Rond 8u30 uit ons bed, koffers gepakt want rond 12u moeten we van onze
kamer. We geven onze koffers nog even in bewaring in het hotel want we moeten
maar rond 15u30 naar de luchthaven vertrekken.
Wat doen we dan om deze uren nog te overbruggen, nog even bij Macys
binnenstappen. Hier kan je deze uurtjes gemakkelijk doorbrengen. Het is het
grootste warenhuis ter wereld waar ongeveer alles te koop is.
Voor we het weten is het 15u00, halen we onze koffers op in het hotel en
trekken richting metro die ons naar de Air Train brengt. Eenmaal in de Air
Train stappen we af in Terminal 3 die bestemd is voor vluchten van o.a. Delta
Airlines. Na de koffers te hebben ingecheckt nog even relax in Gate B22 gezeten
tot we in ons vliegtuig konden plaatsnemen.
Onze terugvlucht verliep vlekkeloos, met een filmpje, een maaltijd en s
morgens een licht ontbijt.
Rond 8u40 zetten we terug voet op Belgische bodem waar opa ons reeds
opwachtte en ons veilig terug thuisbracht.
8u30 : opgestaan, metro naar 4th Street genomen waar we in de omgeving van Washington Square ons ontbeten hebben. Op Washington Square staat een marmeren boog ter gelegenheid van het eeuwfeest van de inauguratie van George Washington.
Na even genoten te hebben aan de fontein zetten we onze wandeling verder langs de New York University, Bleecker Street naar St. Lukes Place. Hier staan 15 mooie rijtjeshuizen met vooraan een lantaarn die in New York altijd een huis van een burgemeester markeren. Huis nr. 10 is het bekendste van het blok : het huis van de familie Huxtable (The Cosby Show).
Van daaruit gingen we terug richting 4th Street (voor onze metro) waar we een match street baskett ball zagen. Nadien metro genomen naar 42nd street waar we de New York Public Library bezochten. Dit is een heel imposant bouwwerk. De Main Reading Room bestrijkt twee blokken. Achter de bibliotheek bevindt zich Bryant Park. Dit is een zeer gezellig parkje midden in het centrum. In de lente en herfst vinden er beroemde modeshows plaats en zomers worden er klassieke films getoond. In de opslagruimte onder het park liggen ruim 7 miljoen boeken die tot de bibliotheek behoren.
Na even te hebben gepauseerd gingen we naar het Flatiron building. Deze ligt op de kruising van Broadway, Fifth Avenue en 23rd Street en was met zijn 21 verdiepingen een van de eerste wolkenkrabbers van de stad. Zijn driehoekige vorm bezorgde hem de bijnaam het strijkijzer. Onderweg hier naartoe passeerden we een sportwinkel en natuurlijk kunnen we die niet gemakkelijk voorbij maar dit bleek nog zo geen slechte beslissing te zijn. Wat vonden we daar : het badpak waar ons Renka reeds meer dan 3 weken achter zocht.
Na een korte verpozing in het Madison Square Park (we voelen ons nu wel alle 4 vrij vermoeid) gaan we nog even naar Time Square om bij de M&M store nog enkele cadeautjes te kopen. Daarna nog even bij American Eagle waar we met het ticket van onze aankoop een familiefoto kunnen laten nemen voor 15 seconds of fame op Time Square. Deze foto verschijnt dan gedurende 15 seconden op een megascherm op Time Square. Daarna richting hotel want morgenvroeg moet er nog wat gepakt worden voor onze vlucht richting Brussel.
9u00 moeizaam uit bed, eer de laatste uit de badkamer kwam waren we
weeral vlug een uurtje verder. We trokken met de metro richting Upper
Westside, we wilden de kinderen de jeugdherberg (International Youth
Hosteling), waar papa en mama twee jaar geleden verbleven laten zien.
Het was teven daar in de buurt dat we ons ontbijt nuttigden.
Daarna stapten we terug in de metro richting American Museum of Natural
History (iedereen wel bekend vanuit de film Night at the Museum). Mama liet
ons iets te vroeg uitstappen, bijgevolg konden we nog enkele blokken lopen, en
dat weeral in die drukkende warmte.
We vertoefden er een viertal uurtjes, het is een gigantisch complex, het
herbergt enorme collecties van fauna,
flora en wereldculturen. Bovendien is er ook een groot planetarium.
Na dit uitgebreid bezoek liepen we enkele blokken verder tot bij de
Dakota Building, het is hier dat de ex-Beatle John Lennon in 1980 voor de
deur werd vermoord. Zijn echtgenote Yoko Ono woont er nog steeds. Aan de
overzijde stapten we het Central Park binnen, waar we onmiddellijk aan het
herdenkingspark Strawberry Fields kwamen. Dit is een herdenkings monument ter
nagedachtenis van John Lennon, het is een druk bezochte plaats waar men
constant de fototoestellen hoorde klikken.
We stapten hierna verder langs The Lake, waarover zich de Beau
Bridge uitstrekt (ons ook gekend uit meerdere films).
Onze laatste stopplaats in het park was Sheep Meadow, een enorme
grasvlakte met zicht op de skyline, waar s zomers vele New Yorkers komen
luieren en even uit de drukte ontsnappen. We aten er ons een ijsje en vleiden
ons er een half uurtje neer.
We verlieten het park langs Wollman Rink waar s winters steeds een
schaatspiste ligt. Tijdens de zomer is er een pretparkje voor de allerkleinsten
geherbergd.
Zo kwamen we aan 5th Av, de
bekende winkelstraat. We bezochten er meerdere zaken waaronder: Gap,
Abercrombie, NBA Store, Hollister,
en stapte ook even de Trump Tower binnen. Verder liggen op deze Av
meerdere bekende modehuizen, waar we enkel de buitenkant van bewonderden.
Ondertussen was het alweer avond en wandelden we verder tot bij het
Hardrock Café op Time Square waar we ons dinner namen.
Uit nieuwsgierigheid stapten we ook Toys R us binnen , een 3
verdieping tellende speelgoedwinkel, met als hoogtepunten de grote
legobouwwerken, het reuze Barbiehuis, de grote Dino en een reuzenrad dat alle
drie de verdiepen overschouwd.
Na nog enkele kledingswinkels te zijn binnengestapt sloten we onze avond
af met een koffietje bij Starbucks. We verkozen om de terugweg te voet te doen.
Het was na de regenbui van deze avond immers een klein beetje minder warm
buiten, allezins aangenamer dan die zwoele metrostations.
Morgen vatten we onze laatste volledige dag in NY aan, er staan nog
enkele bezienswaardigheden op ons programma.
Vandaag superlang uitgeslapen, het was zowaar 10u00 dat mama iedereen
ter order riep, en dan duurde het nog eventjes eer de laatste (Jonas) uit zijn
bed was. Iedereen een douche en terug naar de buren voor een ontbijtje.
Daarna nog even binnengestapt in de Starbucks om het blogverslag en de
fotos te kunnen posten en vervolgens richting metro getrokken.
We startten vandaag onze trip richting Chelsea, de dag van vandaag
bekend voor zijn kunst- en antiekgalerijen. Ooit was dit een heus modedistrict,
je kan dit nog wel merken aan de iets hippere winkels.
Maar de hoofdreden dat we hier naar toe trokken was de The High Line,
een oude luchtspoorweg die omgebouwd is tot een groene wandelpromenade. Dit was
een van de eerste realisaties waar de huidige burgemeester Bloomberg zich
achter zette. Een zeer mooie realisatie waarbij meerder architecten bij
betrokken werden. De ongeveer 1000m lange promenade is mooi aangelegd met een
enorme variatie aan bloemen en planten, prachtige wandelpaden en op talrijke
plaatsen uitgerust met hippe rustplaatsen. Daar het in de hoogte gelegen is
geeft het bovendien ook een mooi uitzicht op een gedeelte van de stad en af en
toe op de Hudson River. Ter hoogte van 16th Street daalden we even af om de
Chelsea Market te bezoeken. Een galerij vooral bestaand uit voedingswinkels
en restaurantjes (waaronder drukbezochte Lobsterplaza), gelegen in een oud
pakhuis.
Daarna stapten we even het General Post Office binnen een imposant
gebouw gekenmerkt zijn 20 Korintische
zuilen. Binnenin ook weer een staaltje van de Amerikaanse grootheid, tientallen
loketten!
Terug op de metro gesprongen, railden we naar het begin van de Bronx(even
de verkeerde lijn genomen), waar het Yankee Stadium op ons programma stond.
Een toer konden we niet meer maken, maar we wouden het toch eens gezien hebben.
We maakten er tevens een bezoekje aan het NY Yankees Hard Rock Café, waar we
een vroeg dinner genoten en Jonas zijn (hoop ik toch) laatste Hard Rock Café
t-shirt kocht.
We namen terug de metro in, deze maal de lijn 4 Downtown-Brooklyn,
waar we afstapten ongeveer ter hoogte van 5th Av. Hier was het de Apple Store
die gepland stond. We vertoefden er ruim 1 uur, het was er een overrompeling
van mensen die ieder op zich de nieuwste modellen testten.
Ondertussen waren de meeste winkels op 5th Av reeds gesloten (goed voor
onze geldbeugel) en stapten we via het Rockefeller Center,waar een heuse
party aan de gang was, richting Time Square (onze dagelijkse afsluiter). Hier
trakteerden we onszelf op een ijsje (type Mc Flurry) en bezochten we de 3
verdiepingen tellende M&M Store. Je kan hier werkelijk alles met een
afbeelding van M&M kopen.
Na nog een
Starbuckskoffietje trokken we (te voet deze maal) richting ons hotel, het was
wederom 01u30.
8u00 : toch wel vroeg na zon ganse dag geslenterd te hebben, dat kruipt
toch in de beentjes. Danny voelde zich niet zo lekker en we besloten reeds te
gaan ontbijten, hij zou wat later komen. Op naar Starbucks waar we ons een
klein ontbijt met een beker koffie (thee) namen. Even later kwam Danny ons
terug vervoegen en zouden we de ferry naar Staten Island nemen. Dit is een gratis
veerpont die vele Amerikanen nemen om van het eiland naar Manhattan te komen
werken. Deze veerpont vaart langs Ellis Island en van hierop kan men het Statue
of Liberty bewonderen (weliswaar op ruime afstand maar wordt door vele
toeristen gedaan). Bij aankomst onmiddellijk de boot terug genomen. In Lower
Manhattan nog even langs de Charging Bull gestapt. Dit bronzen kunstwerk werd
daar door zijn maker en een 30-tal vrienden tussen de politiepatrouilles heen,
neergezet. Het werd verwijderd wegens verkeershinder en geen vergunning maar
door publiek protest kreeg het toch een tijdelijke locatie (en staat er
inmiddels nog). Vervolgens zetten we onze weg verder naar 1st Avenue waar we de
VN-gebouwen zouden bezoeken. Onderweg gestopt bij Sport Authoritie
(sportwinkel waar nog wat zwemgerief gekocht werd). Bij de VN aangekomen
moesten we een veiligheidscontrole passeren en kochten tickets voor een
rondleiding. De organisatie stelt zich ten doel de wereldvrede te bewaren en
economisch en sociaal welzijn waar ook ter wereld te bevorderen. Het terrein
van 7 ha is internationaal gebied, met eigen postzegel en postkantoor. Hier
bezochten we de Veiligheidsraad Board of Security en de Algemene Vergadering General
Assembly. Na de rondleiding was het 18u00 en begonnen onze maagjes weeral te
grommen. We besloten vandaag een wandeling te maken in Chinatown en daar ons
dinner te nuttigen. Na wat rondslenteren vonden we ons een gezellig Chinees/Thais
restaurantje met aangenaam personeel. Onze maaltijd was lekker en fijn, zeker
niet te beklagen. Vervolgens zetten we onze weg verder door Little Italy
(trouwens ook wel gezellig met vele eetterrasjes) en Soho. Deze buurt is gekend
voor zijn kunstgalerijen, trendy winkels en appartementen met gietijzeren
gevels (noodtrappen). Ondertussen was het weeral 22u00 maar we konden het toch
niet laten om nog langs Time Square te gaan. Even langs het hotel om ons te
verfrissen en hop richting Time Square waar de meisjes lustig shopten. Rond
2u00 vonden we het genoeg geweest en gingen we terug richting hotel om doke te
doen.
08u00 uit bed, dat deed zeer,
onze biologische klok stond nog op
steeds op LA-time (05u00). Als we door het raam keken was het al bijzonder druk
op de straat. Nadat iedereen een douche had genomen, konden we ons de stad in
begeven. We stapten de Déli naast ons hotel binnen waar we ons een broodje
met ei-bacon-kaas bestelden. Het was er druk, maar alle zaken zitten hier vol.
Vervolgens stapten we de metro in richting Brooklyn. We maakten er een
wandeling langs de Borough Hall en de trappenhuizen (ons bekend uit de films).
In de Garden of Eden (een versmarkt), namen we een Cheescacke mee, die we
gezellig langs de oever van de East River verorberden. Het extra gezellige
hieraan was dat deze plaats een fantastisch zicht heeft op de Brooklyn Bridge
en de skyline van het Financial Center (hoge buildings, daar waar ooit de Twin
Towers stonden).
Onze volgende etappe was deze over de Brooklyn Bridge (verbinding tussen
Brooklyn en Manhatten, ooit de eerste hang- en ijzeren brug ter wereld
(bouwjaar 1883). Een wederom drukke bedoening, overal staan mensen fotos te nemen,
het spijtige was dat er nog steeds net als twee jaar geleden een gedeelte
ingepakt is voor renovatiewerken.
Over de brug kwamen we langs het Civic Center (City Hall), waar we via
de free wifi even skypte met Oma.
Vandaar stapten we naar St Pauls Chapel, deze deed dienst als
verzorgings, uitrust en voedselverdeelpunt voor de hulpdiensten en werkers
tijdens de catastrofe die 09/11 toch wel was. Deze kerk die vlak naast de
torens lag bleef wonderbaarlijk bespaard van grote schade. We zaten dus
ondertussen aan Ground Zero, waar met man en macht gewerkt wordt aan de nieuwe
Towers. Men wil hier echt laten zien dat de amerikanen zich niet laten klein
krijgen. We passeerden langs brandweerkazerne Ladder 10, zij waren uiteraard
als eerste op de rampplaats , maar hun menselijke tol was ernaar. Nog steeds
roemen de toeristen het werk van hun Heros.
Na deze lange tussenstop wandelden we door Wall Street, het financiele
hart van de VS en tevens voor een groot stuk van de wereld. Een sterk beveiligd
gedeelte trouwens. Na een slaatje naar binnen gespeeld te hebben, het was
ondertussen gaan regenen, stapten we langs de helihaven naar Pier 17 (een oude
pier die eigenlijk dienst doet als een klein winkelcentrum). Ook hier konden we
Renka niet uit de Abercrombie en Fitch houden.
Hierna gingen we kaartjes bestellen om morgen het 09/11 Memorial te
bezoeken, dit bleek niet nodig we mochten nog onmiddellijk met de laatste
lichting mee. Dit was een indrukwekkende beleving, op de plaats van de gevallen
Twin Towers, is er een immense herdenkplaats aangelegd. Op de plaatsen van de
Towers, maken twee diepe vierkante fonteinkraters (de exacte afmeting van de
WTC torens trouwens) een enorme indruk. In de bronzen omboordingen staan alle
namen te lezen van de overledenen (van alle aanslagen die dag trouwens). De
twee putten liggen in een parkje dat vol staat met honderden bomen, waaronder
één de aanslag overleefde.
Hierna gingen we ons in het hotel wat opfrissen en trokken we richting
Time Square. Eén en al lichtreclames hier, waarschijnlijk iedereen wel bekend.
Dit zicht is zeker en vast even bekend als het vrijheidsbeeld. We bezochten er
een restaurantje en waren er getuige van de buitenkomst van Ricky Martin (deze
speelt op Broadway de hoofdrol in de musical Evita). Gillende meisjes dus.
Ten slotte shopten we nog even en trokken terug richting Hotel
Pensilvania, het was ondertussen reeds 01u00.
Vandaag onze overtocht richting Oostkust. We dachten zeer rustig te gaan
ontbijten, maar het was een overrompeling in de ontbijtzaal. Toch nog een
tafeltje van vier gevonden. We merkten een groot verschil met het begin van
onze reis, het hoogseizoen is nu volop bezig.
Tegen 10u00 vertrokken we richting autoverhuur, dit is vlakbij en waren
erzo. Het inleveren van de wagen was op 5 min gebeurd : uitladen, men loopt
eens rond de wagen en je mag vertrekken. Er rijden continue pendelbussen
richting luchthaven, de chauffeur zette iedereen af bij de juiste terminal. De
incheck moesten we zelf ter plaatse online doen. We hadden direct onze
instapkaarten en konden onze bagage gaan droppen. Men wou ons aanvankelijk 100$
aanrekenen (vier bagages), maar dit werd na wat opzoekwerk toch zo gelaten.
Het is duidelijk te merken dat men in Amerika veel frequenter het
vliegtuig gebruikt, alles verloopt hier zeer vlot. We dronken nog een koffie en
kochten ons een broodje voor tijdens de vlucht (niet inbegrepen op binnenlandse
vluchten).
Om 13u00 stegen we op. Een vlotte vlucht die een kleine zes uur zou
duren. Na het taxiën doken de problemen op : men kreeg gedurende 20min de deur
van het vliegtuig niet open, vervolgens ging de transportband stuk.
Al gauw een uurtje verloren en het was al zo laat. Er is een
tijdsverschil van +3 ten op zichte van LA.
Met de luchttrein richting Howard Beach, vanwaar we om 23u30 de metro
richting 34th Street namen (we namen onmiddellijk een 7 dagen abonnement). We
moesten nog een kleine 200 meter richting Pensilvania Hotel trekken. Aldaar nog
een flink halfuur in de rij gestaan om in te checken. We kregen een kamer op de
negende verdieping.
Het was reeds 00u45 en laten we het kort houden ons hotel is een
budgethotel en dat is er naar te zien.(budget naar New Yorkse norm, best nog
duur genoeg, geen aanrader). Al zijn we er enkel om te slapen weliswaar.
8u30 : ook vandaag konden we wat langer blijven liggen, doch moesten we
opstaan want het ontbijt loopt maar tot 9u30. Daarna onze koffers herschikt en
ingepakt zodat we s avonds wat geruster zijn. Rond de middag vertrokken we dan
om LA nog wat te verkennen. We reden eerst richting Hollywood om het alom
bekende Hollywood Sign op te zoeken. Volgens internet kon je dit vanuit het
Griffith Park Observatory goed zien liggen, en ja hoor dat klopte. Er hing wel
wat smog dus een echt duidelijke foto konden we niet nemen. Daarna reden we
richting Dodgers stadium maar daar geraakten we echter niet enkel tot de
oprit van de parking. Dan reden we maar naar de Walt Disney concerthall.
Vervolgens stelden we onze GPS in die ons terug naar Hollywood Blvd. bracht.
Daar liepen we nog even over de Walk of Fame waar we op sterrenjacht gingen.
Dit is geen makkie want de Walk of Fame loopt over enkele honderden meters en
dit langs de beide kanten van de straat. Daarentegen liep het er ook nog vol
toeristen en look-alikes zoals o.a. Catwoman, Jack Sparrow, Marilyn Monroe,
Elvis ). We namen nog enkele fotos van het Chinese Theatre, El Capitain
Theatre en Kodak Center (nu Dolby Center) waar de jaarlijkse Oscaruitreikingen
plaatsvinden. Daarna tot op de hoek van Sunset Blvd. en Highland Avenue
gewandeld waar we nog eens een glimp van het Hollywood sign konden waarnemen. Ondertussen
was het al 18u00, vlug een snack gegeten want we wilden nog even Rodeo Drive
bezoeken. Dus terug naar onze auto en
via GPS naar Beverly Hills. Hier kom je precies in een hele andere wereld, 10
minuten geleden nog onder de gewone mens en zelfs landlopers en nu onder de
high society. In deze straat vind je boetieks van de meest exclusieve merken en
moet je telefonisch een afspraak maken of de deuren blijven voor je neus dicht.
We beperkten ons hier tot etalages bekijken want een maandsalaris voor een
broek of flesje parfum hadden we niet over. Van daaruit reden we nog even in de
chiquere buurt van Beverly Hills. De weg voerde ons eerst door enkele wijken en
daarna de Hollywood Hills in richting Bel Air. Hier staan kasten van villas en
kleine kasteeltjes die echter quasi grotendeels verstopt zitten achter poorten
en lange oprijlanen. Bovengekomen kwamen we toevallig aan een overlook waar we nog
van een mooie zonsondergang van LA genoten. Dan maar richting hotel want morgen
hebben we een transitdag voor de boeg.
Vandaag konden we iets langer blijven liggen. Het was halfnegen eer we uit
bed stapten. Een lekker douche genomen, dit kwam er niet meer van vorige nacht,
en ons langzaam klaargemaakt. We nuttigden ons ontbijt om de hoek bij
Dennys. Het was een onbijt à la carte en zeer lekker. Daarna reden we met
onze auto langs de car wash want dit kon hij na deze drie weken wel gebruiken.
Onze extra dag wilden we gebruiken om eens lekker te luieren en aan het
strand te liggen. We reden naar Venice Beach, bekend van de vele scenes in Hollywoodfilms.
Er is een 3 km lange promenade met vele straatartiesten, eetkraampjes,
winkel(stalletjes), basket en tennisterreinen en zelfs een open air fitnessplaats (Muscle
Beach). Hier werken bodybuilders onder toeziend oog van menig toeschouwer aan
hun spiergroepen.
Verder is de boulevard ook gekend voor zijn langs het strand kronkelende
(betonnen) fiets-, skate- en wandelpad. Hier
geld de leuze zien en gezien worden. Jonas kocht er in de skateshop en
splinternieuw Pennyboard (skateboard met iets grotere en zachtere) wielen.
We genoten in de oceaan van de grote, hoge golven en maakten een klein
dutje op het strand. Onze huiden liepen rood aan. De vrouwen wilden nog wat
extra kleur pakken.
Rond 18u00 reden we terug naar het hotel en maakten we ons op om een
hapje te gaan eten. We trokken met de wagen richting Hollywood waar we het El
Capitan Theater, Chinese theater en de Walk of Fame bezochten.
Onze dinner genoten we vandaag in het Hard Rock Café, waar we
getrakteerd werden op een live optreden.
7u30 opgestaan, vandaag stond onze laatste dag van onze toer door de
nationale parken op het programma. Dju er stond wat bewolking en dat nu net in
de Grand Canyon. We moesten buitenshuis ontbijten en kozen voor het aanpalend
restaurant. Niet veel bijzonders, maar we zijn hier niet op een gastronomische
vakantie hé.
Terug in ons hotel pakten we onze koffers in, we hadden immers besloten
om dezelfde avond nog af te reizen richting Los Angeles. Normaal gezien bleven
we nog een nachtje en zouden we de 800km
lange trip s ochtends aanvangen. Onze theorie was als we probeerden dezelfde
avond nog zover mogelijk te rijden , we er een extra dagje strand in LA konden
aan breiden.
Na uitgecheckt te hebben reden we langs het National Geographic
Visitors Center met bijhorende imax-cinema. We zouden immers naar de zeer
geroemde imax-film gaan kijken. Maar het liep anders, hetgene waar we reeds
lang over twijfelde, nl. een helicoptervlucht maken boven de Grand Canyon, werd
daar op enkele minuten tijd werkelijkheid. Papa en Mama tasten eens diep in de
geldbeugel en de de vlucht werd geboekt. We konden reeds een uurtje later de
lucht in. Wij dus richting luchthaven (5 min verder) waar we ons aanmelden op
de privésite van Papillon Grand
Canuyon Helicopters.
Na de nodige formaliteiten vervuld te hebben konden om 12u00 tezamen met
nog een ander koppel inschepen in de heli. Renka had het voorrecht om vooraan
naast de piloot te mogen zitten. Onze ruim 50 min durende vlucht was een
aaneenschakeling van overweldigende taferelen. Een vlucht over de grootste en
spectaculairste kloof op Amerikaanse bodem, met gans onderaan de glanzende
Colorado River die zich steeds dieper in de aardkost graaft. Na onze
vlucht(2008) langs de Mount Everest, is dit wederom een momment dat diep in ons geheugen zal gegraveerd
staan!
GEWELDIG !!!
Na nog wat nagepraat te hebben reden we met de wagen naarnaar het park,
waar we eerst het Visitors Center bezochten. We keken er naar de 22 min
durende filmvertoning A Journey of Wonder. Zeer mooie film.
Vervolgens namen we ruim de tijd om de vieuwpoints Pipe Creek Vista en
Mather Point te bezoeken en van hieruit uitgebreid van de prachtige zichten
te genieten.
Rond 16u30 sloten we ons bezoek aan het park af met nog enkele fotos te
nemen aan de inkom. De kids wouden met Smokey vereeuwigd worden.
We startten aan onze lange trip. We
maakten een stop in Williams om onze magen te vullen. Voor de verandering bij
Dennys. We volgden daar ook een stukje van de Route 66.
Het gedacht van zon 400 km te rijden werd veranderd en we namen ons
voor om tot iets voor LA te rijden. Er werd zelfs even gebeld naar het hotel
waar we morgen en overmorgen logeren , maar deze hadden geen kamer meer vrij.
We bouwden twee koffiestops (een met donut) in, de rit verliep goed en
rond 01u30 gingen we in Norwalk (reeds
in LA) op zoek naar slapen. Bij onze tweede poging hadden we geluk, het werd Rodeway
Inn Norwalk.
Vandaag konden we langer blijven liggen daar we maar om 10u30 op de
afspraakplaats van Antelope Canyon (Slot Canyon) moesten zijn.
Toen we in de ontbijtzaal kwamen, was men reeds aan het afruimen (het
ontbijt was maar tot 9u00, meestal is dit tot 10u00). Hierdoor moesten we het
stellen met een paar restjes. Rond 9u45 vertrokken we richting Power Plant Page
waar we na ingecheckt te hebben met de jeep richting Canyon werden gebracht.
Een korte maar pittige rit door het losse woestijnzand. Onze chauffeur, tevens
onze gids, leidde ons door de canyon. Hij gaf ons tevens fototips en paste
zelfs geregeld de camera-instellingen aan. De Upper Antelope Canyon is een
prachtige bergengte van 2 m breed en 200 m lang. Het is net alsof dit plateau
opengescheurd is en bestaat uit prachtige rode zandsteen. De wanden zijn op een
verbazingwekkende manier door overstromingen en wind geboetseerd. De kleuren
veranderen naargelang de inval van de zon. Wij waren er in prime time waardoor
er het meeste zonlicht in valt. Deze dompelt de rotsen in een oranjerode gloed.
We hebben enkele mooie plaatjes geschoten, op sommige zie je zelf een prachtige
kleurenschakering die we met het blote oog niet waarnamen. Dit bezoek klasseren
we met zn allen zeker en vast in onze top 3. Na anderhalf uur waren we terug
bij onze wagen en verplaatsen we ons richting Horseshoe Bend. We moesten vanaf
het parkeerterrein een 15 min. wandelen tot aan de andere kant van de heuvel.
Dit bracht ons wederom een niet te missen beeld. Het biedt uitzicht op de
meanders van de Colorado River. Deze rivier slingert zich rond een rotsblok dat
je vanaf de rotswand kan zien. Het was er wel even opletten geblazen, er staat
geen balustrade en de afgrond is immens.
Na een snelle lunch vatten we onze reis richting Grand Canyon aan. We
volgden de tip van Carine en maakten een ommetje naar Navajo Bridge : een
ijzeren brug (gebouwd in 1928) die de Colorado River overspant.
Rond 18u00 passeerden we de oostelijke ingang van de Grand Canyon.
Onze eerste kennismaking met het natuurwonder was op het Dessert View Point.
We bezochten er eveneens het visitors center. Een adembenemend zicht maar
moeilijk op foto weer te geven. Vervolgens bezochten we nog Navajo-, Lipan-,
Moran- en Grand View Point. Tenslotte stopten we nog op Yavapal Point waar we de
(niet zo spectaculaire) sunset beleefden. Het was er zeer druk.
Het was ondertussen reeds 20u15
en we zakten af naar ons hotel (Red Feather Lodge). Snel ingecheckt, auto
uitgeladen, verfrist en op zoek gegaan
naar een restaurant. Onze keuze viel op het steakhouse Yippee-ei-o waar we
van een lekkere cowboy steak (met maïskolf, rode bonen, aardappel in de pel) en
een goed glas bier genoten. De kinderen verkozen ribbetjes. Buikje rond
sleepten we ons naar onze hotelkamer (het moest maar zo lekker niet zijn). Tot
morgen.
Dag 19 - Moab - Monument Valley - Page/Lake Powell
Vandaag was het extra vroeg dag, 6u00 opgestaan, tegen 7u00 zaten we in
de ontbijtzaal. We hadden vandaag een tweedelige etappe te maken. Van Moab naar
Page, maar met een uitgebreide stop in Monument Valley (MV). Rond 8u00 zijn
we vertrokken vanuit ons hotel, voor een eerste tocht van 239km, na een uurtje
rijden kreeg Danny het even moeilijk (knikken achter het stuur), we maakten een
koffiestop en Sandra nam het stuur over.
Een 25 miles voor MV namen we eerst de afslag naar Goosenecks State
Park, dit park geeft een onvergetelijk uitzicht op de meanders van de San Juan
River, die door een 300m diepe kloof loopt. Door het uitzonderlijk kronkelen
heeft de rivier voor een afstand van 1,5 miles te overbruggen, 6 miles nodig.
Het was het ommetje weeral meer dan waard!
Vervolgens maakte we een korte foto stop bij Mexican Hat.
Rond 11u35 stonden we in het Visitors Center Van MV. We polsten bij
de ticketverkoop van het begeleide jeepbezoek naar de prijs. 80$/persoon, volgens
ons gevoel net iets teveel bij het haar gegrepen. Sandra kreeg onmiddellijk
iemand achter haar om te onderhandelen, uiteindelijk wou hij voor 100$ een rit
van anderhalfuur maken. We moesten even wachten, hij zou een jeep halen. We
stonden daar meer dan 15min te schilderen en besloten uiteindelijk om het erop
te wagen deze rit met onze huurwagen te maken. (normaal gezien mag je niet met
een gehuurde wagen van de verharde wegen gaan, maar we zagen het er velen voor
ons doen)
Het was al bij al toch wel een gewaagde rit (vooral het eerste stuk), de
track liep over een zeer geaccidenteerd terrein. Maar we kwamen er heelhuids
door. We reden tot aan het viewpoint John Ford (talrijke films met oa John
Wayne werden hier opgenomen). We vonden het genoeg zo en reden zeer langzaam
terug, natuurlijk niet zonder onderweg menige fotos te trekken.
Het was ondertussen 15u30 toen we
onze tocht verder zetten richting Page/Lake Powell. Na 2u25 gereden te hebben
door de Navajostreek kwamen we aan in ons hotel Qaulity Inn Lake Powell. We
namen allemaal een snelle douche en trokken richting Glenn Canyon Dam (niet
zo heel bijzonder) en vervolgens naar Wahweap Resort (vakantiedomein met vrij
grote jachthaven, gelegen aan de oevers van het Lake Powell). We genoten er van
de zonsondergang en aten er een stukje. Op onze terugweg naar het hotel maakten
we een stop om even de gigantische sterrenhemel te bewonderen, zelden zoveel
sterren gezien als vandaag! Morgen staat de Antelope Canyon op het programma, dit zou een van de
highlights van onze reis moeten worden. Daarna rijden we richting Grand Canyon
(de laatste etappe van onze Nationale Parkentoer). Wat gaat het allemaal toch
snel!
7u30 opgestaan, het weer zag er al een stuk beter uit. Vandaag hadden we
geen verplaatsing en bleven in Moab. Het
ontbijt was inbegrepen maar was echt niet om wow tegen te zeggen. Rond 9u30
terug richting Arches NP gereden waar we ons programma van gisteren verderzetten.
We reden door tot het einde van de het park waar Devils Garden gelegen is. In deze duivelse tuin liggen de meeste en
spectaculairste bogen van het park o.a. Tunnel Arch, Pine Tree Arch, Private
Arch en Landscape Arch. Deze laatste is een van de langste bogen ter wereld
(32m hoog bij 88m lang). Het was de
inspanning van de wandeling meer dan waard. Hierna maakten we nog enkele stops
op plaatsen waar we gisteren reeds waren, daar we dachten dat het met iets
blauwere lucht wel mooiere plaatjes zou opleveren. En ja hoor.
Terug in het dal maakten we eerst tijd voor een lichte lunch. Vervolgens
trokken we naar Canyonlands NP. Onderweg namen we eerst de afslag richting Death
Horsepoint State Park (ongeveer 6 miles). Dit is een staatspark, dus apart te
betalen (10$), maar het bleek zijn prijs meer dan waard te zijn. Het park ligt langs een fantastische rotsuitloper boven de
Colorado River vanwaar het panorama zich eindeloos uitstrekt. Direct onder het
panoramapunt maakt de rivier een hoefijzervormige bocht. De naam Death
Horsepoint komt volgens de legende voort van toen er in de omgeving nog wilde
paarden leefden. Cowboys dreven de dieren in deze hoek van het plateau vanwaar
ze niet meer konden wegkomen. Het zicht was adembenemend. De fotos zullen wel
spreken.
We reden verder richting Canyonlands waar we even het Visitors Center binnenstapten.
Dit park bestaat uit 3 delen, wij kozen voor Island in the Sky (de twee
andere zijn The Needles en The Maze). We volgden de Scenic drive (met
meerdere viewpoints) tot aan Grand View Point Overlook. Wat we hier te zien
kregen was weergaloos : het kijkt uit over het plateau dat uiteen is gevallen
in een adembenemend landschap van ravijnen, dalen, klippen en torens. Als we
dit al Amazing vonden, wat zal de Grand Canyon ons dan brengen ?
Moe maar meer dan voldaan reden we terug richting Moab waar we ons te
goed deden aan een lekker slaatje, en ja hoor, we namen er ook frietjes bij.
Nu, 10u30 zullen we de computer maar even aan de kinderen laten.
07u30, daar was die wekker weer, we moesten eruit want we hadden een
afspraak om te skypen met Oma en Moeke. Klokslag acht ging de telefoon, Moeke
was weeral blij om de kinderen eens te horen en te zien, de verbinding was niet
altijd even goed, maar het ging.
Er hing nog steeds bewolking, Sandra had onder de vroege morgen eens
opgestaan om te zien dat de zonsopgang de moeite ging worden (we logeren immers
vlak tegen de wand van de Canyon), maar wederom pech, het regende zelfs om 06u.
Maar ja, we weten dat het een dag of 3-4 kan duren voordat het weer volop zomer
is (toch wat klare hemel betreft, want het is nog steeds 30°).
Het ontbijt was deze maal à la carte. Zeer lekker en bovendien niet
duur.
Rond 10u15 checkten we uit en vertrokken richting Moab, een rit van 246km.
We spraken af om vandaag niet al teveel te verpozen onderweg.
Een foto af en toe, dat moest wel kunnen. Al hadden we vrij veel Interstate
Way vandaag. Het was half twee toen we aankwamen in ons hotel, Moab Valley Inn,
desondanks we zo vroeg waren kregen we toch reeds onze kamer. Snel uitgeladen
en gaan lunchen bij Dennys (een lekker slaatje met gegrilde kip).
Vervolgens reden we naar Arches NP, beroemd voor zijn door de natuurkrachten
gevormde bogen. We bezochten snel het Visitors Center en startten aan de 29km
lange Scenic Route. We hielden halt bij: La Sal
Mountains Viewpoint, Courthouse Towers Viewpoint, Petriefied Dunes, Balanced
Rock, Garden of Eden, The Windows Section en Upper Delicate Arch. Spijtig genoeg konden
we niet overal geslaagde fotos nemen, doordat de bewolking meermaals de zon bedekte.
Bij de Windows Section kwam er zelfs een dreigend onweer op ons af, maar we bleven
er op het nippertje van gespaard. We besloten onze tocht ter hoogte van Upper
Delicate Arch af te breken (daar maakte we een tochtje van een kleine kilometer
maar met een flink aantal hoogtemeters).
Bij het terug rijden kwam de zon weer tevoorschijn en deed Danny een
tweede poging om toch nog enkele plaatjes te hernemen.
Terug in Moab City aangekomen kozen we voor ons dinner: Pasta Jays,
een aangenaam Italiaans restaurantje, waar we alle vier genoten van een lekkere
pasta.
Terug bij ons hotel, zagen we dat er een fitnessroom was, en besloot
Sandra even de loopband uit te proberen. Daarna genoten we met zn allen van
het zwembadje en de spa. Weeral een geslaagde dag achter de rug.
5u30 : nogmaals geprobeerd de zonsopgang te bewonderen maar tevergeefs,
de zon zat weer verscholen achter de wolken. Dus bleven nog wat in ons bedje
liggen. Om 8u00 liep de wekker weer af en toen we onze gordijnen openden, zagen
we dat er geen straaltje zon te bespeuren was, intengendeel het regende (en nog
geen klein beetje). We namen ons ontbijt in de kamer en skypte nog even met oma
en opa. Rond 10u30 checkten we uit (het was ondertussen gestopt met regenen) en
vertrokken we na een kort bezoek aan Old Bryce Town aan de overzijde van het
hotel richting Capitol Reef. Onze weg,
zon 200 km lang, volgde vrijwel de volledige scenic route 12 die door de meest
fantastische landschappen voert. In een eindeloze opeenvolging van bochten
stijgt en daalt de weg door kloven, voert rond steenpartijen en gestreepte
rotswanden, doorkruist bossen en daalt af naar afgelegen gehuchten. Het stuk
tussen Escalante en Boulder ervaarden wij als best wel spectaculair. De weg
gaat over een rotskam met aan beide zijden een grote leegte. Het hoogste punt
dat we overschreden, bereikten we na een hoogte van 3000 m. We stopten bij
talrijke viewpoints met steeds wisselende landschappen. De fotograaf had weer
veel werk. Bijgevolg deden we een 6-tal over deze relatief korte tocht, maar we
hadden geen haast.
Ons hotel, Best Western Capitol Reef, is prachtig gelegen. Vanuit onze
kamer hebben we een spectaculair zicht op de rode rotsen. Bovendien gelegen
vlak bij de ingang van het park.
We brachten nog een bezoek aan het park waar we o.a. de Goosenecks
Overlook, Sunset Point, de Chimney Rock en de oase van Fruita bezochten. We
beschouwden vooraf deze dag als een overgangsrit maar ze bracht ons veel meer
dan we verwacht hadden. Ondertussen was het reeds 19u30 en begonnen onze magen
te protesteren. We waagden ons aan Rim Rock Patio BBQ en pizza saloon aan de
overzijde van het hotel. Dit bleek geen slechte keuze te zijn. Eenvoudige
maaltijd met live optreden van rockband en grappige diensten op rollerskates.
Bovendien bekampten Renka, Jonas en Danny elkaar met hoefijzerwerpen. We
genoten nog even van de ondergaande zon en trokken vervolgens naar onze kamer.
05u30, de wekker liep af, mama en papa deden een poging om ditmaal de
zonsopgang gaan te bewonderen. 06u18, geen zonnestraal te bespeuren, enkel
donkergrijze wolken en zelfs enkele regendruppels. Jammer, Bryce leent zich nog
meer dan andere parken om bij zonsop- en ondergang mooie plaatjes te schieten. Het
weerbericht leerde ons ondertussen dat we de volgende drie dagen te maken
zullen hebben met een uitloper van een tropische storm (veel bewolking en af en
toe een druppel regen).
We kropen nog een 1,5 uurtje in ons bed, de kids sliepen ook nog.
Om 09u30 stonden bij het ontbijtbuffet (een mager beestje voor zijn
prijs).
We deden alles rustig aan en rond 11u30 waren we bij Bryce Point (één
van de 13 viewpoints in dit park). Van hieruit startten we voor een 8,5km lange
wandeling doorheen de Canyon. Peekaboo trail - Navoja loop Queens Garden trail,
een tocht tot op de bodem van de canyon en vandaaruit dwars door een landschap
met aardpiramiden. Prachtig!!!
Een dreigend onweer deed ons besluiten om de tocht een klein beetje in
te korten en met de shuttlebus terug tot bij onze wagen te rijden. We bezochten
even het Visitors Center en reden vervolgens tot het uiterste zuiden van het
park: Rainbow Point. Van hieruit cruisden we terug naar het begin van het park
en hielden bij ieder viewpoint een stop, telkens weer opnieuw leverde dit mooie
plaatjes op. Tijdens deze trip mocht Jonas enkele miles het stuur nemen
(eigenlijk mag hij niet rijden in de States), maar hij wou toch zo graag eens
met een automatic rijden. Het was ondertussen alweer 18u00 toen we aan onze
lodge toekwamen. Na het douchen waren we weer snel een uurtje verder, we kozen
vandaag om het steakrestaurant te bezoeken. Lekkere steak trouwens , de kids
kozen voor ribbetjes. Daar het ontbijt deze morgen niet al te denderend was
besloten we om in de General store :sandwiches, toespijs, Nutella en donuts
te kopen, we kunnen dan morgen nog kiezen of we deze in onze kamer of op een
picknick area nuttigen. We sloten de avond af voor televisie vanuit ons bed,
met een drankje en chipske erbij. Slaapwel.
7u00 langzaam opgestaan. Eerst onze wandelschoenen in het zonnetje gaan
zetten, deze waren nog nat van de wandeling door de Narrows. We genoten van een
heerlijk ontbijtbuffet in het hotel-restaurant. Na we onze bagage hadden gepakt
en ingeladen, trokken we terug naar het park (slechts 5 min. rijden). We namen
de shuttlebus richting stopplaats The Grotto. Vandaag stond immers één van
Dannys hoogtepunten op het programma nl. de trail Angels Landing. Een 4 uur
durende wandeling, deze staat in alle naslagwerken beschreven als werkelijk
heel indrukwekkend. De laatste 800 m voor de top lopen immers over een steile
kam boven een ravijn. Maar helaas vlak voor de busstop kregen we van de
buschauffeur te horen dat de Angels Landing trail vandaag afgesloten was
(reden onbekend). We volgden het advies van de chauffeur om de Hidden Canyon
trail te lopen en dit zou een zeer waardig alternatief blijken. Na een uurtje
uitsluitend stijgen kwamen we in een nauwe canyon terecht (vandaar de benaming
hidden). De wandeling liep nog een uurtje verder in de nauwe kloof tot aan de
Free Arche. Vandaar keerden we terug. Rond 14u00 waren we terug aan onze
wagen en na we onze voeten even verfrist hadden in het riviertje, reden we
richting Bryce Canyon.
Onderweg trakteerden we onszelf op een ijsje. Vlak voor Bryce hielden we
een half uurtje halt bij Red Canyon, die met zijn prachtig geërodeerde rode
rotsen ook de moeite loonde. Om 17u00 kwamen we aan in het Best Western Rubys
Inn, we hebben hier wederom en zeer ruime double queen room (alle kamers zijn
hier in de USA ruim bemeten bedunkt ons, maar met onze 4 grote reistassen is
dit goed meegenomen). De kids sprongen meteen in het zwembad. Quality time voor
de ouders!
Na een het avondbuffet spraken Renka en Jonas af met Eline (fam Van Cauteren
logeren ook in dit resort), mama en papa reden naar het park om de
zonsondergang te bekijken. Dit was echter een maat voor niets, de zware
bewolking liet geen zonnestraal door. Rond 23 was het weeral bedtijd.
Ons Vegasavontuur is voorbij. Deze morgen alles gepakt en gezakt
klaargezet en naar de receptie gebeld om de bagage op te halen. Jonas was
ondertussen zijn gewonnen punten gaan inruilen. We lieten onze wagen ophalen op
de valetparking en rond 10u vertrokken we. Eerst en vooral moesten we nog langs
het Las Vegas sign, hier moesten we echt
een foto van hebben. We reden op vraag van de kids eerst langs een swimshop,
hierdoor stonden we twee maal in een kleine file. Er stond een rit van ongeveer
250km op het programma. We staan telkens versteld hoe vlug het landschap hier veranderd. Het laatste uur was het weer
genieten achter het stuur, prachtige decors waar wij ons hier in verplaatsen!
Canyons met loodrechte wanden, bestaande uit zandsteen en dit alles in zijn typerende
rode kleur. De wegen zijn hier doelbewust uit rood gekleurde asfalt gemaakt, zodat
ze niet al te veel afsteken ten opzichte van het landschap.
Na ingecheckt te hebben in ons hotel (Best Western Inn Zion Park),
vertrokken we richting Zion Park. Men moet hier gebruik maken van de
shuttlebussen (alle circa 10 min stopt er op ieder halte een bus). We hielden
halt aan het Visitors center, de Tower of the Virgin, de Court of the Patriarchs.
Vervolgens beslisten we om de verdere rit volledig tot het einde te maken. Daar
ter plaatse (Tempel of Sinawava), startten we aan een wandeling die ons
doorheen de ondertussen reeds flink smaller geworden kloof loodste. Na ongeveer
een mile eindigt het wandelpad en loopt het verder door de rivier. De kloof
werd als maar smaller en smaller. We besloten om toch verder te gaan, onze
schoenen zouden achteraf wel drogen. Aanvankelijk stapten we tot onze enkels in
het water, maar al vlug zaten we er tot ons middel in. Leuke ervaring! We
konden even wel slechts een beperkt stukje doen, daar de volledige track op en
af zon 11 uur in beslag neemt. Op de terugweg zijn we in gesprek geraakt met mensen uit Salt
Lake City. De kinderen konden alzo hun talenkennis eens testen. Naar het einde
toe begon het al te schemeren. We namen de shuttlebus terug en kwamen tot de
vaststelling dat we de klok vergeten te verzetten waren. We zitten nu in de
staat Utah, en deze heeft tijdzone -8 (de voorbije dagen zaten we in tijdzone
-9) dus het was vlug laat. Na en pizza zochten we vlug onze kamer op. De
vermoeidheid loopt op.
Vandaag gingen we eens uitslapen, maar om 8u00 waren we met zen allen
wakker. Iedereen een douche, Jonas ging even naar het jeugdcasino, we skypte
even met Oma, papa deed enkele wasjes en mama herschikte even onze bagage. We
kozen er voor om ons ontbijt te nuttigen in ons eigen hotel, we gingen naar het
Excalibur Buffet (er is hier aanbod te over). Zeer uitgebreid, maar het één nog
wat calorierijker dan het andere.
Rond 11u00 vertrokken we richting de Strip. We bezochten enkele hotels
oa: Luxor, New York, Bellagio, Ceasars,
Mirage. Een voor heen gigantische paleizen. Maar voor ons was het Ceasars Hotel
het meest indrukwekkende, hier deden we ook een winkelcentrum aan. Wederom
moest Renka naar de plaatselijke Abercrombie & Fitch, deze ruik je reeds
vanop 100 meter, de gehele winkel lijkt wel geparfumeerd.
De wandelingen tussen de hotels zijn hier echter vrij groot en dit bij
een temperatuur van 45°celsius, het was een constant binnen en buiten lopen om
steeds weer de koeling van de airconditionings op te zoeken. Eline en Renka
hadden tussen 16 en 17u afgesproken om te gaan zwemmen in het Ceasars Hotel, de
familie Van Cauteren logeerde hier de
afgelopen twee dagen. We namen een kijkje in hun kamer, die een een prachtig
zicht had op de strip. Uiteindelijk socializden we met onze twee families aan
de rand van de pool, gezellig! Rond 19u vertrokken we richting het Venetian Hotel,
dit stond nog op ons programma, gondels varen hier over de grachten, net echt. Hierna
gingen we de korte shows bekijken die in
de voortuinen van het Treasure Hotel (piratenspektakel) en het Mirage Hotel
(vulkaanuitbarsting) plaatsvonden.
Ondertussen was het reeds 22u, we gingen nog een hapje eten in Margerita
Restaurant en stapten langzaam terug naar ons hotel. Onderweg werd Jonas
tijdelijk aangehouden door de plaatselijke politie (zie foto). Gelukkig kwam
hij er nog af met een lichte waarschuwing :)
Na nog een koffietje trokken we naar onze kamer, morgen trekken we
verder de nationale parken door.
Daar we gisteren nog al laat ter plaatse aan kwamen, moesten we vandaag nog
heel wat bezienswaardigheden bezoeken. We hadden onze wekker om 06u00 gezet en
waren gepakt en gezakt om 06u50. Een ritje van zon 18 miles bracht ons naar
Badwater Bassin (een grote, 85m onder de zeespiegel liggende zoutvlakte, ooit
was dit een groot meer).Vervolgens reden we richting Devils Golf Course (een
immens bijna verblindende zoutvlakte, de wind heeft het zout en de verdroogde
aarde geboetseerd tot fonkelende kunstwerken met messcherpe ribbels). Hierna volgde
Artist Drive en Artist Palette (een route doorheen een berglandschap van
vulcanisch gesteente dat door minerale pigmenten sterk gekleurd is)
Hierna reden we terug lang de Ranch om van een uitgebreid ontbijt te
genieten. Rond 10u30 vertrokken we richting Las Vegas, op onze route maakte we
nog een ommetje langs Dantes Vieuw (rotuitloper van 1500m hoog, die een
weergaloos uitzicht op een groot deel van Death Valley biedt)
Ook Zabriskie Point bood ons een magistraal zicht.
Een rit van ongeveer 180km bracht ons naar de gokstad. Onderweg namen we
nog een snelle lunchpauze en reden we met onze wagen langs de carwash.
Reeds vanop een heel eindje kan je de stad zien liggen. Mastodonten van
hotels, een voor heen copies van bekende steden en monumenten.
Na onze incheck, de auto werd door een chauffeur weggebracht, zochten we
ons een weg door het gigantisch grote Excalibur hotel (grappig middeleeuws
kasteel, in het teken van koning Arthur en Robin Hood, het lijkt wel een
sprookjeskasteel). Onze kamer is gelegen op de 15de verdieping met
zicht op de strip (Las Vegas boulevard).
De benedenverdieping is bijna volledig gevuld met goktafels en gokmachines.
Na een verfrissende douche trokken we de strip op. Onze volledige avond
dwaalde we van hotel naar hotel (MGM, New York-New York, Excalibur). We
bezochten eveneens de Coca Cola- en de M&M store, Hardrock Café (Jonas moet
immers vanuit iedere stad een t-shirt hebben) . De avond bracht ons een
fenomenaal lichtspektakel, we genoten eveneens van een prachtig waterspektakel
voor het Bellagio Hotel.
Rond 00u30 trokken we naar onze hotelkamer, morgen meer van dat.
Zuidwest USA - New York
