Deel II
Zoals hogerop gezegd heeft Mislav ons aangeraden te gaan zwemmen (we waren rond 16 u
terug in t hotel) en een hele groep deed dat ook
Ik besluit om mee te gaan
Eerst zitten we met ze n alleen aan t zwembad en dan gaan we de trap af naar zee. Daar zijn
betonnen platforms gemaakt als artificieel strand en men kan er met een trap in zee.
Eerst boven wat gepraat met de bankzitters onder ons en dan ga ik ook in zee.
Vanuit het water waarschuwen de zwemmers me dat de trap zeer glad is.
Ik ben dan uiterst voorzichtig, hou me vast aan de reling en ga naar beneden.
Toch glij ik uit, val naar beneden en sla met mijn voet tegen de reling
Ik voel onmiddellijk dat het niet in orde is.

De foto is gemaakt in mei. Nu is de oude leuning vervangen door een nieuwe innox
leuning aan de andere zijde.
De mensen helpen me uit het water naar de bank en samen zien we mijn voet binnen enkele
minuten geweldig opzwellen.
Ik kan niet meer staan, mijn tenen niet meer bewegen en dus belt Maria (receptie) een dokter.
Binnen de 10 minuten is er een ziekenwagen en word ik op een draagberrie gelegd.
Nog even langs de receptie om wat te regelen en dan ZOU het richting ziekenhuis gaan
Niet dus
Er komt een dringende oproep binnen voor iemand met een infarct of iets dergelijks en ze
zetten me prompt uit de ziekenwagen op een stoel midden op de parking.
Mensen van de groep halen een tweede stoel om mijn voet omhoog te leggen en dan
wordt een oplossing gezocht.

Uiteindelijk rijdt de dame van de bar (Duvbaska???: moeilijke namen maar wel een zeer mooie
mevrouw
) met haar wagen en iemand van de groep blijft bij ons (bedankt!!!).
Het ziekenhuis ligt in Gospiç, zowat 40 km door het Velebitgebergte en de rit duurt
ongeveer een uur.
Binnen op spoedgevallen, naar de radiologie en dan wachten op het verdict
Ze besluiten een voorlopige gips te leggen en geven de raad zo snel mogelijk naar
België terug te keren voor verdere verzorging.
Terug naar het hotel en daar staan ze me al bezorgd op te wachten.
Ik ben zeer dankbaar voor de steun die ik kreeg zowel van het hotel als vanuit de groep.
Ik heb het thuisfront op de hoogte gebracht, kreeg een rolstoel in bruikleen van
iemand uit onze goep (bedankt Yanni) en ging vroeg naar bed.
Einde van een turbulente dag en van het seizoen (denk ik
).

:-(