Daar we gisteren nog al laat ter plaatse aan kwamen, moesten we vandaag nog
heel wat bezienswaardigheden bezoeken. We hadden onze wekker om 06u00 gezet en
waren gepakt en gezakt om 06u50. Een ritje van zon 18 miles bracht ons naar
Badwater Bassin (een grote, 85m onder de zeespiegel liggende zoutvlakte, ooit
was dit een groot meer).Vervolgens reden we richting Devils Golf Course (een
immens bijna verblindende zoutvlakte, de wind heeft het zout en de verdroogde
aarde geboetseerd tot fonkelende kunstwerken met messcherpe ribbels). Hierna volgde
Artist Drive en Artist Palette (een route doorheen een berglandschap van
vulcanisch gesteente dat door minerale pigmenten sterk gekleurd is)
Hierna reden we terug lang de Ranch om van een uitgebreid ontbijt te
genieten. Rond 10u30 vertrokken we richting Las Vegas, op onze route maakte we
nog een ommetje langs Dantes Vieuw (rotuitloper van 1500m hoog, die een
weergaloos uitzicht op een groot deel van Death Valley biedt)
Ook Zabriskie Point bood ons een magistraal zicht.
Een rit van ongeveer 180km bracht ons naar de gokstad. Onderweg namen we
nog een snelle lunchpauze en reden we met onze wagen langs de carwash.
Reeds vanop een heel eindje kan je de stad zien liggen. Mastodonten van
hotels, een voor heen copies van bekende steden en monumenten.
Na onze incheck, de auto werd door een chauffeur weggebracht, zochten we
ons een weg door het gigantisch grote Excalibur hotel (grappig middeleeuws
kasteel, in het teken van koning Arthur en Robin Hood, het lijkt wel een
sprookjeskasteel). Onze kamer is gelegen op de 15de verdieping met
zicht op de strip (Las Vegas boulevard).
De benedenverdieping is bijna volledig gevuld met goktafels en gokmachines.
Na een verfrissende douche trokken we de strip op. Onze volledige avond
dwaalde we van hotel naar hotel (MGM, New York-New York, Excalibur). We
bezochten eveneens de Coca Cola- en de M&M store, Hardrock Café (Jonas moet
immers vanuit iedere stad een t-shirt hebben) . De avond bracht ons een
fenomenaal lichtspektakel, we genoten eveneens van een prachtig waterspektakel
voor het Bellagio Hotel.
Rond 00u30 trokken we naar onze hotelkamer, morgen meer van dat.
7u00 : Oh wat vroeg, maar we hadden geen keuze. Vandaag richting Death
Valley, dus recht de woestijn in. Rond 8u00 uitgecheckt, ontbijt ingeslagen in
de lokale supermarkt en richting Yosemite park gereden. Aldaar afrit Tioga Road
genomen en onze fuel tank bijgevuld. We zochten ons een mooi viewpoint met
zicht op de vallei om ons ontbijt te nuttigen : genieten !
Verderweg halt gehouden bij Olmsted Point waar er alweer prachtige
plaatjes konden geschoten worden. We hadden hier nog een laatste maal zicht op
de Half Dome. Tijdens de rit over de Tioga pas nodigde bijna iedere bocht ons
opnieuw uit om een kijkje te nemen. Adembenemend !
Aan het eind van de pas, aan Mono Lake toekomend, namen we een
verfrissing. Oh wat toevallig hier zijn onze vrienden weer. We besluiten aldaar
om toch de omweg naar Bodie te maken. Dit is een spookstadje dat terug voert
naar het mijnbouwers verleden van Nevada. De meeste gebouwen zijn wel
afgesloten, maar door de groezelige ramen kan je schaduwen uit het verleden
opvangen. Het volledige houten dorp enState Park geklasseerd.
Van hieruit starten we aan een 400km lange tocht naar Furnance Creeck
Ranch in Death Valley. We maakte een zeer korte stop aan het Mono Lake (meer
met zoutpilaren), wat ons door zijn geweldige stank niet kon bekoren. In Lone
Pine bezochten we voor de tweede maal deze trip een Mc Donalds, een snelle hap en vlug mijn e-krant binnengehaald
(we hadden reeds twee dagen geen internetverbinding).
Vanuit Lone Pine reden we recht Death Valley binnen. Een twee uur
durende rit door de heetste en dorste plek van de hele VS. Een streek van
verschrikking, tussen de steile flanken van de vallei brandt de zon meedogenloos.
We lazen temperaturen tot 49°C af op ons dashboard.
Het landschap is grandioos in zijn schraalheid: bergen en zoutmeren, canons
en cactusvelden, palmtuinen en zandduinen, kraters en geologische formaties, geweldig
om doorheen deze hete tuin te rijden.
Vrij laat, het was ondertussen donker, kwamen we op onze bestemming toe, een mooie
Ranch met alles wat je dromen kan temidden in de woestijn. Met een pizza aan
het zwembad sloten we deze weeral mooie dag af.
Afgelopen nacht meermaals gewekt door de telefoon, nochtans geen wake-up
calls aangevraagd. Uiteindelijk legden
we de hoorn van de haak. Rond 9u00 richting Yosemite Park gereden (een elftal
km verderop). Op een picnicplaats ons ontbijt genuttigd en doorgereden naar het
zuidelijke gedeelte van het park : Wawona. Van hieruit namen we shuttlebus naar
Mariposa Grove. Dit is een prachtig Sequoiapark, met tientallen mammoetbomen van
honderden jaren oud. We maakten een trail van ongeveer 5 miles die ons
o.a.langs de Bachelor & Three Graces, de Grizzly Giant, het Faithfull
Couple en de Fallen Wawona Tunnel Tree leidde. De omtrek van deze bomen kan
tot 30 m belopen.
Nadat we de shuttle richting parking genomen hadden, reden we richting
Yosemite Valley waar we een bezoek brachten aan het Ahwahnee Hotel. Een stevig
uit de kluiten gewassen chalet van hout en grote brokken natuursteen. Heel
gezellig interieur in chique plattelandsstijl. Heel hoge standing.
Daarna nog even pootje gebaad in de Merced river en klimmers gaan
spotten op de Tom Waes Berg (El Capitan). Je moet het maar durven 1000 m
klimmen op een vertikale wand.
Onderweg, op zon 7 miles van ons motel dropten we Jonas voor een
looptraining. Zo kon hij meteen zijn nieuw triatlonpak eens testen.
Ondertussen was de familie Van Cauteren ook gearriveerd in het motel.
Het duurde slechts een kwartiertje dat Renka en Eline samen het zwembad
indoken. Toch best wel leuk elkaar ontmoeten aan de andere kant van de aardbol.
Nadat we gezellig samen
gedineerd en bijgepraat hadden, was het weer tijd om in ons bedje te kruipen
(00u30).
5u30 : moeke op de skype. Die grootmoeders toch. We spreken af om om 8u
terug te bellen, zoals geschiedde. Moeke voor de webcam bij onze buurman. Dat
vond ze geweldig. Ze was duidelijk blij de kids te horen en vooral te zien. Om
8u30 ontbijt in café Franco. Na de inpak en de uitcheck, vertrokken we rond
9u30 richting Lombard Street. Dit is het kronkeligste stukje straat van San
Francisco. We moesten dit toch eens gedaan hebben met onze wagen, nietwaar.
Na een tankbeurt, richting Basement Sports (outletsportwinkel), dit op
vraag van Jonas. Conclusie : veel te laat vertrokken. Via de Bay Bridge reden
we richting Yosemite NP. Na een rit van ongeveer 400 km arriveerden we aan ons
motel. Het was hier aanzienlijk warmer, 96° Fahrenheit (36° Celsius) en dit nog
rond 17u30.
Na het inchecken en uitpakken trokken we nog even het park in. Daar passeerden we voor het eerst de
alombekende El Capitan, een bijna kaarsrechte granieten monoliet met een1000m
hoge vrijwel loodrechte wand (de droom van vele bergbeklimmers). Even verderop
stopten we bij de Bridalveil Falls (bruidssluierwatervallen). Het water heeft
hier een vrije val van 189m. Vervolgens haasten we ons naar Glacier Point waar
we bij de gepassioneerde uitleg van een parkranger genoten van de
zonsondergang. Van hieruit heb je een prachtig zicht op de Half Dome, het
symbool van Yosemite Park. Moe maar voldaan reden we in de volledige duisternis
richting motel.
Na een relax ontbijt vertrokken we rond 10u richting de Blazing Saddles.
Hier huurden we een fiets waarmee we langs het water naar de Golden Gate Bridge
reden. Dit was een mooie panoramische weg op dewelke verschillende view points
lagen. Aan de voet van de brug konden we enkele dolfijnen waarnemen. Na een
korte maar steile klim begonnen we aan de oversteek van de brug. We waren
blijkbaar niet enigen die dit vandaag gepland hadden. Eens aan de overkant
aangekomen genoten we van de prachtige skyline van San Francisco. Daar er
vandaag nog enkele andere spots op ons programma stonden, beslisten we om niet
door te rijden naar Sausalito maar rechtsomkeer te maken.
Het was ondertussen reeds middag. Na een broodje trokken we voor een
kort bezoek naar Pier 39. Veel winkeltjes en restaurantjes maar de alom bekende
zeeleeuwen waren niet te bespeuren (slechts twee aangetroffen). Vervolgens
stapten we de Hop-on Hop-off bus op. We bewonderden meerdere highlights vanop
het open dak maar op Alamo Square stapten we een eerste maal af. Hier staan de Painted
Ladies of Six Sisters (bekend vanop de postkaarten). Dit zijn 6 Victoriaanse
huisjes ieder in een andere kleur. Ook vanop deze hoogte kan men over de daken
van deze huisjes de skyline van SF zien. Het koste ons ruim een half uur om
deze vast te leggen zonder iemand in het vizier.
Volgende op/off was Haight Ashburry. In deze hippiebuurt vindt men vooral
vintage kledij, boeken- en muziekwinkels. Nog een laatste keer met de bus over de brug (we konden niet anders). We
vroegen aan de chauffeur ons niet al te ver van het Orpheum Theatre af te
zetten. Normaal stopt deze enkel op vaste plaatsen maar deze keer wilde hij een
uitzondering maken. Het was immers reeds 19u30 en onze musical begon om 20u00.
Jonas kon niet voorbij de merchandising stand en kocht hem een T-shirt van
Green Day. Deze rockmusical was een geweldige performane. We hebben er echt van
genoten.
Daarna met tram F terug richting Fishermans Wharf vanwaar we nog een
20-tal minuutjes moesten stappen naar onze jeugdherberg. Voor het slapen gaan
onze bagage nog wat herschikt, morgen verplaatsen we ons immers richting
Yosemite.
6u30, het was weer vroeg dag vandaag. We moesten immers om 8u30 aan Pier
33 staan voor ons bezoek aan Alcatraz hier beter bekend als The Rock. Een snelle verfrissing en hop naar Café
Franco (de ontbijtzaal in de jeugdherberg). Geen uitgebreid ontbijt vandaag
maar we kunnen het hier wel mee maken. Op weg naar Pier 33 een koffiestop
gemaakt bij Starbucks waar onze Jonas sinds onze aankomst in de US naar
verlangde.
Om 9u10 vertrok de ferry van Alcatraz Cruises richting The Rock. Na een korte inleiding vertrokken voor een
Nederlandstalige audiotour die ons gedurende 2 uur volledig door de gevangenis
leidde. Desondanks de twijfels van Danny vooraf, was dit meer dan de moeite
waard.
Voor we de Hop-on Hop-off bus (we kochten een 48-uur ticket) opsprongen,
nuttigden de kids eerst een Corn Dog.
Onze eerste stop was aan Washington Square vanwaar we een gans eindje
stapten. Onze lunch namen we bij The Stinking
Rose, ons aangeraden door onze vrienden Carine en Patrick. Look, look en nog eens look, mmmmmm
Volgende stops, Union Square, Cable Car turning, Market Street (hier
weeral een uurtje gespendeerd aan Renkas Abercrombie & Fitch, ze kan er
echt niet voorbij). Van hieruit beslisten we om de bustour volledig uit te
rijden om een beter zicht te krijgen waar we morgen best stoppen. We reden
aldus voor onze eerste maal over de Golden Gate Bridge. Open bus, hevige wind,
we zaten net op een rollercoaster.
We stapten terug af op Union Square vanwaar we richting het Orpheum
Theatre trokken. Hier kochten we tickets voor de rockmusical An American
Idiot (musical vooral gebaseerd op de hun gelijknamige CD).
Vervolgens snel met de shuttlebus richting Fishermans Wharf vanwaar we
ons een weg baanden door de tienduizenden toeschouwers die zie zich al
opmaakten voor de fireworks ter gelegenheid van the 4th of July.
Na een korte douche in de herberg trokken ook wij richting spectakel. En
of het spectakel was. Twee simultaan lopende gigantische vuurwerkshows,
wowwwwwww, this is America ! HAPPY 4TH OF JULY !!!!! (dit hoorden we meermaals
vandaag)
Na nog een clam showder, een zalige soep geserveerd in een uitgeholde
broodbol, trokken we naar ons bedje.
Vandaag de laatste etappe langs de Pacific Coast. We begonnen de dag met een kort bezoek aan
Fishermans Wharf Monterey.
Het weer zag er goed uit, dus we besloten de 17-Mile Drive te
rijden. Dit is een panoramische weg die
volgens onze reisgids één van de mooiste van het land is. En terecht. We hebben
hier volop van genoten. De route loopt vaak slechte op een steenworp afstand
van de oceaanbranding en omvat 21 view points.
Het beroemste uitzichtpunt van de 17-Mile Drive is bij Lone Cypress waar
een eenzame Montereycypress al meer dan 250 jaar staat te trotseren op een
rots. Maar laat het nu niet hier zijn dat het noodlot wederom toesloeg. Bij het
uit de koffer nemen van een lensdoek voor onze camera lieten we onze
autosleutel in de koffer liggen en sloegen pardoes het kofferdeksel dicht. Hierop volgde meteen de kreet shit. De auto
sluit immers zichzelf af. Vrijwel
onmiddellijk werden ter hulp geschoten door lieve Amerikanen. Deze belden voor
ons naar het autoverhuurbedrijf (wel 20 minuten aan de telefoon gehangen) en na
een klein uurtje bevrijdde een opgeroepen technieker ons uit ons lijden
(gelukkig waren we hier ook voor verzekerd en moesten we niets betalen).
Op vraag van Jonas maakten we en ommetje via Santa Cruz, het mekka van
de surfer. Daar bezochten we de beachboardwalk, één grote kermis langsheen
het strand. Renka ging er op de foto met een heuse Santa Cruz lifeguard.
We vervolgden onze weg naar San Francisco. Na een ritje van 90 minuten
kwamen we aan in deInternational Youth Hostel. Eenvoudige vierpersoonskamer met
2 stapelbedden (we kennen dit principe). Hostel heeft een prachtige ligging
vlak naast de Golden Gate Bridge en met zicht op Alcatraz.
We maakten nog een
wandeling naar Fishermans Wharf waar we morgen onze tickets moeten ophalen
voor ons bezoek aan Alcatraz..
Vandaag de tweede dag langs de West Coast. Onze eerste stop is Hearst Castle. Dit was
het landgoed van een krantenmiljonair.
Op onze weg naar Julia Pfeiffer Burns waterval (zeer idyllisch plaatje)
kwamen we langs een vista point waar beneden op de rotsen tientallen zeeleeuwen
lagen. Dit was wel imposant om zien. Onze
lunch namen we bij het restaurant Nepenthe.
Hier hebben ze een terras hoog boven de steile rotsachtige oceaankust.
Van daaruit reden we via het Point Sur Light House (vuurtoren) naar de Bixby
Creek Bridge (zoals men in de brochure beschrijft, een 86m hoge brug die de
Bixby Creek overspant).
Next stop was Point Lobos State park. In dit park staan
vele Montereycypressen. Mooi aangelegde wandelwegen voerden ons langs
loodrechte klippen naar adembenemend mooie uitzichtpunten vanwaar we zeeleeuwen
en zeehonden konden waarnemen. Ook de ooit bijna uitgeroeide zeeotters hebben
we daar kunnen bewonderen.
Onze laatste stop was de oude missiepost San Carlos Borromeo de Carmelo
in het stadje Carmel. Tussen 86 en 88
was Clint Eastwood hier burgemeester.
Na de incheck in het hotel
(wederom een mooie kamer) genoten we van een licht avondmaal in de nabijgelegen
natuurmarkt Whole Food.
De vermoeidheid zit er blijkbaar nog in.
We planden te vertrekken om 8u maar het werd echter 9u30. Deze vertraging zouden we de ganse dag
meedragen. Na het uitchecken vertrokken richting Santa Monica. De bekendste en populairste attractie hier is
de bijna 300m in zee reikende houten Santa Monica Pier. Hier treft men vele
souvenirwinkeltjes, cafés, restaurants, sportvisserszak, een aquarium en voor
de afwisseling kan je ook in Pacific Park, een pretpark met een o.a. een achtbaan
en een reuzenrad.
We wandeleden een stukje over de Ocean Boulevard (prachtig tussen de
hoge palmbomen liggend fiets- en wandelpad) . Hier kon Jonas voor de eerste
keer zijn skateboard bovenhalen. Op het strand namen we eerste een kijkje bij
de ons van op TV bekende lifeguards.
Naast de Pier was er een
indrukwekkende herdenking van gesneuvelde soldaten in Afghanistan en Irak aan de gang. Honderden
witte en rode kruisjes in het zand gepland en vooraan 10 met de Stars en Stripes
bedekte kisten (deze symboliseerden de deze week gesneuvelde soldaten).
We vervolgden onze weg via Malibu Beach (hier hebben vele sterren een
optrekje) naar Santa Barbara. Daar bezochten we een oude missiepost en namen we
er tijd voor onze picnic. We vleidden ons neer op een prachtig onderhouden
grasperk.
Onze volgende stop was Solvang. Dit dorp heeft een uitgesproken
Scandinavische uitstraling.
De volgende stop was Morro Bay met als bezienswaardigheid Morro
Rock. De lucht was echter op zeer korte
tijd dichtgetrokken. Bijgevolg werd deze rots volledig aan ons zicht
onttrokken. Dan maar richting San Simeon waar we onmiddellijk na het inchecken
ons avondmaal nuttigden. Het was ondertussen al 20u30 en alle restaurants
sluiten hier om 21u00. Na een verkwikkende
douche was het bedtijd.
05u00 : Skype meldt een oproep. Oma is blijkbaar het uurverschil nog niet gewoon. We konden haar enkel vertellen dat onze vluchten OK waren maar dat we tevens nog steeds 2 koffers ontbraken. We maakten ons nu al op twee fronten zorgen. Ook de kids waren ondertussen wakker en Jonas besloot om op eigen initiatief eens bij de balie te gaan polsen. Even later stond hij aan de deur met een BIG smile en zijn koffer in de hand. "Het is mijn koffer die men reeds vond" vertelde hij ons. Gezeur alom bij de zus. Hij kon het leed niet lang aan en haalde de 2 andere koffers ook tevoorschijn. Hoera, onze vakantie kan nu echt beginnen. Na een verfrissende douche en een Amerikaans ontbijt : brownies, baggles, zelf te bakken wafels, eieren en hamburger, ... trokken we richting Universal Studio's. De gevreesde drukte op de Highway viel al bij al nog mee, op een 30-tal minuten arriveerden we aan de parking vlakbij de ingang. We begonnen met de Studio tour die ons op een uurtje langs de verschillende opnamestudio's en allerlei filmlocatie's bracht. Tijdens deze tour passeerden we ook langs de King Kong 3D show : deze was echt AMAZING. De toon was gezet, verder passeerden we ook langs o.a. The Simpsons Ride, Transformers the Ride 3D, Jurassic Park (waterbaan), Special Effect Stage, Terminator II 3D, de fantastische Waterworld show, ...
We sloten onze dag af in Universal City (winkel-, restaurant- en entertainmentboulevard. Renka kon het niet laat eens bij Abervrombie & Fitch binnen te springen. Haar eerste aankoop was meteen gedaan. Onze magen vulden we tijdens ons bezoek aan het Hard Rock Café Hollywood. Moe maar voldaan reden we terug richting Inglewood, waar we na een lekkere douche en het schrijven van dit verslagje, ons bed inkropen.
Wat een laatste turbulente namiddag/avond voor ons vertrek. Onze auto aangereden tijdens na het oudercontact met de nodige rompslomp (papieren invullen, verzekering verwittigen, carrosserie verwittigen). Later op de avond spectaculaire ongeval over onze deur. Stomdronken chauffeur reed in volle vaart de wagen van onze buren aan die op zich gecatapulteerd werd tegen Danny zijn camionette. Vervolgens parkeerde de chauffeur zijn mooie sportwagen los door de muur, volledig de kleedkamers van Willebroek voetbal binnen. Uren commotie voor de deur en bij nacht nog beide een verklaring moeten afleggen voor de politie. Gevolg : we zagen ons bed slechts om 3u.
Om 6u liep de wekker af en konden we vertrekken richting Zaventem. Bij het inchecken constateerden we dat we onze beautycase vergeten waren, dus vlug taxi Opa gebeld die deze met spoed naar de luchthaven bracht. Waarvoor nogmaals dank, Opa !
Zeer vlotte vluchten richting New York en Los Angeles desondanks de korte overstaptijd. Maar : in LA ontbraken er echter 3 van onze reiskoffers.
Gevolg : claim indienen en met een zeer slecht gevoel richting autoverhuur. Daar mochten we een wagen uit de ons gekozen klasse kiezen : mooie zwarte Chevrolet Impala (de wagens zijn hier net iets groter dan thuis). Vervolgens richting Comfort Inn : mooie nette kamer.
We voelden de kriebels om toch als eens tot Venice Beach te rijden. Direct over de Freeway, toch even wennen maar viel uiteindelijk mee.
Bij avond niet veel van Venice Beach kunnen genieten maar dit herpakken we later nog. Rond 23u terug toegekomen in ons hotel (we waren ondertussen reeds 24u wakker), daar vernamen we echter dat er tot op dat moment slecht 1 van de 3 achtergebleven reiskoffers teruggevonden was.
Dus bijgevolg met een zeer slecht gevoel ons bed ingekropen. We hopen morgenvroeg beter nieuws te krijgen.
29/06 : Vertrek Brussel - New York - Los Angeles 30/06 : Los Angeles 01/07 : LA - San Simeon 02/07 : San Simeon - Monterey/Carmel 03/07 : Carmel - San Francisco 04/07 : San Francisco 05/07 : San Francisco 06/07 : San Francisco - Yosemite NP 07/07 : Yosemite NP 08/07 : Yosemite - Death Valley 09/07 : Death Valley - Las Vegas 10/07 : Las Vegas 11/07 : Las Vegas - Zion NP 12/07 : Zion NP - Bryce NP 13/07 : Bryce NP 14/07 : Bryce NP - Capitol Reef 15/07 : Capitol Reef - Moab 16/07 : Moab 17/07 : Moab - Monument Valley - Page/Lake Powell 18/07 : Page - Grand Canyon NP 19/07 : Grand Canyon NP 20/07 : Grand Canyon NP - LA 21/07 : Los Angeles 22/07 : LA - New York 23/07 : New York 24/07 : New York 25/07 : New York 26/07 : New York 27/07 : New York 28/07 : New York - Brussel
Zuidwest USA - New York
05u00 : Skype meldt een oproep. Oma is blijkbaar het uurverschil nog niet gewoon. We konden haar enkel vertellen dat onze vluchten OK waren maar dat we tevens nog steeds 2 koffers ontbraken. We maakten ons nu al op twee fronten zorgen. Ook de kids waren ondertussen wakker en Jonas besloot om op eigen initiatief eens bij de balie te gaan polsen. Even later stond hij aan de deur met een BIG smile en zijn koffer in de hand. "Het is mijn koffer die men reeds vond" vertelde hij ons. Gezeur alom bij de zus. Hij kon het leed niet lang aan en haalde de 2 andere koffers ook tevoorschijn. Hoera, onze vakantie kan nu echt beginnen. Na een verfrissende douche en een Amerikaans ontbijt : brownies, baggles, zelf te bakken wafels, eieren en hamburger, ... trokken we richting Universal Studio's. De gevreesde drukte op de Highway viel al bij al nog mee, op een 30-tal minuten arriveerden we aan de parking vlakbij de ingang. We begonnen met de Studio tour die ons op een uurtje langs de verschillende opnamestudio's en allerlei filmlocatie's bracht. Tijdens deze tour passeerden we ook langs de King Kong 3D show : deze was echt AMAZING. De toon was gezet, verder passeerden we ook langs o.a. The Simpsons Ride, Transformers the Ride 3D, Jurassic Park (waterbaan), Special Effect Stage, Terminator II 3D, de fantastische Waterworld show, ...
