Bron : www.e-gezondheid.be

Insuline is een hormoon dat ervoor zorgt dat de glucose de lichaamscellen in kan komen en dat de productie van glycogeen stimuleert, een van de belangrijkste brandstoffen voor fysieke inspanningen.

Cellen op zoek naar suiker Insuline werd zeventig jaar geleden ontdekt. Sindsdien houdt dit hormoon de fysiologen in de ban. Vooral de omstandigheden waarin de pancreas of alvleesklier de stof in het bloed afscheidt blijft ze boeien. We weten dat dit proces zich voordoet telkens als we hebben gegeten, vooral zoete dingen. Enkele minuten na elke maaltijd kan de concentratie plasma-insuline tien keer hoger liggen dan ervoor. Daardoor kunnen suikers massaal de cellen binnen komen. De insuline helpt zo de voorraden glycogeen weer aan te vullen. Die stof wordt door de specialisten in sportfysiologie “de brandstof van de fysieke inspanning” genoemd. Een andere piste Zo loopt het bij het merendeel van de mensen. Bij sporters speelt nog een ander mechanisme mee. Het regelmatig trainen creëert een sterke behoefte aan suiker. Na een maaltijd of tussendoortje wacht de cel niet tot er insuline vrijkomt om opnieuw suikers te krijgen. Ze gaat op eigen houtje aan de slag en bedient zich van het aanwezige calcium dat bij de contractie van de spieren uit het sarcoplasmatisch reticulum vrijkomt. Dat mechanisme is van grote waarde voor de sporters. Die kunnen zo sneller reageren op het krimpen van hun energievoorraden zonder te hoeven wachten tot er insuline vrijkomt. Ze vullen hun voorraden glycogeen in de spieren en de lever spontaan aan met het oog op de prestaties die ze nog moeten leveren. Maar ze zijn niet de enigen die voordeel kunnen halen uit dit flexibele mechanisme. Dat mechanisme blijkt ook heel waardevol te zijn in de behandeling van mensen met diabetes. Kenmerkend voor deze ziekte is dat het lichaam te weinig insuline aanmaakt. Om verschillende redenen, die het gevolg zijn van erfelijke factoren en/of de leefstijl, kan de pancreas de behoefte aan insuline niet meer dekken. In dat geval moet het hormoon worden toegediend via inspuitingen. Maar ook sport kan, althans gedeeltelijk, hulp bieden. Verschillende wetenschappelijke studies hebben aangetoond dat de hoeveelheid via injecties toegediende hormonen kan worden verlaagd als patiënten vaak na jaren stilzitten weer aan sport gaan doen. Om die reden raden diabetesspecialisten hun patiënten nu sterk aan om te sporten. Of hoe lichaamsbeweging insuline kan vervangen.

20/06/2006
Gilles Goetghebuer, gezondheidsjournalist

20-07-2006, 08:13 geschreven door pantergirl  

Bron : Het Laatste Nieuws - online.

Tien extra redenen die tot overgewicht (kunnen) leiden

Te weinig slaap zorgt voor een toename in een eiwit dat honger stimuleert.

Kinderen hebben meer kans op overgewicht door hun genen, door de partnerkeuze van hun ouders en de stijgende leeftijd van hun moeder.

Borstvoeding kan leiden tot overgewicht, onder andere door de vervuilende stoffen die in de moedermelk zijn geraakt.

Bij mannen is een buikomtrek van meer dan 100 cm gevaarlijk.

Roken onderdrukt het hongergevoel. Door te stoppen met roken, kom je bijna als vanzelf bij.

Beweging is belangrijk maar het is niet voldoende.

Ook gezond eten is een belangrijke, maar niet de enige factor.

Obesitas is dé killer van deze tijd. Er lijden zoveel mensen aan overgewicht dat artsen paniekerige berichten de wereld in sturen en het mantra is bekend: gezonder eten, meer bewegen! Een nieuwe studie van vooraanstaande wetenschappers duidt echter andere oorzaken aan. Gewichtstoename kan evengoed te wijten zijn aan de temperaturen in onze huizen of vervuilende stoffen en medicijnen. Het is niet dat gezond eten en veel bewegen onbelangrijk zijn, het zijn alleen niet de enige oorzaken. De tien belangrijkste oorzaken op een rijtje gezet.

1) Te weinig slaap
Vermoeide mensen grijpen sneller naar eten. Dat komt omdat slaapdeprivatie de hoeveelheid ghrelin, een eiwit dat de voedselopname stimuleert, in het bloed doet toenemen terwijl de hoeveelheid leptin, het eiwit dat de hoeveelheid lichaamsvet reguleert, afneemt. De voorbije vijftig jaar is het aantal uren dat mensen slapen gedaald met twee uur, van negen naar zeven.

2) Vervuiling
Synthetische chemicalliën, zoals bijvoorbeeld in plastic, kunnen het lichaam binnendringen via de voedselketen en de werking van hormonen beïnvloeden of zelfs tegenwerken. Hoe meer van deze vervuilende stoffen in ons lichaam, hoe dikker we worden. Zo zijn er stoffen die de werking van de mannelijke hormonen verhinderen, waardoor het vet zich opstapelt. Baby’s ontsnappen er niet aan: moedermelk is al even vervuild. Sinds 1972 verdubbelt de vervuiling elke vijf jaar.

3) Comfortabele temperaturen
In de winter hebben we het graag warm, in de zomer willen we airco. De gemiddelde huistemperatuur is gestegen van 13°C naar 18°C in de laatste dertig jaar. Dat heeft als gevolg dat het lichaam de calorieën om af te koelen of te verwarmen niet opgebruikt en ze omzet in vet.

4) Niet roken
Het is een cliché, maar mensen die roken komen minder aan – en ze verdikken eens ze stoppen met de kankerstok. De reden is dat nicotine honger onderdrukt. De cijfers liegen er niet om: stoppen met roken verklaart een kwart van het toegenomen overgewicht bij de mannen en een zesde bij de vrouwen tussen 1978 en 1990.

5) Medicatie
Antidepressiva, anticonceptie, medicatie voor diabetici, hoge bloeddruk, spiersamentrekkingen.. deze medicijnen bevatten bètablokkers die kunnen leiden tot een gemiddelde gewichtstoename van ongeveer 1,5 kilo.

6) Verouderen
Ook het natuurlijke verouderingsproces zorgt voor een gewichtstoename. Bij vrouwen heet dat de ‘blokjaren’ met twee cruciale fases. De eerste periode met gewichtstoename is na de 35ste verjaardag, de tweede na de menopauze en dat allemaal door hormonale en metabolische veranderingen. De mannen verdikken vooral in de buikstreek, met de ontwikkeling van de zogenaamde ‘bierbuik’. Een buikomtrek van meer dan 100 centimeter verhoogt de kans op diabetes. Tegelijk moet er ook rekening gehouden worden met een neveneffect: de leeftijdsgroep 35-44 is enorm toegenomen, dus ook de kans op het voorkomen van overgewicht is toegenomen.

7) Leeftijd van de moeder
De kans op verdikken stijgt met 14,5 procent per vijf jaar dat de moeder veroudert. Dat zou kunnen zijn omdat kinderen bij het ouder worden minder proteïnen binnenkrijgen of omdat de leeftijd van de moeder bij de geboorte gewoon al hoger is.

8) Laag geboortegewicht
Baby’s met een laag geboortegewicht halen hun ‘tekort’ snel in – en misschien wel te snel, waardoor de kans op overgewicht toeneemt. Ook moeders die een te laag geboortegewicht hadden, hebben meer kans op diabetes, wat het de kans op overgewicht voor hun kinderen weer verhoogt. Ook overvoede baby’s lopen een groot risico op overgewicht.

9) Genen
De Body Mass Index is gedeeltelijk erfelijk en dat komt vreemd genoeg omdat mensen die meer wegen meer kinderen ter wereld brengen. Meer kinderen uit dikke ouders, betekent meer mensen die voorbestemd zijn om dik te worden.

10) Partnerkeuze van de ouders
Soort zoekt soort zegt men wel eens – en dikke(re) mensen zoeken dikke(re) partners uit. Ook dit verhoogt de kans om kinderen met genen die hen voorbestemmen voor zwaarlijvigheid.

17/07/06 14u55

19-07-2006, 11:40 geschreven door pantergirl  

port en voeding

Voeding : de sluipende tekorten

Mensen die aan sport doen zijn zich er over het algemeen goed van bewust dat ze om hun motor te laten draaien brandstof en water nodig hebben. Jammer genoeg onderschatten ze vaak het belang van de andere voedingsstoffen.

Weinig sporters letten erop of ze wel genoeg mineralen binnenkrijgen. Dat is nochtans essentieel. Magnesium is bijvoorbeeld onontbeerlijk voor de productie van energie in het lichaam. Bij een tekort aan magnesium gaat het lichaam in een lagere versnelling en voelt de betrokkene zich de hele dag door abnormaal moe. Zulke situaties zijn schering en inslag bij sporters die aan een krachttraining beginnen. De herhaling van intensieve inspanningen zorgt voor een aanzienlijk verlies van magnesium via het zweet en de urine. Als de sporter in kwestie er niet op toeziet dat de verliezen telkens worden gecompenseerd, zit hij voor hij er erg in heeft met een tekort. Ook de hoeveelheid zink in het lichaam krijgt te lijden bij een intensieve spieractiviteit. Hetzelfde geldt voor tal van andere mineralen en vitamines. Het is een beetje te vergelijken met een werk in een fabriek, waar de afwezigheid van één post soms volstaat om het hele productieproces stil te leggen. Hier wordt de eiwitsynthese onmogelijk zodra een van de schakels in het proces, hoe klein ook, ontbreekt. Vandaar het belang om fruit en groenten te eten die rijk zijn aan micronutriënten.

Bouwstoffen

In de voeding van sporters horen voorts ook alle stoffen die als bouwmateriaal fungeren in de steunweefsels die bij het sporten extra belast worden, zoals de pezen en het kraakbeen. Water, kalk, silicium, mangaan enz… zijn hier onontbeerlijk. En dan is er nog het meest problematische geval: dat van de vetzuren. Vet heeft in het sportmilieu een slechte reputatie. Elke sporter zal vet mijden uit angst om bij te komen. Dat geldt voor de sporters die een uithoudingssport beoefenen (fietsen, lopen, enz.), zowel als voor de rest. Onderzoekers die bij rugbyspelers een biologische balans opstelden kwamen ernstige tekorten aan essentiële vetzuren op het spoor. Als gevolg daarvan verliezen de celmembranen hun vloeibaarheid, waardoor ze de schokken minder goed kunnen opvangen. De spiervezels worden extra belast en worden brozer, en soms ziet men dan ook dat het herstelvermogen van de spieren aan het eind van een training niet meer voldoende is. Bij de atleet manifesteert zich dat in zware benen, soms zelfs in spierpijn die pas na enkele dagen verdwijnt. Gaat hij toch door met trainen, dan forceert hij zich en loopt hij uiteindelijk blessures op. Die zwakte van zijn spieren interpreteert hij dan als brute pech, een speling van het lot. Nochtans volstaat het soms gewoon dat hij zijn eetgewoonten herziet om het probleem op te lossen.

Het ideale menu voor sporters is een gevarieerd dieet op basis van volwaardige voedingsmiddelen, bij voorkeur seizoensproducten uit de streek. Dat geeft meteen ook de garantie dat ze vers zijn.

Slotsom: wie zijn boodschappen op de markt doet, bespaart zich misschien een omweg langs de apotheek.

18-07-2006, 12:09 geschreven door pantergirl