoorweg leven. En allemaal glimlachen ze die Thai. Gisterenavond op een goedgevulde maag totally jetlaged in mijn bed gekropen en vanmorgen bij het krieken opgestaan, met een leuk berichtje op mijn gsm en klaar om in de stad te verdwalen. En bij momenten is dat bijzonder goed gelukt, in Chinatown bijvoorbeeld. En dus nu in dat andere centrum van Bangkok, vlakbij waar al die backpackers zitten, weliswaar zonder backpack. Beetje sociaal lopen zijn zometeen denk ik. We zien wel, eerat lekker eten, en altijd gewoon blijven lachen. Morgen nog eens Bangkok en vrijdag trek ik richting Trat, om 's avonds in Koh Chang te belanden, op de Bang Bao Pier moet ik zijn. Jan Snick verwacht me en heeft zijn beste kamer klaar. De man klonk al fijn aan de telefoon, lekker Antwerps accent erop. Ik ben es benieuwd. Dus alles okay down here. Ik vermaak me lekker. Hm, lekker. Eten. ...
^ ...woensdag 14 februari moet ik
in het kader van de lessen kunstgeschiedenis een spreekbeurt geven van
een 20-tal minuten over één beeldend werk uit de kunstgeschiedenis van
de periode na de tweede wereldoorlog tot eind jaren 70.
Eigenlijk
wil ik dit werk bespreken, maar het is van 1996, en dat mag niet wegens
te nieuw ofzo denk ik. Dus dat doe ik hier dan binnenkort.
Even een lijstje: kunst in
dienst van de totalitaire regimes, entartete kunst, abstract
expressionisme, cobra, art brut, informele en abjecte kunst, nouveau
réalisme, pop art, hyperrealisme, arte povera, zero, privé-mythologie,
minimal art, conceptuele kunst, performances, happenings, videokunst,
land art. Die laatste acht stromingen
schrap ik eigenlijk al, heb ik weinig voeling mee, en er zijn
boeiendere zaken te vertellen over boeiendere werken.
Aan welk werk denkt U zo meteen? Ik ben benieuwd, reacties graag.
^ ... toen ik elf was, was ik verliefd op Elisa Waut. Dat herinner ik me sinds maandag terug, omdat ik voor de tweede keer in een week Four Times More te horen kreeg. Ofwel is het toeval, maar ik denk dat ze dat prachtige nummer weer wat airplay gaan geven...
^
gisteren avondje kortfilmfestival gedaan. Twee blokken meegepikt, de
Graphic Adventures Special in The Labo en later het eerste programma
van de Animation Nations. En er zaten enkele
pareltjes tussen.
- In het braziliaanse Tyger duikt een grote tijger op in het midden van een stad. Heerlijk.
- het kubistische "90°" van Premium Films, lichtjes outdated maar toch verassend.
- De videoclip van "Go with the Flow" van de QOTSA, door het Londens collectief Shynola. (Wat "making of 'Go with the flow'" info hier.)
- Human Space Invaders, zwitserse geestigheid met pixels (www.notsonoisy.com)
- Apple on a Tree, over een appel die graag mens wou zijn.
- de videoclip van Recloose's "Mana's Bounce"
- "Pika - Pika" van het japanse Tochka, speelt met beelden met lange sluitertijd.
- in "Rock Wars" van Ugly Pictures passeert zowat elke bekende CD-hoes uit de muziekgeschiedenis.
- een pixelated voetbalmatchke in "Park Football" van Grant Orchard (www.onedotzero.com)
Soit, een massa grafische stuff van hoge kwaliteit én vindbaar op het net dus.
Video staat niet stil, ook al is zogezegd elk verhaal al verteld, qua
techniek en stijl valt er nog het één en ander aan te boren.
Ik vroeg iets meer onlangs, gisteren heb ik een beetje meer gekregen. Fijn zo.
^ En dringend!
Want ik heb zin om in een grote blok ijs te veranderen. Of in een beer, dan ging ik nu in winterslaap. Of in allebei.
Een beer in een blok ijs in winterslaap.
^ Gisteren verjaarde jimbaar en naar oude goede gewoonte was daar een brunch aan gekoppeld. Lang ga ik er niet over uitwijden, maar ik heb er bijna 12u gezeten en het was plezant. Aanvankelijk entertainment door de bengels, het hoort er stilaan elk weekend toch even bij. Leren pokeren van een echte en hem dan maar gelijk in zijn shortje gezet. En cap Kenny heeft me wat boekentips gegeven, dus binnenkort hier weer doorbijten op lekker lange cultuurhistorische beschouwingen...
Verder nog even melden dat de oude pekfabriek naast Plaza Real uitstekende feestjes oplevert. Fijne setting, lekkere pils, goeie muziek en leuke meiden (k). Alledaags geluk ligt soms dan toch voor het rapen, zo lijkt. Thanx to Door en Flip om mij uit mijn luie zetel te sleuren, het was nog eens nodig.
Dont let Virgo fool you though. It is easy to mistake the shyness
of the Virgo as aloofness, when really all it is that they are more
comfortable with intellectualizing and dialoging than spilling their
dark emotional secrets. It is for this reason that watching and
touching them is the best way to create an intimate physical
connection, rather than over eloquent speech. They want to be held when
they need to feel loved, fed when they are hungry, and kissed when they
feel passionate. They are an earth sign, and thus feel most at home
with their five senses, so they are also known to be hot in bed.
***Warning, withholding of affection as a means to argue or get
something from a Virgo, will inevitably backfire. Instead of motivating
them it will reduce the reason that they want to do something for you
in the first place. They will feel unloved when not touched, and they
will lose interest in an attempt to protect themselves. Always bribe
your Virgo with love and sex, never with negatives.
("Die doet wat hij kan, en de wereld verkondigt wat hij weet, is niet tot meer verplicht." Pietro Arentino)
Giacomo Casanova (1725-1798) werd door de
Inquisitie in Venetië beschuldigd van hekserij en het bezit van
verboden, occulte boeken. In 1755 werd hij over de Brug der Zuchten
geleid, en opgesloten in "I piombi", een beroemde gevangenis die deel
uitmaakt van het Dogenpaleis. In de nacht van 31 oktober en 1 november
van het jaar 1756 slaagde hij erin te ontsnappen over de loden
daken en ging naar Frankrijk, waar zijn avonturen een sensatie werden
door een pamflet "Renconte de ma fuite des plombes de Venise".
In zijn Mémoires vernoemt hij een
boekje dat hij tijdens een van zijn nachtelijke avonturen aan zijn
geliefde M.M. laat zien, en hij verwijst er zeer kort naar met de
benaming `een Aretino' ... En laat ik net daar nu eens even bij stilstaan aangezien Casanova zelf dat niet doet.
Het gaat hier
waarschijnlijk om een van de vele vermeerderde uitgaven van Pietro Aretino's "Sonnetti Lussuriosi" (Wellustige Sonnetten), verlucht met
gravures van dames en heren die druk met elkaar doende zijn.
De prent boven van Giulio Romano (1499-1546) (gegraveerd door Marcantonio Raimondi)
is de enige overgebleven prent van het originele verzameld werk "I
Modi" uit 1524. Alle andere die je tegen zou komen zijn interpretaties van latere kunstenaars. Aretino (1492-1556) schreef zijn "Sonnetti Lussuriosi" nadat hij Romano's
tekeningen had gezien en werden later gebundeld in een gedrukte uitgave
met Raimondi's gravures. Op enkele uitzonderingen na werden alle
copijen van dit boek meteen verbrand door de Kerk, geen enkele
volledige copij heeft de censuur overleefd. Met de gedrukte versie van "I Modi" ontstond in de vroege Verlichting de pornografie, de taboesfeer errond (en waar wij nu nog steeds voor een deel onder gebukt gaan) werd later door de Victoriaanse Kerk opgelegd. Ontdek de cultuurhistorische achtergrond zelf in alle rust, vandaar onderstaande links. Interessante stuff als je het mij vraagt...
("Een nagerecht zonder kaas is als een schone vrouw met slechts één oog." Brillat-Savarin)
EERSTE MEDITATIE Zinnen
Door middel van de zinnen stelt de mens zich in verbinding met de buitenwereld.
Het aantal zinnen 1 Men telt er minstens zes: - Het gezichtsvermogen - waardoor
wij de buitenwereld waarnemen en dat ons door middel van het licht
verwittigt van het bestaan en de kleuren van de ons omringende lichamen. - Het gehoor, dat de luchttrillingen opvangt die allerlei welluidende of ook wel onwelluidende ervaringen veroorzaken. - De reuk, waardoor wij de geur waarnemen van alles wat daarmee is begiftigd. - De smaak, waardoor wij alles kunnen proeven wat sappig is of in vloeistof is opgelost. - De tastzin, waarmee wij aard en vorm van de ons omringende lichamen kunnen waarnemen. - De geslachtsdrift, oftewel de
lichamelijke liefde, die de seksen naar elkaar drijft, waardoor het
voortbestaan van de soort wordt gewaarborgd. Wij kunnen ons erover verbazen
dat, vrijwel tot de tijd van Buffon*, deze zo belangrijke
vertegenwoordigster der zinnen als zodanig onbekend bleef en verward
werd of zelfs vereenzelvigd met de tastzin. Toch heeft de zetel van de
geslachtsdrift niets te maken met de zetel van de tastzin. De
geslachtsdrift zetelt in een orgaan dat evenzeer zelfstandig is als
ogen of mond. Wij moeten hierbij constateren dat, hoewel elke sekse op
zich voorzien is van het nodige om zingenot te smaken, er toch een
samengaan der seksen noodzakelijk is om te bereiken wat de natuur van
ons wil. En als het smaakzintuig, dat er tenslotte toe dient om het
individu in stand te houden, zonder enige twijfel als een zelfstandig
zintuig kan worden beschouwd, dan hebben de organen die bestemd zijn om
de soort in stand te houden dat recht toch zeker. Laten wij dus aan de
geslachtsdrift een plaatsje gunnen in de rij der zinnen en onze
nakomelingen zullen ons daarvoor dankbaar zijn!
* Buffon: achttiende-eeuwse schrijver en bioloog
...
Het doel van de werking der zinnen 5 Laten wij nu eens onze zinnen als één geheel bezien.
Dan merken wij dat de Schepper twee oogmerken had, waarvan het ene
voortvloeide uit het andere: de instandhouding van het individu,
teneinde het voortbestaan van de soort te waarborgen.
Dit is de bestemming van de mens, als denkend wezen. En al zijn handelingen hebben te maken met dit tweeledige doel.
Het oog beschouwt de dingen en ontdekt de wonderen die de mens omringen en leert hem dat hij deel uitmaakt van één groot geheel.
Het oor neemt geluiden waar, niet alleen om hem aangename sensaties te
geven, maar ook om hem te waarschuwen voor dingen die een gevaar voor
hem kunnen zijn.
Het gevoel stelt hem door pijn op de hoogte van verwondingen.
De handen, deze trouwe dienaren, helpen de mens niet alleen zich te
beschermen tegen gevaren, maar geleiden hem op zijn pad. Ze worden
uitgestrekt naar alles, waarvan zijn instinct zegt dat het goed voor
hem is.
De neus onderzoekt ze zorgvuldig, want ondeugdelijk voedsel verraadt zich vaak door een slechte geur.
Wanneer de smaak een beslissing genomen heeft, zetten de tanden zich in
beweging. Tong en verhemelte werken samen om te proeven en de maag
verteert het voedsel.
En wanneer dat gebeurd is, voelt men een aangename loomheid over zich
komen, de dingen vervagen, het lichaam ontspant en de ogen vallen toe.
Alles verdwijnt en de zinnen zijn volkomen tot rust gekomen.
Bij zijn ontwaken ziet de mens dat alles om hem heen hetzelfde is
gebleven, maar toch begint in hem een smeulend vuur te gloeien, want
een der belangrijkste zinnen is ook ontwaakt. Hij voelt dat hij zijn
wezen met iemand anders moet delen.
Dit gevoel, dit onrustig zoekende en dwingende gevoel, kennen beide
seksen. Het brengt hen samen en verenigt hen en wanneer de kiem van een
nieuw wezen is gelegd kan de mens weer in vrede rusten, want hij heeft
de heiligste van zijn plichten vervuld en het voortbestaan van de soort
verzekerd.
Dit zijn zo enkele beschouwingen die ik vooreerst aan mijn lezers wilde
voorzetten, alvorens over te gaan tot een diepgaande bestudering van de
smaak.
^
